En zo zit je nietsvermoeiend in het vliegtuig naar Geneve voor een bijeenkomst over een recent WHO rapport over ‘priority medicines’. Een rapport dat geïnitieerd is onder het Nederlandse voorzitterschap van de EU. Een compleet nutteloos rapport met *misschien gelukkig maar* niet al te veel implicaties.
Vorige week belegde WHO Geneve een vergadering over ‘priority medicines’, een rapport over “het prioriteiten stellen voor pharmaceutisch onderzoek”. Omdat ik me hoofdzakelijk bezig houd met gezondheidszorg en pharmaceutisch beleid, heb ik ook dit rapport op de voet gevolgd. Al is het alleen al doordat het onder Nederlands voorzitterschap twee jaar geleden met veel bombarie werd gelanceerd. In feite komt het rapport neer op het volgende: We schrijven op wat de meest voorkomende ziekten zijn in de wereld, hoe deze prioriteiten-lijst verschilt van andere werelddelen (met name die van ‘developing countries’) en op welk vlak de pharmaceutische industrie dus meer moet investeren in R&D. Lees nogmaals: WHO wil gaan bepalen waar private partijen hun geld in investeren om het ‘publieke belang’ te dienen.
Er zijn echter twee problemen:
1) WHO, noch aanwezige vertegenwoordiging van DG Sanco (van de Europese Commissie) hebben de uitvoerende macht dit soort regelgeving op te leggen
2) Europa’s pharmaceutisch beleid is dusdanig overreguleerd, dat de industrie de winsten alleen maar terug ziet lopen. Tegelijkertijd verwacht WHO meer investeringen? Het is het een of het ander.
De vergadering bestond voor 70% uit Nederlandsers: ministerie VWS, advies-instellingen, Nederlandse WHO-ers, et cetera. De rest van de vergadering bestond uit links-activisten. Het is onvoorstelbaar hoe deze “linkse” NGO’s zich georganiseerd hebben. Ze hebben macht en geld en maken dus alles. Overal waar ze bij kunnen zijn, zijn ze bij. Ze worden nergens geweigerd, bijna overal met open armen ontvangen. Althans, zo lijkt het.
Van de aanwezige vertegenwoordigers van de industrie vernam ik wat de inhoud was van de uitspraken van deze activisten. Het komt erop neer dat zij vinden dat ‘die schandalige kapitalisten’ geen winsten meer mogen maken. Hun alternatief is dat ‘DE overheid’ bedrijven opricht om te zorgen voor pharmaceutische innovatie. Deze bedrijven zullen zich moeten bezig houden met het ontwikkelen van geneesmiddelen voor ziekten als AIDS en zij mogen hierop uiteraard geen winsten maken. Winsten zijn immers slecht. Op de vraag waar deze bedrijven dan het geld vandaan moeten halen om te investeren in nieuwe onderzoeken was het antwoord natuurlijk: door middel van belasting.
Het lijkt me duidelijk dat ik hierbij had willen zijn. Al was het alleen al om te vragen: “Hoveel belasting wil je precies gaan heffen om de miljarden te financieren die met pharmaceutisch onderzoek gepaard gaat?” Maar wat gebeurde er? Ik werd gewijgerd. Ik had van tevoren een email gestuurd naar de WHO-man die de meeting had belegd. Hij beweerde dat ik er niet bij kon zijn “omdat de ruimte al vol is”. Ik heb nog nooit een slechter argument gehoord dan dat. Dus nodigden de vertegenwoordigers van de industrie mij uit, want een extra stoel zouden we wel kunnen vinden. Ik maakte tevens een afspraak met de Nederlander in dienst van WHO, die innovatie niet bepaald hoog in zijn vaandel heeft staan. Ja, met woorden wel, maar met daden niet. Ik wilde van hem eens weten of hij tevreden was met het eindrapport ‘priority medicines’ en wat volgens hem de implicaties van het rapport zijn. Kortom: wat zijn jullie (WHO) er nu daadwerkelijk mee opgeschoten / wat heeft het Nederlandse belastinggeld nu opgeleverd? (het rapport is grotendeels gefinancierd door de Nederlandse overheid).
