Aanzienlijk meer bedrijven moeten binnen een half jaar uit eigen beweging hun personeel financieel steunen bij kinderopvang. Doen de werkgevers dat niet, dan zal het kabinet hen daartoe verplichten. Dat zegt minister Gerrit Zalm (VVD) (Financiën) woensdag in een interview met De Telegraaf.
Ouders zijn verantwoordelijk voor hun kinderen. Daarom is het logisch dat zij ook zorgen voor de kosten die kinderen met zich meebrengen. Willen die ouders allebei gaan werken, dan is het ook logisch dat ze zorgen dat in die tijd hun kinderen veilig worden opgevangen.
Dan komt de overheid op het idee dat daar weer een markt voor haar ligt. Zij kan zorgen voor opvangruimte, voor gediplomeerde verzorgers, voor veiligheids- en programma-voorschriften en uiteraard voor voldoende ambtenaren die dit regelen en controleren.
Het opleiden van babies en kleuters tot goede gehoorzame staatsburgers kan dan zo vroeg mogelijk beginnen.
Opvang door grootouders of buren moet dan worden verboden, moeilijk gemaakt of minstens worden ontraden.
Dit bleek moeilijker dan het leek. Het werd door al die regels en voorschriften ook veel duurder dan gedacht. Toen werden allerlei vormen van financiering bedacht. De overheid wil daarom nog slechts een deel betalen (waar komt het geld daarvoor vandaan?), de ouders moeten een DEEL betalen, en de werkgever de rest. Die moet ook ruimte en gelegenheid geven.
Wel, die taken en betalingen zijn voor de werkgever gewoon “Kosten”. Die kosten moet hij wel doorberekenen in zijn product, als hij tenminste niet failliet wil gaan.
Daardoor worden de producten automatisch duurder. Dus de consument, ook de ouders, zijn weer slechter af.
De oplossing is simpel. Kinderopvang is geen taak voor de staat. Dus niets regelen, niets financieren. (En het daarvoor gebudgetteerde geld teruggeven aan de belastingbetaler)
Hub, dit is toch wel iets te simplistisch weergegeven ben ik bang. Waar je zegt:
"Wel, die taken en betalingen zijn voor de werkgever gewoon "Kosten". Die kosten moet hij wel doorberekenen in zijn product, als hij tenminste niet failliet wil gaan.
Daardoor worden de producten automatisch duurder. Dus de consument, ook de ouders, zijn weer slechter af.
"
Als de 2e ouder niet zou gaan werken omdat deze de kinderopvang zelf niet kan bekostigen dan zullen bedrijven ook failliet gaan. Er valt immers een inkomen weg. En dat OOK de ouders weer duurder uit zijn vind ik nog daar aan toe, maar dat de NIET ouders middels de algemene middelen (1/3e deel) meebetalen is veel schrijnender, toch?
Vele malen beter ware het om geheel af te stappen van de klassieke ‘werknemer-werkgever’ verhoudingen in Nederland. ELKE Nederlander ondernemer! Loon moet gewoon omzet worden. Zo denk ik er over.
[1] Sander, als een ouder niet gaat werken, zal een ander die baan vervullen. Kans is groot dat er dan een uitkering vervalt. Dus minder kosten en ook minder kosten voor het bedrijf. De belastingen van de burgers kunnen naar beneden, dus meer koopkracht. Meer afzet voor een groot aantal bedrijven.
Iedereen beter af.
Dacht het niet. De ouder stopt ‘vrijwillig’ met werken = automatisch geen uitkering. Zelfs geen bijstand. En een ander die baan vervullen? Hoeveel vacatures staan er nu al open? Onvervuld…
Dacht het niet. De ouder stopt ‘vrijwillig’ met werken = automatisch geen uitkering. Zelfs geen bijstand. En een ander die baan vervullen? Hoeveel vacatures staan er nu al open? Onvervuld…
Hub,
Prima artikel !
"Willen die ouders allebei gaan werken, dan is het ook logisch dat ze zorgen dat in die tijd hun kinderen veilig worden opgevangen."
