Slachtoffers van seksuele intimidatie op het werk krijgen een sterkere positie tegenover de rechter.
Een meerderheid in de Tweede kamer steunt een wetswijziging van minister De Geus van sociale Zaken om de bewijslast bij seksuele intimidatie te verschuiven van klager na de beschuldigde partij.

Op dit moment moeten werknemers met een klacht zelf een beschuldiging bewijzen.
Met de nieuwe regels kan de rechter beslissen om dit om te draaien zodat de aangeklaagde moet bewijzen dat er geen seksuele intimidatie heeft plaatsgevonden.
De rechter kan dat besluiten als hij genoeg vermoeden heeft van de intimidatie.

De aanpassing van de wet gelijke behandeling van mannen en vrouwen vloeit voort uit de Europese richtlijn over discriminatie op grond van geslacht. Met deze richtlijn wordt iemand die een beroep doet op het verbod op discriminatie beter beschermd.
Omdat werknemers min of meer gedwongen op hun werk verschijnen, moet de bescherming volgens De Geus daar het grootst zijn.

De minister noemt de richtlijn onder andere noodzakelijk door de “verwarrende cultuuruitingen” in Nederland. Volgens hem zorgt de manier waarop mannen en vrouwen met elkaar omgaan in reclames vooral onder jongeren voor verwarring.

Het ministerie van Sociale Zaken begint binnenkort een campagne om werknemers en werkgevers met de nieuwe regels bekend te maken.
Tot zover diverse persberichten.
Volgens het woordenboek is intimidatie” het bang maken.”
Voor de overheid is intimidatie en normale gang van zaken, maar we hebben het hier expliciet over seksuele intimidatie. Ik persoonlijk heb moeite om vast te stellen wat nu precies seksuele intimidatie is. Het lijkt mij een vrij subjectief begrip. Als je een hand op iemands schouder legt, is dit dan seksuele intimidatie? Als een vrouw met een kort rokje en een openstaand bloesje komt solliciteren (anoniem of niet), doet zij dit dan met de vooropgezette bedoeling om seksuele intimidatie toe te passen?
Is het vertellen van een schuine mop tijdens de lunchpauze seksuele intimidatie?
Dit soort nieuwe wetgeving maakt de toch al gecompliceerde verhoudingen tussen mannen en vrouwen op de werkplek nog ingewikkelder. Tevens opent deze wetgeving de mogelijkheid, dat mensen met rancuneuze overwegingen besluiten om een aanklacht wegens seksuele intimidatie in te dienen. Net zo min als het voor de klager makkelijk zal zijn om seksuele intimidatie te bewijzen, zal het voor de aangeklaagde nog veel moeilijker zijn om te bewijzen dat hij of zij het niet gedaan heeft.
In het verleden zijn er genoeg zaken geweest, waar een vrouw een aanklacht indiende dat ze aangerand zou zijn, maar bij nader onderzoek bleek dat het verhaal verzonnen was.

Wat bedoelt De Geus met de opmerking dat werknemers min of meer gedwongen op hun werk verschijnen?
Ik hem nog steeds het idee dat het aannemen van werk, tussen werknemer en werkgever, een vrijwillige overeenkomst is.
Bedoelt hij soms te zeggen, dat hij (of de overheid) helaas niet instaat, is om iedereen de middelen te geven om in de persoonlijke levensbehoeften te voorzien en dat men daarom gedwongen wordt om te werken?

Iedereen is persoonlijk verantwoordelijk voor haar of zijn daden. In die gevallen waarin tussen beschuldigde en klager geen oplossing gevonden kan worden, zijn partijen vrij om het contract op te zeggen.

Ingeval van fysieke “seksuele” geweldpleging kan natuurlijk altijd naar de rechter gestapt worden.
Nu is er weer een dubieuze wet gecreëerd, die niet voor de oplossing van het probleem zorgt, maar het in de toekomst zal verergeren.

20 REACTIES

  1. "Wie beweert, bewijst" is een adagium in het CIVIELRECHT. Maar vaak kan een rechter besluiten (een deel van) de bewijslast om te keren. De kwestie van de bewijslastverdeling in het recht in het algemeen is een lastig leerstuk.

