“De minima hebben recht op een goed loon! Anders wordt het lonend om niet te werken. ZOveel verschil zit er niet in het minimum en een uitkering. wat ook het minimum voor het bestaansrecht inhoud.”
Dit schreef iemand gisteren die zich “Neerlands Welzijn” noemt, als reactie onder het artikel “Lekker staken!” van Spineless van 29 juni 2005.
Voor veel lezers van dit forum is waarschijnlijk direct zichtbaar waar deze stelling fout gaat. Toch wil ik graag ingaan op dit argument, omdat het zo ‘logisch’ klinkt, en veel mensen dit ‘logisch’ lijken te vinden.
Beste Neerlands Welzijn,
“De minima hebben recht op een goed loon! Anders wordt het lonend om niet te werken.”
Het is natuurlijk alleen maar ‘lonend’ om niet te werken wanneer dat ook iets oplevert. En dat doet het ook: een uitkering. Als er RECHT op een goed loon bestaat, en dit moet hoger zijn dan een uitkering, dan veronderstel ik, dat u ook vindt dat er een RECHT bestaat op een “minimum voor het bestaansrecht”: de uitkering voor niet-werkenden. Ik begrijp uit uw stelling, dat het loon voor werkenden wel HOGER MOET zijn dan dit minimum. En dat werkenden daar zelfs recht op hebben, omdat ze anders vanzelfsprekend niet gaan werken.
Voor de duidelijkheid:
Als u NIET werkt, heeft u recht op een uitkering. Die moet ik betalen, omdat ik wel werk (loonbelasting e.d.)
Als u bij mij in dienst bent en voor mij werkt, heeft u recht op MEER geld. In dat geval moet ik dat OOK betalen, omdat u bij mij in dienst bent.
U heeft dus, hoe dan ook, recht op mijn geld !!
Of u nou werkt, of niet werkt, ik moet u betalen, en ook nog minstens een bepaald minimumbedrag (uitkering). En zelfs meer (minimumloon) als ik daar iets voor terug wil hebben, zoals uw arbeid.
Ik begrijp dat ieder mens behoeften heeft zoals eten, drinken, kleding en huisvesting. Iedereen heeft geld NODIG. Wat ik niet begrijp is dat u denkt dat iedereen daarom ook gelijk RECHT op al die zaken zou hebben. Ik heb een nieuwe auto nodig. Heb ik dan ook recht op een nieuwe auto?
U vindt toch ook, naar ik hoop, dat een arbeider recht heeft op zijn eigen salaris? Hoe kan het dan gelijktijdig zo zijn, dat niet-werkenden OOK recht hebben op ZIJN salaris?
Ofwel mijn loon is van mij, ofwel het is niet van mij en dan kan het als uitkering weggegeven worden aan iedereen die het verschil tussen uitkering en minimum-loon te klein vindt om z’n bed uit te komen. Of zoals u zegt: “Anders wordt het lonend om niet te werken”.
Ik zeg, dat een niet-werkende helemaal géén recht op mijn salaris heeft, zelfs niet op een klein deeltje daarvan! De enige die hem dat recht zou kunnen geven, ben ik. Het is namelijk MIJN geld. Het probleem met het kleine verschil tussen loon en uitkering zit ‘m niet in een te laag loon, maar in een te hoge uitkering!
Maar als je nou niet KAN werken?
Nou, dán maakt het niet uit hoe hoog het minimumloon is, want dan KAN je niet werken!
Als dat kleine verschil maakt, dat iemand KIEST om niet te gaan werken, dan KAN hij dus werken en heeft wat mij betreft geen enkel recht om mij te laten werken voor zijn geld!
Ook bestaat er natuurlijk geen RECHT op werk. Als u recht op werk heeft, dan ben ik verPLICHT u in dienst te nemen. Ook hier is het minimumloon een probleem. Misschien wil ik u best aannemen, maar voor een lager bedrag, bijvoorbeeld het huidige uitkeringsbedrag. Stel dat u dat ook wilt, dan MAG dat niet. Terwijl wij het nota bene samen eens zijn!
