Volgens het NOS Journaal van gisteravond heeft onderzoek uitgewezen dat allochtone criminele jongeren gemiddeld zwaarder bestraft worden dan autochtone criminele jongeren – “een nieuwe vorm van klassejustitie”. Als het echt zo is dat allochtonen in gelijke gevallen zwaarder bestraft worden dan autochtonen lijkt me dat niet zo fraai. Ik was dus nogal benieuwd hoe de vork in de steel zat.
Wat blijkt het geval te zijn? Allochtone jongeren hebben vaak moeite om spijt te betuigen, aldus de onderzoekster Mieke Komen. Zodoende valt het oordeel van een gedrachtsdeskundige over een allochtone jeugdcrimineel vaak harder uit dan het oordeel over een autochtoon, zodat de allochtoon zwaarder bestraft wordt.
Mijn conclusie is dan dat de allochtone jeugdcrimineel dus helemaal niet anders behandeld wordt als de autochtone jeugdcrimineel, maar dat de autochtone jeugdcrimineel alleen op het juiste moment “het spijt me” weet te zeggen, en de allochtoon niet. Het lijkt me dat het probleem dus niet zozeer ligt bij justitie, maar bij de allochtone jeugdcrimineel. Maar blijkbaar komt dat bij de makers van het NOS journaal niet op.
Wat bij de makers van het NOS journaal ook niet op komt is te vragen of allochtone jeugdcriminelen misschien wel minder spijt hébben dan autochtone jeugdcriminelen. Het feit dat ze minder vaak spijt betuigen is daar toch wel een aanwijzing voor. Op één of andere manier is het wel aannemelijk dat allochtone jongeren meer moeite hebben om spijt te uiten, maar niet dat allochtone jongeren minder spijt hebben.
Nu zou het kunnen zijn dat onderzocht is dat allochtone jeugdcriminelen net zo spijtgevoelig zijn als hun autochtone collega’s. In dat geval is dat in het item niet naar voren gekomen, ook Het Parool schrijft er niks over. Daarbij vraag ik me af hoe je bij iemand die geen spijt betuigt vaststelt dat hij die stiekum toch heeft. Mogelijk dat er toch een methode is om bij iemand die geen spijt wil betuigen vast te stellen dat diegene toch spijt heeft, maar volgens Het Parool heeft Mieke Komen haar wijsheid uit 241 strafdossiers die ze heeft geanalyseerd. Hoe je uit iemands strafdossier, blijkbaar zonder de persoon in kwestie te zien of spreken, kunt vaststellen dat hij gevoelens heeft die hij niet uit is me helemaal een raadsel. Daar komt bij dat ik 241 niet echt een indrukwekkend aantal vind, dus zet ik mijn vraagtekens bij de statistische relevantie.
Als er echt sprake zou zijn van klassejustitie dan is dat fout, en is het prima dat dat in het journaal aan de orde gesteld wordt. Dit ziet er echter uit als een flauwekulonderzoek waar beter geen aandacht aan besteed had kunnen worden.
Journaaluitzending: www.nos.nl/nosjournaal/arti… (acht uur journaal)
Artikel in het parool: www.parool.nl/nieuws/2005/O…
Blijft ronduit kolder, omwille van het juiste moment
het spijt me te benoemen er `n strafvermindering kan worden verworven.
Ben van mening dat betreffende kleppen voor de ogen hebben & geen inzichten hebben
walgelijke vorm van rechtspraak.
Al heb ik `zowiezo` persoonlijk al m`n grote twijfels omtrent Nederland & rechtspraak.
Het belijden van wat recht is, en niet wordt in `t geheel verdoezeld.
Hoogachtend Jan Molendijk (Spijkenisse)
Voorzitter Politieke Partij Good ALL.
Dat zijn natuurlijk weer van die flutonderzoeken die vooral bij het linkse journaille nogal populair is. Alles blijft bij insinuatie en verdachtmakingen, maar keiharde bewijzen zijn er nooit. Het NOS journaal op het niveau van Vrij Nederland. Vreselijk!
NOS "nieuws" met een baard.
http://www.maghreb.nl/forum…
(sept. 2003)
Martin aan de schrijverij, dat zien ik altijd graag.
Afgezien van het feit dat je groot gelijk hebt, maakt het libertarisch eigenlijk wat uit of iemand spijt heeft of niet?
[4]
Dank u zeer.
Bij libertarische rechtspraak gaat het om genoegdoening aan het slachtoffer. De rechter kan alleen bepalen hoe zwaar de straf mag zijn, het slachtoffer beslist binnen dat kader hoe zwaar de straf wordt. De rechter zou alleen moeten kijken naar de omstandigheden van de daad, niet naar eventuele spijt achteraf. Het slachtoffer zou echter wel de spijt van de dader mee kunnen wegen.
Bijvoorbeeld: de dader heeft het been van het slachtoffer gebroken. De Rothbardiaanse rechter beslist dat als straf van de dader twee benen gebroken mogen worden, en dat de dader de proceskosten moet betalen. De dader weet het slachtoffer er van te overtuigen dat hij verschrikkelijk veel spijt heeft van het hele gebeuren. Dan kan het slachtoffer beslissen van de straf af te zien.
Comments are closed.