De meest voorkomende vormen van zakkenrollerij, misleiding en oplichting in de financiële industrie.
01. De man bij de financiële instelling die voor u koopt en verkoopt, noemt zich soms financieel adviseur. Dat is hij niet en dat kan hij niet zijn, want hij adviseert producten waar zijn instelling en vaak hijzelf zoveel mogelijk aan verdienen. Hij is dus verkoper onder het mom van financieel adviseur.
02. De financieel adviseur legt u voor een aantal fondsen, waarvan hij de waardeontwikkeling over de afgelopen jaren toont, En zie: al deze fondsen zijn op wonderbaarlijke wijze in waarde gestegen: allemaal zonneschijn zonder bewolking en regen. Geen wonder: de adviseur laat u de fondsen die slechte resultaten opleverden niet zien! Zo wordt de belegger op het verkeerde been gezet en is achteraf uiteraard verbaasd als het door hem aangeschafte fonds in waarde daalt.
03. De kosten van de fondsen worden vaak onder het tapijt geveegd. Deze bedragen met gemiddeld 1,79 procent per jaar in Europa het dubbele van de kosten in de Verenigde Staten van Amerika. Bovendien zijn er vaak nog moeilijk te ontdekken beheerskosten. 1,79 procent: het lijkt niet veel, maar is wel veel, in het bijzonder als in aanmerking wordt genomen, dat vele fondsen niet of nauwelijks een rendement van 6 procent behalen. Trek van de zes procent drie procent inflatie af en 1,79 procent beheerskosten. Het netto reële rendement wordt dan wel erg miezerig, vooral als er ook nog belasting vanaf moet. Financiële instellingen zoals Merrill Lynch romen zelf van de stijging van de fondsen 3,5 procent af. Wanneer de financiële instelling u alleen fondsen laat zien die de afgelopen jaren met 20 procent per jaar gestegen zijn, lijkt die 3,5 procent niet veel. Er blijft immers nog 16,5 procent per jaar over. Maar als u in een fonds stapt dat maar matig stijgt, dan kan de 3,5 procent marge een matig rendement veranderen in een onaangenaam verlies.
04. Wanneer een aantal emissies onuitverkocht en daardoor mislukt is, blijft een financiële instelling soms zitten met winkeldochters.
Hiervan wordt dan niet zelden de koers gemanipuleerd. Over de winkeldochters wordt een aantal beleggers opgebeld; de winkeldochter wordt aangeprezen als je van het: dit moet u kopen, hier ligt uw kans. Na aankoop zakt de koers in als een pudding. Merrill Lynch deed dit met het Indonesische aandeel Tripolita. Nadat deze winkeldochter door Merrill als je van het tegen hoge koers aangeprezen en uitgevent was, zakte de koers in tot een heel kleine fractie van de oorspronkelijke prijs.
05. Wanneer een grote order geplaatst wordt, begint de firma die de order laat uitvoeren soms met front running. De firma zelf koopt vast wat stukken in, Als na een paar uur de koers ten gevolge van de grote order flink stijgt, worden de stukken weer losgelaten tegen de hogere marktkoers. Dit heet front running.
06. Als een aandeel flink gestegen is, wordt het vaak in tweeën gesplitst. De onderneming wordt hier niet meer door waard en niemand heeft er iets aan, want de splitsing is een zuiver cosmetisch iets. Deze is alleen winstgevend voor brokers, notarissen, advocaten, banken en voor de financiële industrie in het algemeen, waar de commissies hoger zijn naarmate de waarde van het aandeel lager is. De enige die niets van splitsing wil weten is Warren Buffet wiens Berkshire fund een waarde van meer dan 80.000 dollar per aandeel bereikt heeft. Alleen voor wie niet over zoveel geld beschikt, zijn er “baby” Berkshires beschikbaar voor een dertigste van de prijs.
07. Vaak wordt om te laten zien hoe geweldig de belegging in een bepaald fonds is, een geselecteerde periode van waardestijging getoond. De periode wordt op misleidende wijze zo voordelig mogelijk gekozen, maar verschaft geen goed inzicht in de werkelijke gemiddelde stijging van het betreffende stuk.
08. Tot mijn verbazing vond ik op de nota’s van een bepaalde financiële instelling prijzen inclusief commissies. Ik kon hierdoor niet zien, of de juiste percentages aan commissie berekend waren. Pas na veel moeite en aandringen kon ik bereiken dat de commissies apart werden opgevoerd.
