De in mijn vorig artikel geschetste Nederlandse éénpartij-staat bestaat al enkele decennia. Al enkele decennia is de sociaal-democratie de breed geaccepteerde norm. Onze hele maatschappij is als het ware doordrenkt met de sociaal-democratische idee. Onze media en onderwijs instellingen dragen dit standpunt al generaties lang op een enthousiaste manier uit. Als gevolg zijn de meeste mensen het huidige systeem heel normaal gaan vinden. Wie de Nederlandse bevolking op politiek niveau, wil overtuigen van een vrije markt oplossing voor de problemen die we hebben, zal een ondoenlijke ideologische titanenstrijd moeten leveren, zonder kans op enig realistisch succes. Dat komt omdat het probleem zich op een veel dieper niveau bevindt. De ideeën die de politiek gebruikt ontstaan niet in een vacuüm. Maar waar komen ze dan vandaan?
Welke discipline bestudeert en werkt met ideeën? Dat is maar één academische discipline en dat is de filosofie. Het socialisme is in de eerste plaats een filosofie, net als het liberalisme en het conservatisme. De ideologische onderbouwing van de huidige sociaal-democratische dwangstaat is primair van filosofische aard. Wie de huidige cultuur effectief en dus blijvend wil veranderen, kan dat alleen door die filosofische basis te weerleggen en in diskrediet te brengen. Zij die denken dat ze dat alleen via de politiek kunnen doen, zonder zich te bekommeren om de onderliggende ideeën, hebben een materialistische conceptie van de geschiedenis en de wereld om ons heen.
Wat bedoel ik als ik zeg dat iemand een materialistische conceptie van de geschiedenis heeft? Ik bedoel daarmee dat iemand denkt dat als hij via de politiek de economische middelen in handen krijgt, hij dan ook in staat zal zijn blijvende veranderingen in de samenleving te bewerkstelligden.
En dat is een Marxistische kijk op zaken. Het was immers Marx die dacht dat je mensen door middel van de dwang en het geweld van de staat ‘from the top down’ kon veranderen. Hij dacht dat als je nu maar via de staat de macht had verkregen over de materiële middelen, over de geldstromen, over het eigendom van anderen, over het machts- en geweldsmonopolie van de staat, dat je dan de egoïstische kapitalistische mens kon omvormen tot de nieuwe altruïstische socialistische mens. Maar je kunt iemand niet met dwang en geweld van mening laten veranderen. Dat kan alleen door hem te overtuigen met goede argumenten. Dus door ideeën verandert de samenleving, niet door de politiek of de economie!
Hoewel Marx een filosoof was, geloofde hij dat het de materiële omstandigheden waren die bepaalden wat voor politieke ideeën mensen er op na hielden. Zo zou een arbeider noodzakelijk uit eigenbelang een socialist zijn en een fabriekseigenaar uit datzelfde eigenbelang noodzakelijk een kapitalist moeten zijn. Helaas voor hem klopte dat simpelweg niet. En als hij goed om zich heen had gekeken dan had hij dat ook kunnen zien. Zo was zijn grote vriend Friederich Engels een fabriekseigenaar en zou dus volgens de theorie van Marx een kapitalist moeten zijn. Maar Engels was een socialist in hart en nieren! Evenzo de Engelse fabriekseigenaar Robert Owen, ook hij was een overtuigd socialist.
Anders dan Marx dacht, accepteren mensen ideeën om twee redenen. Op de eerste plaats accepteren mensen de ideeën van de cultuur waarin ze opgroeien of leven zonder dat ze zich daar druk om maken. Wat gewoon is, is nu eenmaal gewoon en je kan er toch niets aan doen.
Dan zijn er ook die kritisch over ideeën nadenken. En zij zullen de geldigheid daarvan over het algemeen accepteren op basis van hoe zij die ideeën begrijpen en de mate van logische samenhang en toetsbaarheid van die ideeën. Hoe meer mensen overtuigd raken hoe invloedrijker het idee kan worden. Maar het heeft totaal geen zin om een idee politiek te willen implementeren in een land als dat idee bij de bevolking geen weerklank vindt. En dat is een heel belangrijk punt.