Op donderdagochtend kom ik aan in Geneve en direct gaat mijn mobiele telefoon. Secretaresse van de WHO man: meneer heeft uw email doorgestuurd naar WHO man die de meeting belegd en hij heeft hem ontraden deze afspraak met u aan te gaan. “Mag ik u vragen waarom”, vraag ik compleet verbouwereerd. “Dat kan ik niet vertellen mevrouw”, antwoordt zij. Daar sta je dan…
Na langdurig vissen van industrie-vrienden bij WHO man komt de aap enigszins uit de mouw. “Mevrouw is opgezocht op internet en via haar website wij vonden een connectie met Amerikaanse denktank AEI.” Mijn reactie:
1) Mijn website is nog niet online
2) Ik zou niet weten wat mij in connectie brengt met AEI, behalve dan hun annual dinner waar ik afgelopen jaar aanwezig was (met duizend anderen)
3) Al zou die connectie er zijn, so what??
Mijn theorie was als volgt: WHO man vraagt ministerie VWS-mensen: “wie is deze dame”? Zij antwoorden “Geen idee.” Totdat er een zegt “Nou, ik herinner me dat zij een reeks opiniestukken over het Nederlandse geneesmiddelenbeleid publiceerde. Titels als ‘Geneesmiddelenbeleid blijft aanbodgestuurd’ en ‘Kabinet bevordert kartels, niet martkwerking’.” Eindconclusie: “She’s trouble.”
Voor diegene die meent dat ik een conspiracy-theory type ben : mijn theorie werd later, op vrijdag, bevestigd.
Nu wat maken wij op uit bovenstaand verhaal? Van alles, als je het mij vraagt:
1) Als er in een rapport staat “zo veel mogelijk partijen met expertise bijeen brengen, waaronder onafhankelijke organisaties en patientengroepen”, dan bedoelt WHO hiermee: de belangengroepen die wij uitkiezen.
2) Als je daadwerkelijk ergens verstand van hebt, wordt je gediscrimineerd
3) Als je een poging waagt uit te leggen hoe de ‘vrije markt’ werkt, wordt je gezien als gevaarlijke gek
4) De Nederlandse vertegenwoordiging vertelt mooie verhaaltjes over ons zorgstelsel, terwijl we nog maar moeten zien of het allemaal werkt.
5) De bibliotheek in WHO heeft lekkere koffie
6) WHO denkt een nuttige bijdrage te leveren aan “global issues”, maar als puntje bij paaltje komt, kunnen ze niets veranderen aan national policies (en dat is meestal maar goed ook)
Et cetera et cetera
Maar de belangrijkste conclusie is dat er WEER miljoenen Nederlands belastinggeld verspild is.
Eline van den Broek is voorzitter van European Independent Institute, een onafhankelijke economische denktank in Den Haag.
Linkse NGO’s zijn natuurlijk altijd welkom… jammer..
Goed artikel.
Alleen bevestigt het slechts het beeld wat ik toch al had.
Alhoewel: nu ik hoor dat ie lekker is, moet ik misschien ook maar een Max Havelaar gaan drinken 🙂
Waar de Europese chemische en farmaceutische industrie eens koploper was in innovatie moeten wij dankzij het onverschrokken ambtenarenlegioen geflankeerd door linkse idioten genoegen nemen met middenpositie. Het is slechts een kwestie van tijd voordat Azie ons hierin voorbijstreeft. Linkse aktiegroepen bereiken zo wel hun doel: het vernietigen van de vermalijde winsten. En dan maar afwachten of er in Afrika een Jan Pronk opstaat om de berooide Europeanen gratis van medicijnen te voorzien…
Interessant verhaal waarbij ik me afvraag : wie financiert eigenlijk die linkse NGO’s ?
Groetz,
Cincinnatus.
[4] Drie keer raden!!!
Aanwijzing:
Het zijn allemaal Quango’s:
Quasi-non-governmental-organisations.
Goed verhaal, Eline! Ga maar door met de luis in de pels te zijn. 😉
[4] Wij, via belastingen en subsidies.
Go get them, Eline!
