De BBC vermeldde een protest van Britse transplantatiechirurgen tegen de Chinese handel in organen verkregen uit duizenden geëxecuteerde gevangenen.
Dit zou een onacceptabele inbreuk zijn op de mensenrechten.De vraag is, van welke mens dan?
Iemand die dood is, is geen “mens” meer maar een “lijk” en kan geen rechten meer hebben. Het is een “ding” geworden. En waarom zou je daar geen goed gebruik van maken? Mogelijk zelfs om levens te redden.
Een vraag is daarbij wie de eigenaar van die organen is, en wat mag die er mee doen.
Natuurlijk is een heel andere kant van deze zaak, hoe en waarom de oude eigenaar van die organen ter dood gebracht is. (Wij zijn tegen de doodstraf!).
Had hij voor zijn dood toestemming gegeven om zijn organen te gebruiken? Daarvoor misschien zelfs beloningen gehad? Heeft zijn familie er iets over te zeggen?
En, in het ergste geval, is de persoon niet net gedood OMDAT zijn organen verhandelbaar waren. Er zijn landen en overheden waarvan dat wel te verwachten is! Dat is gewoon een misdaad. En daartegen kan natuurlijk niet hard genoeg opgetreden worden.
Maar is het niet juist verstandig om de organen wèl te gebruiken in plaats van ze te verbranden of te laten vergaan?
"Wij zijn tegen de doodstraf!"
Wat is tegen doodstraf als evenredige vergelding voor, bijvoorbeeld, moord?
Dit is nog maar een topje van de ijsberg van wat er in China gebeurt. In arme gebieden van China worden kinderen ontvoert & vermoord of door hun ouders verkocht & vermoord, ter verhandeling van organen….
Mwah, "Wij zijn tegen de doodstraf" is niet helemaal juist geloof ik
Straf is gebaseerd op schadevergoeding volgens ons libertariers.
Als je Walter Block erop naleest geeft hj heeft een mooi voorbeeld. Hij stelt dat als het technisch mogelijk zou zijn om het leven van de moordenaar, over te brengen of om te zetten naar het overleden slachtoffer, dat dit de enige manier zou zijn om een slachtoffer schadeloos te stellen. En in dat geval zijn wij dus voor de doodstraf.
Een mening die ik deel dan overigens.
"Een vraag is daarbij wie de eigenaar van die organen is, en wat mag die er mee doen."
Zolang iemand leeft, is hij zelf de eigenaar van zijn lijf inclusief organen.
Wanneer iemand sterft, erven zijn erfgenamen zijn bezittingen.
Ik zie niet in waarom dit anders zou zijn voor organen.
Oftewel: de erfgenaam kan besluiten de organen van zijn erflater te verkopen.
Als een potentieel lijk bij leven bepaalt dat hij niet in stukjes verkocht mag worden, moet dit gerespecteerd worden.
Maar net zoals met elk ander goed, moet ook met organen de zaak niet zwart-wit zijn.
Net zoals het eenieder moet vrijstaan bepaalde mensen niet aardig te vinden en dus te boycotten moet iemand ook bv. kunnen bepalen of en zo ja welke restricties van toepassing zijn m.b.t. zijn organen.
Zo zou iemand kunnen bepalen dat zijn longen niet naar een roker mogen gaan of dat geen organen kunnen worden verkocht aan aanhangers van bepaalde religies of voorvechters van bepaalde politieke voorkeuren.
In Nederland en Belgie kan je voor zover ik weet slechts bepalen of je organen wel of niet gebruikt mogen worden maar verhandelen kan niet en voorwaarden stellen evenmin.
Als dit zo zit, dan doe ik niet mee.
Simpelweg omdat ofwel ik bepaal wat er gebeurt ofwel er helemaal niets gebeurt.
De overheid is vragende partij. Zij wil graag organen om te kunnen transplanteren. Welnu, dan moet ze maar accepteren wat ik daar over te zeggen heb. Weigert ze dit? Goed, dan krijgt ze niks. Het spijt me voor wie daardoor een orgaan misloopt maar het is niet mijn fout doch die van de overheid.
Ik zou graag geldelijk voorschot nemen op de toekomstige verkoop van mijn organen. Voor bv 500.000 nu Euro mogen ze me na en alleen mijn natuurlijke dood helemaal strippen… 🙂
De vraag wat er moet gebeuren met de organen van geëxecuteerde gevangenen kan alleen met een contract opgelost worden, een testament. Indien dit er niet is, wordt het natuurlijk moeilijk om te beslissen wat er met de organen moet gebeuren. Verbranden, of aan andere mensen geven / verkopen. Ik denk als er geen testament bestaat, het slachtoffer van de misdadiger moet kunnen beslissen over het lichaam van de crimineel, als ‘first proprietor’.