En dus, bent u te duur voor mij en neem ik u niet aan. (ik heb namelijk al heel veel geld via minister Zalm uit MOETEN geven, aan allerlei niet-werkenden, zodat ik niet genoeg heb om uw salaris-eis te kunnen inwilligen, zelfs al vind ik die redelijk).
Samenvattend:
Het is juist het door u genoemde RECHT, dat de werkloosheid mede in stand houdt, de economie verstoort, en ervoor zorgt dat mensen ervoor kiezen om niet te werken maar een uitkering te genieten. Uiteindelijk zijn zij, als langdurig werklozen, en ik als belastingbetaler daar beiden de dupe van!
Of anders gezegd: Hoe meer mensen er werken, hoe meer geld we met z’n allen hebben om VRIJWILLIG te zorgen voor diegenen die dat écht niet zelf kunnen.
Een wereld zonder uitkering en zonder minimumloon, maar met iedereen die KAN werken, ook daadwerkelijk aan het werk, levert een gezonde economie op. Een WIN-WIN-situatie, voor iedereen.
Elk recht op een ander mens, zijn arbeid, zijn geld of zijn eigendom, doet die iemand anders automatisch on-recht.
Het recht op souvereiniteit, op het eigen leven, de eigen arbeid en de vruchten daarvan, doet niemand anders kwaad.
Leest u vooral nog eens de aanhef op de hoofd-pagina:
met vriendelijke groet,
Jodocus
Heel netjes en sterk beredeneerd. Klasse. Het laat heel sterk het dualisme zien tussen "recht" en anderszijds "verplichting".
"Uw vrijheid houdt op waar de mijne begint"
Niet akkoord met mrXL:
Uw vrijheid gaat zover tot waar U geweld initieert tegen mij. Uw vrijheid houdt niet OP waar de mijne begint, want dat zou betekenen dat ieder stuk vrijheid slechts kan komen van een stuk onvrijheid van een ander. Een variatie op zero-sum denken dus. Onze vrijheden overlappen elkaar een heel eind, uw vrijheid houdt lang niet op waar de mijne begint, en mijn vrijheid begint lang voordàt de uwe stopt.Uw vrijheid is bijna ultiem, U moet enkel mijn fysieke integriteit, waarbij mijn eigendommen behoren, respecteren, en vice versa.
Neerlands Welzijn, ik hoop dat U van de verduidelijking van Jodocus iets hebt kunnen opsteken. Het zou heel leuk zijn als we jou conmmentaar ook zouden mogen zien.
[2] Prima stuk Jodocus! Alleen bij de volgende passage is flinke discussie mogelijk naar ik meen: "Ook bestaat er natuurlijk geen RECHT op werk. Als u recht op werk heeft, dan ben ik verPLICHT u in dienst te nemen.
Gegeven het feit dat de maatschappij is ingericht zoals die is ingericht:
Indien ik honger heb en daarom een fazant met pijl en boog wil gaan schieten (werken) dan kan ik dat niet omdat de Heren van de Wet me snel in de kladden zullen pakken. Dientengevolge is die zelfde maatschappij verplicht mij een staats-fazant aan te bieden denk ik. OF werk waarmee ik een fazant kan kopen. En dan neemt de maatschappij me toch nog een stuk vrijheid af. Ik wordt immers gedwongen om via een (onnodige?!) omweg aan mijn fazant te geraken.
Is zomaar een hersenspinsel… Maar ik denk dat het ook een flink discussiestuk is.
[3]
Ja Sander, er blijft nog veel over om te discussiëren. (gelukkig)
Wat ik bedoelde te zeggen is, dat een RECHT op arbeid alleen kan bestaan wanneer er anderzijds een PLICHT op werkgevers rust om in deze arbeid te voorzien.
