De Europese consumentenbond heeft een prachtig pleidooi gehouden om het kopiëren van muziek en films makkelijker te maken. Het klinkt, zoals wel vaker bij dit soort clubs, heel sympathiek.
www.nu.nl schrijft hierover: “Iedereen heeft recht op een kopie voor eigen gebruik, net als bij een gewoon boek of tijdschrift”, zei directeur Jim Murray van de bond donderdag in Brussel.
“Maar de muziek- en filmindustrie heeft het kopiëren zeer lastig gemaakt door techniek en auteursrechten. Dat heeft niets te maken met de strijd tegen piraterij. Het is gewoon om geld te verdienen”.
Wat mij dan opvalt aan zo’n bericht is het idee dat iedereen “recht” heeft op een kopie. Bij het kopen van een muziek-CD sluit je als consument een overeenkomst met de verkoper. Een onderdeel van die overeenkomst kan zijn dat het je niet wordt toegestaan om de CD te kopiëren. Het is dan aan de koper om te beslissen of hij het daar mee eens is, of niet. Als hij het er niet mee eens is zal hij een afweging moeten maken, toch de CD kopen, dan maar zonder kopie te maken, of de CD niet kopen en de CD van een andere artiest kopen, of naar de radio luisteren. Er zijn allerlei opties voor zowel de koper als de verkoper.
Omdat het hier een transactie betreft tussen twee particulieren zou een overheid zich daar helemaal niet mee moeten bemoeien. Mensen zijn prima in staat om te beslissen of ze wel of niet die muziek willen kopen, al dan niet met een kopieerbeperking. Een beetje slimme platenmaatschappij zal zelfs twee versies van een CD op de markt kunnen brengen, de goedkope niet te kopiëren uitvoering, en de kopieerbare CD die dan duurder is. Technisch goed uitvoerbaar, en als er vraag naar is zal zoiets in een vrije markt zeker ontstaan. Daar hoeven geen dure wereldvreemde overheidsinstellingen tussen te komen.
De vergelijking met een gewoon boek of tijdschrift zou mijnheer Murray trouwens eens moeten uitleggen aan de stichting Reprorecht, die hier in Nederland mensen wil laten betalen voor het hebben van een kopieerapparaat. Omdat ze daar wel eens kopieën van boeken en tijdschriften mee kunnen maken.
Ook de laatste zin uit het nieuwsbericht is natuurlijk prachtig. Het is “vooral om geld te verdienen”. Zouden we deze mijnheer niet moeten verbieden zijn uitspraken te doen? Hij werkt immers ook vooral om geld te verdienen. Wat er mis is met het verdienen van geld blijft één van de grote raadselen van de hedendaagse socialistische maatschappij. Het lijkt mij logisch dat geld verdienen niet meer of minder betekent dan dat je iets doet waar mensen bereid zijn voor te betalen. Geld verdienen is dus iets positiefs. Tenzij men dat doet door middel van afpersing en geweld.
Geld dus dat verdiend wordt door maffioso en ambtenaren.
koopje: 100 Cd rs voor 15 euro op de zwarte markt in Beverwijk weet iemand anders goedkoper? tip bewaar ze in het donker teveel licht maakt ze waardeloos zonde van je poen 🙂
Een vereiste vind ik wel dat de platenmaatschappijen wel op de cd moeten vermelden of hij wel of niet beveiligd is. Alleen zo kan ik namelijk de keuze maken tussen het wel of niet kopen.
Prima dat platenmaatschappijen niet gedwongen worden om kopieerbare CD’s te maken, maar ik vind wel dat daar tegenover moet staan dat consumenten er niet van weerhouden worden om pogingen te doen om dat toch te bereiken. Nu is er een DMCA in de VS en EUCD in Europa, wetten die het verbieden om kopieerbeveiligingen te omzeilen. Dit is een stukje walchelijke overheidsbemoeienis, waar reeds enkele onschuldige computerprogrammeurs door in de cel zijn beland. Als deze regels uit het strafrecht verdwijnen, dan mogen de platenmaatschappijen wat mij betreft komen met beveiligde CD’s. De hobby-isten lusten ze rauw!
Comments are closed.