De linkse politieke partijen pleiten al langere tijd voor legalisering van – met name – softdrugs. De SP schrijft in haar Actieprogramma 2003-2007: “Het is verstandig softdrugs te legaliseren en de in- en verkoop door coffeeshops helder te regelen en te controleren. Legalisering maakt controle beter mogelijk“. En GroenLinks meldt op haar site: “Drugshandel en productie mag niet overgelaten worden aan criminelen en daarom moeten er wettelijke regelingen worden getroffen. Dat bepleit het Wetenschappelijk Bureau in de publicatie Maak van drugs geen strafzaak“.

De vaste lezers zullen begrijpen dat ik hier vol overtuiging tegen ben!

In twee gesprekken met vrienden hadden we het over drugs en de maatschappelijke gevolgen van de huidige politiek. Criminaliteit, overlast, verzwakte gezondheid, van alles kwam ter sprake. Tot ik ze uiteindelijk vroeg: “Als ik drugs gebruik, wie berokken ik daar dan schade mee?”. Ze moesten eigenlijk het antwoord schuldig blijven: “Eh, waarschijnlijk niemand, en dan nog hooguit jezelf”. Wel hadden beiden een tegenvraag: “Waarom zijn drugs eigenlijk ooit verboden?”. Ik wist het niet.

Geschiedenis:
Op internet vond ik het volgende stukje op druglibrary.org: (vertaling)
“Na de Spaans-Amerikaanse Oorlog, toen het Ministerie van de Oorlog van Verenigde Staten de regering van de Filippijnse Eilanden overnam, erfde het een compleet juridisch systeem, opgezet onder Spaanse regelgeving, om narcoticaverslaafden vergunning te geven en hen te voorzien van opium. Er werd een Commissie van Onderzoek van het Ministerie van de Oorlog benoemd onder leiding van Right Reverend Charles H. Brent, Bischop van de Filippijnse Eilanden, om alternatieven voor het Spaanse systeem te bestuderen. Na onderzoek van de narcoticacontrole-programma’s in het Verre Oosten, adviseerde de Brent-Commissie dat de narcotica eerder aan internationale dan slechts nationale controle onderworpen zouden moeten zijn.

Dit voorstel raakte een gevoelige snaar in het Ministerie van Binnelandse Zaken van Verenigde Staten.
Vele jaren, was Groot-Brittannië bekritiseerd voor het verschepen van in India gekweekte opium naar China; er werden zelfs twee negentiende-eeuwse ‘opiumoorlogen’ tussen Groot-Brittannië en China uitgevochten over deze kwestie. Vele Chinezen zagen Indiase opium als oneerlijke concurrentie tegenover hun inlandse product.
De Amerikaanse missionarissen in China klaagden dat de Britse opium de Chinese mensen ruïneerde; De Amerikaanse handelaren klaagden dat de Chinese bestedingen van zilver voor Britse opium beter aan andere, wellicht Amerikaanse producten besteed kon worden. De Britse opiumverkoop aan China duurde onverminderd voort tot na 1900.

Nu echter zag het Ministerie van Binnelandse Zaken van Verenigde Staten een manier, om niet alleen het Filippijnse opiumprobleem van het Ministerie van Oorlog op te lossen, maar ook de Amerikaanse missionarissen en handelaren tevreden te stellen.
Op verzoek van Bischop Brent riep President Theodore Roosevelt in 1906 een internationale opiumconferentie bijeen, die in Shanghai in 1909 werd gehouden. Een tweede conferentie had plaats in Den Haag in 1911, en daaruit kwam de eerste internationale opiumverdrag. Het verdrag van Den Haag van 1912, streefde hoofdzakelijk naar het oplossen van de opiumproblemen in het Verre Oosten en vooral in China.”