In de sfeer van de rest van het betoog, moge duidelijk zijn dat ook zo’n "recht" niet kan bestaan zonder onmiddelijk on-recht aan te richten.
groet,
Jodocus
[1][2]
Vrijheid zoals libertariërs die voorstaan houdt in ‘vrij van’ (beroving, verkrachting, moord, diefstal), niet ‘vrij om’ (van alles te doen of krijgen). Het ‘vrij van’ in combinatie met de omstandigheden impliceert dan weer ‘vrij om’ (te doen met jouw bezit…etc.).
Het ‘vrij van’ van de één is geen beperking op het ‘vrij van’ van de ander, daarom houdt daar de vrijheid in die zin van de één niet op bij de gelijksoortige vrijheid van de ander.
Fraai artikel, Jodocus.
Je maakt de basisprincipes in de praktijk duidelijk. Alleen wel een beetje stemmingmakend omdat je een fout maakt die veel mensen maken; in je betoog stel je dat een RECHT op arbeid inhoudt dat daar JOUW PLICHT tegenover staat om iemand in dienst te nemen. Onder dwang dus.
Daar kloppen twee dingen niet aan: Ten eerste gaat het niet om jou persoonlijk, je speelt indirect op de man.
Ten tweede; je kunt ook gewoon stoppen mensen in dienst te nemen en te staken. Zie ‘Atlas Shrugged.’
Voor zover,
Kaye
Goed artikel Jodocus! Je hebt goed het verschil duidelijk gemaakt tussen een behoefte en een recht. Iemand die een behoefte heeft aan een stuk brood heeft daarom nog geen RECHT op een stuk brood want dan zou een bakker gedwongen moeten worden om hem van dat brood te voorzien.
Kort gezegd; een behoefte is geen recht!
De enige rationele manier om in je behoefte te voorzien is via vrijwillige transacties. *Als* de bakker mij een stuk brood wil verkopen kunnen wij overeenkomen geld en goederen uit te wisselen.
[7] "Kort gezegd; een behoefte is geen recht!"
Vind ik gevaarlijk. Een nieuw geboren mens kent slechts behoeften. Indien al deze (levens) behoeftes geen recht zijn is er (mogelijk) sprake van moord.
Mogelijk zelfs massamoord.
[8]
Moelijk punt dat je hier aansnijdt Sander.
Laten we kijken hoe ver we komen zonder behoeftebevrediging te moeten verheffen tot een recht.
Ik schat dat 99% van de ouders niet voor hun kinderen zorgt, omdat die kinderen daar recht op zouden hebben, of omdat ze daar wettelijk gezien toe verplicht zijn, maar gewoon vrijwillig, uit liefde voor hun kinderen.
Voor de uitzonderingsgevallen geldt denk ik het volgende:
Ieder mens heeft het recht op z’n eigen leven en vrijheid (en de vruchten van z’n arbeid). Wanneer een van deze zaken geweld wordt aangedaan mag iemand zich daar tegen (laten) verdedigen.
Als u getuige bent van een roofoverval, mag u de dader stoppen, a.h.w. namens het slachtoffer die u daarvoor dankbaar zal zijn. Wanneer ouders hun kind mishandelen of uithongeren, doen zij het kind geweld, en staat het iedereen vrij dit geweld te stoppen, a.h.w. namens dat kind.
Niemand mag een ander mens geweld aandoen, ook ouders niet tegen ‘hun’ kind.
Ik denk dan ook de behoeften van het kind, en zijn onmogelijkheid om daar zelf in te voorzien, er niet toe leiden dat dat kind recht heeft op vervulling van die behoefte. Dat is ook niet nodig, omdat ALLE anderen het recht hebben, om bedreiging of geweld te stoppen.
Een kind heeft net als ieder mens recht op zijn leven. Wanneer ouders DIT recht met voeten treden, kan iemand anders dit recht verdedigen, en vrijwillig de verzorging op zich nemen.