Het is al zover gekomen met de Sociaaldemocratische Heilstaat, dat veel ouders hun primaire taak, namelijk opvoeding van kinderen om economische redenen haast klakkeloos outsourcen aan vreemden.
"Veilige kinderopvang" is een eufemisme voor internering en indoctrinatie van jong nageslacht, zonder dat veel ouders in de gaten hebben, hoe ze worden gemanipuleerd en waarbij zij c.q. hun werkgever voor die indoctrinatie nog moeten betalen ook !
Zo wordt het socialistische volksbedrog van de ene aan de volgende generatie doorgegeven.
Groet, Harry
[1] [2] "Als de 2e ouder niet zou gaan werken omdat deze de kinderopvang zelf niet kan bekostigen dan zullen bedrijven ook failliet gaan."
Sander, Peterk gaf al het goede antwoord. Maar nog even ter aanvulling:
Die tweede ouder gaat werken omdat de opbrengst (materieel en psychisch) groter is dan de "offers" die hij/zij moet brengen om op de kinderen te passen.
Volgens mij logisch, want anders ga je niet de deur uit.
Dat de werkgever dan iemand moet vinden die aan zijn behoefte voldoet, is een andere zaak.
En er staan duizenden te popelen om in die behoefte te voorzien. Je moet het alleen groot zien (wereldwijd!)
De argumenten van Sander zijn niet weggenomen vind ik. Zowel het betoog van Harry alsook dat van Sander zijn juist. Dat van Sander is echter meer een constatering. En de kwestie wereldwijd zien? Ik zie zelfs Europa helemaal niet zitten!
[5] Het is zeker een goed artikel! Ik wil echter wel opmerken dat naar mijn idee jou argumenten sterker lijken dan die van Hub. Indoctrinatie? Ja, "een slimme meid was toch op haar toekomst voorbereid", weet je nog? Kom je toch weer terug bij die overheid: Beide partners (moeten vaak) hele dagen werken en tegelijk zijn beide partners hoofdelijk verantwoordelijk voor het doen en laten van hun kroost. Dat is bijna hetzelde als te bevelen dat de Amsterdamse politie Amsterdam niet in mag! Als ik vandaag jong was zou ik eens heel goed nadenken over het verwekken van nakomelingen. En volgens mij zijn er al steeds meer jongeren die daar zo hun twijfels bij hebben. Bezie het beschikbare cijfermateriaal. En of dat nu allemaal zo gunstig is?
[8]
Precies Kranige Karel, tegenwoordig wordt het voor jonge echtparen OVER DE HELE LINIE steeds moeilijker een gezin te runnen. Door steeds grotere financieel-economische en sociale eisen komt een jong gezin financieel gezien steeds vaker in de knel, ook qua tijd. Er wordt dan wel gezegd, dat de armoede in Nederland toeneemt, omdat mensen niet met geld zouden kunnen omgaan, maar dat is pure lariekoek.
Want hoe zat dat dan vroeger ?
Of ligt het aan mij, dat ik, behalve gewone burgers, nog nooit een politicus of ambtenaar en wat dies meer zij, gehoord heb over het feit, dat JUIST DE COLLECTIEVE LASTENDRUK een steeds groter percentage van het gezinsbudget in beslag neemt ?
Je hebt tegenwoordig zelfs WERKENDE ARMEN. Daar heb ik mijn hele leven (60 jaar) nooit eerder van gehoord !
En: het was een paar jaar geleden toch praktisch ondenkbaar, dat je bij je (groot-)ouders moest aankloppen om een hypotheek gefinancierd te krijgen ? Tegenwoordig wordt er bankreclame op billboards voor gemaakt.
Maar dat we in dat verband over de ontwrichting van de HELE markteconomie (hypotheek- en woningmarkt bijvoorbeeld) komen te spreken, is weer een volgend verhaal.
Groet,
Harry
Kunnen we dit even in wereldwijd perspectief plaatsen? In vergelijking met de meeste andere landen is de arbeidsparticipatie van vrouwen in Nederland bedroevend laag. Buiten het feit dat deze vrouwen dus moeten teren op het salaris van hun man, brengen ze dus geen belastinggeld op, maar ze produceren ook geen economische waarde. Dit brengt ons internationaal op een flinke achterstand qua productiviteit.