Regelementering:
Op Jellinek staat nog een korte aanvulling:
“In 1911 werd tijdens de Internationale Opiumconferentie in Den Haag een eerste poging gedaan om de handel in drugs te verbieden. De conferentie werd georganiseerd op initiatief van de VS. Door de grote economische belangen die bij de wereldwijde opiumhandel gemoeid waren, waren niet één maar drie conferenties nodig om uiteindelijk in 1912 te komen tot een Opiumverdrag, die pas na de Eerste Wereldoorlog werd ondertekend. Het verdrag bevatte zes hoofdstukken die de economische belangen van de deelnemende landen beschermden: de in- en uitvoer en de distributie van ruwe opium werd daarom niet verboden maar gereglementeerd; de productie van en de handel in bereid opium zou worden onderdrukt; cocaïne en opiaten (als morfine en heroïne) mochten alleen nog gebruikt worden voor medische- en wetenschappelijke doeleinden en de deelnemende landen werd verplicht regels en wetten op te stellen ten aanzien van de handel en de verkoop van verdovende middelen. Het opiumverdrag legde de basis voor de Nederlandse Opiumwet van 1919.”

Geld en macht:
Overheidsingrijpen om economische en politieke motieven dus. Niks volksgezondheid, die bestond toen nog helemaal niet! Gewoon ordinaire handelsbelangen zijn de oorzaak van de huidige “War on drugs“. Hoewel het gebruik van drugs al eeuwen lang bestond, is het pas sinds ongeveer 100 jaar gereguleerd. En de resultaten zijn er dan ook naar.
Waartoe een verbod of regulering leidt is juist vanochtend beschreven door Hugo in zijn artikel: ‘Kosten van prohibitie’. Ook de vijf korte engelstalige artikeltjes ‘Drug War History’ van Andrew Somers laten zien dat de overheidsbemoeienis niet de oplossing is, maar juist het probleem!

Het moge duidelijk zijn dat ik niet voor legalisering van drugs ben. Legalisering betekent slechts dat het wettelijk gebruikt mag worden, binnen de wettelijke kaders, en met de nodige wettelijke accijnsen.

Als het gebruiken van drugs al een misdaad is, dan is het een slachtoffer-loze misdaad.
Iedereen moet zelf weten wat hij in z’n eigen lichaam wil stoppen: snoep, patat, bier, een banaan, tabak, koffie, hash, cocaïne, cola, oorbellen, piercincs, enz. Hij of zij doet daar helemaal niemand kwaad mee, dan hooguit alleen zichzelf.


De overheidsbemoeienis veroorzaakt de illegaliteit, de woekerprijzen, de enorme internationale bestedingen aan justitie en politie, de criminalisering van gebruikers. Er vallen ongetwijfeld meer drugsdoden door afrekeningen in het criminele circuit, vervolging en opsluiting door de overheid en mafia-oorlogen, dan door het gebruiken van drugs zelf. De 11 verbrande bolletjesslikkers die ‘in het algemeen belang’ (Donner) opgesloten zaten in Schiphol, zaten daar uitsluitend omdat de overheid eerst zelf de handel illegaal verklaard heeft. Wanneer door vrije handel de prijs eentiende of eenhonderdste van de huidige prijs is, dan gaat er echt niemand met gevaar voor eigen leven met bolletjes op, in een vliegtuig zitten!

Het enige dat de overheid moet doen ten aanzien van drugs is “Laissez faire”, afblijven, niet mee bemoeien.
Niet gedogen of legaliseren, maar vrijgeven!
Dat scheelt mensenlevens, en een hele hoop verspild belastinggeld.
Dan kan de politie zich eindelijk weer gaan bezighouden met haar echte taak: het dienen van de gewone bevolking; door bijvoorbeeld de boeven te vangen die mijn fiets hebben gestolen, of de tas van mijn oma hebben geroofd.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

36 REACTIES

  2. Een paar maanden terug nog bleek in een documentaire,- van naar ik meen de VARA,- dat ruim 60 procent van de Nederlanders voor legalisering is. Dit percentage zou al jaren stijgende zijn…

  3. Naast het handelsbelang is het een treffend voorbeeld van het vertrouwen dat de politiek NIET in zijn burgers heeft. De overheid beschouwt zijn onderdanen gelijk een overbezorgde moeder haar inwonende zoon van in de veertig.

  4. Het was toch allang duidelijk dat de Nederlandse politici onder ‘vrijgeven’ verstaan ‘onder overheidscontrole door particulieren laten plaatsvinden.’ Of anders gezegd, de sturing door de overheid en het ondernemersrisico bij een private onderneming.
    Kijk voor annalogen voor dit idee naar de telefonie, het spoor, gas, electriciteit, openbaar vervoer met bussen, ziektekosten en de post.

