[1]Nederlanders hebben een sterke vrijheidsdrang, maar regels die een ander ook vrijheid moeten geven, zien ze vaak als een belemmering van de eigen vrijheid. Dat blijkt uit het Nationaal Vrijheidsonderzoek 2006 van het Nationaal Comité 4 en 5 mei.[2]”Als het er op aan komt kiest men voor de eigen vrijheid en niet voor die van anderen. Het recht vrijheid van meningsuiting vindt men belangrijker (61%) dan een verbod op discriminatie (35%)”, concludeert het Comité. Ondervraagden erkennen het belang van goed burgerschap en de werking van de democratische samenleving. Een meerderheid ziet vooral een belangrijke rol weggelegd voor ouders om dat belang hun kinderen bij te brengen.
[3]*Gisteren meldde Metro dat uit het onderzoek bleek dat de meeste Nederlanders redelijk goed bekend zijn met de feiten rondom de jodenvervolging in WO2*
[1] Het lijkt me vanzelfsprekend dat Nederlanders, net als de rest van de wereld, houden van vrijheid. Ook zou ik wel eens iemand willen ontmoeten die tegen vrijheid is en dus geen “vrijheidsdrang” heeft, er zijn er niet veel van volgens mij. Verder wordt hier beweerd dat er een regel zou kunnen zijn die op een magische manier ‘anderen’ meer vrijheid zou kunnen geven. Het verbod op discriminatie zou ons vrijheid afnemen om anderen meer vrijheid te geven, ik denk dat ik te dom ben om dit te snappen. In mijn simpele denken gaat het niet op dat persoon 1 meer vrijheid krijgt door vrijheid van persoon 2 af te nemen.
[2] Hoe iemand ooit de mogelijkheid zou kunnen hebben om te kiezen tussen de vrijheid van zichzelf of die van een ander, gaat ook aan mij voorbij. Ik denk dat dit aansluit op de verbod-tegen-discriminatie mythe die plaats vindt in een sprookjesachtige wereld waar dit soort contradicties mogelijk zijn.
[3] Het misselijk makende gedeelte. Hier wordt nog even snel een boodschap van echte waarde achter gelaten; zonder een wet tegen discriminatie krijgen we een situatie zoals in de tweede wereldoorlog.
Ik ben een groot liefhebber van de Metro, hij is gratis en is relatief neutraal/objectief in het geven van nieuws. Dit is dan ook het eerste artikel in jaren waaraan ik me erger. Niet alleen worden er begrippen verzonnen en misbruikt, wat me het meest tegenstaat is dat het Nationaal Comité 4 en 5 mei het leed dat in de oorlog 6 miljoen joden is aangedaan kaapt om de multiculturele samenleving te propageren.
Het is zelfs zo vakkundig gekaapt dat, als je onder een nietsvermoedend publiek zegt dat de 2de wereldoorlog niet in de eerste plaats om jodenvervolging draaide, mensen zichtbaar vermoeden dat je je op negationistisch terrein waagt.
Net zoals velen denken dat CO2 een uiterst giftig gas is.
"wie houdt er wel van regeltjes?"
In ieder geval degene die ze maken. En daar hebben "we" er in dit land honderdduizenden van "in dienst"!
[2] degenen die in dit land de regeltjes maken, politici & ambtenaren, maken die voornamelijk voor anderen en profiteren daarvan (macht en inkomen)en weten zichzelf doorgaans aardig aan vervelende regelgeving te onttrekken, zie de speciale regelingen die politici ambtenaren hier genieten.
hey Samuel,
Je hebt groot gelijk! Ik denk ook zo als jou, al jaren.
goed stuk.
[1] het komt er op neer dat we vooral lief moeten zijn voor de hoofddoekkies en ze vooral hun zin moeten geven want anders worden we schudig aan een nieuwe holocaust
Heel goed stuk, Samuel.
"Nederlanders hebben een sterke vrijheidsdrang, maar regels die een ander ook vrijheid moeten geven, zien ze vaak als een belemmering van de eigen vrijheid."
Hieruit mag men wellicht concluderen, wat die "Nederlanders" (medelanders ?) onder "democratische vrijheid" verstaan.
Wat ik jammer vind is dat de ware betekenis van 4 en 5 Mei langzaamaan uit het collectieve geheugen verdwijnt. En dat maakt het mogelijk dat deze dagen gekaapt worden voor anderen zaken waar het helmaal niet voor bedoeld is.
4 Mei – Herdenking van hen die gevallen zijn voor Onze Vrijheid.
Dat waren dus de verzetsstrijders, de Canadezen, de Amerikanen en de Britten.
De 6 miljoen Joden en vele anderen die vermoord zijn door het totalitaire regime zijn hier automatisch aan verbonden.
5 Mei – Viering van de Bevrijding van het totalitaire systeem van Adolf Hitler.
Als deze kernpunten uit het collectieve geheugen verdwijnt kun je die dagen voor alles wel gebruiken (misbruiken) en dat is mijns inziens volkomen onterecht. De waarheid van de Vrijheid wordt dan ingeruild voor de leugen van een nieuwe vorm van een totalitair systeem waarbij de vrijheid van de ene mens eindigt waar die van de ander begint.
Om het misbruik van 4 Mei te voorkomen door de islam, want daar hebben we het immers over, zullen we consequent moeten zijn in de stelling dat de vrijheid van de islam het einde betekend van de vrijheid van andersdenkenden.
[7]
Precies!
