In 1998 beslistte de Vlaamse autoriteiten dat het dorpje Doel bij Antwerpen plaats moest ruimen voor een tweede havendok.
De bewoners kregen te horen dat ze weg moesten, indien nu niet goedschiks dan later kwaadschiks (onteigening). De meeste bewoners van Doel verkochtten hun huis aan een Intercommunale (een overheidsbedrijf) en trokken weg. In een vrije markt situatie kan iemand mooi verdienen als ie een stuk grond heeft dat door bouwpromotoren of projectontwikkelaars is gewild maar de overheid betaalt natuurlijk nooit die meerwaarde, maar slechts de (karig geschatte) waarde die de grond zou hebben indien er geen bijzondere vraag naar was.
Nu 8 jaar later is aan het tweede dok nog niet begonnen, staat Doel er nog steeds en is zowaar zelfs weer bewoond. Krakers allerhande zijn op de leegstaande huizen afgekomen en hebben zich een leegstaande woonst toege-eigend.
Uit een interview (in het weekblad “Dag allemaal”) met twee krakers (Joke en Dirk) :
journalist : De gekraakte huizen zijn eigendom van de intercommunale. Wat als zij huur gaan innen ?
Dirk : Dat zou ik niet correct vinden. We hebben geïnvesteerd in deze woning. We deden allerhande reparaties
Joke : Het zou niet correct zijn om huurgeld te vragen aan krakers die de huisjes met hun eigen centen hebben opgeknapt. We gaan niet van ons laten profiteren hee !
Mark.
In de Belgische krant het Belang van Limburg is onlangs een hele serie gepubliceerd over andere onteigeningsdrama’s. Een ervan resulteerde uiteindelijk in een zelfmoord.
Ik heb onlangs Het Proces van Kafka nog gelezen. Het is al lang geen fictie meer, het is gewoon waarheid geworden…
LOL Uitstekend artikel Mark! Ja het is de omgedraaide wereld.
In een libertarische wereld zou er geen onteigenende staat bestaan. Mocht er dan een leegstaand dorop worden aangetroffen dan mag iedereen het homesteaden.
Comments are closed.