    Allemaal logge overheidsinstanties die door hun overhead hogere marktprijzen veroorzaken.

  5. [1] Dat kan betekenen dat die jongeren er niets van weten, niet nadenken, of dat de vraagstelling "leidend" was.

  6. Een crimineel zou na legalisering toch een andere inkomstenbron zoeken, waar zou deze dan in gaan handelen??. Kinderen, Organen, Enz, Enz. Niet legaliseren naar mijn mening

  7. [6] Was er maar een levendige handel in organen, dan waren er al lang geen donorwachtlijsten meer!

    Maar goed, handel in kinderen is niet zo mooi natuurlijk, maar ondanks dat ze drugs hebben verboden om de criminelen een beetje af te leiden heeft dat toch maar weinig geholpen. De criminelen hebben zich gespecialiseerd blijkbaar.
    Misschien is het een idee om iets anders, koffie of benzine ofzo, te verbieden om ‘ns te kijken of de criminelen die nu in kinderen handelen dan massaal overstappen naar de dan ongetwijfeld lucratievere illegale koffiehandel?

  11. [10] Dan moeten ook alcohol en tabak verboden worden….
    …en “slecht”, zeg maar lekker, eten….
    …en weinig bewegen..

    Waar houdt het op?
    Bij op tijd naar bed gaan, of zo?

  13. Het verbod op Hennep is nog veel leuker tot stand gekomen.
    De houtindustrie had namelijk te kampen met flinke concurrentie bij haar voornaamste afnemers, papier is namelijk ook zeer goed te maken van Hennep.
    Hennep groeit sneller dan bomen, dus was hennep-papier véél voordeliger dan hout-papier.

    De "verdovende" werking van Hennep was niks anders dan een stok waarmee de houtproducenten de hond konden slaan. Met flink lobbyen in Washington heeft de houtindustrie het voor elkaar gekregen dat hennep werd verboden.

    Heerlijk, hoe je een overheid kunt gebruiken om concurrenten uit de wereld te helpen.

  14. Klopt! Tegen 1800 hadden de Founding Fathers Jefferson en Washington prachtige hennep-plantages. Deze beiden groten uit de geschiedenis zouden hier vandaag in Nederland ‘ontruimd’ worden, en in de VS levenslang achter slot en grendel gaan!

    Als we nou het Groene Hart eens open zouden stellen voor hennepteelt…
    Ziet er leuker uit dan die kale weilanden, geeft de economie, als papierhandelaar (en kledinghandelaar!) van europa, een boost, en voorkomt het kappen van bossen hier of elders dus is ook nog eens ‘pro-milieu’!

    (bovendien hebben die plantjes mega CO2 nodig om lekker te groeien, dus ook dat problem: solved! )

  15. [14]
    Er is gedurende vele eeuwen veel hennep (kennip) geteeld in de polders, op hoger gelegen hennep-akkertjes, voor de fabricage van touw, zeildoek, olie en zwavelstokjes.
    Ook was er overheidsregulering: de hennep moest rotten in de sloten, om de vezels vrij te maken. Dat rotten vervuilde het water dat ook als drinkwater diende. Daarom mocht het slechts gedurende een bepaalde tijd en werden soms ook plekken aangewezen.

  16. verdeel alle bezit ,en zorg dat het
    leven terug waard wordt om geleefd
    te worden.
    zodat we s’morgens staan te popelen
    om de dag aan te vatten ,en de dagen te kort zijn,geen kalender meer,
    geen horloges,
    dan heb je geen drug meer nodig,
    wie wil er dan nog suf bijlopen,
    of één dag missen.

  17. [16] "verdeel alle bezit"

    Bedoel je dit als oproep, aan eenieder om zijn eigen bezit te verdelen?
    (Ben je zelf al begonnen?)

    Of bedoel je "steel alle bezit", zodat het kan worden herverdeeld?
    Dat hebben ze ten oosten van ons al geprobeerd, en was zover ik weet geen onverkort succes… 😉

  18. Puff, the magic dragon lived by the sea
    And frolicked in the autumn mist in a land called honah lee,
    Little Jodocus loved that rascal puff,
    And brought him strings and sealing wax and other fancy stuff. oh

    Puff, the magic dragon lived by the sea
    And frolicked in the autumn mist in a land called honah lee,
    Puff, the magic dragon lived by the sea
    And frolicked in the autumn mist in a land called honah lee.

