We hebben het in het verleden wel eens gehad over het verkopen van organen. E.e.a. is verboden door de overheid, ‘om de zwakkeren’ te beschermen. Dergelijke argumenten kunnen keihard onderuitgehaald worden. Bijgevoegd artikel laat zien dat er inderdaad een andere kant van de medaille is, waar het tegendeel wordt bewezen.
De Nieuw-Zeelander Shane Torrance mag zijn geamputeerde been niet verkopen op internet. De man plaatste deze week een advertentie op de veilingsite ‘Trade Me’. Die haalde de advertentie een paar uur later echter weer van het net wegens ‘smakeloosheid’.
Er staan veel meer smakeloze dingen op internet, bovenstaande advertentie stoort me nog wel het minst.
Torrance verloor ruim een jaar geleden zijn been door suikerziekte. Hij bewaarde het getatoeëerde lichaamsdeel al die tijd in zijn vrieskist. Hij hoopte zo’n 3000 Nieuw-Zeelandse dollars (omgerekend ruim 1600 euro) op te kunnen strijken. Het geld wilde hij gebruiken voor de behandeling van zijn dochter, die eveneens suikerziekte heeft.
De veilingsite vindt het dus smakeloos dat dergelijk geld wordt besteed aan een dergelijke nobel doel. Ik vind het initiatief van de man eigenlijk lovenswaardig. Zijn actie lijkt me totaal niet immoreel in vergelijking tot bijvoorbeeld belastingen heffen om vervolgens dat geld over de balk te smijten.
De advertentie is twintig keer bekeken, voordat de site haar verwijderde. Niemand bracht echter een bod uit op het been. Torrance heeft inmiddels andere plannen met zijn been. “Ik laat het balsemen en zet het op de schoorsteenmantel of gebruik het als grap bij barbecues. Dan zet ik het op tafel naast de salades.”
Hoewel over dergelijke humor het laatste woord niet is gezegd, waardeer ik deze man eigenlijk verschrikkelijk dat hij zo’n zware ziekte zo luchtig inziet. Ik zou willen dat ik de kracht had om er dan zo tegen aan te kijken.
Zijn houding dwingt veel respect af, ook al zit hij met zijn been in zijn maag.
Hij kan niet met het verkeerde been uit bed stappen
Mmm, hij zal zich niet meer op het verkeerde been laten zetten.
Deze man klaagt tenminste niet steen en been.
Een been "verlies" je niet, dat wordt in de meeste gevallen in een ziekenhuis geamputeerd. In Nieuw-Zeeland krijg je het dan kennelijk keurig verpakt mee naar huis….
Sterk verhaal.
Bij verkoop heeft hij toch mooi een doekje voor het bloeden.
Ik zie er geen been in dat iemand zijn zelfbeschikkingsrecht ten volle benut.
Zelfde punt bij orgaandonatie. Waarom mogen mensen na hun dood hun organen niet verkopen ? Op die manier zal het tekort aan donororganen rap weggewerkt zijn. De overledene kan een nette begrafenis krijgen en/of de erfgenamen houden nog een centje over (nadat struikrover Staat is langsgeweest uiteraard).
Nee, de burger mag tijdens zijn/haar leven en na het verscheiden wel belasting betalen maar mag zelf niets in rekening brengen.
Uiteraard blijft het been eigendom van deze man en mag hij dat derhalve ook te koop aanbieden.
Wel heeft de veilingsite het recht om
te weigeren het te veilen.
De staat daareentegen mag niet de man verbieden z’n been te verkopen en de
veilingsite verbieden het te koop aan te bieden.
Groetz,
Cincinnatus
Comments are closed.