09. De pennystocks.
Dit zijn aandelen die slechts enkele centen per stuk kosten. De prijzen zijn laag, de commissies in verhouding hoog. Ik vroeg een bankmanager wat dan wel het voordeel was van deze bijzonder laag geprijsde aandelen, Hij antwoordde mij: “Daar verdient u gemakkelijker en sneller mee. Eerst kost het aandeel een cent en daarna brengt het twee cent op. U hebt dan 100 procent verdiend.” Helaas is het aantal beleggers dat voor dergelijke praatjes valt, aanzienlijk.
10. Eens kwam iemand op het volgende idee.
Het idee is nu algemeen goed.
U stort 1000 euro en de 1000 euro wordt voor u belegd. Maar, zo wordt u verteld, die belegging is geheel zonder gevaar, want na een bepaalde periode, bij voorbeeld vijftien jaar, krijgt u gegarandeerd uw inleg terug. Dat gaat dan op de volgende manier. De helft van het bedrag wordt op rente gezet. De 500 euro wordt in 15 jaar 1000 euro. Zo wordt de oorspronkelijke inleg dus gegarandeerd. De andere helft wordt risicovol belegd en dus niet gegarandeerd. Stel dat de risicovolle belegging na vijftien jaar waardeloos is geworden, dan krijgt u toch nog uw inleg terug! Deze presentatie is voor goedgelovigen die nog nooit van inflatie gehoord hebben en grote waarde hechten aan de nominale handhaving van hun vermogen.
11. In de advertentie staat een ouder echtpaar voldaan en tevreden naast een mooie villa. Deze villa zal te zijnertijd gekocht worden uit de opbrengst van een spaarverzekering waarvoor iedere maand een bescheiden bedrag gestort moet worden. Kijkt u maar: na zoveel jaren keren wij 300.000 euro uit. Er wordt niet bijgezegd dat de villa tegen die tijd vermoedelijk drie keer zoveel zal kosten en dat de 300.000 op het uitkeringstijdstip nauwelijks genoeg zal zijn voor de aankoop van een bescheiden stulp.
12. Wie van een levensverzekering na enige jaren spijt krijgt en de verzekering wil liquideren, krijgt soms nauwelijks iets terug. Wat blijkt?
De premies zijn voor het grootste deel gegaan naar de tussenpersoon. De levensverzekering is verkocht met zogenaamde premie frontloading. De eerste jaren hebt u vooral geld gestort voor deze premies en bijna niets om vermogen op te bouwen.
13. Nog bonter maken het beleggingsfondsen die in sommige landen op de volgende wijze (mogen) opereren:
uw ingelegde geld wordt belegd in prachtige schilderijen, oude munten met numismatische waarde, een klassieke auto of dergelijke zaken. Daarna krijgt u gedurende een periode van tien jaar ieder jaar gegarandeerd vijf procent uitbetaald over het geïnvesteerde bedrag. Deze vijf procent is helaas een sigaar uit eigen doos. Men koopt het schilderij in voor 1000 euro en verkoopt het u voor 4000 euro. Over die 4000 euro krijgt u de vijf procent uitbetaald, tien jaar lang.
14. Sommige fondsen hanteren frontloading bij aankoop.
Men betaalt 1000 euro en men stapt in het betreffende fonds met maar 980, 950 of zelfs maar 920 euro. Voordat uw geld gaat werken, bent u dus al van elke 1000 euro er 20 tot 80 kwijt. Een dergelijk fonds kan men toch nauwelijks te goeder trouw aanbevelen. Klaagt de belegger echter over de front loading, dan is het soms mogelijk deze tot nul te reduceren.
15. Er was vandaag veel belangstelling voor aandelen X, schrijft de krant, Inderdaad: van het aandeel C werd 5 procent van het uitstaande aandelenvermogen verhandeld. Als de betreffende onderneming zo geweldig is, waarom stapt per dag dan vijf procent van de eigenaars er uit?
Als dat iedere dag gebeurt, is de jaarlijkse omzet in het aandeel X circa 12,5 keer het aandelenvermogen en is het aan commissies betaalde bedrag per jaar ten minste gelijk aan een achtste van de beurswaarde van het betreffende aandeel. Wie heeft iets aan deze handel?
Niet de beleggers als groep, want de betaalde commissies zijn in vele gevallen hoger dan het rendement op het aandeel X. De hype in het aandeel X heeft geleid tot een handel in papiertjes die niets meer met het beleggen in een onderneming te maken heeft.
Dit soort exercities zijn uitsluitend in het belang van de broker. Het beleggen in een onderneming is hiermee tot een farce geworden die voornamelijk voordelen met zich brengt voor de financiële industrie die dit soort omzetten uiteraard aanmoedigt. Ik bedoel hier geenszins mee dat de belegger niet mag handelen zoals hij wil, maar van veel inzicht getuigt dit soort handelen niet.
