Ik leer zojuist via neowin.net dat Philips patent heeft aangevraagd voor een applicatie die het onmogelijk maakt voor mensen die TV aan het kijken zijn om tijdens een reclame blok je TV naar een andere zender te schakelen. Gezien het feit dat dit een aantasting is van de soevereiniteit van de consument wil ik bij deze oproepen tot een boycot van alle Philips producten. Verder verzoek ik alle pro-vrijheid sites dit bericht te plaatsen.

Mochten sommige mensen het vreemd vinden dat op een libertarische site wordt opgeroepen tot een boycot van een bedrijf, dan kan ik alleen maar zeggen dat dit idee van Philips riekt naar de verzorgingsstaat mentaliteit:

“Wij regelen het wel voor u, daar hoeft u verder niet over na te denken.”

In een libertarische samenleving zal het precies zo werken. Bedrijven zullen niet door overheidsregels tot de orde worden geroepen, maar door de macht van de consument.

De paternalistische manier van denken heeft Philips eigenlijk altijd al gehad. Ik herinner me dat ik in de 70er jaren als een van de weinigen uit mijn Eindhovense familie niets van Philips producten wilde weten. Philips had een stereo installatie op de markt gebracht die als je hem aanzette, eigenhandig onmiddellijk de radio inschakelde.

Ik vertelde aan de trotse bezitter van dit paternalistische stukje techniek dat ik dat een vervelende functie vond. “Welnee, werd mij verteld, dat is toch makkelijk, dan hoef je het zelf niet te doen. Maar, vroeg ik, ‘wat nu als je nu *wel* zelf wilt beslissen welk component van je installatie ingeschakeld staat als je hem aanzet?’ Daarop kreeg ik natuurlijk geen antwoord.

Het lijkt erop dat Philips niets van zijn paternalistische houding heeft verloren. Tijd om ze dat af te leren. Geeft dit bericht door aan iedereen die hierin geïnteresseerd zou kunnen zijn.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

765 REACTIES

  1. [25] ‘De mogelijkheid om centraal te regelen of de dagelijkse soap al dan niet opgenomen mag worden.’ Die kun je ALTIJD analoog opnemen!!!

  2. [30] "… dat de feitelijke kwaliteiten van de sollicitant maar al te vaak van tweede importantie zijn. … We hebben het er op deze site vaker over gehad: Is hij/zij knap?, Jong? Van Adel? Goedkoop? Lekker ding?"

    Ja en? Wil je met wetten gaan reguleren dat al deze dingen niet mogen gelden? Dat lijkt me zowel onwenselijk als onbegonnen werk.

    Bovendien zal een bedrijf dat knappe jonge doch incompetente secretaresses aanneemt vroeg of laat in de problemen komen.
    Dus wat jij zegt klopt niet, of hoogstens in beperkte mate.
    Zoiets van "bij gelijkwaardigheid der kandidates gaat onze voorkeur uit naar een blondine met grote borsten".

    Tja, wat let je om je haar te verven, gekleurde lenzen te dragen, siliconen te laten implanteren, of (meer down to earth) mooie kleren te kopen, naar de kapper te gaan en een vleugje make up en nagellak op te doen?

    Stel: jij houdt van luide muziek en je hebt economie gestudeerd en wil een baan in het bankwezen. Ga je dan (ondanks je summa cum laude diploma) met een groen hanekam op solicitatiegesprek?
    Ik neem aan dat je wel beter weet.

    Aan je leeftijd kan je niet veel doen maar aan je vitale uitstraling wel.
    Adel? Misschien dat het voor bepaalde topfuncties (of voor accountmanagers in private banking) nog wel een voordeeltje is maar laten we zeggen dat het voor een bouwvakker niet uit maakt of hij jhr voor zijn achternaam mag schrijven.

    Maar hoe dan ook: waarom zou een werkgever geen voorkeuren op deze vlakken mogen hebben?
    Wellicht zijn sommige onterecht. Tja, wat dan nog? Wil je domme beslissingen bij wet verbieden misschien? Schaf dan maar meteen alle linkse partijen af.

    Vele zullen evenwel niet onterecht zijn.
    Een fraai ogende verkoopster ligt commercieel misschien beter dan een lelijke kwal. Dan is het dus rationeel vanuit het standpunt van de ondernemer het uiterlijk mee in overweging te nemen.
    En "jhr. J-M Van Hier tot Ginder" beschikt misschien wel over een adresboekje met heel wat interessante potentiele klanten. Als hij qua kennis van financiele markten niet moet onderdoen voor een andere sollicitant, lijkt het me strategisch om hem aan te werven, toch?

    (wordt vervolgd – nu effe druk met iets)

  3. [30]
    Een ieder is vrij om voor zichzelf te beginnen nietwaar, dus wat houdt jou dan tegen.

    En wat betreft de slogan : lets make things better; doe je best zou ik zeggen (slechter kan het blijkbaar ook niet).

  4. [30] Wat dus de impertinente vragen betreft …
    Tja, waarom zou een werkgever er zijn tijd aan verspillen als het geen zin heeft?