Omdat in Nederland de libertarische ideeën nauwelijks bekend zijn, zou het een ramp zijn als we morgen een libertarisch kabinet zouden krijgen. Gegarandeerd dat er honderden actiegroepen op de barricades zouden springen. Ik denk dat een dergelijk kabinet zeer snel verdwenen zal zijn. Hetzij door een nationale revolutie, hetzij omdat ze weggestemd zouden worden door een overweldigende meerderheid. De meeste mensen zouden niet weten wat ze met het libertarisme zouden moeten. En dat is ook helemaal niet zo vreemd na decennia lange socialistische indoctrinatie. Het zou dus absoluut niet genoeg zijn om politiek de macht in handen te krijgen. Trouwens van dat politieke machtsdenken zullen we in ieder geval af moeten, want de politiek is het probleem, en niet de oplossing!
Wat echter hier van belang is, is dat men geen cultuurverandering tot stand kan brengen in een land zonder dat de ideeën achter die cultuurverandering door een groot deel van de bevolking begrepen en gedragen worden. Dus een effectieve, langdurige en fundamentele verandering moet ‘from the bottom up’ komen en a-politiek, ja zelfs anti-politiek van aard zijn! Het libertarisme zou, denk ik, moeten werken aan wat ik noem: een ideologische inbedding. Ideeën moeten in een samenleving ingebed zijn voor ze enig effect kunnen hebben. Ze moeten gedragen worden door een groot deel van de bevolking. De politiek, het ideologische instituut, dat het dwang en geweldsmonopolie van de staat effectueert, kan nooit de oorzaak zijn van langdurige filosofisch en culturele verandering. En dat komt omdat de politiek zelf het concrete effect is van de dominante filosofie.
De conclusie kan dan ook niet anders zijn dan dat het niet alleen veel te vroeg is voor politieke actie. Maar ook dat we ons verre van politieke actie zouden moeten houden. Ik denk dat geen taak op dit moment belangrijker is dan te werken aan de ideologische inbedding van onze ideeën.
De enige manier om dat te doen is in de eerste plaats ons zo ver mogelijk te houden van het corrupte proces dat als ‘de politiek’ bekend staat. In de tweede plaats zullen we een ideologisch activisme moeten gaan ontwikkelen. En we kunnen dat doen door een proces dat ik een pamfletten-oorlog zal noemen.
Een pamfletten-oorlog is een gedreven en ideologisch bevlogen activisme dat erop gericht is onze ideeën waar dan ook, in welke vorm dan ook, uit te dragen. Dat kan door artikelen te schrijven op blogs als deze, door brieven te schrijven naar kranten en andere media zoals de TV of radio, door artikelen te schrijven, essays of boeken en zelfs door pamfletten uit te delen bij evenementen. Die geschriften kunnen kort geschreven felle stukken zijn of artikelen die diep op zaken ingaan. Het enige criteria is dat onze ideeën op een goede manier worden uitgelegd. Het is echter belangrijk om te beseffen dat dit een zeer langdurig en soms ontmoedigend proces is.
Er ligt geen oplossing op de korte termijn in het verschiet. Er is geen shortcut tot snel succes via de politiek. We hoeven niet iedereen te overtuigen.
Vaak is het bijvoorbeeld beter de politieke klasse keihard te bekritiseren en ze verder te negeren dan te proberen ze te overtuigen. Dat lijkt mij pure tijdsverspilling èn bijzonder onpraktisch! Met andere woorden; de filosofische weg is de praktische weg!
Laten we beginnen met ons goed te informeren. En dat betekent niet alleen lezen over libertarische filosofie en ideeën maar ook, voor zover mogelijk, Marx en andere socialisten gaan bestuderen. Je moet bekend zijn met datgene wat je wilt gaan bestrijden. Laten we alstublieft niet de onbeschofte fout maken van onze ideologische tegenstanders, die de vrije markt bekritiseren zonder enige interesse te tonen voor haar werking en aard!
Wat ik hier voorstel is een zwaar en langdurig proces maar, zoals Ayn Rand eens schreef:
‘Those who fight for the future, live in it today’.
En dat, beste lezer, is de best denkbare beloning.
———————————————-
Hier Deel I:
Daar ben ik het allemaal gloeiend mee eens.