[5] Een natuurlijke dood sterven impliceert dat je lichaam (of minimaal een een deel ervan) niet optimaal functioneerde.
Juist de organen van gezond jong iemand die een onnatuurlijke dood stierf zijn het waardevolst.
Zo zou ik liever de nier krijgen van de Belgische jongen die net overleed nadat hij een mes in zijn hart kreeg dan die van een 80 jarige die aan een hartaanval stierf.
Dat doet me trouwens denken aan het feit dat verhoogde veiligheid in het verkeer (wat bovenmatig veel slachtoffers maakt in de leeftijdscategorie 18 tot 25 jarigen die in het weekeinde na bezopen en high uit de disco te komen, gewoon achter het stuur kruipen en zich vervolgens tegen een boom te pletter rijden om 5 uur ’s ochtends) resulteerde in een verlaagd aanbod aan bruikbare organen van gezonde mensen waardoor de toegenomen verkeersveiligheid langere wachttijden voor orgaantransplantatie tot gevolg hadden.
Dat had de overheid natuurlijk niet voorzien toen ze met belastinggeld verkeersveiligheidscampagnes starten.
Zullen de patienten leuk gevonden hebben: dat met hun belastinggeld de wachtlijst voor hun broodnodige orgaan verlengd werd.
[1] Levenslange gevangenisstraf. Een overheid die zijn burgers met een doodstraf om het leven brengt maakt zich zelf schuldig aan moord, dat is er tegen de doodstraf. Hoewel een andere zienswijze zou kunnen zijn dat het bij sommige misdadigers niet meer om mensen gaat, maar om gevaarlijke beesten. Een gevaarlijk dier laat je ook niet loslopen, breekt het onverhoopt uit, dan schiet je het in het uiterste geval ook neer.
[1] [3] Ik ben een libertariër (dat denk ik althans ;-)) die tegen de doodstraf is.
Ik ben wel vóór restitutie van geleden schade, maar als er iemand wordt vermoord, is dié schade niet te vergoeden door dan de moordenaar ook maar te doden. Daarmee krijg je niet de vermoorde persoon terug. Ter verduidelijking: ik bedoel hier in een rechtszaak.
Dus géén doodstraf, maar levenslang, en dan ook ècht levenslang – met b.v. dwangarbeid t.b.v. eigen onderhoud in gevangenis en eventuele (materiële) schadevergoeding voor nabestaanden.
Zonder deze redenering zou ik trouwens óók tegen de doodstraf zijn om het feit dat er in de loop van de tijd veel te veel mensen onterecht van moord zijn beschuldigd en de doodstraf hebben gekregen.
[9]
Ik ben met je eens dat voor doodstraf eigenlijk een onfeilbare rechtspraak nodig is.
Echter in theorie is doodstraf iets dat logisch volgt uit een "oog om oog, tand om tand" bestraffing voor misdaad.
Als iemand een geldbedrag steelt of materiele schade aanricht, zal hij de schade moeten terugbetalen + een boete als strafmaatregel.
Een straf moet dus harder zijn voor de misdadiger dan de misdaad, anders kleeft er geen risico aan misdaad.
Dus bij moord kun je stellen dat de doodstraf eigenlijk mild is, omdat de straf gelijk is aan de misdaad.
Omdat rechtspraak nooit onfeilbaar kan zijn, is levenslange opsluiting een prima alternatief. Of beter nog: slavernij in dienst van de nabestaanden van het slachtoffer. Dezen zijn hierbij dan tenminste economisch gecompenseerd voor hun dierbare, om het maar kil te beschouwen.
Groet Geert
[9] Hey Saartje,
Het was ook slechts libertarische theorie. Ik zei ook niet dat de moordenaar moesten worden gedood, ik zei dat hij zijn eigen leven moest afstaan zodat het slachtoffer dan weer tot leven kon worden gewekt.
Dat dit de dood van de moordenaar dan tot gevolg zou hebben is spijtig, maar deze man moet teruggeven wat hij afgenomen heeft.
Helaas is dit in de praktijk nog niet echt mogelijk maar ik vind het een oplossing waar ik prima mee kan leven i.i.g.
ik vind het onethisch een andermans lichaamsdeel te gebruiken.. het is egoistisch zo iets te doen..
verder wou ik melden:
viva la hollande
ik wil een nieuwe penis, iemand iets in de aanbieding?
hello, i am gunjabah from Kenia, i would like to say: i have many people who i can kill for you, so you can have new organs.. just send me an Ak-47 ore something, than i send you dead people.
much love, G.J lola.
Comments are closed.