    Als hij wil weten hoe vaak je vreemdgaat, is dit wellicht omdat hij er iets meent te kunnen uit afleiden over "trouw". Wellicht is er een link tussen de trouw aan je partner en de houding tegenover je werkgever?

    Misschien is dit niet zo en vergist de amateurpsycholoog zich.
    Tja, en wat dan nog?
    Vele andere "assumpties" kloppen evenmin en toch zijn ze (waarschijnlijk ook door jou) algemeen aanvaard.

    Een voorbeeldje: ervaring.

    Zelf ben ik iemand die bijzonder snel leert en doorgaans binnen de kortste keren (na een maand of 3) beter presteer dan mensen die een bepaalde baan al 5 jaar doen.

    Toen ik ooit binnen een bank van afdeling veranderde (van private banking naar syndicated loans) had men op de nieuwe afdeling al gauw in de gaten wat voor vlees men in de kuip had en zo kwam het dat ik na amper 4 maand te zijn ingewerkt, de interne verantwoordelijkheid kreeg over een overnamefinanciering waarbij de bank zich voor 520 mln committeerde (na uitsyndicering zou 100 mln in de boeken achterblijven). Ik was toen amper 26 en de jongste van een team waar de op 1 na jongste 32 was.
    Voor de goede orde: normaliter is er niemand onder de 30 en met minder dan 3 jaar in dat metier die zo’n verantwoordelijkheid zou krijgen.

    Toen ik later a.g.v. een fusie en bijbehorende reorganisatie mijn baan verloor, ging ik solliciteren, o.a. op het gebied van corporate finance en m.n. syndicated loans.
    Maar men zocht mensen met minimaal 3 a 5 jaar ervaring.
    Als men mij toch liet komen, dan bleek al snel dat het was om assistent te worden of zo. Dan zou ik dus moeten werken onder iemand die weliswaar ouder was maar nog nooit een deal van boven de 200 mln had gedaan en vermoedelijk evenmin o.g.v. overnames (wat extra riskant is en daardoor juridisch meer wordt gestructured en daardoor complexer is). Kortom: o.b.v. het vooroordeel dat alle mensen een zelfde langzame leercurve hebben en je dus pas na 3 tot 5 jaar klaar bent voor zo’n grote verantwoordelijkheid, werd ik met mijn 1,5 jaar op een gelijkaardige functie niet serieus genomen. De kandidaat die wel aangenomen werd heeft dan naar alle waarschijnlijkheid minder spectaculaire dingen gedaan dan ik en heeft dan ook nog veel meer te leren. Zaken die ik al weet. De potentiele werkgever had dus beter mij aangeworven maar de meesten zouden me o.b.v. mijn papieren C.V. niet eens uitnodigen voor een eerste gesprek.

    Maar ofschoon het criterium "aantal jaren ervaring op een soortgelijke functie" dus in bepaalde gevallen zijn tekortkomingen heeft en ik dus slachtoffer werd van deze vorm van onterechte "ervaringsdiscriminatie" en ik van mening ben dat men beter een (relatief) onervaren intelligent iemand kan aannemen dan een ervaren standaardidioot, ga ik toch niet pleiten om dit criterium te verbieden alsof je alleen nog maar een CV zou mogen opsturen met je diploma erop vermeld en de uitslag van een IQ-test en het een werkgever verboden zou moeten worden naar vorige banen te informeren.

    Ik heb zware bedenkingen bij het hele wervings- en selectieproces maar ik denk er niet aan dit dan maar met wetjes te willen reguleren.

    Maar het grappige is dus dat ook op zo’n algemeen aanvaard criterium als aantal jaren relevante werkervaring heel wat af te dingen valt. En dat er anderzijds voor de overige elementen (uiterlijk, komaf etc.) best wel wat te zeggen valt, ook al besef ik dat ook daar de onderbouwing niet waterdicht is. Een knappe blondine wordt misschien als dom gezien (en dus niet serieus genomen door klanten) omdat ze knap is en iedereen ervan uitgaat dat ze daarom die baan kreeg en iemand van adel wordt misschien door libertarische klanten gewantrouwd omdat zijn familie vermoedelijk koningsgezind (en dus "fout") is etc.

    Daarmee wil ik maar aantonen dat je je hiermee beter niet moeit als overheid. Een arbeidscontract is iets tussen 2 partijen en net zoals ik bv. niet zou willen werken voor Greenpeace of andere quango’s, zo moet het ook werkgevers vrij staan zelf te bepalen wie ze willen aanwerven en op wat voor criteria.

  5. [33] Wij zijn het snel eens, maar daar gaat deze discussie niet over.

  7. Michielsens ik ben het met je twee laatste en uitvoerige bijdragen (waarvoor dank) volstrekt eens. Ik proefde uit je eerdere inzendingen echter een andere ‘wind’. Ik heb dat kennelijk verkeerd begrepen.

  8. [37] Bertus,

    Geen dank. Maar ik was nog niet klaar. (Ik was even een film gaan kijken op Canvas).

    "En dat de ww-er geen acceptatieplicht heeft is ook kul. Want als deze de aangeboden baan niet accepteerd volgens jou scenario, blijven er mogelijk diverse schuldeisers met lege handen achter. (Huis, auto, financiering, etc) Heeft deze ww’er ook nog kleine kinderen, dan mag de opvang ook nog door ons allen worden bekostigd. Nee, de ww-er heeft wel degelijk een acceptatieplicht."