Zou het niet eventueel mogelijk zijn de artikelen en commentaren van de Vrijspreker te categoriseren, een maandelijks losbladig katern uit te geven en een Jaarband daarvan te maken ?
Goeie, Cato! Dit soort vlammende betogen zijn wat we nodig hebben.
[1]
Harry, misschien kunnen we de beste artikelen (en speciaal nieuwe geschreven artikelen) bundelen in een boek of zo.
D’r staan hier dingen op deze site die mij de afgelopen maanden redelijk heftig de schellen van de ogen hebben geworpen. Volgens mij is veel van dat werk prima uit te geven!
cheers,
Kaye
Een heel goed stuk Cato! Wel blijf ik van mening dat zo af en toe een vorm van ‘shock therapy’ zoals de lokale actie van Wladimir een steentje kan bijdragen in de acceptatie en het begrijpen van de Libertarier en zijn gedachtengoed door ‘de massa’.
Prima stuk! Ik sta er helemaal achter. Zo is het ook hoog tijd voor een soort van "Libertarische Loesje" om op prikkelende wijze bij mer mensen de ogen te openen.
Heeft ook te maken met de lethargische staat waarin de bevolking zich momenteel bevindt. Bij een ‘probleem’ keert men zich hoopvol tot de overheid en anders creeert diezelfde overheid wel een probleem om dit ‘aan te kunnen pakken’. Enige vorm van initiatief is volledig weggereguleerd dan wel middels heffingen (denk aan startende ondernemers) doodgedrukt.
Cato heeft gelijk dat het liberatisme een lange weg te gaan heeft. De meest effectieve manier lijkt mij om het vooral praktisch te houden. Mensen denken toch merendeels via hun portemonnee en daar kan bijvoorbeeld een site als http://www.flitsservice.nl goed bij helpen. Daarnaast toont het de idiotie van de staat in de praktijk aan.
[5] Aad schreef:
"Cato heeft gelijk dat het libertarisme een lange weg te gaan heeft. De meest effectieve manier lijkt mij om het vooral praktisch te houden. Mensen denken toch merendeels via hun portemonnee en daar kan bijvoorbeeld een site als http://www.flitsservice.nl goed bij helpen. Daarnaast toont het de idiotie van de staat in de praktijk aan."
Aad dank je voor je commentaar. Toch even met je van gedachte wisselen.
Het is waar dat het libertarisme een lange weg heeft te gaan. Maar dat betekend nog niet dat het niet praktisch zou zijn. Het libertarisme is juist uiterst praktisch.
Nu heb je niet gezegd dat het libertarisme niet praktisch zou zijn maar ik wilde het toch even benoemen.
De mensen van flitsservice.nl zouden er namelijk op kunnen wijzen dat de overheidsdienaren met hun fanatieke flits gedrag wel degelijk het initiatief tot geweld nemen tegenover mensen die zich vreedzaam over de weg begeven. Hardrijden zou geen misdaad of wetsovertreding moeten zijn.
Alleen als aangetoond kan worden dat een bepaald rijgedrag een direct gevaar opleverd voor andere weggebruikers. Zou men de bestuurder moeten kunnen aanspreken.
Nu is het zo dat hard rijden an sich als intrinsiek gevaarlijk voor anderen wordt gezien.
De mensen van flits service zouden libertarische argumenten kunnen gebruiken in de verdediging van hun zaak.
Ik hoop dat je mijn reactie niet ziet als kritiek op jou. Ik probeer alleen duidelijk te maken dat er heel goed een verband kan zijn tussen een praktische oplossing en het libertarische ideeën goed. 🙂
[6] met praktisch houden bedoel ik de verdere verspreiding van het libertarische ideeengoed.
Het gevaar in het (alleen) ideologisch onderbouwen of discussieren over is dat je een fijne, kleine webgemeenschap creeert waar verder weinig tot niets tot de buitenwereld doordringt. Op meervrijheid.nl zijn regelmatig libertarische geloofsdiscussies gaande slechts tot vermaak van de eigen discipelen.
