in de eerste plaats voor de overheid die ze heft, want:
01.
Zij oefenen een negatieve invloed uit op:
– de werklust van de belastingbetaler
– de werkgelegenheid
– de spaarquote
– investeringen
02.
Zij vergroten de druk op de belastingbetaler om ontsnappingswegen te vinden en verhogen de kosten die gemaakt moeten worden voor het inroepen van de hulp van accountants en belastingconsulenten.
Met andere woorden: de hoge marginale tarieven zijn de pest voor een natie.
De hoogste marginale tarieven worden overigens betaald door minimumlijders die een uitkering genieten. De minimumlijder die een uitkering ontvangt van 1000 euro per maand, gaat niet graag werken voor 1100 euro, omdat hij het loon van 1100 ervaart als loon met een belasting van 1000 euro, zijnde meer dan 90 procent. Werkt hij immers niet, dan ontvangt hij immers zonder enige moeite 1000 euro per maand. Hoge marginale tarieven voor minimumlijders bevorderen niet het zoeken van werk door deze categorie.
"De minimumlijder die een uitkering ontvangt van 1000 euro per maand, gaat niet graag werken voor 1100 euro, omdat hij het loon van 1100 ervaart als loon met een belasting van 1000 euro, zijnde meer dan 90 procent."
Dat is nog maar zeer de vraag. Geldt bijna alleen voor een WW-er met 1000 euro. Wil je voor een sociale uitkering in aanmereking komen moet je toch wel aan een paar randvoorwaarden voldoen die in de discussie wel genoemd moeten worden om de nuance wat terug te brengen.
Zo moet je 1.afstand doen van al het spaargeld. (Op een verwaarloosbaar bedrag na) en 2. wordt het inkomen van de huisgenoten in mindering gebracht op de bijstandsuitkering. Aangezien in Nederland zeer vele ‘stellen’ gedwongen zijn beide te werken om in het primaire levensonderhoud te kunnen voorzien impliceert dit dat als de sociale uitkeringsontvanger een baan aanvaardt hij of zij er het volledige loon van de partner BIJ krijgt. Al met al toch wel wat meer dan 10 procent.
š
[1] Ja,daar heeft Bertus ook weer gelijk in.Maar de hoge belastingdruk is inderdaad fnuikend. Ze treden tegenwoordige alle wetten die vroeger gebruikelijk waren (ongeschreven wetten) b.v. je woonlasten (incl.gas,licht e.d.) mogen niet meer dan 25% van je inkomen bedragen/Dan is er 25% over voor voedsel, 25% voor de broodnodige vervanging (kleding,toiletartikelen,schoonmaakmiddelen) en de overige 25% is voor enige luxe, zelfs voor lage inkomens een dagje uit of een week kamperen.Dat was allemaal nog zo in de jaren 70.Een AOW-er zonder aanvullend pensioen die het ongeluk heeft in een te duur huurhuis te zitten,heeft geen cent meer voor de huishouding.Vandaar de voedselbanken,schande.Anne
[2]
Is er dan geen mogelijkheid tot verhuizen of huursubsidie? Al moet ik zeggen dat ik liever zou hebben dat het minimumloon en de bijstand (zolang we die toch hebben) genoeg bieden om te kunnen huren (en alle andere noodzaken te betalen die nu toch ook al via een woud aan subsidieregelingen worden geleverd). Dat scheelt weer wat in de bureaucratie en uiteindelijk is dat goedkoper dan het huidige systeem. Maar daar staat dan wel tegenover dat iemand die in een huurhuis (of koophuis) woont dat niet met het minimumloon of bijstand te betalen is, moet verhuizen.