    Dat zijn natuurlijk wel allemaal zaken waar hij voor gekozen heeft, he?

    Toen ik aan mijn carriere begon (in het Groot-Hertogdom Luxemburg) was ik zo voorzichtig een kleine kamer te huren, amper groter dan mijn voormalig studentenkamer in R’knor, en geen auto aan te schaffen maar met het openbaar vervoer naar het werk te gaan.
    Ken jij een investmentbanker die transcontinentale miljardenovernames financiert en geen auto heeft?
    Ik heb er overigens tot op de dag van vandaag nog steeds geen.

    E.e.a. stelde me in staat er "Aziatische" spaarquote’s op na te houden.
    Door die spaarpot vervolgens verstandig te beleggen, bouwde ik een soort "fall back positie" uit waarmee ik desnoods jaren lang zou kunnen overleven, ook zonder uitkering (in een land waar ik buitenlander was).
    Maar zo lang heeft dat gelukkig niet geduurd.
    Ca. een half jaar later vond ik een nieuwe goeie baan. Maar daar moest ik wel voor naar Nederland verhuizen…
    Maar dat was dus allemaal mijn EIGEN keuze.

    Ik had in betere tijden veel geld kunnen uitgeven en een huis en auto met een lening kunnen kopen, maar ik had wijselijk besloten dat niet te doen.

    Ik had kunnen weigeren weg uit Luxemburg te verhuizen maar was zo flexibel dit wel te aanvaarden (ofschoon zowel de kosten als de moeite als de administratieve rompslomp voor mijn rekening was).

    Ik had gespaard geld op een rekening kunnen laten rotten tegen 3% rente maar ik belegde het. (Let wel: dat goed doen is bijna een volledige 2e baan behoudens in de jaren ’90 gedurende dewelke elke idioot die internetaandelen had automatisch geld verdiende maar zo iemand zou het dan ook net zo makkelijk weer verliezen). Maar ik investeerde dus (anders vrije) tijd in het beheer van het niet geconsumeerde deel van mijn salaris.

    Dat de gemiddelde medelander wel volop geld uitgeeft aan huizen, reizen en auto’s en verder op zijn bank vertrouwt om zijn centen te beheren i.p.v. zich zelf in de materie te verdiepen, mag zijn, maar dat is nog geen vrijbrief om dan maar te pleiten voor bescherming van buitenaf onder de vorm van een uitkering of bescherming op de arbeidsmarkt.

    Wat ik deed (en wat Chinezen doen die zelfs van een hongerloontje nog 40% weten te sparen) kunnen anderen in principe ook.
    Alleen KIEZEN ze er zelf voor om direct hun behoeften te bevredigen en alles maar uit te geven aan overbodige luxe zoals een auto alsof men "tegenwoordig toch heus niet meer zonder kan". Tja …

    Zo iemand moet bij mij niet komen janken dat hij geen cent meer heeft wanneer hij door ontslag getroffen wordt.
    Dat zo iemand dan volledig in de tang zit en vervolgens zich gedwongen ziet om het even welk baantje te accepteren, kan zijn maar heeft hij louter aan zichzelf te wijten.
    Toen ik op mijn 27e mijn baan verloor bezat ik ca. 2 keer mijn laatste netto-loon ofte ruim 3 jaar netto-consumptie. Ervan uitgaande dat ik niet een rendement van 0% zou halen, had ik daar dus vermoedelijk niet slechts 3 doch 4 a 5 jaar kunnen van leven.

    Gelukkig had ik ca. 6 maand later weer werk, maar in elk geval stond ik dus niet met mijn rug tegen de muur en hoefde ik dus niet om het even wat onder mijn niveau te accepteren. Als ik wel binnen de 2 maand iets nodig had gehad, dan ware ik dus gedwongen geweest me te moeten verlagen tot assistent worden van iemand die zelf iets doet wat minder is dan mijn eigen laatste job.
    Tja, dat zou niet leuk geweest zijn en dat wilde ik begrijpelijkerwijze dus ook vermijden.
    Gelukkig hoefde ik me zulks ook niet te laten welgevallen maar dat was slechts omdat ik zelf voor een riante fall back positie gezorgd had en zoals gesteld: wat ik kon, kan een ander ook.

    Er is wel wat financiele discipline voor vereist en een sterke persoonlijkheid. Maar ik ben nu eenmaal niet iemand die toegeeft aan de sociale druk om met een grotere auto te rijden dan de buurman.

    Ik heb een stiekeme binnenpret wanneer ik me realiseer dat ik een mooiere bankrekening heb en dat als we morgen in een grote recessie beiden onze baan verliezen, ik kan voortleven alsof er geen vuiltje aan de lucht is en hij zich gedwongen ziet zijn auto 2e hands met fors verlies te verkopen en dan nog zijn lening niet kan voldoen. Met dat goed gevoel sta ik dan graag ’s ochtends in de kou op de bus te wachten.