De kunst is om het liberatisme te propageren onder ‘het volk’. Naast een inhoudelijke discussie lijkt mij dit het beste in een link- of samenwerkingsverband met praktische sites als flitsservice en allerlei (anti-)belasting(tips)sites bijvoorbeeld. Dat hoeft niet zo moeilijk te zijn, een link is vaak voldoende. Op die manier kan je een soort community creeren en trek je verschillende soorten publiek.
Je heb gelijk dat we mensen buiten onze eigen kleine kring moeten weten aan te spreken. Dat zijn we ook met elkaar eens. 🙂
Ik denk echter niet dat mensen ‘merendeels via hun portemonnee’ denken.
De meeste mensen zijn geen materialisten. De mens is vooral een denker die zich laat overtuigen door ideeën. Als iemand overtuigd is van de morele juistheid van een idee dan is hij ook bereid zijn portemonnee te trekken.
Als mensen ‘merendeels via hun portemonnee, dachten dan zouden ze niet tussen de 40 en 70 procent van hun inkomen laten confisqueren. Dat laten ze alleen toe omdat ze juist niet primair met hun portemonnee denken.
De sociaal-democratische dwangstaat wordt in stand gehouden omdat de overgrote meerderheid van de bevolking van Nederland overtuigd is van de morele juistheid van de *ideeën* achter dat systeem.
Als wij als libertariërs de dwangstaat van onze rug af willen moeten wij de ideeën achter dat systeem weerleggen en in diskrediet brengen.
En dat kan mede door de libertarische filosofie impliciet uit te dragen op een website als flitsservice.nl
Een dergelijk site is een uitstekend middel om nieuwe mensen aan te spreken.
Maar we moeten ook onze filosofie expliciet naar buiten brengen en verwoorden.
Meningsverschillen tussen libertariërs moeten niet op een site worden uitgevochten maar door middel van persoonlijk contact worden besproken.
Gelukkig gebeurt dit dan ook niet op deze site. 🙂
[7] Heel goede ideeën. Op meervrijheid – en ook hier – kan je zien dat dat eigen wereldje steeds groter wordt, getuige de lange rijen reacties op artikelen.
Libertarisme: je moet het erover hebben overal waar je komt, zonder het te gauw te benoemen. Ik heb ondervonden dat het innemen van een antipolitiek standpunt zowat de enige manier is waarop je over politiek kan praten op kantoor zonder met iedereen dadelijk in ruzie te liggen. Bijkomend voordeel is dat je snel te weten komt hoe je collega’s politiek denken en dan kan je sijpelsgewijs politiekers bekritiseren vanuit een antipolitiek standpunt (nooit libertarisme of objectivisme of gelijk welk -isme noemen)
Zo heb ik reeds vele collega’s aan het denken en onderling discussieren kunnen zetten zonder zelf politieke kleur te hebben moeten bekennen (daar moet je op het werk toch voorzichtig mee zijn). Na verloop van (voldoende)tijd kan je de geestesverwanten onderscheiden en die introduceer je voorzichtig (vb met de kleinste quiz)
[8] een mooi voorbeeld van hoe persoonlijk contact toch te verkiezen is boven netcontact 😉 : met dat mensen merendeels via hun portemonnee denken bedoel ik dat er bij persoonlijk gewin/besparing interesse opkomt. Mensen zijn nu eenmaal eerder te porren voor dit soort zaken dan deel te nemen in een economische discussie (hoe jammer ook). Op een verjaardagsfeestje bijvoorbeeld geef je een site als flitsservice sneller door dan die van de vrijspreker. Op die manier zou je een bredere basis kunnen leggen waarbinnen het liberatisme het hart vormt.
Heel goed en belangrijk artikel (deel 1+2). Mag wat mij betreft bij de klassiekers. Maar het is niet toevallig dat de werkelijk algemene doordrenking van de nu nog heersende socialistische filosofie ook gepaard ging met de daarmee samenhangende opkomst van ‘gratis’ geld. Een mooi streven zou dus kunnen zijn om bijvoorbeeld alvast niet meer de werkgevers belastingen en premies te laten inhouden maar de werknemers daar zelf voor verantwoordelijk te maken. Als de bron van dat ‘gratis’ geld langzaam aan kleiner wordt of meer zal tegenstribbelen en niet meer in de groeiende behoefte kan of wil voorzien zal daarmee de lijmstof van het socialisme zijn kracht ook verliezen.