16. Bij het grafisch weergeven van de waardestijging van een fonds wordt soms geen logaritmische schaal gebruikt teneinde de indruk te verschaffen, dat het betreffende stuk de pan uit rijst en blijft rijzen.
Dit was een greep uit alle trucs en grollen die financiële instellingen hanteren. Er zijn er nog meer en er komen er nog steeds bij. Pas in het bijzonder op voor telefoontjes vanuit een boiler room. De boiler room is een kamer, waarin zich een aantal jongelieden bevindt die telefonisch moeten proberen u een financieel product aan te smeren waarop zij stante pede een enorme commissie ontvangen. Het aangebodene bestaat soms uit een speciaal voor dit doel tegen lage prijs gekocht aandeel, waarvan de koers omhoog wordt gedreven. Het aandeel begint dan pas weer te dalen, als men alles geplaatst heeft.
Tenslotte geldt voor alle aanbiedingen het volgende:
als de aanbieding te mooi klinkt om waar te zijn, berust de aanbieding praktisch altijd op misleiding of bedrog.
Goed stuk Hugo.
Het lijkt me ook buitengewoon onwaarschijnlijk, dat een fonds waarvoor op een billenbord wordt geadverteerd (zoals bijna alle hypotheek- en levensverzekeringsfondsen) interessant kan zijn voor een spaarbelegger.
Een verkoper verkoopt "produkten", ongeacht de (oncontroleerbare) kwaliteit en denkt: "weg is weg". Inderdaad, de commissie is al weg op het moment dat de deal wordt gesloten. Winst is dan ook zeker niet voor die belegger weggelegd.
(Ik ben destijds platgebeld door Legio(ver)lies. Ik vroeg altijd direct naar garanties, maar die kon men nooit geven. Einde gesprek. En ik hoor nooit meer wat.)
Een fundmanager is niet verantwoordelijk voor het beleggingsresultaat en al helemaal niet voor de "transactiekosten".
Je kunt nog beter water in een mandje gieten. Dat kost namelijk geen geld. 🙂
Ik vraag me ook af, hoe het zit met de betrouwbaarheid van pensioenfondsen, die namelijk geen inzicht hoeven te geven in hun beleggingsportefeuille. En over de (controles van de) toezichthoudende pensioenkamer lees je bijna nooit wat. Zit daar nooit een kleine Enron tussen ?
Boeiend stukje dat ik met aandacht heb gelezen.
Met alle respect Hugo maar ik heb nog nooit zo’n achterlijk stuk gelezen. Wil je nog wat onderzoeken of feiten aanhalen voor je statement of haal je alles direct uit onderstaande film?
http://www.imdb.com/title/t…
Ik ben zelf al 3 jaar werkzaam bij een capital investment company en de helft van al je bovenstaande producten wordt of niet verkocht of werkt compleet anders dan dat jij hierboven beschrijft. Ik vind het erg jammer dat tussen economisch correcte stukken die je hier vaker leest dit soort troep gepost wordt.
Sta me toe je beredeneringen op wat andere situaties toe te passen of te corrigeren:
punt1) Volgens jou beredenering is de bakker geen bakker, maar verkoper onder het mom van bakker. Hij laat je alleen kiezen uit de broden die hij zelf gebakken heeft of interessant vind. Er is namelijk niet te kiezen uit alle broden die landelijk gebakken of aangeboden worden.
(is het trouwens slecht dat er een voorselectie van producten wordt gemaakt, of ga jij altijd uit van het slechte in de mens? De vuile kapitalisten?)
punt2) is identiek aan punt 1. Sterker nog het bevestigt mijn conclusie dat de "verkoper onder het mom van adviseur" de slechte producten niet wil verkopen. Hij is namelijk gebaat bij continuïteit en zal graag meer dan 1x zaken willen doen.
punt3) Sorry, ben je nu boos dat mensen een boterham verdienen aan dit financieel advies? Kosten staan trouwens helder vermeld in financiële bijsluiters. En zelfs al hou ik jou 6% scenario aan dan verdien ik nog meer dan op een bankrekening. Inflatie is trouwens ook van toepassing op diezelfde bankrekening dus waarom dit een minpunt zou zijn voor investeringen is mij een raadsel.
4)Gelukkig ben je namen op het noemen van gerenommeerde beleggingsinstituten. Geen duister instituut zoals Robeco, Rabobank, of Brink bijvoorbeeld. Zo’n instituut waar de meeste verstandige Nederlanders hun geld naartoe brengen voor een fatsoenlijk rendement en/of advies.
