Politicus van de week (26)

Kandidaat: Gerrit Zalm (VVD) Minister van Financiën

Nominatie: “Onrechtmatige belasting moet je niet betalen. Maar ja het is beter om het wel te betalen”.

Toelichting: Dat Drs. Gerrit Zalm is een echte beroepspoliticus is, hebben we deze week weer kunnen merken.

Gerrit verdiende al een Politicus van de Week Award op 1 januari. Zie daar voor nog meer redenen van onverdienste van Gerrit.

Hoewel we terughoudend zijn om deze Award meerdere malen aan dezelfde persoon te schenken, zijn er regelmatig omstandigheden die er om schreeuwen om dat wel te doen.
Een dergelijke gebeurtenis deed zich deze week voor toen het bij een uitzending van Buitenhof erop leek of Gerrit ineens het licht zag.
Hij merkte toen terecht op dat je onrechtmatige (hij bedoelde onWetmatige) belasting niet moet betalen. (alle belasting is onrechtmatig)

Toen kreeg hij de hele meute politici over zich heen. Die verweten hem een verkiezingsstunt maar meer nog zagen zij een bres komen in hun machtsmiddel dat je als “onderheid” altijd eerst aan de “overheid” moet betalen wat deze vraagt, en pas dan mag je pas proberen onWetmatig betaald belastinggeld terug te krijgen. (Daartoe dwingen ze trouwens ook bij verkeersboetes en dergelijke zaken)

Gerrit krabbelde terug voor al deze druk van zijn collega’s en kon zich redden door te vertellen dat er een fout in de “hoeveelheid foute gemeentes” was gemaakt. Het waren er niet 62, maar slechts 3.

Volkomen nonsens dat je dan bij die drie wel onWetmatige belasting moet betalen. Het is een principiële zaak. Zelfs als er maar één onWetmatig belasting eist, zou een vertegenwoordiger van het volk achter dat volk moeten gaan staan en steunen om niet te betalen.

Maar neen. Niet Gerrit. Hij vertelde gedurende zijn terugtocht dat hij er over “gedacht” had om voor die blunder (het heldere ogenblik) af te treden. Maar ja, het pluche zit nog altijd lekker!

Wie schets onze verbazing toen we later in de NRC lazen dat de bewuste opmerking zelfs niet een helder moment van moraliteit geweest was, maar dat het inderdaad een gemene verkiezingsstunt was die Gerrit al drie weken aan het voorbereiden was!

Conclusies:

• De stelling dat er geen morele politici zijn, geldt ook voor Gerrit.
• De stelling dat je weet dat een politicus liegt als zijn lippen bewegen, geldt ook voor Gerrit.
• De stelling dat politici tot het uiterste gaan om op het pluche te blijven, geldt ook voor Gerrit.
• Gerrit heeft met deze show weer bewezen dat in het Parlement NIET de vertegenwoordigers van het volk zitten, maar dat het Parlement zelf de dictator van het volk is.

Dit alles boven op de zaken genoemd bij zijn eerste Award, maakt dat Gerrit deze tweede Award ruimschoots verdient.