Luxe went snel

Er was een tijd dat ouderen voor hun vervoer afhankelijk waren van vrienden, familie of OV. Omdat deze mogelijkheden niet voor elk “vervoersvraagstuk” een uitkomst boden, zouden onze ouderen onnodig vereenzamen. De oplossing hiervoor werd gevonden in de zogenaamde Deeltaxi.

Deeltaxi-pashouders (dit zijn vooral ouderen) kunnen voor een bedrag van enkele dubbeltjes gebruik maken van een gewone taxi. Voor dit bedrag kun je natuurlijk helemaal geen taxi laten rijden en daarom zijn een paar spelregels toegevoegd: De taxi mag een kwartier eerder of later dan de gewenste tijd aankomen en het kan zijn dat je de rit deelt met mensen die ongeveer op jouw route moeten in- en uitstappen. De taxi kan dus omrijden maar dat kost je niks extra. Ook moet je de gewenste rit minimaal 4 uur tevoren reserveren.

De oudjes waren als kinderen zo blij. Ze konden weer naar het kaartclubje en op de sherry bij vriendinnen in de stad. En dat allemaal voor, zeg, iets van 80 cent (heen en terug). De chauffeurs konden altijd rekenen op vriendelijke en enthousiaste passagiers want dit was toch de uitvinding van de eeuw. Maar ja, luxe went snel. Want eerlijk is eerlijk, eigenlijk is dat kwartier eerder of later vertrekken best vervelend. Als de kaartavond om half elf is afgelopen en taxi komt pas om kwart voor elf dan sta je toch mooi een kwartier te blauwbekken op de stoep voor de kaartclub. Een kwartier eerder de taxi bestellen je zult zien dat die flapdrol al om tien uur op de stoep staat. Toch zonde van dat laatste half uurtje kaarten. Of nog erger, ze halen je echt op het allerlaatste moment thuis op om vervolgens nog twee passagiers te laten instappen die nou niet bepaald aan de kortste weg naar de kaartclub wonen. Dan heb je de eerste paar potjes jokeren gemist. Nou, dat wil je die waardeloze chauffeur toch wel even meegeven voordat je uitstapt. (wat verwacht zo iemand in godsnaam voor 40 cent? Een limo die voor de deur blijft wachten totdat meneer of mevrouw wenst te vertrekken?)

Maar gelukkig zeuren niet alle oudjes. Er zijn er ook die inventief te werk gaan en vinden dat problemen er zijn om opgelost te worden. Zij hebben in de gaten dat wanneer je de taxi wel bestelt maar niet instapt, je hiervoor helemaal geen voorrijkosten voor hoeft te betalen. Dus je bestelt gewoon 3 taxi’s. Je laat er twee voor niks komen en die ene die wel op het ideale moment klaar staat, die laat je je lekker naar huis brengen.
Trouwens ook ideaal voor verjaardagen. Misschien komt die nare buurvrouw ook wel op de koffie, dan wil je toch zo snel mogelijk weer weg. Maar misschien komt ze ook wel niet. Toch zonde om dan al zo vroeg weer op te stappen. Dus je bestelt gewoon 4 taxi’s een uur na elkaar en ook dat probleem is opgelost. Als het je weg wilt stap je in taxi die dan klaar staat en de rest rijdt letterlijk voor niks. Je hoeft toch alleen maar (een paar lousy centen voor) je werkelijk gemaakte ritje te betalen.

Nu kost het die taxibedrijven niet niks om steeds voor niks te moeten rijden en op die ritjes van een paar cent kun je je dergelijke grappenmakerij natuurlijk helemaal niet veroorloven. Dus waarom zou je als taxibedrijf zo stom zijn om Deeltaxi te gaan rijden? Omdat de overheid je dat kan verplichten misschien wanneer je een taxibedrijf hebt? Nee, zo erg is het gelukkig nog net niet. De reden is dat de gemeente, in ruil voor een hele deugdelijke administratie, geld bijlegt op elke rit. Zowel bij de gereden ritten maar ook de keren dat je voor Jan met de korte achternaam voor de deur van de kaartclub hebt gestaan maar mevrouw het nog niet belieft om in te stappen.

Het taxibedrijf is hier natuurlijk niet gelukkig mee want het is die waardevolle chauffeur even kwijt voor iemand die niet van plan is om van de gereserveerde rit gebruik te maken. Maar een echte schadepost kun je het door de gemeentelijke bijdrage ook niet noemen. Die taxi blijft dus wel rijden voor die verwende ouderen.

Iedereen weet waar de gemeente zijn geld vandaan haalt. Dus weten we ook op wiens kosten taxi’s voor niks worden besteld. Dit is al jaren bekend bij de deeltaxiorganisatie, de uitvoerende taxibedrijven en de betalende gemeentes. Toch is hier nog steeds niet ingegrepen. Waarom niet vraag ik mij af? Ook degenen van wie je mag verwachten dat zij aan deze verspilling iets doen (Er worden volgens mij mensen van belastinggeld betaald om een eind aan dit soort onzin te maken. Althans, dat mag ik hopen.) zitten nog lekker waar ze zitten. Graag had ik exacte cijfers, uitgedrukt in euro’s, in dit artikel vermeld maar ik ken de exacte cijfers niet. Wel staat vast dat er dagelijks duizenden deeltaxiritten worden gereden.

Wat je ziet is het volgende: Je geeft iets weg in de verwachting er goed mee te doen. Het duurt maar heel even tot het als de gewoonste zaak van de wereld wordt ervaren. En nog heel even later wordt er zonder enige vorm van gewetensbezwaar door een forse groep misbruik van de luxevoorziening gemaakt. Dit misbruik wordt vervolgens vastgesteld door degenen die bij machte zijn (en de verantwoordelijkheid hebben!) het misbruik te beëindigen maar zij laten dit eenvoudigweg (om mij totaal onverklaarbare redenen) na. Vervolgens wordt het misbruik ook bekend bij degenen die het misbruik bekostigen (ben je dan trouwens medeplichtig aan diefstal van je eigen geld?) en begint deze groep terecht te mopperen. Dit is toch een groep waar je best eens naar zou mogen luisteren lijkt mij. Weer niks. Geen beleidswijziging, geen vermaningen, ontslagen, of andere corrigerende maatregelen. Helemaal niks. Nou ja, één artikeltje op vrijspreker.nl dan.

Dit voorbeeld met de Deeltaxi zullen enkelen wellicht kennen uit eigen ervaring in vrienden- of kennissenkring. Bij anderen zal de geschetste situatie in grove lijnen bekend voorkomen van andere “overheidsdiensten”. Het werkelijke probleem van de geschetste situatie kan elke middelbare schoolleerling in een paar woorden samenvatten: gelegenheid maakt de dief. Want misbruik maken van het deeltaxisysteem is natuurlijk ook diefstal, zij het een legale variant. Maar evenzo geldt: gelegenheid maakt slecht werk. Waarom zou je als ambtenaar goed op andermans centjes passen als je je baantje ook wel mag houden als je onzorgvuldig met datzelfde geld omspringt? Zorgvuldigheid kost een hoop extra tijd en je krijgt er niet eens meer salaris voor.

Fatsoen moet je doen betekent vrij vertaald: DOKKEN en niet zeuren dat je centjes over de balk worden gesmeten. Je hebt het nog altijd beter dan de zielepoten voor wie het geld is bestemd en daardoor vanzelfsprekend geen recht om te klagen over het beleid of over de uitvoering ervan.

Link:
www.google.nl/search?hl=nl&…
www.pzn-bv.nl/

Bijdrage van René