Hoe voelt hem om berucht te worden? Je doet blijkbaar iets goed.
cheers,
Kaye
De overheid heeft nog steeds niets geleerd: In het Oostblok heeft men dit tientallen jaren geprobeerd, zonder dat er veel bruikbare medicijnen ontwikkeld werden, althans ik zou geen medicijn weten dat in die laboratoria ontwikkeld is en nu nog steeds wereldwijd gebruikt wordt.
En dat ligt toch echt aan het systeem, niet aan het feit dat de onderzoekers te dom of echt kwaadwillend zouden zijn. Het systeem van staatssturing zet gewoon niet aan tot het doen van ontdekkingen of het ontwikkelen van nieuwe ideeën. Voor wie het nog steeds niet gelooft: Maak een proefrit in een Lada. Vijftien jaar na het wegvallen van het staatsdirigisme! Dus het puinruimen na een dergelijk wansysteem duurt echt wel even.
Ga door!
En dan te bedenken dat die smerige BigPharma meer doneert dan overheden en hun look-alikes bij elkaar.
http://www.nationalreview.c…
Tja, er werken gewone mensen bij BigPharma hoor. Met het hart op de goede plaats.
Huub
Uitstekend artikel Eline. Je zou toch willen dat we een heel legertje hadden van mensen als jou.
De enorme organisatie graad van de linkse activisten baart mij ook enorme zorgen. Die gasten hebben een netwerk waar wij libertariërs alleen maar van kunnen dromen.
Maar misschien is met de vrijspreker het begin gemaakt. Laten we het hopen.
[9]
Moet je eens (bij kinderen b.v.) ergens een wedstrijdje van maken. Je staat verbaasd van de enthousiaste actie die er dan vrijkomt. Zelfs de verliezers zijn tot grote prestaties gedreven.
Vrije markt is ook zoiets. De onderlinge vrije wedstrijd maakt grote activiteit los, alles mede ten bate van potentiele klanten=burgers.
Maar een linkse overheid kan dan alleen maar zeuren dat de koploper egoistisch is, hij de kloof met de verliezers steeds groter maakt en dat de verliezers zielig zijn (hoewel die verliezers ook tot grote prestaties gekomen zijn). Net als bij wielrenner Armstrong b.v.
Linkse overheden dwingen de wedstrijdfietsers allemaal even hard te gaan rijden, wegens ‘eerlijkheid’ en ‘rechtvaardigheid’, waardoor alle lol eraf is en men alleen nog wat apathisch, want onderdrukt, doortrapt.
Het wedstrijdelement van de vrije markt leidt tot mooie prestaties, zelfs bij de zgn. verliezers.
[12] Helemaal mee eens: ik ken het uit eigen ervaring. Op het moment dat je een eigen bedrijf begint en met vele anderen moet concurreren, doe je net even een stapje extra omdat het je direct voordeel oplevert. Bovendien laat je het snel na om dingen te doen, waaraan geen behoefte bestaat (= die niemand wil kopen), zodat je jezelf automatisch richt op werkzaamheden waar de markt / gemeenschap de meeste behoefte heeft en dus de meeste waarde hecht.
Eigenlijk is het heel simpel en inzichtelijk. Het enige wat me bevreemdt, is dat de (linkse, maar niet alleen die!) politici dit niet inzien.
De regel is m.i. heel simpel: hoe meer je als overheid met je poten van het economisch handelen afblijft, hoe beter de economie functioneert.
Uitstekend stuk, ik had altijd al vreemde gevoelens bij al die WHO-rapporten die meer lijken op oekazes richting nationale overheden om hun burgers ongezond gedrag te verbieden en bakken met belastinggeld naar "problemen" te gooien.
Ik heb wel 2 kritische noten:
1. De reageerder die opmerkte dat in communistische regimes geen goede medicijnen werden ontwikkeld heeft daar niet helemaal gelijk in. In Cuba zijn enkele nuttige medicijnen ontwikkeld die potentieel miljoenen levens kunnen redden. Je moet alleen niet vragen hoeveel geld het dat land gekost heeft. De huizen en infrastructuur rotten weg, voedsel en andere noodzakelijkheden zijn al 40 jaar op de bon (als je ze al kunt krijgen) en de "gratis" gezondheidszorg kost de Cubanen in de praktijk wel degelijk geld, als er al zorg beschikbaar is (mede door uitzending van duizenden artsen om de socialistische broeders in Venezuela e.d. te helpen, en de olie uit dat land te betalen). Een overheid kan niet objectief vaststellen hoeveel geld er nodig is. Er is een beperkte hoeveelheid geld voor een oneindig aantal doelen (ook buiten de gezondheidszorg). Al zouden we 100% van het nationaal inkomen aan onderzoek besteden was het nog niet genoeg om alle ziektes binnen enkele jaren uit te bannen (om niet te spreken van het gebrek aan geld voor andere noodzaken en zaken die het leven draaglijk maken). De enige die die subjectieve prioriteiten kan stellen is de individuele burger zelf.
