Afschaffen subsidies voor kunst.

1. Noem één grote kunstenaar die van een subsidie moest rondkomen.
   U heeft 5 minuten bedenktijd.

   Mooi, uw tijd is om.

   En dan nu de genen die zonder subsidie de kunst hebben verrijkt:
   Vincent van Gogh
   Rembrandt van Rijn
   Salvador Dali
   Andy Warhol
   Herman Brood
   Jan Steen
   Leonardo da Vinci

   En ga zo maar door. Een échte kunstenaar heeft geen subsidie nodig.

2. Ik vind subsidies aan kunst geen grotere geldverspilling dan subsidies aan bijvoorbeeld de Betuwelijn, Publieke Omroep, landbouworganisaties, milieubeweging, enzovoorts. Wat mij betreft: alle subsidies jaarlijks met een vast percentage afbouwen (ik denk aan 100% p/j). Maar de eerste die er aan gaat mag van mij een kunstsubsidie zijn: namelijk het potje waaruit ‘kunstwerken’ voor rotondes worden betaald. Goed voor de begroting, goed voor het landschappelijk schoon en goed voor het humeur van de verkeersdeelnemer.

3. Er zijn ook grote artiesten werkzaam bij commerciele bedrijven: reclamemakers, filmmakers, ontwerpers, games-makers b.v.
   Maar de progressieve kunstgoeroes halen daar hun neus voor op en subsidieren liever die kunstenaars die beter in hun eigen straatje passen.
   Onlangs werd hier geschreven over een kunstnota van de regering. Een nietszeggende nota over de ‘natheid van water’, m.i. bedoeld om het volk te laten geloven dat het succes van kunstenaars vooral te danken is aan regeringsbeleid.
   Echte talenten vinden, ook in dienst van de commercie, hun weg wel. Daar hoeft een regering zich niet mee te bemoeien, noch met de eer te gaan strijken.

4. In tegenstelling tot anderen die gerelateerd zijn aan deze site, hang ik het principe aan dat het concept van subsidie an sich immoreel en onjuist is. Welke contextuele invulling je daar ook aan geeft, bijvoorbeeld kunst, drijft van het essentiele punt weg, namelijk dat subsidie an sich immoreel en onjuist is.

   Het afdrijven kan namelijk de schijn wekken dat we met een hetze bezig zijn ten aanzien van kunst an sich, in plaats van subsidie an sich. En dat zou toch jammer zijn; persoonlijk haal ik veel vreugde en geluk uit kunst (niet an sich, maar sommige kunst). Dit heeft echter niets te maken met mijn mening over subsidies, ook al zijn deze zaken in de praktijk blijkbaar aan elkaar gerelateerd. De zaken scheiden is het devies.

   Mijn punt is dat Hub de schijn wekt dat hij een weerloze steen des aanstoots heeft gevonden om zijn mening over subsidies an sich (dat mag ik toch hopen) te ventileren. De relatie tussen de kunstsubsidies en geld voor Pakistan vind ik ook niet erg getuigen van tact. Subsidies voor kunst zin zinloos, dus kan het net zo goed naar Pakistan. Het punt is toch juist dat subsidies, gestolen geld is, of in ieder geval geld wier rechtmatige eigenaars niet de bestemming zelf gekozen hebben. Het geld van de kunstsubsidies naar Pakistan sturen is dan net zo zinloos.

   Kortom, jammer om te zien dat sommigen zich laten verleiden nietszeggende of ter zake doende inhoudelijke waardeoordelen te geven over de zaak waar het niet om gaat, en ze de echte zaak (subsidies) uit het oog verliezen.

5. [4] Ja, "dat subsidie an sich immoreel en onjuist is" klopt helemaal. Dat blijkt ook duidelijk uit de diverse stukken op de Vrijspreker.
   Als er een bepaalde subsidie uitgepakt wordt, en we noemen die immoreel, dan is dat bedoeld als een voorbeeld.
   Als dan niet duidelijk is dat die immoraliteit voor alle subsidies geldt, hebben wij dat niet duidelijk geschreven.
   Daarom dank dat je dit hier nog eens extra benadrukt.

   Dat ik kust wel eens als voorbeeld pak, komt omdat ik denk dat het gehele ministerie van kunst op de meest eenvoudige manier gesloten kan worden. Alleen de subsidie-ontvangers moeten dan zorgen dat ze op een eerlijke manier aan hun boterham komen.

