Als paddenstoelen springen ze uit de grond: Voedselbanken. Een hele nieuwe industrie ontwikkelt zich in razend tempo om de toenemende groep mensen die geen eten meer kunnen kopen te voorzien van een dagelijkse maaltijd. Een gouden handel, waarbij het succes op voorhand is verzekerd!
De voedselbanken pakken het professioneel aan. Een eigen logo, eigen websites, sponsoring, donaties en natuurlijk een subsidietje links en rechts. Want iedereen wil natuurlijk een bijdrage leveren aan deze nobele initiatieven.
Om in aanmerking te komen voor voedselpakketten moet je het echt heel zwaar hebben. Niet alleen moet je bijstandtrekker zijn, je moet ook nog eens in de schulden zitten en per maand niet meer dan 150 euri aan boodschappen kunnen besteden. Eenmaal aan die criteria voldaan, dan is het gratis smikkelen geblazen, want de verschillende sponsors willen graag hun overtollige rommel kwijt.
Dat er steeds meer mensen een beroep doen op de voedselbanken is natuurlijk geen wonder. De mensen worden immers aangemoedigd om vooral niet te gaan werken en flink schulden te maken. Zit je eenmaal tot aan je nek in de financiele ellende, dan staat namelijk de voedselbank en een leger aan hulpverleners en progressieve politici vol compassie voor je klaar!
Mijn advies voor beleggers in 2006 is dan ook: Steek uw geld in de ‘emerging market’ van de voedselbanken. Succes verzekerd…
Je vergeet wat. De oorzaak van deze tsunami van armoede heeft net zoveel te maken met door de overheid veroorzaakte schaarste en prijsinflatie als met wel door jou genoemde aanmoedigingen.
Het wordt steeds makkelijker om in Nederland de felbegeerde status van Armoede opgespeld te krijgen: heb je minder dan 1600 Euro per maand brutoloon, dan mag je jezelf al Arm noemen! Nog even en Gelijkheid voor Allen is in deze bereikt.
Goed bezig.
Maar aangaande de Voedselbank: bij een oppervlakkige beschouwing lijkt het mij te gaan om een privé-initiatief? Zolang ze geen overheidsgeld ontvangen doen ze maar. Misschien helpen ze hier en daar wel echt een sukkelaar die het nodig heeft.
De voedselbank in Amsterdam Zuid Oost is door een particulier opgezet die steun kreeg vanuit de kerk(en) en andere vrijwilligers (waar onder een oud topman uit het bedrijfsleven). De onlangs in Amsterdam Noord opgezette voedselbank wordt bestierd door de Deelraad (met een financiele injectie van de Rabobank). De plaatselijke overheid zal zich massaal storten op dit fenomeen tot de volgende hype zich meldt.
Het begrip voedselbanken wordt door de linkse media gretig aangepakt als argument tegen de regering Balkenende.
Toch zitten er 2 kanten aan de zaak. "De mensen worden immers aangemoedigd om vooral flink schulden te maken".
Ik stoor me al jaren aan de ongebreidelde "Ik ben Leen" oproepen. Zonder enige vorm van ook maar een begin van terughoudendheid wordt (ARM!) Nederland opgeroepen om aub toch nog maar meer schulden te maken.
Bij onze zuiderburen zijn verregaande maatregelen in voorbereiding (en in uitvoering)om hier paal en perk aan te stellen. Maar hier niet. En waarom niet? Eenvoudig: Hoe zou het kiezerspotentiele verhaaltje van Balkenende (Zalm) bij de eerstvolgende verkiezingen moeten luiden indien al dat door de ‘armen’ geleende geld de afgelopen 4 jaar ook nog eens NIET in de economie was gepompt?
Nee, ik heb zo iets van; "die de bal kaatst…."
[4] Ik heb hier wel een dubbel gevoel bij.
Zelf ben ik enerzijds zo conservatief dat ik niet eens een huis met een hypotheek zou kopen, wegens een aversie aan schulden. En in feite zou een totaalverbod aan kredieten voor particulieren iets zijn waar ik de voordelen nog wel kan van inzien (ook macro-economisch: geen credit bubbles etc.), maar anderzijds moet een mens natuurlijk vrij zijn te doen wat hij wil, inclusief het verhypothekeren van zijn huis en desnoods zijn hele toekomst door zelfs met geleend geld op vakantie te gaan etc.
Het is net zoals met drugs: zelf zal ik ze niet nemen, maar wie ben ik om het (via de overheid) een ander te verbieden?
Als men begint mensen tegen zichzelf te beschermen en dit principe als rechtvaardiging voor beleid te zien, waar ligt dan de grens?
Voor je ’t weet wordt je verplicht elke ochtend ochtendgymnastiek in het park te doen ter voorkoming van overgewicht e.d. of moet je van de overheid jaarlijks een mand lang vasten (desnoods buiten de ramadan).
Dus zeg ik al bij al maar neen tegen dat soort betuttel van overheidswege.