2. Ik ben niet zo erg happig op de huidige farmaceutische industrie, en dan met name de door de overheid verstrekte patenten. Je kunt het dan wel "intellectueel eigendom" noemen, maar ik zie het meer als een ouderwets door de overheid verstrekt monopolie. Een copyright (voortvloeiend uit een contractuele overeenkomst bij koop van een produkt om het niet te vermenigvuldigen of aan derden te verstrekken) kan ik me nog wel voorstellen, maar een patent komt volgens mij erop neer dat wanneer bedrijf A en B allebei onderzoek doen naar eenzelfde medicijn, en bedrijf A is eerst, dat dan meneer B zijn investering in feite geheel verliest, en bedrijf A iedere woekerprijs kan vragen die het de eerste 10 jaar uitkomt. Bovendien leidt de patentwetgeving tot onderzoek dat in feite medicijnen oplevert die nauwelijks verschillen van de voorgaande generatie en slechts als doel hebben om een nieuw patent op te leveren als het oude verlopen is. Maar ik ben geen kenner van de farmaceutische industrie.
[14] Interessant: kun je de product- of merknamen van die medicijnen noemen?
Eline, ik zou zeggen: Geef dat stelletje hotemetoten maar in naam van mij een flinke schop onder te kont!!
[12] Maar Beek! Natuurlijk! Onbedoeld heb je een perfect wetenschappelijk experiment uitgevonden! De perfecte manier om inkomensherverdeling op een (voor de gewone man) begrijpelijke manier te ontkrachten!
Je hebt twee groepen van elk honderd mensen: Groep A & Groep B
Tegen groep A zeg je: De eerste die de finish haalt krijgt 100 euro, de tweede 99, de derde 98, etc. Na de race bereken je de gemiddelde snelheid van alle groepsleden.
Tegen groep B zeg je: Het maakt niet uit wie de finish haalt, standaard krijg je 50 euro. Na de ‘race’ bereken je de gemiddelde snelheid van alle groepsleden.
De conclusie vormt het beste argument tegen inkomensherverdeling ooit!!
[13] Dit komt meer dat als je een eigen bedrijf je met je eigen geld te maken hebt, maar als je een baan hebt, heb je te maken met andermans geld.
Onderdacht ben je steeds egoistisch bezig.
Zie ook:
"Big spenders of the 4th kind" http://www.vrijspreker.nl/b…
[15]
SPY,
Ik neem aan dat je de medicijnen bedoelt die Cubaanse wetenschappers hebben ontwikkeld? Daarvoor kan ik je verwijzen naar de (zeer Cuba-kritische) site:
http://www.cuba.web-log.nl
En dan kun je o.a. kijken bij het onderwerp van 19 november 2005. De andere onderwerpen zijn ook zeer de moeite waard. Over het algemeen zeer gebalanceerde informatie. De site is bijvoorbeeld ook kritisch over de nutteloze boycot van Cuba door de VS, die Fidel Castro slechts een goede zondebok biedt, of het terugsturen van bootvluchtelingen die niet de kust van Florida hebben bereikt. En Cubanen krijgen ook "credit where credit’s due", zoals bijvoorbeeld bij succesvolle medicijnontwikkeling. Maar je ziet er vooral de harde realiteit achter dat "socialistisch paradijs". De gratis gezondheidszorg die alles behalve gratis is, de dubieuze statistieken die Cuba één van de beste gezondheidssystemen ter wereld zouden toekennen (Klein voorbeeldje: er bleken laatst in Nederland heel wat meer kinderen jong te sterven dan tot nu in de cijfers tot uiting kwam. Kun je nagaan hoe betrouwbaar dergelijke cijfers van Cuba zijn), de slavenarbeid die voor "scholing" moet doorgaan, enzovoorts. In zekere zin vaak hilarisch in absurditeit, en je krijgt zeker bewondering voor de capaciteit van de gemiddelde Cubaan tot overleven, maar tegelijkertijd diep triest als je bedenkt dat 10 miljoen Cubanen echt zo moeten "leven". Maar ja, wat hebben ze veel artsen en goede medicijnen ontwikkeld, hè? De Belgische communist en arts Van Duppen mag terecht trots zijn op Cuba (maar niet heus). Ik vrees dan ook dat dit het land is wat die WHO-figuren en linkse pressiegroepen als voorbeeld van "gratis gezondheidszorg zonder winst" zien.