Eigen verantwoordelijk is vervelend, maar goed… š
[3Ja Owl, maar je kunt niet goedkoper.Ik ken iemand die 340 euro huur moet betalen en moet leven van 760 en ga daar dan nog eens de andere lasten op doen. Dit is echt wel een ouderwetse degelijke streek,waar volgens mij nog nooit mensen uit huizen zijn gezet,maar het is nu wekelijks gaande.Ze owrden dan soms tijdelijk bij vrienden of familie opgevangen,maar dat is een regelrechte ramp. Domela Nieuwenhuis zal zich wel in zijn graf omdraaien, een voedselbank in zijn eigen streek. Groetjes Anne]
[4] Dan wordt je maar zwerver en ga je op straat slapen. En dan wordt je door Balkie en zijn kliek weer van de straat geplukt zoals we deze week hebben kunnen horen. Dan krijg je weer betaalde opvang en evt. scholing. Dan krijg je weer werk!(???????) En dan is er weer een huurhuisje. En dan gaat je werkgever over de kop. En dan krijg je weer bijstand. En dan kun je de huur niet meer opbrengen…. š
[4]
Als alleenstaande kun je daarvan leven. Dat weet ik uit eigen ervaring. Ik heb nooit in de bijstand gezeten maar ontvang wel studiefinanciering met een maximale lening, dus ongeveer 750 euro per maand. Ik moet er zelf ook nog mijn studiekosten (collegegeld en studiemateriaal, zeker zo’n 150 euro per maand) van kopen. Ik heb er geen bijbaan bij. Als ik dat wel zou doen zou ik ruim rondkomen. Het is zeker geen vetpot, maar ik neem aan dat die kennis van u dan ook geen werk heeft? Het minimumloon is al minstens ongeveer 1000 euro netto per maand namelijk. De bijstand is momenteel 600 euro per maand voor een alleenstaande zonder kinderen, en daar kan hij met zo’n laag inkomen ook nog huursubsidie bijkrijgen + bijzondere bijstand + mogelijke kwijtschelding van gemeentelijke lasten (ik natuurlijk weer niet š ), enzovoorts.
Ik zal niet zeggen dat uw kennis het makkelijk heeft, maar voor iemand die niet werkt heeft hij\zij het nog redelijk goed. Of is het iemand die principieel subsidies weigert en een deeltijdbaan onder minimumloon heeft?
[6]
P.S.
Ik ben ook voorstander van het vrijgeven van de huisvestingsmarkt. Als de overheid toestaat dat mensen (of organisaties van mensen) grond mogen kopen van iedere particulier (zoals een boer) om zelf huizen of flats op te bouwen, en niet langer allerlei voorwaarden aan verhuurders oplegt, zal het aanbod op de woningmarkt stijgen en zullen de huurprijzen ook kelderen.
[5wat zijn jullie toch hard; de persoon in kwestie is 56 en buiten haar schuld werkloos geraakt,toen al van de gelegenheid gebruik gemaakt om goedkoper te gaan wonen.Ze krijgt dan een relatie die zwaar overspannen is en ook een huurhuis heeft.Daarbij is deze man suikerpatiĆĘĆĀ«nt en moet 2x per dag insuline spuiten.Na maanden van psych verpleging komt een longarts er achter dat hij apneu heeft, longklepjes werken niet.Daardoor (proef in ziekenhuis) blijkt dat hij 240 per nacht geen zuurstof krijgt.Dat betekent dat een mens daardoor dodelijk moe en uitgeput raakt. Uit financiĆĘĆĀ«le nood besluit dit stel nu om te gaan trouwen en daardoor de lasten te kunnen delen. Maar of dit nu een gezonde basis is voor de gezonde 56-jarige om in het huwelijk te treden? Deze mensen proberen echt alles om rond te komen maar hebben grote kosten ,alleen al vanwege vervoer naar artsen en ziekenhuizen.Je kunt niet iedereen over een kam scheren.Deze mensen zouden na enkele nachten dood zijn als ze op straat moesten leven.Dat wens je toch een medemens niet toe.Er is geen wijsheid bij regeerders,geen gezond verstand maar ook geen zorg en liefde. Anne] [7]
[8] Dit was ook een reactie op Sander.Sander en Owl,jullie zijn allebei nog jong en gezond en daar ben ik blij om,maar er zijn vele anderen. En een heleboel worden ook ziek door deze maatschappij, vergeet dat niet.Anne
[8] Een systeem zonder hoge inomstenbelastingen en particuliere instellingen vor armenzorg zou vermoedelijk vor dergelijke mensen beter werken. Nu vallen zij tussen de wal en het schip: de staat interesseert het niet, de particulier denkt : de staat zorgt al voor al deze zaken met de premies die uit mij geknepen worden.
[8]
Anne Hilverda,
Volgens mij heb je niet helemaal begrepen wat ik zei. Ik ben in de praktijk geen "zuivere" libertariĆĘĆĀ«r. Maar theoretisch: Het libertarische uitgangspunt dat niemand als onvrijwillige slaaf mag dienen voor een ander is zeer logisch, ethisch en ook gevoelsmatig te begrijpen (vanuit het oogpunt van de slaaf uiteraard). Als de maatschappij uit 2 personen bestaat, A en B, en persoon A is niet in staat voor zichzelf te zorgen, is het dan moreel rechtvaardig dat persoon B de helft van zijn tijd bezig is om A te verzorgen? Als ze van tevoren wederzijds hebben afgesproken om elkaar in geval van ziekte of ongeluk te verzorgen (zoals een verzekering) is het een contract. Maar als ĆĘĆĀ©ĆĘĆĀ©n van beide dat niet wil afspreken, en de ander wil hem dwingen om voor hem te werken, is dat dan niet slavernij?