Goed artikel!
Maar alle discussies op deze site gaan over ‘praktische’ zaken. Niemand verdedigd de stelling dat persoonlijke vrijheid zo belangrijk is. Waarom is een herverdelende overheid verkeerd? Als je dit niet goed onderbouwd, blijf je langs elkaar heen praten als liberalist en socialist. Dus miischien moet daar is mee begonnen worden!
[8] Cato,
Dat ik toelaat dat +50 % van mijn inkomen word geconfisqueerd, heeft in mijn geval er niet mee te maken dat ik overtuigd ben van de morele juistheid hiervan maar wel omdat het onder dwang geschiedt.Zonder dwang zou de afdracht
aan de Staat heel wat minder zijn.Gezien het aantal belastingsmigranten, "fraudeurs" (lelijk woord want mensen die hun eerlijk verdiend geld uit de klauwen van de Staatsrovers proberen te houden,doen niks verkeerd)en het succes van de belastingsconsulenten denken nog wel meer mensen er zo over.
Echter in een "democratie" zijn het niet alleen diegenen die dokken die mogen stemmen maar ook diegenen die incaseren en daarbij zijn netto belastingbetalers in de minderheid aangezien er hele bevolkingsgroepen zijn die (al dan niet terecht) financieel belang menen te hebben bij het in stand houden van de sociaal-democratische "tax and destroy" staat.
Dat gaat van de legers ambtenaren en semi-ambtenaren die de ministeries, gemeentehuizen en overheidsinstellingen bevolken, tot
een onderklasse die vreest er financieel op achteruit te gaan wanneer de door hun welvarenderde buurman opgehoeste uitkering weg valt, tot boeren (agrarische ondernemers maar al lang niet meer vrij) die helemaal afhankelijk zijn gemaakt van subsidies, tot bedrijfsleiders wier bedrijven die overleven dankzij exportsubsidies, importbeperkingen,vestigingswetten of omdat ze een groot deel van hun omzet halen doordat ze leveranciers zijn voor de staat enz…
Dezulken vormen de backbone van het
electoraat van de collectivistische
partijen en dat ze stemmen op politici
waarvan men weet dat ze liegen , dat
ze hun zakken vullen , heeft er voor een flink deel mee te maken dat die politici uiteindelijk wel zorgen dat de welfarecheck op het einde van de maand in de bus steekt of dat het riante ambtenaarsloon is gestort.
Het ingenieuze van de berzorgingsstaat is dat het een mechanisme is dat wanneer het éénmaal rolt, leidt tot een graaicultuur waarbij A de sterke arm der staat hoopt te gebruiken om te
stelen van B, B hoopt te potverteren op kosten van C, C wil met behulp van de fiscus D bestelen en D stemt op politicus X omdat ie belooft te nemen van A (en te geven aan D).
De politici (machtszoekers) vinden dit
heerlijk want het stelt hun in staat als scheidsrechters in dit graaigebeuren op te treden en macht uit te oefenen (het verlangen naar macht en aanzien is m.i. voor de meeste mensen een sterkere impuls dan moreel denken)en uiteraard stimuleren zij graag ideologieën die de lof van
dit mechanisme bewieroken en bezingen.
Daarbij geldt dat een vogel in de hand
uiteindelijk als beter geldt dan 10 in de lucht.
Tegen meneer Tokkie zeggen dat in een laissez-faire kapitalistische samenleving hij mits hard werken , sparen en investeren miljonair kan worden en z’n eigen huis zal kunnen kopen, weegt niet op tegen het feit dat hij nu (door huursubsidie en sociale woningbouw) gratis woont, zijn bijstandsuitkering trekt en rustig kan zuipen en naar de hoeren gaan met het geld dat de politicus hem nu in de handen douwt.
Kortom, ik denk dat je niet moet onderschatten hoezeer mensen uiteindelijk denken met hun portomonnee.
Uiteindelijk zijn de Amerikaanse en Franse revoluties begonnen als belastingsoproeren 🙂
Groetz,
Cincinnatus
Cato,
Prachtig inhoudelijk stuk. Ik ben het alleen niet (helemaal) eens met je pamfletoorlog. Iedere libertariër die ik tegenkom, adviseer ik géén politiek, maar spelen vanuit het middenveld.