Verder ben ik van mening dat ieder individu de kans moet krijgen om zichzelf te ontplooien en te ontwikkelen. Omdat vrouwen in Nederland nog altijd minder verdienen dan mannen, valt de keus meestal zo uit dat de man blijft werken en de vrouw thuisblijft. Hoewel de meeste huisvrouwen dit zullen tegenspreken ben ik van menig dat hiermee hun ontwikkeling tot stilstand komt, of in ieder geval ernstig wordt vertraagd.
Het is dus geen kwestie meer van keuzes. Als je graag kinderen wilt, zijn dit de consequenties. Vrouw blijft thuis of je betaalt je scheel aan opvang.
Het probleem zit hem inderdaad in de regelgeving. Een opvangcentrum moet van verschillende overheidsinstanties tot circa 7 verschillende toestemmingen, vergunningen en certificaten krijgen om de deuren te mogen openen. Hierdoor is de opvang extreem duur geworden.
Ouders zoeken hiervoor uitwegen bij "illegale opvang", opvangmoeders enzovoort. Sommige kinderopvangcentra gaan failliet en sluiten hun deuren. Daar waar de overheid heeft geprobeerd om vrije marktwerking in te voeren, zijn de regels zo verstikkend geworden dat er geen sprake meer is van een efficiente markt.
De oplossing is zelfregulering. Net als de accoutant en de dokter kunnen de kinderopvangcentra eigen regels definiëren en elkaar hierop autideren. Misschien zal de kwaliteit van de opvang hierdoor iets achteruit gaan, maar de zaak wordt er een stuk betaalbaarder van.
Het krijgen van kinderen en vervolgens het opvoeden ervan is inderdaad volledig de verantwoordelijkheid van de ouders en dus niet van de overheid of van de andere Nederlanders. Zonder al die bemoeizucht van de overheid kunnen we de arbeidsparticipatie van vrouwen in Nederland echt enorm laten toenemen.
Groet,
Een werkende arme vader
[10]
Vrouwen zijn dus een soort slaven? Ze MOETEN belastinggeld opleveren? Ze MOETEN economische waarde produceren? Ze MOETEN ‘onze’ productiviteit doen toenemen? Ze MOETEN zich ‘ontplooien’ in een baan (koekjes inpakken b.v.). Ze MOGEN hun ontwikkeling niet vertragen of tot stilstand doen komen?
Wat een eisen!
Afgezien van de vraag of een vrouw, door het bemoederen van de kinderen, zeker in de eerste 3 levensjaren, aan al bovengenoemde zaken niet VOLOP bijdraagt.
Het is volkomen belachelijk dat bedrijven en scholen MOETEN voorzien in kinderopvang. Als ouders beslissen hun kinderen uit te besteden, is dit HUN keus en dienen zij ZELF e.e.a. te regelen. NIET het bedrijf, NOCH de school!
Net zo belachelijk als wanneer vaders het in hun bol krijgen dat het volgen van 4 cursussen aquarelleren goed is voor ‘onze’ positie op de wereldmarkt en hun persoonlijke ontplooing, de bedrijven en scholen dan te VERPLICHTEN geld en ruimte vrij te maken voor deze grillen.
Het is te gek voor woorden, dat een mens door politici en consorten uitsluitend als een -zij het weerbarstig- productiemiddel wordt beschouwd. Maar helaas, Marx leeft als nooit tevoren.
[10] Een werkende arme vader schreef:
"Kunnen we dit even in wereldwijd perspectief plaatsen? In vergelijking met de meeste andere landen is de arbeidsparticipatie van vrouwen in Nederland bedroevend laag. Buiten het feit dat deze vrouwen dus moeten teren op het salaris van hun man, brengen ze dus geen belastinggeld op, maar ze produceren ook geen economische waarde."