    Together they would travel on a boat with billowed sail
    Jodocus kept a lookout perched on puff’s gigantic tail,
    Noble kings and princes would bow whene’er they came,
    Pirate ships would lower their flag when puff roared out his name. oh!

    Puff, the magic dragon lived by the sea
    And frolicked in the autumn mist in a land called honah lee,
    Puff, the magic dragon lived by the sea
    And frolicked in the autumn mist in a land called honah lee.

    A dragon lives forever but not so little boys
    Painted wings and giant rings make way for other toys.
    One grey night it happened, Jodocus came no more
    And puff that mighty dragon, he ceased his fearless roar.

    His head was bent in sorrow, green scales fell like rain,
    Puff no longer went to play along the cherry lane.
    Without his life-long friend, puff could not be brave,
    So puff that mighty dragon sadly slipped into his cave. oh!

    Puff, the magic dragon lived by the sea
    And frolicked in the autumn mist in a land called honah lee,
    Puff, the magic dragon lived by the sea
    And frolicked in the autumn mist in a land called honah lee.

    http://www.lyricsfreak.com/…

    Groetz,

    Cincinnatus.

  19. Met dit artikel ben ik het geheel eens.
    Met legaliseren
    bedoel ik het opheffen van de illegaliteit, dus vrijgeven.
    Hugo van Reijen

  21. [20] Jodocus,

    Little Jodocus speelde met Puff, big
    Jodocus speelt met Lucy in the sky with diamonds ? 🙂

    Groetz,

    Cincinnatus.

  23. [21] Je denkt toch niet dat ik illegale dingen doe, hoop ik?! 😉

  24. [23] Illegale dingen ?

    zeker niet !

    Gewoon little Jodocus vrolijk met vriendje Puff en buurmeisje Lucy door de Bataafse wouden kuierend en daarbij al es happen in een Agaricus Magicus waarna er geravot wordt met witte konijntjes 🙂

    Groetz,

    Cincinnatus

  25. Niet gedogen of legaliseren, maar vrijgeven. Is dit newspeak? Hahahaha.

  26. "Niet gedogen of legaliseren, maar vrijgeven!
    Dat scheelt mensenlevens, en een hele hoop verspild belastinggeld."
    Is natuurlijk klare onzin. Daarna de verwijzing naar fietsen of tasjesdieven, wanneer we op deze toergaan zou ik zeggen: "Nooit meer je fiets op slot zetten, dan kan deze ook niet meer gestolen worden. Omatjes moeten hun tas meteen mee geven, dan worden ze door die krimineeltjes niet over de straat gesleept enz. enz."

    Een drugsgebruiker doet nemalijk niet alleen zichzelf te kort maar ook de maatschappij (en de maatschappij zijn wij allemaal. Zelf ben ik werkzaam in het ‘reïntergatie project’, de meeste kliënten zijn verslaafden. Door hun verslaving hebben zij:
    – problemen met het op tijd verschijnen ‘bij de baas’
    – concentratie problemen
    – communicatieve problemen
    – diciplinaire problemen
    – gezondheids problemen
    Kortom zij kunnen niet aan het werk, waardoor zij in eerste plaats zelf een groot probleem met inkomen hebben, maar ook ‘op de pot van vadertje staat’ leven.

  27. [26] Niels, de vergelijkingen met de fietsen of tasjesdieven maakt is natuurlijk onzin. Mensen die op een onverstandige manier drugs gebruiken, straffen er alleen zichzelf mee. Fietsen en Tasjes roven is een misdaad, want daar vallen wel slachtoffers: degene die beroofd worden. Daar is namelijk iemand anders verantwoordelijk voor.

