Rechten en de staat Deel I: rechten, illusie of feit?

Als de zogenaamde cartoon crisis iets heeft duidelijk gemaakt dan is het wel dat de status van onze rechten op zijn zachts gezegd nogal omstreden is.
Aan de ene kant van het debat bevonden zich de religieuzen en linkse politiek correcten die beweerde dat rechten niet absoluut zijn, en daarmee implicerend dat de staat ze dus moet beperken wanneer het de staatsdienaren zo uitkomt.
Aan de andere kant bevonden zich de atheïsten en de rechtse politici die argumenteerde dat rechten wel absoluut zijn en dat de staat haar handen van het recht op vrijheid van meningsuiting moet afhouden.

Het was een prachtig gezicht dat het altijd genoeglijke spektakel bood van onverwachte allianties. Zo stond opeens de hoofdredacteur van de Volkskrant zij aan zij met Ayaan Hirsi Ali. Ja, ja, als het maar om de broodwinning gaat, dan worden ze wel wakker nietwaar? Maar even serieus nu, hoe zit het nu met de status van onze rechten? Hoe reëel zijn ze? Is het een legale fictie bedacht en geschonken door de staat of hebben rechten een andere origine?

Het basis axioma van het libertarisme is dat in een beschaafde samenleving niemand, dus ook een eventuele overheid niet, het initiatief tot geweld mag nemen.

Dat idee rust op de conclusie dat de mens het rationele dier is. Dieren leggen hun wil niet op met rationele argumenten maar met geweld. Alleen mensen kunnen beredeneren, filosoferen, boeken schrijven, debatteren ed.

Omdat wij als mensen verschillende achtergronden en ervaringen hebben, kunnen we tot totaal verschillende conclusies komen. Die meningsverschillen en de debatten die daar uit voortkomen kunnen tot nieuwe beter geïnformeerde conclusies en dus nieuwe kennis leiden. Op een dergelijk proces van meningsverschillen en debatteren is de menselijke vooruitgang gebaseerd. En dat is ook de reden waarom mensen rechten hebben. Onze rechten komen dus voort uit het feit dat wij rationele wezens zijn.

Rechten zijn een functie van ons rationeel vermogen. Het recht op vrijheid van meningsuiting is het recht om ons rationele oordeel over een onderwerp vrij te uiten. Het recht op bezit is een claim op de vrijheid om bezit te verwerven en van de hand te doen volgens ons eigen onafhankelijke oordeel. Het recht op nastreven van geluk is het recht om volgens ons eigen oordeel die beslissingen te nemen die ons gelukkig maken.

Net zoals wij geen afstand van onze rede kunnen doen zo kunnen wij ook niet gescheiden worden van onze rechten. Daarom zijn rechten onvervreemdbaar! Ze zijn onlosmakelijk met onze menselijke aard verbonden en niemand heeft een recht om ze met voeten te treden.

Als rationele wezens kunnen wij abstract denken en dus ook een abstract begrip als rechten begrijpen. En dat maakt het mogelijk om van ons mensen te verwachten dat wij elkaars rechten ook erkennen en respecteren. Van een dier kan je dat niet verwachten. Een dier kan een abstract begrip als rechten niet begrijpen en dus ook niet respecteren. Van een rationeel wezen mag je echter verwachten dat hij niet het initiatief tot geweld neemt om zijn doelen te bereiken. Als een dergelijk gedrag de regel zou worden tijdens de menselijk interactie dan zou dat bijzonder schadelijk zijn voor de menselijk soort.

Als iemand met geweld Thomas Edison had gestopt had hij zijn uitvindingen niet in de praktijk kunnen brengen.

Als iemand met geweld Aristoteles had verhinderd zijn theorie over de logica te publiceren had de ontwikkeling van het wetenschappelijk denken een enorme vertraging opgelopen.

Omdat wij als de menselijke soort steeds naar een verbetering van ons leven streven, is dus geweldsinitiëring in een rationele samenleving uit den boze!