Dat klopt, maar je hebt niet uitgelegd waarom dit een probleem zou zijn. Bedoel je te zeggen dat vrouwen de ongekozen plicht hebben om bij te dragen van het bruto nationaal product? Waarom dan? En waar komt die plicht dan vandaan?
Misschien bedoel je het niet zo, maar dat is toch een beetje wat ik in je verhaal lees.
"Dit brengt ons internationaal op een flinke achterstand qua productiviteit."
Ik denk dat dit eerder het gevolg is van de verstikkende regelgeving van Den Haag.
"Verder ben ik van mening dat ieder individu de kans moet krijgen om zichzelf te ontplooien en te ontwikkelen."
Moet krijgen? Van wie dan? Ik denk eerder dat vrouwen op de arbeidsmarkt hun kennis en diensten moeten aanbieden in de hoop dat een werkgever er brood in ziet. Overigens net als mannen die zich op de arbeidsmarkt begeven. 🙂
"Omdat vrouwen in Nederland nog altijd minder verdienen dan mannen, valt de keus meestal zo uit dat de man blijft werken en de vrouw thuis blijft. Hoewel de meeste huisvrouwen dit zullen tegenspreken ben ik van menig dat hiermee hun ontwikkeling tot stilstand komt, of in ieder geval ernstig wordt vertraagd."
Prima dat je dat vindt, het is echter iets anders als je van alle vrouwen gaat verwachten dat ze aan jou ideaal beeld en waarden moeten voldoen.
Je zegt dat niet expliciet dat je dat niet verwacht en dat had ik nu juist graag van je gehoord. Je kan er ook voor kiezen de keuze van vrouwen om thuis voor de kinderen te zorgen respecteren. Als je dat doet dan hoor ik dat graag.
"Het is dus geen kwestie meer van keuzes. Als je graag kinderen wilt, zijn dit de consequenties. Vrouw blijft thuis of je betaalt je scheel aan opvang."
Het is altijd een keuze. Echtparen /gezinnen kunnen genoegen nemen met minder inkomen. Bovendien is de situatie niet zo zwart wit als die hier geschetst worden. Mijn beste vriend blijft thuis om voor de kinderen te zorgen en zijn vrouw, die veeeeeel meer verdient, gaat werken.
"Het probleem zit hem inderdaad in de regelgeving. Een opvangcentrum moet van verschillende overheidsinstanties tot circa 7 verschillende toestemmingen, vergunningen en certificaten krijgen om de deuren te mogen openen. Hierdoor is de opvang extreem duur geworden.
Ouders zoeken hiervoor uitwegen bij "illegale opvang", opvangmoeders enzovoort. Sommige kinderopvangcentra gaan failliet en sluiten hun deuren."
Tja, zie hier het effect van de sociaal-democratische regelgeving.
"Daar waar de overheid heeft geprobeerd om vrije marktwerking in te voeren, zijn de regels zo verstikkend geworden dat er geen sprake meer is van een efficiente markt."
Deze regering is heel goed in het roepen dat ze "marktwerking" gaan invoeren. Dat is echter een doorzichtige wassen neus. In de realiteit wordt alles aan de regel dwang van de staat onderworpen met het voorspelbare rampzalige resultaat.
Een poster van Meer Vrijheid, Alure geheten heeft hierover
"De eerste wet van Alure" geponeerd. Die gaat als volgt:
Als politici, pers en andere lieden van de gevestigde orde klagen dat de markt weer eens gefaald heeft is het over het algemeen zo dat het geen marktfalen betreft maar een overmaat van staats dirigisme. Voorbeelden zijn de KPN, de NS en andere bedrijven waar zogenaamd ‘marktwerking’ is ingevoerd.
"De oplossing is zelfregulering. Net als de accoutant en de dokter kunnen de kinderopvangcentra eigen regels definiëren en elkaar hierop autideren. Misschien zal de kwaliteit van de opvang hierdoor iets achteruit gaan, maar de zaak wordt er een stuk betaalbaarder van."
Ik zou eerder denken dat het "autideren" door de ouders zou moeten gebeuren. Dat zijn de klanten. Maar misschien heb je een goede reden voor wat je voorstelt.