   Pakistan was een wilde (ietwat gechargeerde) gedachte. Er zijn daar mensen die lijden. Hier ligt 400 miljoen voor schilderijtjes. Als je nu de helft daarvan gebruikt om die mensen te helpen, kun je meteen al de helft van dat ministerie opheffen. Op een manier die ook nog "public support" krijgt.
   Die 200 (beter 400) aan de belastingbetaler teruggeven, zal (ook al is dat het enige juiste) nooit gebeuren. Hoogsten worden ze na het opheffen van dat ministerie niet weer opnieuw geheven.

   Nogmaals, dank, en blijf waakzaam!

6. [5]
   "Pakistan was een wilde (ietwat gechargeerde) gedachte. Er zijn daar mensen die lijden. Hier ligt 400 miljoen voor schilderijtjes. Als je nu de helft daarvan gebruikt om die mensen te helpen, kun je meteen al de helft van dat ministerie opheffen. Op een manier die ook nog "public support" krijgt.
   Die 200 (beter 400) aan de belastingbetaler teruggeven, zal (ook al is dat het enige juiste) nooit gebeuren. Hoogsten worden ze na het opheffen van dat ministerie niet weer opnieuw geheven."

   Ik bemerk dat je de libertarische theorie hier enigzins verlaat (weliswaar in een wilde gechargeerde gedachte, maar toch), omdat de starre harde werkelijkheid anders is. Die 400 miljoen aan schilderijtjes is per definitie minder dan voor 400 miljoen hulp aan Pakistan? Intuitief zullen veel mensen het met je eens zijn, de vraag is echter aan welke waarde dit standpunt refereert. Mijns inziens lijkt dit een beetje op die enigzins suggestieve billboards die je tegenwoordig op straat ziet hangen met de afbeelding van een wc-pot: "Elke keer als u doortrekt, gebruikt u evenveel drinkwater als <een willekeurig persoon in een willekeurig Afrikaans land> in een maand tot z’n beschikking heeft." Het is dan de bedoeling dat mensen een soort oneigelijke schuldgevoel krijgen, terwijl je ook zou kunnen denken dat die Afrikanen toch wel erg zuinig zijn met drinkwater, chapeau! Cynisch? Misschien, de praktijk is nu eenmaal cynisch, toch wil ik zelf me daar niet op blindstaren.

   Het gaat er niet om dat die 400 miljoen aan kunst wordt besteed (of aan Pakistan), maar essentieel is dat deze 400 miljoen in de libertarische zin gestolen geld is, en zonder directe toestemming en instemming van de oorspronkelijke eigenaars wordt besteed aan zaken die de "public opinion" (lees: elke willekeurige, arbitraire meerder- of minderheid) goeddunkt, fantastisch die ‘public support’.

   Dat in deze staat van de wereld de libertarische theorie in de praktijk weerbarstig blijkt, wil wat mij betreft niet zeggen dat belastinggeld wegsluizen naar een willekeurig buitenland waar een grote ramp heeft plaatsgehad beter is dan het aan kunst te besteden, ook als de public support daarnaar neigt. Immers, wat is dan het verschil met de huidige situatie van belasting- en subsidie-industrie? Dat het de libertarier (of ieder willekeurig ander individu) nu toevallig goed uitkomt? Zo’n standpunt kun je willekeurig noemen, of met wat meer boosardigheid, opportunistisch. Ik moet dan altijd gelijk denken aan Agnes Kant, die na 1 juni 2005 opeens in allerlei media ging verkondigen dat zij referenda wel erg goed vond werken, en dat er meer referenda zouden moeten komen (en toevalligerwijs vooral en alleen over standpunten die de SP/AK belangrijk vindt en waar zij een willekeurige meerderheid zagen – fantastisch systeem dat referendum!).

   Dus alstublieft Hub, zou je het een en ander willen verklaren, jouw standpunt, ten aanzien van de discrepantie tussen theorie en praktijk van het libertarisme, in het algemeen of ten aanzien van dit speciale geval? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat de slotsom van mijn redenering, opportunisme van jouw kant, de juiste is. En als dat wel zo is, zit daar vast iets achter (een bepaalde afweging of iets dergelijks). Ik hoor het graag!

7. [6] In dit verband ook ff het mooie stukje "Not yours to give" van de legendarische David Crocket onder de
   aandacht brengen :

   http://www.house.gov/paul/n…

   Groetz,

   Cincinnatus.

8. [1] Veel waterhoofden in Waterland. Veel dun geklets over geld. Kunst is net zo’n leeg begrip als doos. Dacht u dat kunstenaars kant en klaar geboren worden? Dat die niet behoeven te leren, scholen schaven en trainen? Wie dat denkt is een dom waterhoofd. Maar in Waterland goed genoeg voor de voorpagina.

Comments are closed.