    Helder is, dat in het STRAFRECHT het het OM is, dat moet bewijzen, want een "verdachte" is onschuldig, totdat het tegendeel bewezen is, maar in het BESTUURSRECHT bijvoorbeeld, wordt de bewijslastverdeling -in beroep- tot nu toe meestal aan de rechter overgelaten.

    Daarom heeft de wetgever zich over de bewijslastverdeling tot dusver zorgvuldig op de vlakte gehouden.
    Ik vraag me dan ook af, of de wetswijziging aan de praktijk nu zoveel verandert, omdat de rechter, afhankelijk van de casus, de bewijslast kan verdelen. Zal het aantal rechtszaken toenemen ? Ik weet het niet.
    Blijft inderdaad wel de kwestie, wat onder "sexuele intimidatie" moet worden verstaan. Maar dat wordt "vanzelf" opgelost door jurisprudentie.

  2. Ik voel me nogal zwaar ge-intimideerd door de politici die deze wet in gang hebben gezet, kan ik die nu ook aanspreken via omgekeerde bewijslast?

  3. Naar mijn idee kan deze wetsverandering vreselijk misbruikt worden om bijv. leraren in een kwaad daglicht te zetten. Nu al zit deze beroepsgroep in een bijzonder lastig pakket als ten onrechte een aanklacht is gedaan van seksuele intimidatie. Deze aanklacht blijft jaren boven het hoofd hangen van een onderwijzer ookal is niets bewezen. Zelfs verworpen beschuldigingen hebben een enorme impact op het functioneren na zo’n aanklacht.

  4. U bent schuldig tenzij het tegendeel bewezen kan worden…

    brrrr, we glijden weer verder af richting bananenstaat.

  5. Hier is overigens een idee. Onmiddelijk een tegenaanklacht indienen. Kijken of de bewijslast dan ook wordt omgedraaid.

  6. Goed artikel! Een opmerking: daar waar jij zegt "Wat bedoelt De Geus met de opmerking dat werknemers min of meer gedwongen op hun werk verschijnen?"
    Daar bedoelt hij (in tegenstelling tot jou aanname) mee dat als er 1 supermarkt in Nederland zou staan de klanten feitelijk min of meer gedwongen naar DIE supermarkt zullen moeten gaan. Verkoopt deze ‘rotzooi’ (wat uiteraard zelfs in de lijn der verwachtingen ligt gezien het monopoli) dan heb je als klant een probleem. Je zal toch terug moeten. Voor het overige onderschrijf ik je betoog volledig.

  7. [4]
    Walter,
    Dat misbruik gebeurt inderdaad nu al. Ik dacht, dat de *rechter* de bevoegdheid krijgt de bewijslast om te draaien. Dat is iets anders dan zeggen, dat de wetgever de bewijslast omdraait.
    Harry

  8. [4] Leraren zitten inderdaad in een buitengewoon moeilijk parket. Ik ken een leraar die zei dat, als hij een privé-onderhoud met een leerling(e) over het schoolwerk moest hebben, hij dat dan deed met de deur van het vertrek wijd open, zodat iedere voorbijganger hen kon zien. Ieder klopje van aanmoediging of goedkeuring liet hij angstvallig achterwege.

  9. Er was eens….lang geleden (wel zo’n 30 à 40 jaar!) dat vrouwen op de werkplek zèlf uitmaakten wat te doen in geval van sexuele intimidatie (géén geweld dus!). Sexuele intimidatie was trouwens een term die mij onbekend was.
    Wanneer word je sexueel geïntimideerd? Dat zal iedere vrouw weer anders ervaren. Wat de één wel leuk of spannend vindt, zal de ander verafschuwen. Dat probleem loste zich echter min of meer automatisch op – een ongeschreven gedragscode, zogezegd.
    Als bepaalde, merendeels collegiaal/vriendelijk bedoelde, aanrakingen je niet aan stonden, dan liet je dat heel duidelijk verbaal, of anders met een flinke tik weten. In no-time wist iedereen waar men met elkaar aan toe was. Gevolg: een ontspannere sfeer op het werk, waar het natuurlijke spanningsveld man-vrouw nog mocht bestaan. Véél leuker, toch?