Het krijgen van kinderen en vervolgens het opvoeden ervan is inderdaad volledig de verantwoordelijkheid van de ouders en dus niet van de overheid of van de andere Nederlanders. Zonder al die bemoeizucht van de overheid kunnen we de arbeidsparticipatie van vrouwen in Nederland echt enorm laten toenemen.
Groet,
Een werkende arme vader"
Misschien, ik vraag het me af. Waarschijnlijk blijven er nog veel vrouwen die er voor kiezen om thuis de hun kinderen te zorgen. En daar is natuurlijk niets mis mee. Toch? 😉
Groet Cato
Vrouwen zijn, zo wordt gezegd, van nature minder competitief en daardoor in onze huidige ‘maatschappij’ minder gericht op het maken van carrière. Met het tot in het extreme facilititeren van kinderopvang, ook voor banen die minder geld opbrengen dan de kosten, ben je, in dien deze theorie klopt, tegennatuurlijk bezig. Het gevolg is dan: ongelukkige mensen.
Beter is het om na te denken hoe we tot een ander soort maatschappij kunnen komen, waarin zelfontplooiing bijvoorbeeld los kan staan van werk.
Zie bijvoorbeeld het oude Griekenland.
[9] Harry, je hebt gelijk.
Het is van de gekke dat je als werkende arm kunt zijn. Die idiote collectieve lastendruk is er, onder andere, de oorzaak van. Verder bv. het huisvestingbeleid. Het scheppen van schaarste op het huizenfront door de overheid. Dat heeft de prijzen opgedreven. Het naar binnen halen van immigranten. Na WOII was iedereen er al van overtuigd dat Nederland overbevolkt was. Door het naar binnen halen van een aantal miljoen mensen, die practisch niets bijdragen aan de economie is er op andere gebieden ook schaarste ontstaan. Dit alles, plus het idioot hoge aantal ambtenaren (900.000/zonder allerlei andere meeeters uit de staatsruif), zorgt ervoor dat deze maatschappij zichzelf voorbij holt.
Dit bestaande effect wordt nog versterkt door allerlei "nieuwe economische rechten" die wel moeten worden betaald. Het echte leven is daardoor voor veel mensen onbetaalbaar geworden.
[14] "Vrouwen zijn, zo wordt gezegd, van nature minder competitief en daardoor in onze huidige ‘maatschappij’ minder gericht op het maken van carrière."
Ik denk dat het allen zo is dat vrouwen van nature diegene zijn die kunnen baren en zogen. Dat kan van invloed zijn op het maken of vervolgen van een carriere. Maar dat is ieders eigen zaak.
[15] "Het echte leven is daardoor voor veel mensen onbetaalbaar geworden." Ben ik het mee eens, het leven wordt onbetaalbaar en complex gemaakt. Hub stelt m.i. daarom terecht: "Dus niets regelen, niets financieren. (En het daarvoor gebudgetteerde geld teruggeven aan de belastingbetaler)"
Wat mij betreft geldt dat voor vrijwel alles, maar op dit gebied bijv. ook voor zoiets als de Au-Pair regeling en de kinderbijslag. Hoe minder je aan de staat moet afdragen, en hoe minder de staat je belemmert, hoe meer je overhoudt en kunt doen voor bijvoorbeeld je kinderen.
Kinderen krijgen lijkt mij ieders eigen verantwoordelijkheid. Als je het niet aankan of niet kan financieren moet je er niet aan beginnen.
[11] Beek schrijft:
"Vrouwen zijn dus een soort slaven? Ze MOETEN belastinggeld opleveren? Ze MOETEN economische waarde produceren? Ze MOETEN ‘onze’ productiviteit doen toenemen? Ze MOETEN zich ‘ontplooien’ in een baan (koekjes inpakken b.v.). Ze MOGEN hun ontwikkeling niet vertragen of tot stilstand doen komen?
Wat een eisen!"