  10. In één woord vreselijk, zou het te maken hebben met die enorme O&O-subsidie die Philips ontvangt van de overheid. Hier ziet men het corporatisme in actie. Evenals socialisme is het corporatisme een vijandige stroming t.o.v. de vrijheid en staat geheel in dienst van de staat:

    http://www.vrijspreker.nl/b…

  11. [38] Een prachtige benadering en zoals Goethe het eens vertelde, als iedereen zijn stoep schoonhoudt dan waren er geen enkele problemen in de wereld.

  12. [41] Hallo Albert,

    Dank voor het compliment.

    Hoe luidde die slogan ook al weer?
    "Een betere economie begint bij jezelf", toch?

    Groeten,
    Michielsens

  13. Michielsens, natuurlijk is het allemaal waar wat je zegt, en kan ik het ook grotendeels onderschrijven. Feit blijft echter dat hetgeen ik zeg daarmee nog niet onjuist is. Ik spreek over de feitelijke situatie zoals die momenteel existeert. Of dat nu ons ideaal is of niet.

    Daarbij is je verhaal dan wel niet onjuist, en zelfs zeer verdedigbaar, maar besef wel dat naar schatting 70 procent van de Nederlanders en 90 procent van de wereldbevolking geen letter begrijpt van wat je hebt neergeschreven. Welnu, als ik de verkeersregels niet begrijp, kan ik er ook niet aan deelnemen. Zelfs niet al zou ik van harte willen.

    Indien de Vrijspreker dagelijks 1.000.000 unieke hits zou weten te genereren, dan nog zouden grote groepen mensen niet weten waar het in de kern allemaal over gaat. En dat komt omdat moeder natuur ons allemaal anders in elkaar heeft gestoken. Piet weet precies hoe een Amsterdamse trapgevel gemetseld moet worden en jij weet alles van Libertarisme. Mogelijk zal jij nooit een trapgevel kunnen metselen, omdat jou die kwaliteit niet is gegeven, mogelijk zal Piet nooit iets van Libertarisme begrijpen. En ook niet van beleggen. Was dat anders, waren we wellicht allen wereldberoemd concertpianist, toch?

    Punt is hoe je van iemand kunt verlangen naar iets te handelen wat hij niet begrijpt? Er blijft dus altijd een groot gat tussen ‘ideaal’ en realiseerbaarheid-werkelijkheid.

    Daarbij is je analyse ook wel een beetje errug theoretisch ben ik bang. Zo kunnen emotionele voorvallen in een mensenleven zoals het verlies van een kind, broer, of zusje, een echtscheiding, een overstroming, het moeten samenleven met een ernstig ziek familielid, etc. etc. grote invloed hebben op het rationeel denken van mensen over een lange tijd gemeten.

    "Hij die is beschadigd door het leven, zal op zijn beurt weer anderen beschadigen"

    Ik dwaal wat af, maar de kern van deze bijdrage moge duidelijk zijn: economie is geen wiskunde!

  14. [43] Bertus,

    "Ik spreek over de feitelijke situatie zoals die momenteel existeert."

    Ja, momenteel. En: hier.
    Voor de oorlog, toen we nog amper een sociale welvaartstaat hadden, begrepen mensen heel goed dat ze zelf verantwoordelijk waren voor eigen keuzes.

    Toen waren mensen nog voorzichtig en was de spaarquote hoog. En onder mensen van die generatie is dat vaak ook zo gebleven.

    Maar door toedoen van politici is de mentaliteit in de samenleving verandert en vind iedereen nu dat wanneer hijzelf een probleem heeft, de maatschappij de rekening maar moet betalen.

    De oplossing is simpel. Schaf die hele boel weer af en de mensen zullen hun gedrag heus wel weer aanpassen en vooruitziend worden en een appeltje voor de dorst aanleggen en het heft weer in eigen hand nemen.

    "besef wel dat naar schatting 70 procent van de Nederlanders en 90 procent van de wereldbevolking geen letter begrijpt van wat je hebt neergeschreven"

    Met -dat op dit moment- 70% van de Nederlanders (en Belgen en andere EU-burgers) dit niet kan vatten, ben ik het wel eens. Maar met dat 90% van de wereldbevolking het niet zou kunnen niet. In Azie zijn lang niet zulke voorzieningen als bij ons en daar begrijpen mensen dat ze DUS op zich zelf aangewezen zijn en zelf verantwoordelijkheid moeten dragen en daar liggen -let wel: ondanks de lagere lonen- spaarquotes dan ook tig keer hoger dan in het Westen.

    Er is dus ook voor de Nederlander/Europeaan nog hoop. Wij zijn genetisch niet minderwaardig of zo. We kunnen het heus wel begrijpen. We zijn alleen verziekt door dat we ondergedompeld zitten in een door en door verrot samenleveingsmodel. Maar juist omdat dit (mede a.g.v. de grote last van vergrijzing op de staatsfinancien) onhoudbaar wordt, voorspel ik dat vroeg of laat de bom barst en en het hele systeem als een kaartenhuisje in mekaar klapt. En dan is er kans op een nieuw economisch reveil.

    "Punt is hoe je van iemand kunt verlangen naar iets te handelen wat hij niet begrijpt?"

