Anarcho-kapitalisten en minarchisten aller landen verheugt u, uw beider enigheid is nabij.
De voorgaande regels zijn een toespeling op D’Internationale zoals u waarschijnlijk al zal hebben bemerkt. Ik doe dit om de ware libertariërs onder u erop te wijzen dat, gelijk de tweedeling in het Marxisme van socialisme en communisme er eveneens een tweedeling in de tegengestelde stroming van het Marxisme, namelijk het libertarisme, heerst.
Het libertarisme kent twee grote stromingen die mijns inziens met een probleem inzake hun referentiekader te kampen hebben. De anarcho-kapitalisten beroepen zich in een discussie met minarchisten op hun morele juistheid, waar de minarchisten zich beroepen op de praktische kant van het verhaal die voor de ‘A-K’s vaak een lastige blijkt.
De ‘A-K’ wijst de minarchist op de morele verwerpelijkheid van elke vorm van overheid, op zijn beurt wijst de minarchist op het feit dat een anarchie waarschijnlijk nooit zal bestaan tenzij er een absoluut nulpunt in de samenleving bereikt zou worden van waaruit een anarchie zou ontstaan.
Persoonlijk ken ik mij in beiden soorten libertariërs, zij het met de erkenning van het feit dat het verschillende referentiekaders betreft. Met andere woorden: Ik ben een morele ‘A-K’ echter een praktische minarchist.
Waarom de beide zijden van de voorgenoemde discussie vaak botsen is denk ik niet omdat de ene zijde het niet eens is met de anders argumenten maar eerder omdat beiden niet door hebben dat ze het over een wezenlijk verschillend onderwerp hebben.
Om de voorgaande alinea’s samen te vatten wil ik graag een nieuwe term binnen het libertarisme introduceren: de ‘anarcho-kapitalistische asymptoot’.
De term asymptoot komt uit de wiskunde en beschrijft een denkbeeldige lijn in een grafiek die door de formule tot in een oneindig aantal decimalen benadert wordt maar nooit wordt geraakt dan wel gekruist. Hoe vertalen we dit door naar ‘A-K’? Dit is relatief gemakkelijk uit te
leggen als ik mijzelf als voorbeeld neem:
Mijn wens van een anarchistische samenleving is asymptotisch in de zin dat ik weet dat er waarschijnlijk nooit een anarchie zal komen maar dat ik tevens altijd zal streven er zo dichtbij mogelijk te komen (via minarchie). Door mijn filosofie op deze manier te beschrijven maak ik zowel duidelijk dat ik moreel achter de ‘A- K’ sta als dat ik praktisch gezien achter de minarchie sta. Ik hoef zo dus geen ellenlange verzen zoals in de voorgaande alinea’s te hanteren.
was getekend, Lodderzat
Geweldig artikel.
Mooi geformuleerd hoe ik er ook over denk.
Prachtige analogie ook.
Tot oneindig naderend aantal karmapunten.
"Ik ben een morele ‘A-K’ echter een praktische minarchist."
Dat geldt ook voor mij, Lodderzat. Beide stromingen liggen in de zelfde richting. A-K ligt ‘een paar stations’ verder richting horizon. Ik denk dat op lange termijn een A-K samenleving haalbaar is. Maar net als bij de afschaffing van de officiele slavernij, zullen de meeste slaven van nu niet weten hoe om te gaan met nieuwe vrijheden. Daarom is in mijn ogen een weg van geleidelijkheid de meest praktische en is de ‘minarchie’ een tussenstation. De geleidelijkheid moet echter niet al te lang duren.
Momenteel gaat die ‘geleidelijkheid’ echter in de tegenrichting, richting slavernij aan de politieke kaste. Ik sta verbaasd hoe de huidige slaven hun slavendom verdedigen. Hun meester noemt zich ‘sociaal’ en dat vinden ze heerlijk. Net zoals een heroine-slaaf geniet van z’n verse shotje smack…
[2] Nog 2 opmerkingen:
– "De geleidelijkheid moet echter niet al te lang duren". Wat mij betreft niet langer dan enkele decennia, nodig om hervormingen door te voeren en te voorkomen dat mensen financieel de dupe zijn ondanks jaren premies betalen.
– "Net zoals een heroine-slaaf geniet van z’n verse shotje smack"… en niet beseft of liever negeert dat hij verslaafd is aan iets ongezonds.
Héél goed uitgelegd, en ik kan mezelf helemaal daarin vinden.
De benaming ‘anarcho-kapitalistische asymptoot’ zou best hier in de woordenlijst opgenomen kunnen worden.
Ik vind het wel een heel lange, moeilijke, naam en zal mijzelf dan ook maar een ‘akas’ gaan noemen!
Zolang als het maar draait om het zoveel mogelijk uitroeien van overheidsbenoeienis zal het mij worst wezen of het nu het één of het ander heet. Maar op zeker moment, als daar de minarchistische toestand min of meer bereikt is, hetgeen nog zeer lang op zich zal laten wachten, dan gaat het onderscheid meespelen, omdat dan de anarchisten een tandje verder willen. Voorlopig dus een puur theoretisch verschil.
Fantastisch artikel Lodderzat. Karma nadert oneindig. Ik zie uit naar je volgende bijdrage !