Nu de praktijk (wat ik in mijn reactie al zei): Ik ben voorstander van ĆĘĆĀ©ĆĘĆĀ©n bijstandsuitkering en minimumloon waarin alle noodzakelijke kosten om te overleven zitten + een klein beetje meer om te sparen en\of iets leuks te kunnen doen. Dat is goedkoper, minder bureaucratisch en minder ingewikkeld voor de arme in kwestie dan een oerwoud aan subsidies en toeslagen. Maar ik vind wel dat je als ontvanger niet moet klagen dat je zo weinig kunt met je uitkering. Als je de garantie wilde op een inkomen voor een betere levenstijl, had je ook jezelf kunnen verzekeren. Belasting is daarentegen slavernij, want een deel van het geld dat je uit je arbeid hebt verdient moeten afstaan is hetzelfde als gratis moeten werken. Het blijft betrekkelijk willekeurig om te bepalen wat het minimum dan moet zijn. Je kunt kiezen voor het extreem dat iemand niet per se verwarming of electriciteit nodig heeft, maar gewoon een deken om zich heen moet slaan, of dat een kamertje van 3 bij 3 ook wel genoeg woonruimte is voor 1 persoon of een echtpaar. Bejaarden in een bejaardentehuis hebben soms al niet veel meer dan dat, om over verzorgingshuizen, ziekenhuizen en gevangenissen al helemaal niet te spreken.
Zo extreem hoeft van mij ook weer niet, maar het andere uiterste, dat iedereen, ook al werk je niet en heb je zelf niet de moeite genomen om je te verzekeren, recht zou hebben veel meer dan het noodzakelijke minimum, of zelfs evenveel als een werkende of iemand die zichzelf heeft verzekerd en daar premie voor betaalt, gaat me ook te ver. Afgezien nog van het feit dat zoiets geen vrije maatschappij oplevert.
En van een bijstandsuitkering kun je echt leven. Als samenwonenden hebben ze bovendien recht op een hogere uitkering, terwijl ze dan in feite de lasten van een alleenstaande delen. Hoe ze in financiĆĘĆĀ«le nood komen door zorgkosten is mij een raadsel, aangezien mensen in het ziekenfonds (en nu iedereen) dezelfde premie betalen zonder extra kosten bij noodzakelijk zorggebruik.
Even een zijstraat: is die vriend van uw kennis te zwaar? Want apneu en diabetes (type 2) worden zeer vaak door overgewicht en gebrek aan beweging veroorzaakt. Het zou beter zijn als verzekeraars hogere premies kunnen rekenen (bijvoorbeeld maximaal 100% meer premie en eigen risico dan de minimumpremie) en dat dan de gemiddelde maximumpremie in de bijstand wordt verwerkt. Als het bij hem door overgewicht en gebrek aan beweging komt, zou uw kennis dan door gezonder leven een aardig zakcentje erbij kunnen krijgen. En als hij er niets aan kan (of wil) doen, is het nog steeds betaalbaar.
Zo hard ben ik dus niet, maar ik ben hou er ook niet van als mensen zichzelf niet verzekeren (als dat mogelijk is uiteraard) en dan vervolgens niet alleen van mijn arbeid leven, maar ook klagen dat ze "te weinig" krijgen.
[11] Beste Owl, je hebt op een heleboel punten gelijk maar je vergeet dat de betreffende mensen al zo’n 30 jaar keurig hun belasting en premies hebben betaald (en deden we dat niet allemaal zonder morren?) omdat iedereen dacht dat we daarmee ook verzekerd waren voor ziekte en ongeval. En dat is ook wel een tijd goed gegaan,maar door de euro (nogmaals: de grootste geldontwaarding sinds het tientje van Lieftinck) is ieders financieel plaatje in duigen geschopt en hoe ouder je bent en daarbij ook nog ziek, dan wordt het heel moeizaam. Het zijn heel verstandige mensen waarover ik het heb en ook heel bewust levend,alles hergebruiken, niets vervuilen e.d.En ze gaan nu ook de lasten delen in een piepklein huisje (m.i. te klein voor 2 personen) en het zal wel blijken of dat verder goed gaat. Anne [11]
[10] Misschien Hugo,maar het probleem is dat dat systeem nog niet bestaat en we leven nu. Anne
[8] Als het tijd is om dood te gaan,wat is dan het probleem.
Comments are closed.