    Overigens: mag ‘flirten’ nog wel? Of dat alleen van een vrouw met een man, maar niet van een man met een vrouw??

  10. Een werkgever die geen gedonder/rechtzaken/verplicht-verlof-wegens-zwangerschap wil, neemt alleen nog maar mannen in dienst!
    Zou dit de geheime strategie van de overheid zijn? 😉

  11. "Met de nieuwe regels kan de rechter beslissen om dit om te draaien zodat de aangeklaagde moet bewijzen dat er geen seksuele intimidatie heeft plaatsgevonden."

    Het is een pertinente onmogelijkheid om van iets dat niet bestaat, te bewijzen dat dat iets niet bestaat. Het gaat dus tegen alle wetten van logica en rede in om dat toch te verlangen.

    Het beste resultaat wat je kan halen is dat je kan bewijzen dat de randvoorwaarden er niet zijn geweest. Maar nogmaals: een bewijs vragen van een niet bestaande gebeurtenis is vragen om het onmogelijke.

    En dat geldt des te harder op het terrein van de menselijke gedachten. Hoe zou ik nou kunnen bewijzen dat iemand anders niet gedacht heeft dat ik wel gedacht heb aan een sexueel intimiderende daad !?

    Wat de fok is trouwens een sexueel intimiderende daad?

  12. "De minister noemt de richtlijn onder andere noodzakelijk door de "verwarrende cultuuruitingen" in Nederland. Volgens hem zorgt de manier waarop mannen en vrouwen met elkaar omgaan in reclames vooral onder jongeren voor verwarring."

    Volgens mij roept de minister maar wat. Ik ken geen onderzoek waarin een structureel verband wordt aangetoond tussen het vertonen van macho-gedrag op tv en ongewenst(!) macho-gedrag in de maatschappij. Dat bijvoorbeeld de Marokkaanse jeugd (laten we die er nog maar eens bijhalen) zich graag spiegelt aan negerrappers die zich in clips laten omringen door blote vrouwen, komt wellicht doordat de macho-cultuur daar al sterk ingebakken zit. Dat de Romeinen er losse zeden op nahielden, kwam niet door alle blote beelden rond het forum. Bij beruchte billentikkers à la Lubbers en Clinton lijkt het seksueel gedrag voort te komen uit de geilheid die uit de regeringsmacht voortstroomt. laten we dat eens onderzoeken. En dan regeringsmacht verbieden.

  13. [9] En het zal die leraar in dit beoogde systeem geen bliksem helpen als Marietje uit frustratie over haar onvoldoende besluit om hem van sexuele intimidatie (of erger nog) te beschuldigen.

  14. Werkelijk schandalig en gevaarlijk!
    Dit zal nog veel ellende veroorzaken in Nederland! Vooral vrees ik bij de mannenelijke bevolking.Nee, dit is misdadige wet. Spijt me!

  15. [15] Je hebt helemaal gelijk!
    Eigenlijk best eng. Maar ja, we leven in Nederland, het meest hypocriete en verrotte land ter wereld.(volgens mij, veel vrienden en heel veel mensen in het buitenland).

  16. [15] Ja sandra, je hebt gelijk, maar als ik ooit vals beschuldigd zou worden dan heeft die ‘slachtoffer’heel erg veel pech! Al is het na een jaar.
    Alleen al het idee, door die wet zal dit vaak gaan gebeuren.

  17. Het is ook vreemd dat dit onder de non-discriminatie-wetgeving valt.
    Val je als man een vrouw ‘lastig’, wordt dit schijnbaar als discriminatie gezien.
    Zoals ik al eens eerder opmerkte: verdeel de attenties gelijkelijk over mannen en vrouwen, en je kunt aantonen dat je niet discrimineerde.
    Krankzinnige wetgeving.

  18. [11] Goede opmerking Aad. Alweer een stimulans voor werkgevers om maar geen vrouwen in dienst te nemen.

    De wet van de *bedoelde* consequenties?

Comments are closed.