5) Je bent hier over aandelen het praten en niet over fondsen die in onderliggende aandelenfondsen investeren. Kun je aub appels en peren gescheiden houden?
6)Wederom gaat het hier over aandelen. Bovendien is een aandelen splitsing helemaal niet noodzakelijk negatief. Normaliter wordt dit zelfs gedaan om het aandeel toegankelijker te maken voor kleinere beleggers. Meestal heeft dit zelfs een waardestijging tot gevolg.
7) Ik vraag me werkelijk af wie jou zo boos heeft gemaakt. Kun je misschien aangeven welk investeringsbureau dit soort zaken doet? Hier in Nederland hebben we een zin die je misschien wel kent: behaalde rendementen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst"
8) Prijzen van wat? Afsluitprijzen van een beleggingsfonds? Voorrijkosten van een adviseur? En welke “bepaalde financiële instelling” heb je het over? Normaliter worden deze kosten uit het fonds gehaald (vandaar dat er meestal een boete is wegens vervroegd uitstappen) Deze “nota’s” worden dus ook niet gestuurd aan de adviseurs. Maar zelfs al zou je gelijk hebben dan nog weet ik niet welk probleem je hier aan probeert te kaarten.
Of wil je a) niet betalen voor dat advies, en daar dus ook B) niks van weten zelfs al zou dit zou zijn?
9) Tja. Wat moet ik hier van zeggen. Mensen die geloven in rendementen van 100% zonder risico kunnen misschien beter niet beleggen. Daar heb je gelijk in. Helaas zou een verplichte IQ test voordat je gaat beleggen mij te ver gaan. Noem het mijn liberale inslag maar ik geloof niet zo in regelgeving.
10) Schandalig ja. En door die inflatie wordt zomaar het geld minder waard. Weet je Hugo, misschien kun je eens met de heren in Den Haag gaan praten die al dat geld bijdrukken. Die heren maken namelijk willen’s en weten’s kapitaal kapot. In tegenstelling tot de “verkoper onder het mom van Financieel adviseur” die dus zijn geld verdient met het groter laten worden van het kapitaal van zijn cliënten.
Het soort producten waar je over praat zijn trouwens erg in trek bij hypotheekconstructies. Meestal gaat het hier trouwens om een periode van 10 jaar en een teruggaaf van 110%. Natuurlijk is dat niet veel maar het is beter dan je geld verliezen. Bovendien is dit natuurlijk de last resort. Deze producten worden niet gemaakt om de kapitaalgarantie uit te betalen maar juist om rendement te behalen. Maar goed ik begrijp dat je het hele concept van vele mensen velen wensen en hoge rendementen = hoger risico niet begrijpt of wil accepteren.
11) Inflatie, inflatie,.. het zou verboden moeten worden. Fijn dat je zo van de hak op de tak springt en feiten van her en ver vermengt. Dat komt de leesbaarheid van je artikel echt ten goede.
12) Kijk. Hier zit je in ieder geval deels op het goede spoor. Zo worden dus normaal kosten verwerkt. Niet op rekeningen maar als units uit je product. De “early withdrawal fees’ zijn normaal trouwens helemaal niet zo hoog. Meestal alleen de eerste 5 jaar van toepassing, en dan praat je over tarieven van 8% in het eerste jaar en 2% in het 5e jaar. Van niks of weinig terugkrijgen is dus geen sprake.
13) Ik ken ook mensen die communiceren met “sommige mensen” uit “sommige landen” die leden zijn van een afvallige stam uit Afrika en welke wreed zijn verstoten en nu een eerlijk persoon met bankrekening zoeken om hun miljoenen euro’s te storten. Misschien kunnen we ze met elkaar in contact brengen en hun verlies weer enigszins compenseren.
14) Ja wederom, een eigen boterham verdienen is slecht. Waarom verstrekken ze dat advies niet gratis? En fondsbeheerders die dat rendement proberen te realiseren, misschien kunnen we hun ook pas betalen als ze winst het maken zijn, dat lijkt me niet meer dan eerlijk. Weet je, als je het nog 3x herhaalt dan denk ik dat ik het met je eens ben. Weet je zeker dat je op het goede weblog aan het posten bent?
