Waarom drugs gelegaliseerd moeten worden en waarom de overheid zichzelf moet
verbieden

De overheid stelt: “drugsgebruik is een zonde en daarom moet het verboden worden”.
Ik vraag: “Waarom is drugsgebruik een zonde?”
De overheid antwoordt: “Omdat een junk zichzelf en dus ‘het collectief’ schaadt”.
Ik: “Geef een voorbeeld.”
Overheid: “Als een junk in het ziekenhuis ligt moet het collectief zijn rekeningen betalen en bovendien kan hij dan niet ‘in dienst van het collectief’ werken en dit alles is zondig.

Om het standpunt van de overheid anders te formuleren: Het collectief ‘niet helpen’ of direct schade toebrengen is een zonde die verboden dient te worden”.

Wat de overheid echter niet doorheeft inzake het scenario van de junk in het ziekenhuis, is dat de junk niet de schuldige is maar de overheid zelf; De overheid en niet de junk bepaalt dat ‘het collectief’ de ziektekosten betalen moet. Met andere woorden: de overheid brengt ‘het collectief schade toe. En als we de voorgaande redenering van de overheid volgen kunnen we niet anders dan concluderen dat de overheid haar eigen zondigheid zal moeten verbieden en dus zichzelf.
Geen slecht plan, lijkt mij.

“De overheid moet de burger tegen zichzelf beschermen.”
De gangbare interpretatie van deze zin is dat de overheid er is om de burger tegen de burger zelf te beschermen.
Mijn interpretatie, eveneens taalkundig mogelijk, is de volgende:
“De overheid moet de burger tegen de óverheid zelf beschermen” en de enige manier waarop dit kan, is als de overheid zichzelf opheft/verbiedt.

Het beeld dat zich in mijn geest vormt is dat van een Nederland waar aan de grenzen borden staan met: “overheid verboden” en “politici, gij zijt hier niet welkom”.

Een bijdrage van Lodderzat

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

7 REACTIES

  1. Ik denk eerder dat je het moet zien als een Maffiabende die je bescherming tegen zichzelf aanbiedt.

    In een tot dan vredig dorpje komt iemand je ineens bescherming aanbieden tegen een percentage van je omzet of geschatte winst.
    Weiger je, dan wordt je prompt slachtoffer van een bende.
    Vervolgens komt de man terug en "vraagt" wederom om beschermingsdiensten tegen geweldplegers van hem af te nemen…

    Zo is het ook met de overheid.
    Ze schatten (of beter gezegd: ze kennen) je inkomen en je moet dokken o.a. voor een veilige samenleving met veel blauw op straat.
    Weiger je, dan komen mannen langs die je in een busje meenemen.
    Verzet je je daartegen, dan wordt geweld niet geschuwd.
    Maar je had dus ook kunnen betalen: dan had je van die mannen met pistolen geen last. De betaling is het beschermgeld.

    Ziezo: de overheid heeft je tegen zichzelf beschermd.

    En daarbij is ze nog beter georganiseerd dan andere misdaadbendes.
    Daar waar de maffia je inkomen of omzet nog moet inschatten, daar weet de overheid het gewoon doordat ze beschikt over een uitgebreid netwerk van informanten die (onvrijwillig) voor haar moeten werken.
    Ben je in loondienst, dan weet ze via je werkgever hoeveel je verdient.
    Verhandel je spullen, dan weet ze van je leveranciers hoeveel die aan je leverden.
    Verkocht je aan bedrijven, dan kan ze in de boekhouding van je klanten zien hoeveel je verkocht.

    Als er 1 bende misdadigers goed georganiseerd is, is het de overheid.

    Niet in het uitvoeren van de taken die ze beloofd te doen uiteraard, maar wel en het beroven van haar slachtoffers.

    Typisch is ook dat ze geen weerstand duldt en jouw "misdaad" (volgens door haarzelf opgestelde deinitie waar ze dus rechter en partij is) als erger beschouwt wanneer je met iemand samenwerkte. Dan noemt ze het ineens "georganiseerde misdaad" en daar staan zwaardere straffen op.
    Logisch natuurlijk: zoals elke mafiagroepering streeft zij naar een monopolie en duldt zij dus geen concurrentie op haar territorium.

    Groeten,
    M

  2. Iemand die ernstig gehandicapt is kost het collectief ook veel geld en is ook niet in staat in dienst van het collectief te werken.

  3. [1] Uitstekend verwoord en helemaal mee eens.

    Groetz,

    Cincinnatus

  4. [1] Maar die (overheids)maffia geeft je ook mogelijkheden: "Een keer in de vier jaar mag je stemmen wie de roverhoofdman wordt."