Vanzelfsprekend dienen de ouders zelf de verantwoordelijkheid te dragen voor het krijgen van het kind. Wanneer ze dit niet ‘van nature’ uit liefde doen, dan zullen ze toch in elk geval financiëel de gevolgen moeten dragen.
Opnieuw, niet zozeer omdat het kind recht op verzorging heeft, alswel dat ze de consequenties van hun eigen handelen niet op het kind of op anderen kunnen afwentelen.
Ik denk hier al schrijvende over na. Mogelijk maak ik denkfouten. Ik sta open voor aanvullingen of verbeteringen.
Toch heb ik het idee dat Cato gelijk heeft met: "een behoefte is geen recht".
Met het basale natuurrecht – recht op vrijheid, leven en de vruchten van die beiden, komen we ook in dit geval volgens mij een heel eind.
Deze rechten van het kind zullen meestal, met liefde en vrijwillig, door de ouders bewaakt worden. Wanneer dit niet het geval is, kan – en ik denk – zál iemand anders de verdediging van deze rechten overnemen, zonder dat iemand ergens toe gedwongen of verplicht hoeft te worden.
Luie flikkers, werken zal je.
Eerst al die allochtonen eruit en de wekloosheid daalt met 70%.
Met werk kun je tenminste nog overuren maken ook, heb je weer extra geld voor extra dingen. Met een uitkering niet.
[9]
Jodocus,
Ben ik met je eens. Het begrip "recht" schiet vaak tekort om normale menselijke verhoudingen en verbintenissen te beschrijven. Je zou kunnen zeggen, dat om het recht te kunnen "rechtvaardigen" een soort ethiek nodig is.
In juridische zin is recht zoiets als een door de (veronderstelde) populatie aanvaarde / gehanteerde gedragscode, maar dat vloeit dus uit een soort (min of meer ontwikkeld) ethisch besef voort.
Zie o.a.
http://www.libertarian.nl/v…
Iedereen die kan dient mee te doen.
Al kunnen bepaalde motivaties,
toch wel anders worden ingedeeld.
Hoogachtend Jan Molendijk (Spijkenisse)
[9] Ik denk dat we elkaar wel vinden in deze discussie Jodocus. Ik ben wel van mening dat een automatische consequentie van een geboorte ‘het recht op een leven’ zal moeten zijn. En dan bedoel ik expliciet ‘recht’. Jij onderschrijft dit ook begrijp ik, maar je vergroot het niet. Ik denk echter dat dit het allerbelangrijkste gegeven is in de discussie. Als dat recht er niet zou zijn ontbreekt immers ook de noodzaak van de geboorte. Dan worden we gelijk regenwormen of kippen. Je zou je dan wel weer af kunnen vragen hoe het dan met Gorilla’s of met "Bas de hond" zit. Maar ja, dan wordt de discussie uiteraard eindeloos. Ach, ik heb deze hersenspinsel gewoon een keer opgescheven denk ik maar. Ik denk niet dat we veel van mening verschillen Jodocus.
[13]
Sander,
Dat denk ik ook! En het is leuk en leerzaam om met ‘hersenspinsels’ te stoeien.
Groet,
Jodocus
Het is natuurlijk alleen maar ‘lonend’ om niet te werken wanneer dat ook iets oplevert. En dat doet het ook: een uitkering. Als er RECHT op een goed loon bestaat, en dit moet hoger zijn dan een uitkering, dan veronderstel ik, dat u ook vindt dat er een RECHT bestaat op een "minimum voor het bestaansrecht": de uitkering voor niet-werkenden. Ik begrijp uit uw stelling, dat het loon voor werkenden wel HOGER MOET zijn dan dit minimum. En dat werkenden daar zelfs recht op hebben, omdat ze anders vanzelfsprekend niet gaan werken.
HIER ZEGT U HETZELFDE ALS ONS! EN DIT IS OOK EEN LOGISCHE ZAAK.
Een wereld zonder uitkering en zonder minimumloon, maar met iedereen die KAN werken, ook daadwerkelijk aan het werk, levert een gezonde economie op. Een WIN-WIN-situatie, voor iedereen.