    Daarbij 2 opmerkingen.

    Ten eerste. Gek genoeg begrijpt de huidige mens vaak maar al te goed waar hij (juridisch – niet moreel) "recht" op heeft als hij ziek wordt, zijn baan verliest, te oud is om nog te werken etc. Gek, he. Ik bedoel: dat hele systeem van wetjes en regeltjes is zo complex als wat maar al die stuentrekkers begrijpen kennelijk hoe het werkt. Ik denk dat het nogal wat makkelijker is te begrijpen dat je niets van een ander te verwachten hebt en je dus zelf alles moet regelen, waarbij je ook zaken kan uitbesteden via het marktmechanisme.
    Maar het kan ook goedkoper (en zonder btw heffing) door gratis diensten te verrichten in vrienden- en familiekring.
    Ikzelf heb 2 linkerhanden dus ik doe nooit klusjes in huis. Mijn bejaarde vader is echter erg handig (en bovendien burgerlijk ingenieur). Ruik je de deal al? Hij zet mijn Ikea badkamerkastjes in elkaar en ik vertel hem wanneer goud te kopen of aandelen Suncor en Cameco.

    Ten tweede is gebrek aan inzicht/kennis natuurlijk geen vrijgeleide.
    Ik bedoel: net zoals elke Nederlander "geacht wordt" de wet te kennen -en dan bedoel ik niet de bijstandswet- en dus gebrek aan kennis niet kan opvoeren om een moord te vergoelijken (Oh, mocht dat niet, dan? Ooops, sorry. Ik beloof dat ik het nooit meer zal doen), heeft hij wat mij betreft evenmin recht op een uitkering na verlies van werk omdat hij vergeten was te sparen tijdens betere jaren of niet begreep dat dit nuttig zou kunnen zijn.

    "Zo kunnen emotionele voorvallen in een mensenleven zoals het verlies van een kind, broer, of zusje, een echtscheiding, een overstroming, het moeten samenleven met een ernstig ziek familielid, etc. etc."

    Ik vind dit allemaal heel erg en hoop dat het me niet overkomt en wens het evenmin een ander toe. Maar moet dit dan maar meteen op de samenleving worden afgewenteld? Daar verschillen we dus van mening. In een sameleving met veel minder collectieve voorzieningen en daardoor een lagere belastingdruk zal je ook meer bereidheid zien tot schenken aan charitatieve instellingen of het doen van vrijwilligerswerk. En dan is het ECHTE solidariteit en geen afgedwongen. Ik denk dat de kwaliteit dan ook beter is. Zeker emotioneel gezien. Want dan ontvang je echt warmte van onbaatzuchtige mensen die oprecht met je meeleven i.p.v. een behandeling van een ambtenaar (een -loog) die beweert het goed met je vor te hebben maar die je eerder ongemotiveert van 9-5 op kosten van de belastingbetaler zijn salaris komt ophalen en die jou ongewild in allerlei "trajecten" stopt en dreigt met allerlei sancties als je niet meewerkt aan zijn aanpak.

    Groeten,
    Michielsens

    PS de Canvasfilm waar ik even aan refereerde en die ik gisteren zag was "Harry, un ami qui vous veut du bien". Het was een goede film en die Harry deed me denken aan de overheid. Als je hem dus "symbolisch" beschouwt, was het een absolute aanrader.
    En net zoals de overheid in de VS Uncle Sam wordt genoemd, ben ik geneigd voortaan over "Harry" te spreken.

  15. ‘Maar door toedoen van politici is de mentaliteit in de samenleving verandert en vind iedereen nu dat wanneer hijzelf een probleem heeft, de maatschappij de rekening maar moet betalen.’ : Helemaal mee eens. De reden waardoor mensen deze gedachtengang hebben is meer nog gelegen in het feit van een totale afkeer van ‘de politiek’ omdat ‘ze toch doen wat ze willen’ en ‘zoek het dan nu ook zelf maar uit’, dan dat zij werkelijk menen ergens ‘recht’ op te hebben. (Uiteraard ook hier wel degelijk een zekere groep aso- graaiers als uitzondering-mag-ik- hopen)

    ‘De oplossing is simpel. Schaf die hele boel weer af en de mensen zullen hun gedrag heus wel weer aanpassen en vooruitziend worden en een appeltje voor de dorst aanleggen en het heft weer in eigen hand nemen’: Helemaal mee eens. Geef ze dan echter ook de mogelijkheden. ‘De vrijheid’.

    ‘We zijn alleen verziekt door dat we ondergedompeld zitten in een door en door verrot samenleveingsmodel. Maar juist omdat dit (mede a.g.v. de grote last van vergrijzing op de staatsfinancien) onhoudbaar wordt, voorspel ik dat vroeg of laat de bom barst en en het hele systeem als een kaartenhuisje in mekaar klapt’: Helemaal mee eens.