[16] Mike,
Als Eline vervolgens wegens "terrorisme" (fysiek geweld tegen overheidsdienaren) achter slot en grendel verdwijnt, stuur je haar een bloemetje ?
Groetz,
Cincinnatus.
[17] Mike,
Allicht zal de gemiddelde snelheid bij groep A hoger liggen maar wat kan mij
als wordende 83ste in jouw race de gemiddelde snelheid schelen ?
Tof als je een sprintkanon bent maar
als je een gemiddelde of zwakke loper
bent (so wie so voor iedereen vanaf plaats 50) ,lijkt groep B me eigenlijk veel leuker : in groep A moet je de
longen uit je lijf lopen en je eindigt met minder dukkaten in je hand dan
je zou krijgen na een rustige wandeling in groep B….ja de gemiddelde snelheid, is hoger maar who cares ?
Hetgeen in jouw dus-net-niet-perfekt-experiment ontbreekt, is dat de hoogte van gemiddelde snelheid geen impakt heeft op de totaalomvang van de prijzenpot en dat is bij laissez-faire capitalism uiteindelijk wel het geval…
Groetz,
Cincinnatus.
[20] Met de gemiddelde snelheid wordt bedoelt het bruto nationaal inkomen per hoofd van de bevolking, deze is dus bij groep A hoger dan bij groep B. Andersgesteld, de wielrenners van groep A zullen beter concurreren met de wielrenners van groep B. De prijzenpot zelf is niets meer dan een motivatie voor het experiment.
[12] Beek,
Te vrezen valt dat daar nu net de psychologische zwakte van het kapitalisme zit…mensen excelleren graag maar dat is uiteindelijk voorbehouden voor een
minderheid…
We zijn graag zelf de beste en vinden het allesbehalve fijn dat buurman een hoger inkomen, een dikkere auro en een
grotere villa heeft dan wij…dat wekt afgunst op…
Afgunst is de grondstof waaruit socialisme wordt gekneed.
Groetz,
Cincinnatus.
[20] Misschien kan je het experiment nog wat meer uitgebreid maken:
De 33% snelste van groep B krijgen 75 euro. De middenmoot van groep B (ook 33%) krijgen 50 euro. De laatsten van groep B (ook 33) krijgen 25 euro. Na de eerste ronde zal waarschijnlijk groep A een hogere gemiddeld snelheid hebben dan groep B. Dit verschil in procenten wordt afgetrokken van het prijzengeld in groep B en opgeteld in groep A. Op den duur zal groep A steeds rijker worden dan groep B. (De bedragen 25, 50 en 75 euro van groep B zullen natuurlijk wel steeds aangepast moeten worden naarmate hun totale prijzengeld daald)
Het mooiste experiment is gewoon een voetbalwedstrijd organiseren, en dan stellen dat de uitslag uiteindelijk een gelijkspel is. Ongeacht wat men op het veld presteert.
Hoe groot is de kans dat je topprestaties ziet, of een spannende wedstrijd? Nihil.
dat is eigenlijk schending van je
privacy,en eigenlijk ook beangstigend,
het is een bevestiging dat je geen
vrije mening mag hebben,
je moest eens een vervelende vraag
gesteld hebben.
langs de andere kant is het de bevestiging dat je goed bezig bent,
doe zo voort,zorg alleen dat je niet
breekt,
Comments are closed.