HIER ZIJN WE HET ONEENS. EEN WERELD ZONDER UITKERINGEN IS EEN WERELD VAN VERLOEDERING EN HET RECHT VAN DE STERKSTE. OM VERARMING EN VERLOEDERING EN CRIMINALITIET TEGEN TE GAAN IS EEN GOED WERKEND SOCIAAL VANGNET NODIG. OK MENSEN DIE FRAUDE PLEGEN MET DEZE SOCIALE VOORZIENINGEN DIENEN UITGESLOTEN TE WORDEN EN VERPLICHT OM HET FRAUDULEUSE BEDRAG GEHEEL TERUG TE BETALEN(WAT NIET VANZELF SPREKEND IS IN DE HUIDIGE POLITIEK) MAAR HET VANGNET IS EEN NOODZAAK. OM MENSEN DAN TOCH WERKZAAM TE KRIJGEN IS EEN HOGER LOON NODIG DAN HET SOCIALE VANGNET UITKERINGEN LOON.mAAR OOK MOET HET ZO ZIJN DAT MENSEN IN EEN UITKERINGSTOESTAND GEMOTIVEERD WORDEN OM TOCH TE GAAN WERKEN OF AANGEWEZEN WERK TER ONDERSTEUNING VAN DE UITKERING TE VERICHTEN, DAAR HEEFT DE SAMENLEVING WELDEGERLIJK IETS AAN.(BIJV. BOLLENPLUKKEN, BIJV.VRIJWILLIGERSWERK ENZ)
Het probleem met het kleine verschil tussen loon en uitkering zit ‘m niet in een te laag loon, maar in een te hoge uitkering!
OOK HIER SLAAT U DE PLANK MIS. HET SOCIAAL MINIMUM IS NIET ECHT EEN VETPOT TE NOEMEN, EN ZEKER OOK NIET TE HOOG. HET PROBLEEM ZIT HEM DAN OOK IN HET FEIT DAT DE BAZEN MEER WINST WILLEN MAKEN EN DE HARDTWERKENDE WERKVLOERMENSEN NIETS GUNNEN.
Ik begrijp dat ieder mens behoeften heeft zoals eten, drinken, kleding en huisvesting. Iedereen heeft geld NODIG. Wat ik niet begrijp is dat u denkt dat iedereen daarom ook gelijk RECHT op al die zaken zou hebben. Ik heb een nieuwe auto nodig. Heb ik dan ook recht op een nieuwe auto?
KLOPT IEDER MENS WONEND IN NEDERLAND HEEFT RECHT OP EEN BESTAANSMINIMUM. IK ZEG NERGENS DAT BIJV EEN AUTO DAARTOE BEHOORT, EEN AUTO IS EEN LUXE EN DIE KAN IEMAND MET EEN UITKERING ZONDER FRAUDE NIET BEKOSTIGEN. EN OOK NIET NOODZAKELIJK IS VOOR EEN BESTAAN.
DAAROM OOK HET GEDEELTE WAT IK EERDER BIJ STAKEN SCHREEF.De minima hebben recht op een goed loon! Anders wordt het lonend om niet te werken. ZOveel verschil zit er niet in het minimum en een uitkering. wat ook het minimum voor het bestaansrecht inhoud."
[15]
Ik heb het gevoel dat ik alles uitgelegd heb wat er valt uit te leggen over behoeften en recht, en over hoe minimumloon en uitkeringen juist tot werkloosheid en armoede leiden.
U noemt in uw reactie geen nieuwe argumenten. Uw conclusie was en is: "HET GEDEELTE WAT IK EERDER BIJ STAKEN SCHREEF.De minima hebben recht op een goed loon!"
Ik denk dat we het over een ding eens kunnen zijn: dat we het niet eens zijn.
[16] Juist!
Ik Vraag me af welke politiek er naar luistert.
Ben benieuwd.
Comments are closed.