Die vierde en vijfde mei zijn verworden tot de Grote Promotiedagen Ten Behoeve Van Het Correcte Denken.
Vage praatjes zijn er schering en inslag geworden.
Herdenken wat er werkelijk gebeurde: daar hoort het om te gaan.
Voor al diegenen die bewust hun levens riskeerden om de nazi-gruwel tegen te werken en potentiele slachtoffers van die moordenaarsbende daadwerkelijk te helpen. Nogmaals, met gevaar voor eigen leven.
Islamieten positioneren zich graag in een slachtofferrol als die van de Joden in WO2.
Een grote leugen natuurlijk. Joden waren werkelijk slachtoffer
in WO2.
Islamieten zijn geen slachtoffers, maar slachtende ‘offers’. DADERS dus.
[8] Ik kan een enorm stuk schrijven, wat ik eigenlijk ook zou willen, maar dat is weinig zinvol en daar ontbreekt me ook de tijd voor. Regelmatig gebruik ik metaforen om een stelling kort en duidelijk te omschrijven. In dit geval vergelijk ik Europa en Nederland met de islam als een huwelijk. In een huwelijk is het geven en nemen, en we hebben de islam hier veel gegeven, de vraag is of wij nu ook onze vrijheid moeten geven om dit instabiele huwelijk in stand te houden ?
Dat het instabiel is bewijzen vele berichten en reacties, mensen waaronder ikzelf raken gefrustreerd en moedeloos van de éénzijdige houding van het politiek correcte denken.
Een sterk stuk schreef Gerrit Komrij in NRC, het artikel staat op het hoeboei web log.
http://hoeiboei.web-log.nl/…
Er is veel te zeggen en te schrijven over vele zaken die onze vrijheid aangaan. Het belangrijkste mijns inziens is dat we t.a.v. dit huwelijk wat we hebben, nooit onze vrijheid, waar velen hun leven voor hebben gegeven, mogen inleveren om dit huwelijk (gedwongen) in stand te houden.
Meestal volgt een scheiding als een huwelijk stuk loopt, van sommige huwelijken is het bekend dat het met veel leed, verdriet e.d. gepaard gaat.
Ik ga ervan uit dat de rest van de metafoor wel duidelijk is.
[9]
Ik begrijp niet wat die Komrij wil zeggen.
Vind het een litanie van deprimerende somberheden, vanuit een ‘pacifistisch’ perspectief.
Het is goed om jaarlijks te wijzen op wat mensen in die oorlog hebben geriskeerd. Mensen die bereid waren het gemakzuchtig leventje op te geven, teneinde een misdadig regime tegen te werken, wetend dat het de doodstraf kon betekenen.
Zo las ik ooit eens van een koerierster die schreef dat het werk wat zij deed vaak erg zwaar was: Terwijl zij fietste met belangrijke documenten verstopt, wetend dat een Duitse controle voor haar en vele anderen fataal zou zijn, zag zij intussen overal mensen onbezorgd tennissen, wandelen en in de zon liggen. Mensen die hun ‘welzijn’ verkozen boven de risico’s die verzetsmensen bereid waren te nemen.
Ik zie niet wat er verkeerd aan is hier jaarlijks eens duidelijk bij stil te staan.
Maar die vierde mei is een verlengstuk van de eerste mei geworden.
Zalvende praatjes over ‘vrede’, ‘vrijheid’, ‘solidariteit’, ‘respect’, ‘anti-fascisme’, en ander geneuzel.
Man en paard over WO2 worden niet meer genoemd.
Citaten van Floris Bakels, Gizelle Hersh en andere schrijvers die de feiten beschreven, dat is de ware herdenking.
[11] Beek,
De grote schreeuwers bagetaliseren de gebeurtenissen rondom WW2. De zwijgzamen wouden dat ze dat ook konden zeggen.
De grote schreeuwers denken bij ’45 aan iets van drie eeuwen geleden. De zwijgzamen wouden dat ze dat ook konden zeggen.
De grote schreeuwers vinden de 4 mei herdenkingen nou wel genoeg. De zwijgzamen wouden dat ze dat ook konden zeggen.
wat mij jarenlang mateloos heeft geirriteerd zijn de ethnisch Duitse Familien von Oranje in het algemeen und Der Bernhardt in het bijzonder die de oorlog hadden gekaapt.
Die hele clan was als eerste weg om elders te schuilen toen hun landgenoten hier binnenvielen. Ze waren ook als eersten weer terug toen het weer veilig was terwijl Bernhardt tot aan zijn dood de oorlogsheld heeft uitgehangen. Die man heeft niks anders gedaan dan Milva’s en Marva’s krikken in London. Mijn moeder liep als 16-jarige met Het Parool door Amsterdam en daar stond standrechterlijk de kogel op maar zij was geen oorlogsheld, nee dan Bernhardt en de Willemien die af & toe een radioteospraakje uit het veilige London hield, daar hadden we de bevrijding aan te danken.
[13] Wladi,
Sommigen vinden de koninklijke idioten het toonbeeld van Nederlandse volk. Ik geef ze bij deze groot gelijk! Althans, voor het merendeel daarvan…..
Reeds lang ben ik een groot voorstander van een multiculturele samenleving als deze door werking van vrije marktkrachten tot stand komt.
Uiterst succesvolle multiculturele samenlevingen bestaan bij voorbeeld in:
-Melbourne en Sydney
-New York
-Vanuatu
-San Francisco
-Londen
-Ternate
Comments are closed.