Geweldsinitiering is een ontkenning van het soort wezen dat wij zijn en de rechten die we hebben. Wie geweld tegenover een ander initieert, gedraagt zich als een wild beest tegenover een mens. Zo iemand ontkent niet alleen de aard van de persoon tegen wie hij geweld gebruikt, maar ook zijn eigen, menselijke, aard!

De enige samenleving die past bij de aard van de mens als het rationele dier is dus een samenleving waarbij niemand het recht heeft op het initiëren van geweld en waarbij rechten als een absoluut worden gerespecteerd. Onze rechten kunnen alleen geschonden worden door geweld en fraude. De enige samenleving die geweldsinitiëring absoluut verbiedt is een Laissez-kapitalistische samenleving.

Een kapitalistische samenleving is de enige samenleving waar niemand het initiatief tot geweld mag nemen. Daarom is alleen een kapitalistische samenleving, een samenleving met een staatloze vrije markt, een morele samenleving. Alleen in een dergelijke samenleving worden de rechten van de burgers gerespecteerd en zijn zij echt vrij om hun (morele) keuzes te maken.

Maar wat zijn rechten eigenlijk? Hier is de uitleg van de Amerikaanse filosofe Ayn Rand:

“Een recht is een moreel principe dat de bewegingsvrijheid in een sociale context sanctioneert en definieert.”

Een recht is dus altijd een recht op actie, nooit is een recht een recht op een object of een dienst. Daarom staat er in de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring dat mensen het recht hebben op het nastreven van geluk.

Met andere woorden; we hebben het recht op die acties te ondernemen die ons gelukkig maken zonder dat we de rechten van anderen met voeten treden en zolang we hun recht op het nastreven van geluk evenzeer respecteren. Dit is een voorbeeld van een zogenaamd negatief recht. Het naleven van een negatief recht schept maar èèn verplichting, dat we anderen met rust laten en hun rechten respecteren.

Een negatief recht vertelt ons vooral wat we niet mogen doen. We mogen niet het leven van een ander nemen, we mogen niet het bezit van een ander aantasten. De negatieve rechten zijn de klassiek liberale rechten. Het recht op leven, vrijheid, bezit en het nastreven van geluk. Zonder deze rechten kunnen we niet bestaan. Dat is natuurlijk het meest duidelijk bij het recht op leven maar de andere rechten hebben we even hard nodig.

Het meest fundamentele recht is het recht op leven. Alle andere rechten vloeien voort uit dit ene recht. De concretisering van het abstracte recht op leven is het recht op bezit. Het is het recht op bezit dat alle andere rechten tastbaar maakt.

Zo komt bijvoorbeeld ook het recht op vrijheid van meningsuiting voort uit het recht op bezit. Als de eigenaar van de krant geen bezwaar heeft tegen jouw mening dan kan je die publiceren in zijn blad. Als de eigenaar van die krant het fundamenteel oneens is met dit artikel kan hij weigeren het te plaatsen.

Het is ontzettend belangrijk te beseffen dat dit geen censuur is! Een ieder is vrij om zelf een krant, website te beginnen. Iedereen is vrij om een zaal te huren reclame te maken en een speech te geven. Allen de overheid kan iemand verbieden om zijn mening te laten horen of te publiceren. Als de overheid je verbiedt je mening te geven, helpt het niets als je een eigen krant begint. Want zij kan je met geweld een publicatie verbod afdwingen.

Niemand heeft het recht om bijvoorbeeld zijn nationaal-socialistische mening in een artikel op deze website te publiceren. Wil hij dat doen dan moet hij zelf maar een website beginnen. Als de staat de eigenaar van die website of die krant zou dwingen om toch dat artikel te publiceren of niet te publiceren, dan is dat een schending van het eigendomsrecht van de eigenaar.

