Onlangs raakte ik in een discussie met een paar andere bezoekers van De Vrijspreker. De discussie ging voornamelijk over libertariërs en libertarische aspecten. Het valt mij op dat ik wel vaker de discussies niet echt goed aanvoel. Ik weet dat het niet aan het intellectuele vermogen van de anderen ligt. Zij hebben een vaak uitstekende theoretische kennis, een zeer goed vermogen om het verborgene te ontdekken, een scherp inzicht in verhoudingen en zijn beginselvast. En toch vraag ik mij vaak af waarom een discussie verloopt zoals die verloopt.
Zo ook deze discussie. Ik geef het toe. Ik verloor mij in gevoelens. Ik noemde mijn tegenspreker impliciet een lafaard. Dat was fout van mij. Mijn welgemeende excuses daarvoor. Ik had dat niet mogen doen zonder de reden noemen. Maar op dat moment wist ik nog niet dat het nodig was te verklaren waarom ik hem lafaard noemde. Dat is mij pas duidelijk geworden op het moment dat mijn tegenspreker antwoordde dat ik wat voorzichtiger moest zijn. Wie ik was om bij voorbaat over de beslissingen van een ander te oordelen. Vanaf dat moment is mij duidelijk dat we verschillen, mijn tegenspreker en ik.
Dat verschil is PASSIE. In passie zit trots en onbuigzaamheid. Passie is gevoel. Passie, trots en onbuigzaamheid maken dat je een lijn trekt in het zand en zegt “niet verder”. Passie heeft zich door de eeuwen heen laten gelden. Dat maakte dat mensen zich verweerden tegen onderdrukkers. Altijd en overal hebben gewone mensen gezegd dat ze het niet meer pikten, dat het genoeg was. Altijd en overal hebben mensen het gemis van vrijheid als een ondraaglijke, haast fysieke pijn ervaren. Altijd en overal hebben mensen een hoge prijs betaald om die vrijheid weer te mogen voelen.
Tijden en mensen veranderen. In deze tijd wordt passie bij velen verdrongen door verlangen naar geld en gemak. Dat is jammer. Jammer voor de mensen die met hun passie alleen staan en jammer voor die mensen die wellicht later, veel later terugdenken aan die tijd en denken “stel dat we toen gedurfd hadden en dan nu zouden Leven”.
Toch durven we nu wel een beetje ons te laten horen.
We laten ons horen als onze overheid weer eens slappe knieën heeft en naar het Midden-Oosten vertrekt om weer wat uit te leggen. Als Balkenende en Zalm weer eens het onderspit delven tegen de EU commissie. Als we door hen weer meer moeten betalen of steeds minder zelf mogen beslissen. Slappelingen, bedriegers, jullie verkwanselen wat van ons is.
Zij laten dat toch toe. Dan mogen wij toch ook zeggen wat wij van hen vinden. Slapjanussen, om alles toe te laten. En wij hebben gelijk. Zij doen het niet goed. Zij laten alles toe. Zij trekken geen streep in het zand. Zij vechten niet voor vrijheid. Onze vrijheid.
En wat doen wij? Als wij weer meer moeten betalen aan Balkenende en Zalm. Of als wij steeds minder zelf mogen beslissen. Trekken wij een streep? Vechten wij voor onze vrijheid?
Zullen wij ooit een regering krijgen die een streep trekt, die zegt tot hier en niet verder. Een regering die trots verklaart dat er zaken zijn die niet voor geld te koop zijn, die verweven zijn met de identiteit van het volk en dat zij, de regering, daar niets van verkopen willen, kunnen of mogen. Het ziet er niet naar uit. Hoe kan het ook anders. Hoe vaak komt het voor tenslotte dat een volk democratisch een regering kiest die anders is dan het volk zichzelf ziet.
Bijdrage van peterk
Dapper stukje, peterk ! Nu maar hopen, dat veel mensen de boodschap oppakken. 🙂
Goed stuk, Peterk! Ik begrijp precies wat je bedoelt.
mooi en innemend stuk , zou het kunnen dat mede door globalisering en economische belangen onze politici de identiteit van
zijn kiezers is kwijt geraakt ? en mogelijk de kiezer is vergeten op wie hij
zal stemmen of uberhaupt moet stemmen ?
vr.gr.meaux
Ik vrees dat passie niet aan mij en aan veel Nederlanders besteedt is. Dat is ten dele onze volksaard, nuchter en zwijgzaam.
Veranderingen gaan echter langzaam en worden meestal niet opgemerkt door de media. Ik zie de kans voor het libertarisme dan ook eerder in een evolutie i.p.v. een revolutie. Gedwongen door externe factoren zal de macht moeten veranderen. Voorbeelden uit de geschiedenis zijn bijvoorbeeld de Franse en de Russische revolutie waardoor onze machthebbers destijds angstvallig het bestel aanpasten aan de omstandigheden.
Internet, de wereldeconomie en andere dreigingen/kansen zullen dit kunnen bewerkstelligen. Van een regering hoef je in dit geval niets te verwachten.
Dus het ontbreekt je tegensprekers aan passie? Raar standpunt.
Passie moet je opzij kunnen zetten in een objectieve discussie. Het verleidt je tot ongenuanceerde uitspraken.
Misschien zijn je tegensprekers wel net zo gepassioneerd als jij, maar weten ze er wel mee om te gaan.
