AT5 (en andere media) meldde van de week het volgende bericht:
…”Robbie Williams geeft woensdagavond een concert in Paradiso. Slechts 1500 gelukkigen zijn erbij als de Britse zanger zijn nieuwe album komt promoten. Zondag waren in twee uur tijd alle kaartjes verkocht.

De kaarten werden verkocht samen met twee polsbandjes: een blauwe met ‘Let me’ en een gele met ‘Access’. Zonder de polsbandjes kom je Paradiso niet binnen. De afgelopen dagen steeg de prijs voor de toegangsbewijzen van de oorspronkelijke 49 euro tot bijna 3000 euro. Op internet werden ze per opbod verkocht, inclusief een apparaat waarmee de bandjes losgeknipt konden worden.”…

Dat een artiest zijn maatregelen neemt om iedereen voor een acceptabele prijs (wie bepaalt die?) of op zijn voorwaarden binnen te laten lijkt mij op zich een goede zaak. Het is natuurlijk een slechte zaak als een profiteur alle kaartjes in een keer opkoopt om ze daarna voor woekerprijzen door te verkopen puur om het winstbejag alleen.

Aan de andere kant; met welk recht wordt ‘echte’ fans het recht ontzegd om te doen met het kaartje wat men wil? Men heeft er immers voor betaald en daarmee wordt de koper de eigenaar en heeft die in mijn ogen het morele recht om er mee te doen wat hij/zij wil…

Voor het Robbie Williams concert moesten bezoekers zich 2 polsbanjes laten aanmeten die puur persoonlijk waren, wel heel erg letterlijk. Stel dat een bezoeker die avond wat anders wil doen -bijvoorbeeld gezellig op TV naar NOVA kijken- en zijn schoonmoeder in zijn plaats wil sturen? Of dat die Robbie Williams toch maar niks vind en haar kaartje aan een ander wil verkopen? En dat die ander zo gek is om 3000 euro neer te tellen voor een kaartje dat aan de kassa 49 deed? Dat probeerde men dus te verhinderen.

Uiteraard mag een artiest in de verkoopvoorwaarden opnemen dat alleen de koper van een kaartje de rechtmatige bezoeker is. Maar als die dat niet doet… wat mij betreft is het dan gewoon vrije markt van vraag en aanbod, zolang iedereen maar uit vrije wil meedoet aan de transacties. De media doen alsof het doorverkopen van een kaartje voor een populair optreden een criminele daad is. Ik ben het daarmee oneens.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

4 REACTIES

  1. Ik vind het ook geen criminele daad.
    Maar er staat in je artikel:
    "Het is natuurlijk een slechte zaak als een profiteur alle kaartjes in een keer opkoopt om ze daarna voor woekerprijzen door te verkopen puur om het winstbejag alleen."

    Wat is daar dan verkeerd aan?
    Als de artiest, of de exploitant, niet wil dat de kaartjes tegen andere prijzen worden (her)verkocht, dan kan hij wel een contract/afspraak met de koper maken met de bepaling dat ze niet of slechts tegen bepaalde prijzen, mogen worden verkocht.
    Als de andere partij zich daar niet aan houdt, is het fraude of contractbreuk en kan hij dus schadevergoeding eisen.

    Goed en kwaad worden niet door het aantal (kaartjes) bepaald.

  2. Handel in artikelen zoals toegangsbewijzen dient natuurlijk in principe vrij te zijn. Bij vliegbiljetten zien wij ook dat deze op naam staan. Dit is om kunstmatig , tegen het belang van de eigenaren in, de verhandelbaarheid van deze biljetten op de secundaire markt te voorkomen.

  3. Volgens mij ben je gewoon volslagen idioot als je bereid bent om ¤3000,– te lappen om een optreden van nog geen anderhalf uur bij te wonen, maarrrrr….. ik vind wel dat iemand het vrije recht heeft om zo idioot te zijn. Gezien het gegeven is het merkwaardig dat de organisator niet zelf overgaat tot het bij opbod verkopen van de kaartjes. Of zou het credo dat kapitalisme vies is (niet mijn mening natuurlijk) daar ook al hebben toegeslagen?

  4. Gezien het gegeven is het merkwaardig dat de organisator niet zelf overgaat tot het bij opbod verkopen van de kaartjes.

    Wat dacht je ? huh dat we dat niet doen ?

Comments are closed.