    ‘en dus gebrek aan kennis niet kan opvoeren om een moord te vergoelijken (Oh, mocht dat niet, dan? Ooops, sorry. Ik beloof dat ik het nooit meer zal doen’: Gedeeltelijk mee eens. Het lijkt me niet zinnig voor iedereen de complete wetboeken uit het hoofd te gaan leren. Het is zelfs logisch om juist die wetten ’te kennen’, waarmee men in het dagelijks leven wordt geconfronteerd. Een werknemer zal niet snel de teksten van vestigingswetten beheersen. En kennelijk begrijpt niemand de complete wet, en is ze zelfs voor meerdere uitleg vatbaar, gezien de aanwezigheid in onze maatschappij van een legioen advocaten en rechtskundigen.

    ‘Ik vind dit allemaal heel erg en hoop dat het me niet overkomt en wens het evenmin een ander toe. Maar moet dit dan maar meteen op de samenleving worden afgewenteld?’: In mijn idee moet het ook in een Libertarische maatschappij mogelijk zijn dat ‘leden’ op een vrijwillige basis(!) deze risico’s desgewenst als collectief kunnen verzekeren, toch?

    Groeten,
    Bertus

  16. [31] Niet als analoge apparatuur verboden wordt. Aan de nodige wetgeving wordt in Amerika al gewerkt.

    Senator Frits Hollings:
    The second problem is commonly referred to as the "Analog hole." As protected digital programming (usually delivered over satellite or cable, but also available on the Internet) is decrypted for viewing by consumers on legacy analog devices – most frequently on television sets – the programming is temporarily "in the clear." At this point, pirates have the opportunity to take advantage of an "Analog hole" by copying the content into a digital format (i.e. re-digitizing it) and then illegally copying and/or retransmitting the content. The technology to solve this problem either exists today, or will be available shortly. Regardless, the solution is technologically feasible. As with the "broadcast flag" the solution to the "Analog hole" will require a government mandate to ensure its ubiquitous adoption across consumer devices.
    Spreekt voor zich lijkt mij. Bron: http://www.politechbot.com/…
    De entertainment-maffia is zo blij met deze politicus dat ze hem niet alleen miljoenen dollars toeschuiven, maar hem ook hebben vereerd door een chip naar hem te vernoemen die de beveiliging van digitale signalen regelt tegen de vrijheid van de gebruiker.

  17. [46] Weet je wat het is Erik? Kijk eens hoeveel pogingen er al gedaan zijn de CD’s te beveiligen? Niet-kopieerbaar te maken. ALLE IQ van de wereld is er zo’n beetje mee bezig geweest. Een van de laatste ‘supersystemen’ was van de hand van Sony. NIET TE KRAKEN! Nou, we weten allemaal hoe het is afgelopen. Binnen een dag kwam iemand op het idee om een streepje met een STIFT(!) op de achterzijde te zetten. code gebroken! WEG miljoenen voor beveiligingssysteem. Kijk, wat ‘men’ wil is natuurlijk volstrekte waanzin, daarin heb je gelijk. Het lijkt er echter steeds vaker op dat ‘men’ de techniek zelf niet meer onder controle heeft!!!!!!!!!

  18. [45] "Gedeeltelijk mee eens. Het lijkt me niet zinnig voor iedereen de complete wetboeken uit het hoofd te gaan leren. Het is zelfs logisch om juist die wetten ’te kennen’, waarmee men in het dagelijks leven wordt geconfronteerd. Een werknemer zal niet snel de teksten van vestigingswetten beheersen"

    Nou zeg maar helemaal mee eens in die zin dat ik natuurlijk niet bedoelde dat een werknemer "zomaar" (alsof hij zijn tijd niet beter weet te besteden) alle vestigings en mededingingswetten geacht wordt te kennen. Die zijn voor hem niet relevant.

    Maar sowieso wordt een libertarische maatschappij ook veel simpeler qua wet- en regelgeving dus valt er ook veel minder te memoriseren.

    Een voorbeeldje: een flattax voor iedereen van bv. 15% en zonder aftrekposten. Zo, da’s makkelijk.
    Of zelfs: helemaal geen inkomstenbelasting meer. Btw inkomsten volstaan. Ziezo. Geen werknemer (of werkgever) die nog hoeft te piekeren over personenfiscaliteit.

    "In mijn idee moet het ook in een Libertarische maatschappij mogelijk zijn dat ‘leden’ op een vrijwillige basis(!) deze risico’s desgewenst als collectief kunnen verzekeren, toch?"
    Vanzelfsprekend. Op vrijwillige basis mag iedereen zich verzekeren, al dan niet in groep (met familieleden, vrienden en buren bv.) om een fikse korting te kunnen bedingen bij de verzekeraar.

    Fijn dat we het nu op alle punten met mekaar eens zijn.

    Prettig weekeinde nog,
    Michielsens

  20. [33]
    ik ben al jááá’ren geleden voor mezelf begonnen.

    maar niet formeel, want 37000 (fiscale)wetten en regeltjes weerhouden mij daarvan.

    ik schat dat er zo heel wat potentiele ondernemers er van afzien een zaak te beginnen. ’t is gewoon niet leuk meer als je alles volgens de wet moet doen.

  21. Na tevens genoten te hebben van de boeiende commentaren van Michielsens (uit mijn hart gegrepen!) toch nog even over dat boycotten van Philips: niet doen, ze innoveren zichzelf wel de markt uit op deze manier. Het wordt pas echt ernstig als een overheid zich met dit soort technieken gaat inlaten.