15) Verhandeld wil niet alleen verkocht zeggen. Dit zijn ook aankopen. Verder weer doorspekt met feiten trouwens dit “punt”
16) Eindelijk, bijna klaar. Ik wou eigenlijk stoppen na 3 of 4 punten maar je hebt toch een hoop energie bij me vrijgemaakt kennelijk. Ik stel voor dat we mooie etalages, reclame, de roodkleuring van vlees bij slagers, en enige andere verheerlijking of verkooppraat aan banden leggen. Alleen zo kunnen we dit soort grove schendingen van de mensenrechten in de kiem smoren en de schuldige kapitalistische honden aan het kruis nagelen!
Luister Hugo, ik vond het ook een slechte film maar daarom hoef je nog geen slechte stukken te schrijven.
Met vriendelijke groet,
Roy Sampers
Vermakelijk en vrij goed onderbouwd stuk, dat zeker. Maar wat heeft het met het libertarisme te maken? Waar zijn de overheidsregels die de banken/intermediairs dit soort laakbaar handelen opleggen? Nee, het ligt anders. Niemand is verplicht om met Dexia, Legiolease, Koerskompas een contract aan te gaan of een koerstwinststapelaar aan te schaffen. Dat doet men uit vrije wil maar vooral uit blinde hebzucht. Als dan de koersen in elkaar storten en je er berooid vanaf komt heb je dat vooral aan jezelf te danken.
[3]
1) Als een bakker zich voedingsadviseur ging noemen zou je toch ook een beetje raar opkijken, of niet?
4) Ik neem aan dat dit sarcastisch bedoelt is en dat je vindt dat Merrill Lynch een duister instituut is itt Robeco, Rabobank, en Brink?
[4]
Roy Sampers,
Prima, die kritiek. Horen we het ook eens van een andere kant.
Maar, met alle respect, hoe komt het dan dat die sector in zo’n kwade reuk staat ?
Is dat niet wegens de praktijken zoals van de ABN-Amro met aandelenemissies van Wordlonline, wegens de fiasco’s met beleggingshypotheken, winstverdriedubbelaars, etc.
Hugo geeft allerlei sprekende voorbeelden van staande praktijken, zoals front loading, gesjoemel van levensverzekeraars, etc. Allemaal herkenbare zaken die door de client zo worden ervaren.
Daarentegen ga jij -voor zover ik kan zien- nergens concreet op in. Soms begrijp ik door een kromme grammaticale constructie zelfs helemaal niet wat je precies bedoelt.
Ik citeer: "4)Gelukkig ben je namen op het noemen van gerenommeerde beleggingsinstituten. Geen duister instituut zoals Robeco, Rabobank, of Brink bijvoorbeeld. Zo’n instituut waar de meeste verstandige Nederlanders hun geld naartoe brengen voor een fatsoenlijk rendement en/of advies."
Wat wil je daar nu allemaal mee zeggen ?
Voor mij is dat onbegrijpelijke taal, zowel qua constructie als qua logisch verband.
Sorry hoor, het geheel komt dan ook niet echt betrouwbaar over en ik zou mij dus ook zeker niet door jou laten adviseren. Sta jij model voor die sector ?
Het doet er trouwens helemaal niet toe, wie hoeveel waaraan verdient: als die belegger strijk en zet toch elke keer op de koffie komt, is er iets goed mis met die sector.
Als je dat nou eens erkende kwamen we misschien een stapje verder, Roy.
Groet,
Harry
[6]
1) Ja dat ben ik met je eens Martin. Maar dat wil niet zeggen dat ik de bakker per definitie niet vertrouw qua brood en gebak. Het punt is dat er altijd een pre-selectie van arikelen plaatsvind door alle ondernemers. Wat ik dan raar vind is dat Hugo zoiets als slecht gedrag bestempeld, of er in ieder geval van uitgaat dat de adviseur voor zijn eigen beurs kiest in plaats van producttechnische argumenten.
4) Ja dit was inderdaad sarcastisch bedoeld.
[7]
Tsja Harry waarom staat de sector in een kwaad daglicht? Zoals in elke sector zitten er rotte appels tussen. De media vergroten dit soort dingen uit en Dexia en Legio Lease zijn perfecte voorbeelden hiervan. Helaas zijn er inderdaad adviseurs die zich alleen door provisies laten leiden. Maar dit wil naar mijn bescheiden mening niet zeggen dat de hele sector corrupt is.
Over de voorbeelden verschillen we van mening dan Harry. Hugo geeft sprekende voorbeelden zoals: "Sommige fondsen" "bepaalde fondsen" "een emissie" "sommige mensen" "sommige landen" "men" "aandeel x" "de firma" en "financieele instellingen" De enige naam die genoemt wordt is Merril Linch en dat bedrijf kent waarschijnlijk 99% van de Nederlanders niet eens noch zullen ze er ooit zaken mee doen. Niet echt sprekende voorbeelden naar mijn mening. Mijn excuses voor mijn grammatica. Ik ben geen schrijver, anders was ik ondertussen wel mijn eigen liberale blog gestart.