[4] ik denk dat nederlanders wel passie
hebben denk aan de handelsgeest uit vroege jaren ! mogelijk hebben we teveel besluiten omtrent onze identiteit van huis uit overgelaten aan bestuurders die daar geen oog of intresse voor hebben ?
vr.gr.meaux
[6] Passie: 1 het lijden van Jezus; het verhaal van dat lijden; 2 hartstocht, drift; hartstochtelijke liefhebberij; (Wolters’ Woordenboek).
Ik denk niet dat Nederlanders veel hartstocht of drift hebben, dat laten we aan de zuidelijke volkeren (Spanje, Italie) over.
Wel een nuchtere en pragmatische handelsgeest die, overgelaten aan bestuurders, geheel verstikt wordt.
[5] "Passie moet je opzij kunnen zetten in een objectieve discussie. Het verleidt je tot ongenuanceerde uitspraken."
Daar ben ik het niet voor 100% mee eens.
Het is natuurlijk wel zo dat een discussie het meest vruchtbare resultaat opleverd als zij gevoerd wordt met behulp van objevtieve argumenten; wanneer er sprake is van een uitwisseling van kennis. Dat is in en uit principe waar. Maar dat betekent niet dat je je mond moet houden wanneer je aanvoelt dat er ‘stierenstront’ gesproken wordt zonder dat je dat direct kan weerleggen met feiten. Niet iedereen heeft dezelfde (theoretische) dossierkennis en intelectuele bagage. Iedereen heeft echter wel gevoel.
ELKE beslissing wordt in eerste instantie vanuit een persoonlijk gevoel/intuïtie genomen en wordt eventueel pas achteraf beargumenteerd.
Dat betekent natuurlijk niet dat argumenten een mindere rol spelen dan gevoel. Alleen een goede argumentatie kan leiden tot redelijke besluiten. Het betekent wel dat intuïtie/gevoel/passie niet te onderschatten zijn als factoren in besluitvorming EN overreding. Passie is een krachtig instrument. Eén passioneel betoog kan meer goed doen dan vele objectieve opiniestukken bij elkaar. Passie toont betrokkenheid.
Het toelaten van persoonlijke gevoelens en het uitstralen van passie in een (libertarische) discussie kan ervoor zorgen dat zij niet slechts beperkt blijft tot een kleine groep intellectuelen. Het is aan een ieder om te bepalen hoe hij/zij dit een vorm kan geven.
[7]
Aad, een libertariër wil in vrijheid leven. Dat is nu niet mogelijk. De huidige maatschappij zorgt dat deze libertariër geen lekker leven heeft. Zorgt in feite voor conflicten. Deze Nederlandse libertariër laat zich in de hoek drukken en ik vraag mij af hoelang deze libertariër zich nog zoveel levensvreugde laat afpakken. Ik vraag mij af wanneer hij er genoeg voor over heeft om werk te maken van het leven dat hij eigenlijk wil leiden. Wanneer is hij de overheid die voor dit leven zorgt nou echt eens een keer zat.
Onder ‘passie’ verstaan we veelal een hevig, emotioneel, hartstochtelijk soort gedrevenheid voor een bepaalde actie. Iets van: We moeten het dóen! Nú! Revolutie! De adrenaline stijgt.
Dat is inderdaad niet het soort passie wat over het algemeen in de Nederlandse volksaard zit.
Maar wat te denken van de soort passie waardoor bijvoorbeeld Hub is bevlogen. Ik denk dat er heel veel passie (en volharding) voor nodig is om al ca. 40 jaar lang, onafgebroken, in voor- en tegenspoed met je ideaal – het verspreiden van het libertarisme – bezig te zijn! Niet d.m.v. een revolutie, maar educatie (met de middelen die je hebt).
Gelukkig zijn er meer op de wereld die dit soort passie hebben, maar niet genoeg! PASSIE èn VOLHARDING !
[7] mooi ja , het lijden van , hartstocht drift . niet iets dat je meteen met nederlanders asocieert ! maar er zijn meer deugden . we hebben keuzes en daar mischien niet altijd de juiste in gemaakt ! ik weet achteraf is een koe in de kont kijken , maar met de wetenschap van nu kunnen we er wel met meer inzicht en visie
proberen invloed op uit te oefenen !
vr.gr.meaux
Passie, geestdrift, bevlogenheid: het was het kenmerk van veel dromende revolutionairen. Diezelfde lieden die later zeer geestdriftig hun vermeende tegenstanders onder de guillotine legden of anderszins meenden te mogen verwijderen.
Alszodanig zeggen die gemoedstoestanden niet veel, ze kunnen onderdeel zijn van goede, goedbedoelende, maar ook van kwade zaken.
Men kan op een kerktoren klimmen en er
afspringen, dan passioneel met de armen molenwieken in de hoop dat men
als een adelaar het luchtruim zal doorklieven…
Groetz,
Cincinnatus.
[10] Prachtig verwoord Saartje.
Ik moet de man van 78 nog zien met de passie en volharding van Hub.
Ik ken geen andere 78 jarige die een succesvol weblog als dit opzet en de hele wereld afreist om de zaak van de vrijheid te bepleiten.
Mijn petje af!
Helaas, socialisten hebben ook passie. En over het algemeen meer tijd om die passie invulling te geven.
[15] Zij regeren. En "meer tijd"?
Volgens mij is het niet meer tijd, maar meer prioriteit.
Comments are closed.