Wat mij betreft mogen ze postbus 51 spotjes uitzenden met "Lenen is schadelijk voor je financiele gezondheid. Het kan persoonlijk faillissement en bittere armoe tot gevolg hebben" o.i.d. maar laat de uiteindelijke beslissing tot het aangaan van leningen in godsnaam bij de (voorgelichte) burger en diens contractpartij.
Verder heeft veel ook met mentaliteit te maken.
Wat voor signaal zend je uit als betaalde rente aftrekbaar is en ontvangen rente belast wordt (cq. een vermogensbelasting geheven wordt over je spaargeld)?
Leerden we destijds niet dat sparen een deugd is en dat ’s de beroemde Nederlandse zuinigheid, het land groot hebben gemaakt?
Het lijkt me dan ook logisch om vermogen en ontvangen rente (en dividenden) niet te belasten en betaalde rente niet aftrekbaar te maken.
Het is trouwens onlogisch om de huur van geld (waarmee iemand een huis aangschaft) aftrekbaar te maken en de huur van een huis zelf niet.
Dat soort asymetrisch beleid zorgt slechts tot een verstoring van financiele markten (waar ik o.g. in deze context mee onder reken) en marktverstoring beshouw ik per definitie als onwenselijk.
[5] "Het lijkt me dan ook logisch om vermogen en ontvangen rente (en dividenden) niet te belasten en betaalde rente niet aftrekbaar te maken"
Hoe zou je een dergelijke logica aan de politici duidelijk kunnen maken? Ik vrees dat hun verstand daarvoor te beperkt is!
Een van de negatieve gevolgen van de verzorgingsstaat is dat het gemeenschapsgevoel werd vervangen door gedwongen solidariteit. Armenzorg was vroeger een taak van de kerken, lees: de gemeenschap zelf. Je deed (min of meer vrijwillig) geld in de collectebus en dat kwam bij je minder vermogende gemeentegenoot terecht.
Wil je de verzorgingsstaat omvormen, dan zijn vervangende particuliere liefdadigheidsinitiatieven onontbeerlijk. Maar de kerken zijn niet meer alomtegenwoordig. Dus zijn nieuwe structuren noodzakelijk.
Bedelen is de traditionele vorm, die je ook al weer vaker ziet. Straatroof ook.
Deze voedselbank lijkt mij dan een betere stap, hoewel ongetwijfeld nog niet uitontwikkeld. De naam is bijvorbeeld nogal vreemd gekozen, met zijn bank-associatie.
Is Aldi niet een betere naam? Daar kun je gemakkelijk voor 150/30 = 5 euro per dag voedsel voor een compleet gezin kopen. In de AH trouwens ook. Zeker wanneer we nog en prijzenslag verder zijn.
[5] Michielsens, ik ben het helemaal met je eens. Ook ik heb er een dubbel gevoel bij. Je kunt je afvragen of je aan iemand die niets bezit wel iets kunt verkopen? Of zal deze of gene alvorens eerst iets moeten presteren? (Je tipt het zelf ook al aan met het sparen). Nu wordt er schuld verkocht. Er zijn landen en zelfs complete werelddelen failliet gegaan aan schuld. Maar het blijft dubbel. Ik ga er over nadenken…
[7] Juist!
Het probleem is niet het bestaan van voedselbanken, of het bestaan van uebercommerciele kredietverleners. (Ik zou persoonlijk van beide één willen bezitten, dan ben je binnen!). Het probleem is de oorzaak van die twee en de financiering van die eerste.
De overheid subsidieert blijkbaar voedselbanken in Rotjeknor en Amsterdam Noord. Ze veroorzaakt echter zelf de duurzame werkloosheid en armoede die deze instelling nodig maken. Daar helpt zelfs 14 miljoen knuffelpremie niet tegen.
De overheid veroorzaakt ook de financiele tekorten waardoor mensen kredieten nodig hebben. Door de belasting op arbeid en etc etc etc.
Het hele gebeuren is duidelijk weer eens een symptoom van een totaal verziekt sociaal economisch stelsel dat nodig op de schop moet. Dus cynische commentaren op de klanten van de voedselbanken zoals in het artikel hierboven zijn mijns inziens gratuit. Richt je pijlen niet op de slachtoffers van het collectivistisch systeem, maar op de bestuurders er van.
De mensen onderaan de socialistische voedselketen, de belastingbetalers en het stemvee; zijn niet de schuldigen en hen valt niet te verwijten dat zij bij voedselbanken kopen of geld lenen om witgoed of een vakantie te kunnen betalen. De aanbieders van de leningen zijn ondernemers, hoe onsympathiek je ze ook vindt. Zelfs de bestierders van de voedselbanken zijn over het algemeen mensen met het hart op de juiste plaats. Zelfs wanneer zij bij gemeenten aankloppen voor geld (waarom niet bij Lenen.nl?).
Het zijn allemaal logische reacties op een dolgedraaide verzorgingsstaat.
Het is een smerig gezicht om te zien hoe de SP een overigens lovenswaardig particulier non-politiek initiatief misbruikt als propaganda-instrument. Feitelijk zou de voedselbank van de SP moeten eisen daar niet voor te worden misbruikt.
Comments are closed.