Volgens mijn mag iedereen wat hij wil. Niemand MOET iets. Ik probeerde erop te duiden dat het in de huidige omstandigheden helaas zo is dat de mogelijkheden voor moeders om te gaan werken sterk worden beperkt door de dure kinderopvang. Verder wilde ik aangeven dat de gevolgen verstrekkender zijn dan dat. Het houdt namelijk ook in dat onze productiviteit lager is, en dat heeft een negetieve invloed op onze positie op de wereldmarkt.
Beek schrijft verder: "Afgezien van de vraag of een vrouw, door het bemoederen van de kinderen, zeker in de eerste 3 levensjaren, aan al bovengenoemde zaken niet VOLOP bijdraagt."
In hoeverre een vrouw bijdraagt aan de maatschappij, en in hoeverre dat voldoende is, dat moet ieder voor zichzelf bepalen. Een vrouw levert met het op de wereld zetten van een kind in ieder geval een prestatie waar wij als mannen helemaal niets tegenover kunnen stellen.
Beek schrijft verder:"Het is volkomen belachelijk dat bedrijven en scholen MOETEN voorzien in kinderopvang. Als ouders beslissen hun kinderen uit te besteden, is dit HUN keus en dienen zij ZELF e.e.a. te regelen. NIET het bedrijf, NOCH de school!"
Ik ben het helemaal met u eens dat bedrijven en scholen niet moeten worden gedwongen om kinderopvang aan te bieden. Met dit soort dwang bereik je meestal niet het gewenste resultaat. Mijn betoog is juist dat als de overheid de zaak zou loslaten, en ruimte zou geven voor zelfregulering, kinderopvang goedkoper zou kunnen worden zonder dat de kwaliteit daar ernstig onder zou hoeven lijden.
Beek schrijft verder: "Net zo belachelijk als wanneer vaders het in hun bol krijgen dat het volgen van 4 cursussen aquarelleren goed is voor ‘onze’ positie op de wereldmarkt en hun persoonlijke ontplooing, de bedrijven en scholen dan te VERPLICHTEN geld en ruimte vrij te maken voor deze grillen."
Ik weet niet waar u hier op doelt. Naar mijn mening moet iedereen doen wat hij denkt dat goed voor hem is, zolang hij daarmee anderen niet schaadt. Dat betekent zeker niet dat het "doen wat hij denkt dat goed voor hem is" ten koste moet gaan van overheidsmiddelen, of moet bestaan uit activiteiten waarbij overheidsmiddelen kosteloos ter beschikking worden gesteld.
Groet,
Een werkende arme vader
[13] Cato schrijft:"Bedoel je te zeggen dat vrouwen de ongekozen plicht hebben om bij te dragen van het bruto nationaal product?"
Hoewel je het wellicht zo zou kunnen lezen, is wat ik bedoel niet dat vrouwen verplicht zouden zijn om bij te dragen aan het BNP. De mogelijkheid om deze bijdrage te leveren echter, worden in de huidige omstandigheden aanzienlijk beperkt. Omdat een systeem zich uiteindelijk gaat gedragen naar de regels die je eraan oplegt (en dat bedoel ik niet Marxistisch, juist het tegenovergestelde), gaan vrouwen binnen de huidge omstandigheden gewoon minder (of niet) werken. Mensen zijn van nature geneigd iets te produceren, een bijdrage te leveren, tenzij je het ze moeilijker gaat maken.
Cato schrijft verder:"Ik denk dat dit eerder het gevolg is van de verstikkende regelgeving van Den Haag."
Helemaal eens. De overheid brengt waanzinnig veel frictie aan in de economie. Ik merk het als ondernemer (geen kinderdagverblijf) aan den lijve aan de hoeveelheid regels waaraan ik moet voldoen. Je ziet het bovendien heel duidelijk als je de economische herstelsnelheid van de VS vergelijkt met die van de EU, of NL. Na een slechte periode knalt de economie in de VS alweer omhoog, terwijl wij nog steeds aan het opkrabbelen zijn. Dit verschil gaat in de toekomst (met de toenemende regeldruk vanuit de EU) alleen nog maar verder toenemen.