    De eerste vier punten a.g.v. een verslaving die je noemt vallen onder de noemer ‘eigen verantwoordelijkheid’. Daar valt geen speld tussen te krijgen, hoe goed je dat ook probeert te ontkennen. Het vijfde punt wordt veroorzaakt, omdat er een staat is die voor iedereen denkt te moeten zorgen en dat o.a. doet door mensen geld af te persen. In beschaafde bewoording heet dat belasting innen. Die term zul je wel kennen, neem ik aan. Als die verzorgingsstaat er niet was, dan zouden mensen sowieso al beter zelfstandig kunnen nadenken. Daar worden ze dan simpelweg toe gedwongen, omdat ze niet op een overheid kunnen terugvallen die voor hen zorgt en denkt. De menselijke geest is tot veel in staat, als ze maar de ruimte en verantwoordelijkheid krijgt. En daarmee zouden ook meer mensen een eigen verantwoordelijkheid kunnen nemen. Daar vallen ook mensen onder van wie gedacht wordt dat ze dat niet kunnen, zoals die drugsgebruikers.

    Er zullen inderdaad altijd enkele gevallen blijven die toch niet van het spul af kunnen blijven en er verslaafd aan raken. In een libertarische samenleving worden ook deze mensen zo goed als zeker geholpen door vrienden, familie en m.b.v. particuliere, al dan niet vrijwillige, hulpverlening.
    Als een hele goede vriend of een familielid van jou verslaafd raakt en er is geen overheid die hem helpt, laat je zo iemand dan aan zijn lot over? Die kans is erg klein. Maar als jouw geld er mee gemoeid is om het afkicken te betalen, dan stel je vermoedelijk wel keiharde eisen aan die vriend of dat familielid. En hij zal zich ook sneller verantwoordelijk voelen, juist omdat hij ziet dat jij het voor hem betaald hebt ipv dat het geld ‘uit Den Haag’ komt.

    Eerst de verzorgingsstaat afschaffen, dan kunnen de drugs ook gelegaliseerd worden. De prijzen van drugs zullen gigantisch dalen, de kwaliteit zal toenemen, het zorgt voor een explosieve afname van de criminaliteit en de ‘criminaliteit’ en zowaar: het zorgt ook nog eens voor wat extra werkgelegenheid. Aan mij zullen ze echter geen cent verdienen.

  28. [27] Foutje in de eerste zin. Die loopt niet. Bovendien: "De eerste vier punten" moest uiteraard zijn "De vijf opgesomde punten"

    Ik hoop dat de overheid me niet straft voor deze missers.

  30. [29]
    [29] "De effecten van cocaïne treden direct op, maar zijn na hooguit een uurtje ook weer verdwenen.
    A. Lichamelijke effecten:
    • lage dosis: vertraging hartslag; hoge dosis versnelling van de hartslag
    • versnelde en oppervlakkige ademhaling
    • verhoging van de bloeddruk
    • vermindering van het hongergevoel
    • verdwijnen vermoeidheid, meer energie
    • vermindering van pijngevoel
    • meer zin in seks, maar bij toenemend gebruik neemt dat effect af
    • laxerende werking door toename darmbewegingen
    • frequent urineren door prikkeling van de urineblaas
    • bij hoge dosis: tremoren (beven en trillen); convulsies (toevallen)

    B. Psychische effecten (door stimuleren van het centrale zenuwstelsel)
    • opgewekt en vrolijk gevoel, sterke geluksgevoelens (euforie)
    • gedachte hele wereld aan te kunnen, zelfoverschatting (overmatig zelfvertrouwen)
    • alles lijkt plotseling interessant
    • sterke behoefte te praten
    • diverse emoties, zoals angst en verdriet, worden onderdrukt

    C. Paradoxale reactie
    Vierentwintig uur na het gebruik van cocaïne ontstaat een paradoxale reactie in de vorm van chagrijnigheid, neerslachtigheid, verveling, huilbuien, concentratiestoornissen en angst. Zo’n reactie duurt meestal maar kort; gewoonlijk is het na een uurtje weer over, maar wie een dag lang heeft gesnoven, zal daarna een dag lang depressief zijn. Dat zijn natuurlijk juist de tijden waarin je, als het spul voorhanden is, opnieuw gaat gebruiken.
    Met name de zwaardere gebruikers raken snel geïrriteerd en reageren vaak zeer agressief."

    Gelukkig zit er GEEN cocaïne in cola :)Huub

Nieuwere reacties »

Comments are closed.