Géén politiek om precies de redenen die je noemt in het artikel, er is geen draagvlak en zonder draagvlak ga je wankelen. Draagvlak is zo serieus, dat ze zelfs binnen de VVD van mening verschillen of Wiegel terug moet komen, omdat men bang is dat het draagvlak een momentopname van de verkiezingen is. Zodra Wiegel beleid gaat uitvoeren, wat misschien anders zal zijn dan de verwachtingen van de burgers, gaat ook dan misschien iedereen op de barricaden staan. Men vreest een grote kans dat daardoor een Wiegel Kabinet snel zal vallen.
Maar over dat middenveld, neem bijvoorbeeld de vakbond, de milieubeweging, 3VO enzovoort. Dat zijn spelers in het maatschappelijke middenveld. Zij voorzien in een behoefte van burgers, met ideeën die in de dwangstaat passen.
Libertariërs en/of conservatieven zouden hetzelfde moeten doen. Binnen dit middenveld zul je genoeg problemen tegenkomen, die je als concreet voorbeeld kunt aanvoeren in een discussie, waarin de dwangstaat, bijvoorbeeld onrechtvaardig is.
Adhv. je leden/donateurs kun je groeien en vanuit die positie krijg je de volle gelegenheid om je draagvlak te kweken, je filosofie te verspreiden en om serieus gehoord te worden door de politiek.
Neem de Edmund Burke Stichting, die verspreid een conservatief gedachtegoed, dat toch aardig wat raakvlakken heeft met het libertarisme. Denk aan de Eurpean Independent Institute, die zich richt op deelname aan publieke debatten. Het nadeel van beiden is, dat zij zich het meest richten op datgeen wat zich tussen de oren afspeelt. Het gepeupel is daar nauwelijks in geïntereseerd, terwijl het toch datzelfde gepeupel is, waar je draagvlak moet hebben, met name vanwege de grote aantallen. De ideeën werken het best, als ze aanslaan bij allerlei soorten levensstijlen en allerlei soorten niveaus van intelligentie.
Om eens wat te noemen. Fiscaal advies is vrij duur in Nederland. En als zelf informatie wil opzoeken, hoe ik het best belasting betalen kan ontwijken, dan moet ik ongeveer een hele studie doen. Er is geen advies op consumentenniveau, goedkoop en in hapklare brokken, snel en effectief. Zo’n initiatief is mij in ieder geval niet bekend.
Een filosofische onderbouwing met een pamflettenoorlog vind ik geen garantie voor succes. Om het draagvlak te kweken denk ik eerder in mechanismen van "wiens brood men eet" en het mechanisme van "erbij willen horen". Vooral dat laatste is een punt, want hoe meer mensen, hoe meer kracht, hoe meer macht.
Tja, hoe je het wendt of keert, je ontkomt er niet aan om macht te vergaren om de macht van de tegenpartij te beproeven, dat is zelfs met revoluties het geval…
Libertarische Loesje:
IK HOEF GEEN RECHTEN
DOE MIJ MAAR VRIJHEID
(Deze is daadwerkelijk van loesje afkomstig)
[15]
KLASSE!!!
DrNomad
Nog bedankt voor je inhoudelijke reactie.
Ik ben een beetje verbaasd dat je schijnt te denken dat ik het maatschappelijke middenveld bij voorbaat wil uitsluiten.
Bij mijn weten heb ik alleen geschreven dat *volgens mij* libertariers het beste uit de *Haagse politiek* kunnen blijven.
Ik omschrijf een pamfletten-oorlog als:
"een gedreven en ideologisch bevlogen activisme dat erop gericht is onze ideeën *waar dan ook*, in welke vorm dan ook, uit te dragen."
Waarom zou dat niet vanuit en in samenwerking met sommige instanties in het maatschappelijke middenveld kunnen?
Volgens mij zijn we het meer eens dan je denkt 🙂
Een goed 2006 toegewenst.
Cato
Cincinnatus schreef:
"Cato,
Dat ik toelaat dat +50 % van mijn inkomen word geconfisqueerd, heeft in mijn geval er niet mee te maken dat ik overtuigd ben van de morele juistheid hiervan maar wel omdat het onder dwang geschiedt."