Zin 4 was overduidelijk sarcasme en verwijst inderdaad naar het feit dat Hugo instituten noemt waar de overgrote meerderheid van Nederland uberhaubt geen zaken mee doet. Ik vind het erg jammer dat dit bedrijf dan wel als leidraad gebruikt wordt om de gehele industrie te bestempelen. (overigens was dat individuele bedrijf zeker een goed voorbeeld van een slechte zakenpartner) maar dat is het punt niet.
Gelukkig ben ik zelf geen financieel adviseur en doe ik geen zaken met particulieren in Nederland. Uiteraard sta ik niet model voor de sector noch pretendeer ik dat. Het artikel is (naar mijn mening) alleen zover doorspekt met persoonlijke opvattingen, meningen, en slechte film voorbeelden, waardoor ik het een onredelijke voorstelling van de sector vond. Tevens staan er gewoon feitelijke onjuistheden in die ik met mijn reactie wou rechtzetten. Dit soort artikelen zijn bijvoorbeeld een goede reden dat de financieele sector in zo’n kwaad daglicht staan.
Tevens kan ik met een gerust hart en met een schoon geweten zeggen dat bij het investeringskantoor waar ik werkzaam ben (wat overigens al meer dan 25 jaar bestaat) dik 99% van de klanten tevreden is over zijn of haar belegging. Een erkenning dat iedere belegger dus constant op de koffie komt kan ik je dus helaas niet geven.
[3] "(is het trouwens slecht dat er een voorselectie van producten wordt gemaakt, of ga jij altijd uit van het slechte in de mens? De vuile kapitalisten?)"
Met kapitalisme is natuurlijk niks mis, met de kluit belazeren wel.
Om bij jouw analogie met bakkers te blijven; wanneer de bakker vaag doet over wat voor met kakkerlakken en muizekeutels doorwrocht meel hij gebruikt en ipv maanzaad de klaprozen uit het gemeenteperk gebruikt is daar iets mis mee.
Kaye
Interessant te zien dat in de 3 reacties op mijn stukje telkens een groot wantrouwen jegens dienstverleners of productaanbieders naar voren komt. Niet echt iets wat je op een liberaal blog verwacht maar goed.
Beste Kaye: Als zoals in jou voorbeeld de bakker willens en wetens de zaak bedriegt door te liegen over ingredienten dan heet dat oplichting en is dat onder een liberaal systeem strafbaar.
Dit heeft overigens niets te maken met de stelling die ik neerzet. Ik zeg alleen dat iedere ondernemer een pre-selectie maakt van producten of diensten en dat dat niet per definitie de slechte keus is voor de klant. De ondernemer die de beste keus maakt zal de meeste klanten krijgen en hiermee een dikke boterham kunnen verdienen.
Als je niet wilt beleggen moet je het gewoon op een renterekening stoppen of in goud beleggen. Goud heeft wat dat betreft een eerlijke waarde als je kijkt naar de meerjarige ontwikkeling en kan gemakkelijk concurreren met welke investering dan ook. Niemand is verplicht om te beleggen, dus hoeft men ook geen fondsen te kopen bij welke financiële instelling dan ook.
Bovendien is het zeer aanbevelenswaardig om eerst eens de markten te onderzoeken alvorens men investeert. Het is werkelijk te zot voor woorden dat mensen zo maar hun zuur verdiende geld aan vreemden toevertrouwen. Men kan wel beleggen, maar dat moet dan risicokapitaal zijn en dus geen pensioen of geld dat men nodig heeft voor levensonderhoud.
Ik vind het ver gaan om deze financiële instellingen te betichten van oplichterij of diefstal. Als men de brochures en voorwaarden goed zou lezen dan weet men waar men in belegt. Bovendien is de inflatie niet de schuld van deze fondsen, maar van de overheid, in casu de centrale bank. Als er geen inflatie zou zijn geweest, was het nog gemakkelijker om het kaf van het koren te scheiden, want dan zou het kale rendement naar voren komen en zouden vele fondsen nooit hebben bestaan.
Vanwege de inflatie en de lage rente voelt men zich wel verplicht om meer risicovolle investeringen te doen dan anders het geval zou zijn geweest bij een marktrente. Maar ja, ook de rentestand wordt bepaald door de overheid (centrale bank).
[12]
Nou daar sluit ik me volledig bij aan.