  22. [38]

    uitstekende kijk houdt jij er op na moet ik zeggen. zo simpel kan het namelijk zijn.

    ik heb dezelfde soort levensvisie. hoewel ik me wel wat luxe permiteer, doe ik dat wel op een financieel verantwoorde manier.

    ik begrijp werkelijk niet wat die lui bezield die zoveel schulden hebben door allerlei leningen en onzin-uitgaven en ik heb er dan ook totaal geen medelijden mee.

  23. [45] Heel goede discussie.
    Weer veel van te leren.

    Detail-puntje:
    "In mijn idee moet het ook in een Libertarische maatschappij mogelijk zijn dat ‘leden’ op een vrijwillige basis(!) deze risico’s desgewenst als collectief kunnen verzekeren, toch?"

    Uiteraard. Dat is gewoon vrije markt. Geen enkel probleem.

  24. [52] Hallo Vlad,

    Dank voor het compliment.

    Begrijp me niet verkeerd. Ik ben geen beroepsvrek of zo.

    Aan het begin van mijn loopbaan achtte ik het gewoon voorzichtig en verstandig z.s.m. een appeltje voor de dorst op te bouwen teneinde tegenslagen te kunnen incasseren EN ook een stuk steviger in mijn schoenen te staan t.o.v. een vervelende baas.

    Door over voldoende reserves te beschikken, ben je voor je overleven nl. minder afhankelijk van je baan en dus van je baas en dat is wel zo prettig. Een relatief flinke reserve geeft alzo een geweldig gevoel van vrijheid.

    Maar eenmaal ik een basis gelegd had (die ik middels beleggen autonoom kon doen groeien, waardoor ik minder maandelijks hoefde te sparen), gunde ik mezelf ook wat meer consumptie.
    Dat betekent evenwel niet dat ik het geld nu met bakken tegelijk over de balk smijt, maar dat betekent dat mijn spaarquote geleidelijk aan daalde van 60 (ja, zestig) tot ca. 20%.

    Dat is dus nog steeds boven het nationale gemiddelde maar niet meer zo extreem als in het begin. Maar juist in het begin is het makkelijk.
    Ik bedoel: als student had ik jarenlang op een klein kamertje geleefd en geen auto gehad en kwam ik rond van een bedrag lager dan het minimumloon.
    Dus die levensstijl even een jaartje of drie doorzetten terwijl je toch een aardig aanvangssalaris hebt is niet moeilijk en levert grote maandelijkse spaarsaldi op.

    Als je later in een grote flat gaat wonen, een auto hebt, etc. en je wil dan ineens heldhaftig meer dan de helft van je inkomen gaan sparen, dan is dit natuurlijk nogal lastig. Dan ineens een forse stap terugzetten zou je gevoel van welbevinden behoorlijk schaden. Maar in het begin even wachten met de opgang en gewoon leven zoals je je hele studententijd lang hebt gedaan, doet geen pijn.

    Je wordt alleen wat raar bekeken door ex-studiegenoten die wel allemaal een auto hebben, in een luxe flat wonen en verre reizen maken.
    Als je gevoelig bent voor peer pressure, is het misschien lastig maar als je je verstand kan laten prevaleren, lukt het wel om juist in het begin heel snel een berg geld te sparen.

    Nog een leuk bijverschijnsel: als je van elke 100 aanvankelijk maar 40 uitgeeft (bij een spaarquote van 60%) en dit geleidelijk aan laat stijgen tot 80 (bij een spaarquote van 20%), dan kan je zelfs bij onveranderd salaris je consumptie verdubbelen.

    Je kan jezelf er 10 jaar lang 7% bijgeven!
    Wat nou koopkachtstijging dankzij het kabinet? Dat doe je gewoon zelf! 🙂

    Wie nu, na al die jaren mijn flat binnenkomt zal niet bepaald het idee hebben dat ik armzalig leef.
    Maar een auto? Neen, die heb ik nog steeds niet (nodig).

  25. [54] Michielsen, ik heb genoten van jou verhaal want ik herken er veel in: ook met bijna nul begonnen (als zelfstandige), weinig ‘luxe’ gepermitteerd (maar daar zat ik in het geheel niet mee) en inmiddels redelijk ‘onafhankelijk’ zoals dat heet. Wat ook heeft meegeholpen is dat ik er altijd vanuit ben gaan dat er niets zo onbetrouwbaar is als een overheid. Dat zal bij jou niet veel anders zijn.
    Compliment!

  26. [54] "Maar een auto? Neen, die heb ik nog steeds niet (nodig)": Dit is dan wellicht waar je de bocht uitgaat Michielsens, want er is heeeeel veel geld te maken met automobielen! "klassiekers", wel te verstaan. Simpel, snel voorbeeld: Een Lincoln Mark 5 uit 1979 koop je zonder Nederlandse papieren voor ca 3000 euro. Een lakje er op (1500 e) geeft al een verkoopprijs van 7000 euro, papieren (Ned) er bij geeft een verkoopprijs van ca 9.000 euro. De wagen an sich is onverwoestbaar, deze kostte in 1979 85.000 gulden, gelijk de koopprijs voor een gemiddelde rijtjeswoning! Kijk, over investeren gesproken… en er komen er nooit meer bij! Er zijn al klassieke modellen die rond 1975 5000 dollar kosten en nu van de hand gaan voor 50.000 euro! Beter nog dan goud dus!! (ha, ha, ha!!!)