Veel succes.
Groet, Harry
[2]
Inderdaad Maverick. Ik zou daar het volgende aan toe willen voegen:
Dat afglijden leidt onvermijdelijk tot een enorme catastrophe van ongekende proporties, doordat de kritische massa op een bepaald moment wordt of al is overschreden. Iedereen kan het zien aankomen, als hij kijkt naar de enorme bevolkingexplosie en de onblusbare machtshonger van politieke leiders naar natuurlijke hulpbronnen en WMD.
Groet,
Harry
"Mijn wens van een anarchistische samenleving is asymptotisch in de zin dat ik weet dat er waarschijnlijk nooit een anarchie zal komen maar dat ik tevens altijd zal streven er zo dichtbij mogelijk te komen (via minarchie). Door mijn filosofie op deze manier te beschrijven maak ik zowel duidelijk dat ik moreel achter de ‘A- K’"
Zo iemand heet gewoon een `gradualist’, zie Rothbard hierover.
[9]
De term "gradualist" mist het A-symptotische element, wat wezenlijk is in het betoog van Lodderzat.
[10]
Nee Harry, Zapf heeft gelijk. Wat Lodderzat hier beschrijft is wel gradualisme.
De minarchist is optimistisch over de korte termijn en pessimistisch over de lange termijn, getuige:
"Mijn wens van een anarchistische samenleving is asymptotisch in de zin dat *ik weet dat er waarschijnlijk nooit een anarchie zal komen* maar dat ik tevens altijd zal streven er zo dichtbij mogelijk te komen (via minarchie)."
De A-K’s zijn pessimistisch over de korte termijn en optimistisch over de lange termijn.
De minarchisten willen graduele veranderingen en hopen op het beste voor de langere termijn. Dat is een conservatieve houding. Het staat dichtbij het piecemeal engineering van de samenleving zoals bijvoorbeeld Karl Popper dat voorstond. Veranderingen beetje bij beetje.
De A-K’s willen radicale verandering en wel zo snel mogelijk. Maar omdat zij de politiek haten willen zij dat via ideologische weg of via een revolutie.
Zij zijn de progressieven die geloven dat ze de maatschappij radicaal kunnen veranderen. Een exponent van deze stroming is bijvoorbeeld Roderick T. Long.
Voor Murray N. Rothbarts artikel over deze materie zie hier:
http://www.mises.org/story/910
Voor de fascinerende maar wat chaotische website van Roderick T. Long zie hier:
http://praxeology.net/
En dit is Roderick T. Long’s reflectie over Rothbards artikel:
http://mises.org/story/2099
[11] Henri,
Het ‘graduele’ dat jij en zapf beschrijven duidt slechts op hoe radicaal danwel niet radicaal de beoogde veranderingen zijn en heeft niks met a-symptose te maken.
Ik vrees dat wij ons op een ander abstractie-niveau bevinden. Ik heb het namelijk over het constante streven naar de AK-asymptoot en hoe radicaal danwel gradueel dit streven is, laat ik terzijde.
groet,
Lodderzat
Dit artikel geeft precies aan wat ik al herkende in het A-K. Het A-K heeft bepaalde waarden of een bepaalde ethiek, waar ik en velen mij in principe best achter kunnen scharen. Dit zijn idealen. Het representeert een ideale wereld. Maar een ideale wereld, bestaat uit ideale mensen. Wel, de enige die gelooft dat de ideale mens kan ontstaan, is de spiritueel. Maar de A-K’er is meestal geen spiritueel, dus die gelooft waarschijnlijk niet dat die ideale wereld ooit bereikt kan worden. In de huidige wereld echter, met de huidige menselijke spirituele ontwikkeling, kunnen deze idealen niet gerealiseerd worden. De minarchist is blijkbaar iemand die dat herkent, en kiest voor een oplossing die recht doet aan het huidige ontwikkelingsniveau van de mens. De A-K’er mag best geloven in zijn idealen, maar moet weten dat zijn ethiek niet geworteld is in de realiteit, maar in een filosofische wensdroom. Praktische ethiek wordt bepaald door de wereld waarin je leeft. De A-K’er moet idealen scheiden van praktische moraliteit. De A-K’er is als de pacifist. Maar soms moet je oorlog voeren om oorlog te voorkomen of beëindigen. "Soms moet je zijn wie je niet bent, om te kunnen zijn wie je bent". Dat is wijsheid. Op je morele eilandje blijven zitten, daar help je niemand mee.
Het pakt zich toch op een gegeven moment samen.
Er zijn politieke groeperingen die maar vast blijven hangen aan iets uit het verleden. Die blijven ook constant kritiek krijgen.
Natuurlijk moeten A-K’s geen platform bouwen in Zee. Nu word alles beheerst door staten en moeten A-K’s wel de zee in.
Duidelijk is dat de A-K’s anders dan anders willen. Een nieuwe weg.
Een commune opzetten in een land krijgt zoveel weerstand van alle
kanten dat het gewoon niet zal lukken. Sektes word er dan gezegd.
Ben benieuwd hoe de toekomst zich omtrent dit onderwerp zich ontvouwd.
Comments are closed.