Het is dus uiterst belangrijk te beseffen dat een aantasting van het recht op bezit een aantasting is van alle andere rechten, inclusief het recht op leven. Want als ik niets meer bezit, geen kleding, geen huis, geen voedsel, als dat allemaal door de staat is geconfisqeerd dan kan ik alleen nog overleven met toestemming van de staat. Hoe groter de aantasting van het recht op bezit door de staat, hoe groter het gevaar voor mijn leven en welzijn.

Een samenleving waar de negatieve rechten gerespecteerd worden, is een ook vreedzame samenleving omdat niemand rechten opeist die de rechten van anderen schend. Negatieve rechten zijn niet inherent met elkaar in conflict. De vernietiging van de negatieve rechten, en dus van een vreedzame samenleving, is begonnen toen mensen het idee van positieve rechten geaccepteerd hebben.

In tegenstelling tot de negatieve rechten zijn positieve rechten wel een claim op goederen en diensten. Onder de positieve rechten vallen oa. Het recht op werk, op een fatsoenlijk loon (wat dat dan ook is), een huis, een opleiding en ga zo maar door.

Dit soort rechten brengen een eind aan een vreedzame samenleving en zet burgers tegen elkaar op. Was het eerst in ieders belang dat negatieve rechten door iedereen gerespecteerd werden, nu worden de rechten van mijn buurman, een claim op mijn bezit, energie, tijd en leven.

Want banen, huizen, een ‘fatsoenlijk’ loon en opleidingen groeien niet aan bomen. En als iemand een recht heeft op deze goederen en diensten dan zal iemand gedwongen moeten om er voor te betalen of om er voor te zorgen dat ze geleverd worden. Banen, huizen en opleidingen moeten geproduceerd worden. De vraag is niet meer of de ontvanger van deze goederen of diensten ze kan betalen of dat hij een voldoende opleidingsniveau heeft, nee, als hij het positieve recht kan claimen dan moet er aan voldaan worden.

En dus zitten onze middelbare scholen vol met leerlingen die eigenlijk de stof niet aankunnen, worden woningen gesubsidieerd, eisen gelovigen invloed op de inhoud van kranten omdat ze een recht eisen om niet gekwetst te worden, en worden er met het geld van anderen banen gecreëerd waar de markt niet om vraagt en waar dus niemand op zit te wachten.

Het idee van positieve rechten tast de echte, negatieve, rechten van het individu aan.
Want daar waar negatieve rechten voortkomen uit onze aard en ze een bescherming zijn tegen de macht van de staat, zijn positieve rechten een geschenk van de overheid en om ze te effectueren moet diezelfde overheid in actie komen om ze te handhaven.

Het handhaven van positieve rechten kan echter alleen door geweld te initiëren en dat gaat dus ten koste van anderen en hun echte, rechtmatige negatieve rechten. Zo is dus het idee van positieve rechten een directe aanval op onze echte rechten, een idee, dat bovendien de vergroting van de macht van de staat fors in de hand werkt.

Een positief recht is natuurlijk onzin. Het is het recht om de rechten van anderen te breken, hun recht op vrijheid, bezit en uiteindelijk op hun leven. Het zijn de positieve rechten die een destructief en immoreel systeem als de verzorgingsstaat mogelijk maken, het zijn ook de positieve rechten die de macht en invloed van de staat vergroten .

Om uit de huidige perverse situatie te komen moeten de legitieme negatieve rechten in ere worden hersteld en moet een corrupt concept als positieve rechten zo snel mogelijk in de prullenbak van de geschiedenis verdwijnen. Dat zal het afschaffen van de verzorgingsstaat tot gevolg hebben en de terugkeer van een harmonieuze samenleving in de ware zin des woord. Maar hoe krijgen we dat voor elkaar? En wat is de grootste bedreiging voor onze rechten?

—————————————————————————

Zie ook

Rechten en de staat Deel II: De staat, Illusie of feit?

Rechten en de staat Deel III: De exploitatie theorie, de lange schaduw van Karl Marx.