  27. [56] Bertus,

    Een Lincoln ?

    Ik rij eigenlijk liever met "Jefferson Davis" of een "General Lee" .Wat kosten die ? 🙂

    Groetz,

    Cincinnatus

  29. [56] Bertus,

    Dank voor het advies.
    Toch denk ik dat ik het niet ga opvolgen want:

    – ik heb nl. 2 linkerhanden
    – de koers van een Lincoln kan je niet dagelijks volgen
    – je moet moeite doen om via een advertentie een koper te vinden
    – je kan hem niet binnen de 24 uur overboeken naar het ander eind van de wereld
    – je moet er een garage voor hebben want je kan hem niet in je nachtkastje kwijt (i.t.t. tot wel honderd keer de waarde aan goud)
    – papieren? dat ruikt naar overheidsinterventie en administratie en vergunningen en onzekerheid
    – ik ken niks van auto’s dus ik zou me een Washington voor een Lincoln laten aansmeren
    -…

    Niettemin dank voor de tip.

    Misschien ben ik wel bereid deel te nemen in een "auto-project" dat een ander uitvoert.

    Bv. ik leg 2000 euro in, jij 1000 en jij doet al het werk. Vervolgens verkopen we hem zo duur mogelijk en delen we de opbrengst 50-50. Gaat het om 9000 euro, dan hebben we dus elk 4500. Voor mij een winst van 2500, voor jou zelfs van 3500, maar die extra 1000 was dus voor de moeite. Mijn rendement op geinsvesteerd capitaal is dan een alleszins redelijke 125%. Het jouwe zelfs 350% (i.p.v. 200% als je het alleen had gedaan).
    Als we dit alles binnen een jaar kunnen bolwerken, zie ik het wel zitten om dat eens te proberen.

    Laat me weten of je hier concreet interesse in hebt en zo ja hoe ik je dan kan bereiken.
    Vanaf eind van de week ben ik evenwel een maand naar mijn soortgenoten (de vlijtig sparende Chinezen).

    Groeten,
    Michielsens

    PS mijn eigen email post ik hier niet maar je zou Hub een mail kunnen sturen met het verzoek die aan Michielsens door te sturen. Ik denk dat hij daar geen bezwaar tegen zal hebben. Als ik dan jouw email heb kunnen we vervolgens mekaar rechtstreeks mailen.

  30. [55] Inderdaad Vincent,

    Mijn filosofie is dat de overheid een onbetrouwbare partner is die eenzijdig de regels in haar eigen voordeel kan interpreteren of zelfs ronduit veranderen.

    Jarenlang betaal je premies maar als je ineens zelf werkloos wordt, dan blijkt dat die 70% van het laatstverdiende loon wel aan een plafond gebonden te zijn.
    Gek, want mijn premies waren niet geplafoneerd tot een bepaald maximum wat overeenstemt met het bedrag waar ik later slechts aanspraak zou kunnen op maken.

    Bovendien heeft men van mij dit geld zomaar genomen zonder dat ik over de besteding wat te zeggen had, maar als ik zelf een uitkering aanvraag (en dus mijn eigen afdrachten recupereer), moet ik wel aan allerlei regels voldoen zoals bereid zijn een baan onder mijn niveau te accpeteren etc.

    Dus als ik geld aan hen geef, mag ik geen voorwaarden stellen maar als zij het aan mij retourneren mogen ze dat wel?

    Uiteraard gaat het dan om onredelijke betuttelende voorwaardes afgestemd op mavo-ers maar niet op top-academici die bv. op hun 26e al meer hadden bereikt dan studiegenoten doorgaans pas rond hun 33 bereiken.

    Met pensioenen is het ook zo. Je bouwt zg. langzaam rechten op maar tegen de tijd dat ik 65 ben, zal er ofwel geen pensioen meer zijn ofwel pas vanaf je 70e en vermoedelijk ook een kariger bedrag.

    M.a.w. mijn strategie is erop gericht voldoende geld te hebben om ook zonder overheid rond te kunnen komen.

    Blijkt dan op mijn 70e ineens dat ik toch nog maandelijks 2000 euro AOW krijg (die na gierende inflatie amper nog 200 euro van vandaag waard is), dan is dat mooi meegenomen: een mooi zakcentje om 1 keer per maand eens lekker met mijn vrouw en kinderen van te gaan eten (bij de Chinees).

    Maar domweg erop vertrouwen dat "Den Haag" wel voor me zal zorgen?
    Neen, mooi niet. Ik geloof al lang niet meer in Sinterklaas en dus ook niet in al die Sinterklazen op het Binnenhof, die het toch zo goed met ons voorhebben.
    Harry’s zijn het – zoals in de film "Harry, un ami qui vous veut du bien".

    Groeten,
    Michielsens

« Oudere reacties Nieuwere reacties »

Comments are closed.