[11] "Beste Kaye: Als zoals in jou voorbeeld de bakker willens en wetens de zaak bedriegt door te liegen over ingredienten dan heet dat oplichting en is dat onder een liberaal systeem strafbaar."
Ook in een Libertarisch systeem is het strafbaar hoor 😉
Maar dat is precies wat ik aan wilde tonen. Voor een leek zijn de ‘ingredienten’ van een financieel product net zo oncontroleerbaar als voor de klant van de warme bakker. Die klant kan aan de buitenkant van een brood niet zien welke kwaliteit en soort ingredienten er gebruikt zijn. Wanneer je niets weet over tussenrekeningen, interne rente en fees kun je een product niet goed beoordelen en ben je afhankelijk van de verkoper. Wanneer hij een ‘sell and run’ tactiek toepast ben je gesjochte.
[14] Het grote probleem met financiële zaken is dat mensen die doorgaans zeer goed in hun vak zijn het nalaten om eerst eens vooronderzoek te doen in alle producten die aanwezig zijn. Ik geef iedereen dan ook de aanbeveling om voorzichtig te zijn met hun geld.
Tijdens (overheidsgecreëerde) zeepbellen laten grote groepen mensen nogal wat steken vallen door gedegen onderzoek te verzaken waarin ze investeren. We hebben de tragedies gezien met betrekking tot Aegon, Dexia, Legio-Lease etc. Dit werd allemaal aangegaan tijdens de grote euforie van de roaring 90s. Het is allemaal onderdeel van de massapsychose. Ik heb in de laat jaren 90 enorm veel mensen gewaarschuwd, maar deze negeerden mij volkomen en ik werd voor gek versleten. Zelfs Warren Buffett werd in 1999 als halve gare gezien.
Tegenwoordig waarschuw ik mensen voor de huizenzeepbel, maar ook hier herhaalt de geschiedenis zich, want men blijft gewoon peperdure huizen kopen met alle gevolgen van dien in de nabije toekomst.
De moraal van het verhaal is dat op gezette tijden, vaak in samenhang met een enorme kredietexpansie, grote bevolkingsgroepen hun voorzichtigheid laten varen en in plaats van te investeren hun geld vergokken in fondscasino’s zoals internetaandelen, vakantievilla’s en golfterreinen.
Conclusie: er is een grote markt voor écht objectieve beleggingsadviseurs, die betaald worden uit de daadwerkelijke rendementen van hun klanten, en niet uit provisies.
[15] Persoonlijk vind ik die golfterreinen hele interessante stukjes alvast geruimd en gedraineerde bouwgrond voor wanneer zometeen de vastgoedmarkt weer normale vormen aanneemt 🙂
Ook met Kim’s reactie ben ik het helemaal eens. No Cure No Pay zou hier ook moeten gelden. Alleen is prestatie loon door de Sociaal Democratische achtergrond Not Done.
[9]
Roy,
Laat ik kort en concreet ingaan op je repliek. Per alinea.
1) Rotte appels zijn er overal. Maar in de financiele sector blijft het ene schandaal zich op het andere stapelen. Dat verschijnsel vind je volgens mij bijvoorbeeld niet in de broodsector. De media coverage is dan een gevolg, niet de oorzaak van de kwade reputatie, zoals jij onterecht beweert. Je kunt hen niet de schuld van de slechte reputatie in de schoenen schuiven: de verantwoordelijkheid ligt binnen de sector zelf. Dat tonen de schandalen elke keer aan.
2) "De enige naam die genoemt wordt is Merril Linch en dat bedrijf kent waarschijnlijk 99% van de Nederlanders niet eens noch zullen ze er ooit zaken mee doen." -Sorry, je bedoelt Merrill Lynch naar ik mag aannemen ?
http://www.ml.com/index.asp…
Iedereen die de Financiele Telegraaf leest, komt die naam dagelijks tegen, dus waarop baseer je die gissing ?
Een argument voor het tegendeel van jouw stelling, zou ik zeggen.
3) Hugo wijst in zijn artikel trouwens op standaardpraktijken van gerenommeerde kantoren, waar iedereen die zich daar laat adviseren *automatisch* vertrouwen in stelt. Hij probeert daar voorbeelden van te geven en noemt een naam. Dexia en Legioverlies, sorry, Legiolease (ook produkten van gerenommeerde instellingen) zijn dus heus geen uitzonderingen, integendeel. Ikzelf herinner mij bijvoorbeeld nog de zaak van een Drentse boer in de jaren ’80, die zich voor een paar miljoen had laten uitkopen en op advies van zijn huisbank (!), de plaatselijke cooperatieve Rabobank, zijn vermogen praktisch geheel in opties had belegd. Die kwam dus ook op de koffie.