Cato schrijft verder:"Het is altijd een keuze. (…) Mijn beste vriend blijft thuis om voor de kinderen te zorgen en zijn vrouw, die veeeeeel meer verdient, gaat werken."
In principe is natuurlijk alles een keus. Waar het mij om gaat is wat de mogelijkhden zijn die overblijven als je een bepaalde keus maakt, of gemaakt hebt, en vervolgens de effecten die ontstaan als de mogelijkheden op een onnatuurlijke wijze worden beperkt.
Of het nou de man of de vrouw is die ervoor kiest om te gaan werken, dat maakt niet zoveel uit. Ik hoop dat u het ermee eens bent dat deze vriend van u een uitzondering is. Zo zullen er vele uitzonderingen zijn. De algemene lijn is echter zoals ik hem schetste. De vrouw verdient het minst, en omdat kinderopvang relatief duur is, blijft zij (gedeeltelijk) thuis.
Cato schrijft verder:"Moet krijgen? Van wie dan? Ik denk eerder dat vrouwen op de arbeidsmarkt hun kennis en diensten moeten aanbieden in de hoop dat een werkgever er brood in ziet. Overigens net als mannen die zich op de arbeidsmarkt begeven."
Vrijheid houdt naar mijn mening in dat de mogelijkheid moet bestaan om jezelf te ontplooien. Dit is natuurlijk volledig aan het individu. Je moet het zelf ook willen, en je moet hiertoe zelf initiatieven nemen. Als dit moeilijker wordt gemaakt, door bijvoorbeeld een barriere als dure opvang (ik kan er zelf nog wel meer bedenken) neemt de mogelijkheid om je met behulp van "eigen initiatief" te ontplooien af. Hierdoor slagen minder mensen in om zich te ontplooien, voor zover ze dat willen. Door de dure opvang zijn er minder vrouwen die op de arbeidsmarkt hun diensten aanbieden. Veelal gaan ze er, door te werken, namelijk economisch op achteruit in plaats van vooruit. De barriere om te gaan werken is dus te hoog.
Cato schrijft verder:"Prima dat je dat vindt, het is echter iets anders als je van alle vrouwen gaat verwachten dat ze aan jou ideaal beeld en waarden moeten voldoen."
Je zegt dat niet expliciet dat je dat niet verwacht en dat had ik nu juist graag van je gehoord. Je kan er ook voor kiezen de keuze van vrouwen om thuis voor de kinderen te zorgen respecteren. Als je dat doet dan hoor ik dat graag."
Er bestaat wat mij betreft niet zoiets als een ideaalbeeld en waarden waaraan een vrouw naar mijn mening zou moeten voldoen. Ieder mag datgene doen waarbij hij zich prettig voelt, zolang hij daarmee anderen niet benadeelt. Als dat betekent thuis voor de kinderen zorgen: prima. Bij deze: "Ik respecteer de onbeperkte en vrije keuze om thuis te blijven om voor de kinderen te zorgen volledig." Je voelt hem al: het probleem zit hem in de beperkingen die ervoor zorgen dat in veel gevallen de keuze al op economsche gronden voor je is gemaakt.
Voor de rest moet ik zeggen dat we behoorlijk op een lijn liggen, Cato! Inderdaad: als de overheid "vrije marktwerking!" roept, altijd even nadenken, want mestal betekent het "reguleren!" Waarom is de massa zo tegen het privatiseren van overheidsfuncties? Omdat het meestal mislukt omdat de overheid er niet mijn zijn vingers vanaf kan blijven.
De eerste wet van Alure geeft exact weer wat ik bedoel.
Cato schrijft verder:"Ik zou eerder denken dat het "autideren" door de ouders zou moeten gebeuren."
Je zult de ouders er inderdaad ook in moeten betrekken. Vaak zijn "experts" onderling veel kritischer dan de klanten. Daarom stel ik in eerste instantie een systeem van intervisie voor.
Cato schrijft verder:"En daar is natuurlijk niets mis mee. Toch?"
Niets mis mee inderdaad. Zolang het een vrije en onbeperkte keuze is geweest.
Groet,
Een werkende arme vader
PS: Cato is top
Comments are closed.