Dat heb ik ook niet gezegd beste Cincinnatus. Ik heb gezegd dat de dwangstaat door de meerheid van de mensen wordt gesteund en als doodnormaal
wordt ervaren. Dankzij die steun kan de dwangstaat jou en mij blind roven.
Cincinnatus schreef:
"Zonder dwang zou de afdracht
aan de Staat heel wat minder zijn. Gezien het aantal belastingsmigranten, "fraudeurs" (lelijk woord want mensen die hun eerlijk verdiend geld uit de klauwen van de Staatsrovers proberen te houden,doen niks verkeerd)en het succes van de belastingsconsulenten denken nog wel meer mensen er zo over."
Klopt maar dat is toch echt een dikke minderheid. Je schrijft zelf dat er een bijzonder groot contingent profiteurs en belasting consumenten is dat een gevestigd belang heeft bij de instandhouding van de huidige gang van zaken heeft.
Dat wij het daarmee oneens zijn levert slechts een bleek klein puntje op het grote radar op. Helaas…
Cincinnatus schreef:
"Uiteindelijk zijn de Amerikaanse en Franse revoluties begonnen als belastingsoproeren"
Dat is waar maar aan die revoluties is wel een lange periode van ideologische agitatie en, jawel, een pamfletten-oorlog aan vooraf gegaan! 🙂
Salve
Cato
[14]
Dr Nomad,
Prima reactie ! In overwegende mate ben ik het met je eens. Slechts een enkele aanvullende kanttekening.
Wat versta je precies onder "middenveld" ? Ik begrijp je voorbeelden (de vakbond, de milieubeweging, 3VO) wel, maar die ontbreekt het meestal aan maatschappelijke antennes, omdat ze slechts hun eigen programmaatjes uitvoeren / doordrukken. En "de vakbond" leeft collectivismo gratia.
Ik zie het dan ook meer in de beinvloeding van instellingen als het al 40 jaar lang door collectivisten gemaltraiteerde onderwijs: scholen (van basisschool tot VWO), opleidingen (journalisten, opiniemakers, massacommunicatie, etc.) en universiteiten (studenten / hoogleraren) via geschikte wegen, bijvoorbeeld ouder- en leerlingen-, studenten- en faculteitsverenigingen.
Daarnaast kun je bijvoorbeeld denken aan benadering van buurt-, winkeliers- en sportverenigingen.
Bovendien vraagt elke instelling een heel eigen specifieke -m.i. professionele- benadering.
Het punt als dat van fiscaal advies is natuurlijk interessant. Ook beleggingsadvies, getuige de belangstelling voor de columns over goud als belegging door o.a. Albert en Overnight komt in aanmerking. Maar dat zijn druppels op een gl;oeiende plaat, omdat er geen massa is.
En dan nog: De meeste mensen zijn bang voor hun hachje. De aftredend voorzitter van het CPB Henk Don durft pas bij het scheiden van de markt na 11 jaar trouwe staatsdienst voorzichtig kritiek te oefenen op het volkshuisvestingsbeleid.
http://www.volkskrant.nl/ec…
En aangezien de libertarische beweging erg klein is, zal men met de schaarse mensen en middelen moeten woekeren.
Dit lijstje kan natuurlijk nog verder worden uitgebreid, maar het wil een allereerste aanzetje geven. Hopelijk kan voor één of ander project een effectieve strategie worden gevonden en toegepast.
Want inderdaad: om daadwerkelijk invloed te krijgen is er nog een lange weg te gaan.
Prettige Kerst en voospoedig Nieuwjaar.
Harry
[2]
Kaye,
Het selecteren, bundelen, etc., al dat werk moet door iemand gedaan (en betaald) worden.
Lijkt me, eerlijk gezegd, vooralsnog een lastig probleem.
Groet,
Harry
[20] investeren, my dear Harry! We kunnen toch een selectie maken en die voorleggen aan een uitgever met daarbij de belofte: " There’s more where that came from!"
Het materiaal is al geschreven, alleen het copyright van andere personen dan Hub (Die is toch eigenaar van de site?) moet uitgezocht worden.
cheers,
Kaye
Comments are closed.