Ik vind dat immoreel van die bank, ook al had die boer juridisch gezien geen poot om op te staan.
4) Wat zijn dan die "feitelijke onjuistheden" waar je op doelt ? Noem eens wat graag.
En nogmaals: die kwade reuk heeft de sector praktisch geheel aan zichzelf te wijten, vooral omdat genoemde grote instellingen zich naar hartelust bezondigen aan wat men gerust als "kwalijke praktijken" zou kunnen bestempelen.
5) Jouw cijfer over tevreden klanten kan ik niet controleren. Als ik aan een verkoper vraag, of een bepaald produkt ook betrouwbaar functioneert, krijg ik geen antwoord op mijn vraag, want het standaard antwoord is: "Ik hoor nooit klachten".
OK, er zijn natuurlijk ook beleggers, die wel goed uitkijken, maar ik durf te wedden, dat dat niet te danken is aan de financiele adviezen van de meeste gerenommeerde instellingen, maar helemaal aan hun eigen waakzaamheid en kritisch vermogen.
Daarom kan ik het artikel van Hugo ook van harte aanbevelen aan elke serieuze (kandidaat-)belegger.
Groet,
Harry
[12]
eens met deze nuchtere reactie van Albert.
[18] In bovenstaand stuk heb ik mij zo gematigd mogelijk uitgedrukt. Ik vrees dat de realiteit nog veel erger is.
Vanochtend heb ik in boekhandel Borders op de hoek van Broadway en Wallstreet 30 kilo boeken aangeschaft over de financiele industrie en aanverwante zaken. Tal van schandalen van de laatste jaren worden in deze boeken behandeld.
Meer dan 30 kilo kan ik niet in een keer naar mijn hotel slepen, dus morgen ga ik weer.
Ik raad iedereen die te maken krijgt met iemand die zich financieel adviseur noemt, de volgende vraag te stellen :
"Met hoeveel procent per jaar is uw eigen vermogen de laatste vijf jaar toegenomen ten gevolge van waardestijging en dividenden?"
Meestal hoort de adviseur een dergelijke vraag voor het eerst in zijn leven en volgt een ontwijkend gemompel. Men weet dan al hoe laat het is.
[20]
Hugo,
Lijkt me een veel beter advies dan van zo’n financieel adviseur.
Maar uit mijzelf zoek ik die lui sowieso nooit meer op.
Ik ben nog wel ff benieuwd naar de reactie van Roy.
[18] De Drentse boer uit de tachtiger jaren. Dit advies aan die boer was te zot voor woorden. Toch worden dergelijke adviezen door het baliepersoneel geregeld gegeven. Hieruit blijkt dat het baliepersoneel op dergelijke afdelingen grotendeels bestaat uit personen die zelf advies behoeven, zoals de financiele adviseur die ik enkele weken geleden ontmoette in Indonesie. Hij was verbonden aan een van de grootste banken daar : de Bank Mandiri. Zijn werkzaamheden bij deze bank bestonden uit het verkopen van een fonds met de indrukwekkende spread van vijf procent tussen aan- en verkoopsprijs. De dag na onze ontmoeting belde hij mij op met de vraag of ik hem geld kon lenen voor de aankoop van een nieuwe mobiele telefoon, want de batterij in de oude was zo zwak.
.
[22]
Hugo,
Ik zou zeggen: dan straal je voor hem kennelijk meer vertrouwen uit dan die hele Bank "Mentiri". Doe je desondanks toch zaken met die bank ? 😉
Groet,
Harry
[23] Heel grappig ja, dit geval.
Maar Bank Mandiri is een van de meest betrouwbare banken in Indonesie.
[23] Ik zou er niet aan denken om geld te stoppen in een fonds van welke Indonesische bank dan ook. Ik was toevallig in dat gebouw voor iets heel anders.
Even tussendoor, het is een mooi stuk en altijd handig om te weten.
Hugo kan d’r wat van 🙂
Vraagje
verleden week heeft er in zoeen gratis ochtendkrant (spits-metro) een website adres gestaan van een advocaat die samen met een collectief gevormde groep Spaarverzekeringen wil aanpakken die de consument een "rad voor de ogen wordt gehouden" betaalde premie kosten en "werkelijke" gespaard bedrag bij spaarverzekeringen. daarin werdt ook een lijst benoemd waarin ook duidelijk werdt over welke verzekeringen het betreft. weet iemand misschien welke website die advocaat gebruikte
gaarne reractie Cees
Comments are closed.