  6. Wijlen Mr. Van Notten schreef ooit dit veelzeggende artikel:

    Twee met elkaar strijdige theorieën van het mensenrecht werden er op het libertarisch congres te Parijs voorgedragen. Frank van Dun, de auteur van Het Fundamenteel Rechtsbeginsel, definieerde het recht als: het geheel van regels ter bescherming van het beginsel dat iedere mens vrij mag beschikken over zijn eigen middelen. Hij definieerde het begrip "middelen" zodanig dat elk denkbaar conflict tot een rechtmatige oplossing gebracht kon worden. Daarbij tekende hij aan, dat aan de menselijke vrijheid een einde komt als iemand gebruik maakt van de middelen van anderen zonder hun toestemming. Die vrijheid herleeft pas op het moment dat het geschonden recht is hersteld, aldus Van Dun. Concreet betekent dat, dat een politiekorps zich niet schuldig maakt aan vrijheidsberoving als het de boosdoener arresteert en hem dwingt tot het vergoeden van de veroorzaakte schade.

    Roger Pilon daarentegen, stelde dat er een aantal gevallen zijn waarin het mensenrecht geen oplossing biedt. Hij noemde als voorbeeld o.a. de vraag wie de hoogste rechtsmacht heeft. Pilon zei, dat dit soort van knopen doorgehakt moesten worden door de Staat. Die moet, volgens hem, een bepaalde rechtbank als Hoge Raad aanwijzen. Hij stopte zijn ogen en oren dicht toen men hem vroeg wat er zou gebeuren als de Staat niet als reddende engel uit de hemel zou komen afdalen. Dan komt er chaos, waren Pilon’s laatste woorden.

    In werkelijkheid zullen er tal van onderzoeksrechtbanken opgericht worden, die zich snel zullen specialiseren. Sommigen zullen vooral actief zijn als gerecht in eerste instantie; anderen in tweede of derde instantie. Die derde instantie kan alleen aan bod komen als de rechtbank in tweede instantie, hoger beroep, het vonnis in eerste instantie heeft vernietigd. Daarnaast zullen er cassatierechtbanken opgericht worden, iedere veroordeelde heeft immers eenmaal recht op cassatie. Zo’n rechter in derde (of vierde) instantie doet geen onderzoek naar de feiten, maar beoordeelt uitsluitend of de onderzoeksrechter het recht correct identificeerde. Doordat er concurrentie zal zijn tussen cassatiehoven, zal kwaliteit van de rechtsvinding hoger zijn, en de rechtszekerheid groter, dan wanneer cassatie een monopolie zou zijn. Pilon’s vraag wie de hoogste rechtsmacht heeft, dient dus als volgt beantwoord te worden: iedere derde of vierde rechtbank die zich met een bepaald conflict bezig houdt. De organisatie van de rechtspleging door het mensenrecht, blijkt niet alleen een doeltreffende en efficiënte te zijn, maar ook geen inbreuk te maken op de vrijheid van vestiging en de contractsvrijheid die door het mensenrecht worden beschermd. Pilon’s voorstel om de Staat in te schakelen om de hoogste rechter aan te wijzen, kwam menig libertariër wat potsierlijk voor. De Staat is immers de organisatie wier voornaamste doel erin bestaat de mensen te verbieden:

    a) rechtbanken en politiekorpsen op te richten die onpartijdig zijn;

    b) overeenkomsten met dergelijke instellingen af te sluiten.

    De fout van de Staat is niet alleen dat het een bepaalde rechtbank een monopolie op de hoogste rechtspraak geeft, maar ook dat het dat monopolie zelf uitoefent. Wie zichzelf een dergelijke exclusiviteit verschaft, handelt onrechtmatig. Wie dat opzettelijk doet, is zelfs misdadig. De Staat hoort daarom thuis in de rubriek van misdadige instellingen. De conclusie is, dat Pilon’s "deus ex machina" niet alleen overbodig is, maar – als criminele instelling – niet eens aanspraak kan maken op de titel van overheid. Pilon’s Staat verbiedt de door de natuur gegeven concurrentie tussen de rechtbanken. Bovendien ontneemt die Staat de enig overgebleven rechterlijke macht zijn vrijheid om het mensenrecht te beschermen. Pilon ziet kennelijk over het hoofd dat alleen concurrerende rechtsinstellingen als overheid mogen fungeren.

  7. het is rechtstreeks de schuld van de overheid die drugs verbieden dat junks bv door in het ziekenhuis opgenomen te worden of inbreken bij anderen de maatschappij schade berokkenen. het zijn NIET de drugs die iemand zo ongezond maken of dwingen hem te stelen. nee, alles wat verboden is is schaars, en alles wat schaars is is duur, al helemaal wanneer iets ook nog eens illegaal is. het is de prijs van drugs welke rechtstreeks gekoppeld is aan het verbod erop die niet vermogende junks tot een dusdanige levensstijl dwingt die aan de ene kant zeer ongezond is omdat al het geld wat de jun k bij elkaar weet te krijgen opgaat aan z’n drugs waardoor er niks meer overblijft voor voeding, hygiene, fatsoenlijk wonen e.d.

    ooit wel eens een verslaafde rockster of jet-setter gezien die een auto kraakte voor een radiotje of navigatiesysteem?

    er zijn miljoenen alcoholisten maar de meesten functioneren gewoon en doen niemand kwaad omdat de prijs van alcohol gewoon betaalbaar is voor iedereen.

Comments are closed.