Door bureaucratie, inefficiëntie en nepotisme komt slechts 20% van de ontwikkelingshulp aan bij de mensen waar het voor bedoeld was.
Bovendien wordt 40% van het budget besteed aan de aankoop van te dure goederen en diensten in de donorlanden zelf. Dat schrijven twee grote internationale hulporganisaties Oxfam en Auction Aid. ANP.

Als we dan ook nog stellen dat bij het ophalen (vaak door de fiscus en bij particuliere hulporganisaties kunnen de kosten tot 50% oplopen) ook nog eens 20-30% verloren gaat, alsmede 20-30 % verloren gaat aan het ‘goed’ verdelen, blijft er wel heel weinig over.
Waarna vervolgens met dat weinige, nog eens de plaatselijke bevolking afhankelijk en de bestaande productie kapot gemaakt wordt.

Ik pleit hier niet om dan maar nooit meer hulp te verlenen. Ik pleit voor een libertarische oplossing, namelijk een vrijere markt, geen overheidsbemoeienis waarbij ik meer overhoud om te geven en de ontwikkelingslanden meer kunnen produceren/verkopen, zodat zij minder hoeven te ontvangen.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

23 REACTIES

  1. Hoe denk je over particuliere organisaties ?
    Ikzelf geef soms alleen aan mensen die ik persoonlijk ken.

  2. Een vrije markt zonder overheidsbemoeienis biedt geen enkele garantie voor een eerlijkere verdeling van hulpgoederen. Dat is alleen maar ‘wishfull thinking’om de libertarische gedachte verder uit te dragen. Onderbouw de stelling maar eens.

  4. Het LEGER des HEILS is de ENIGE betrouwbare charitatieve instelling in de wereld …. met een lange zeer gunstige … "track record".

    Enwel, omdat zeer weinig aan de strijkstok blijft hangen omdat het zelf uiterst bescheiden mensen zijn. Daarnaast verstrekt het "Leger" altijd alle hulp RECHTSTREEKS aan de hulpbehoevenden … en maakt geen deals met "machthebbers". De rest zijn allen ordinaire echotrippers en corruptenaren … Het Rode Kruis inbegrepen …

  5. Ontwikkelingshulp in de vorm van giften is een achterhaald systeem. De combinatie van het verminderen van handelsbarrières en het voorwaarden stellen aan leningen, zoals het afdwingen van anti-corruptiemaatregelen werkt beter en daar worden alle partijen beter van. De landbouw ontwikkelt zich snel in bijvoorbeeld Afrika, zij het veelal onder Westerse leiding. Is dat de doorn in het oog van Oxfam?

  6. Wat een FANTASIE:

    "" … Ik pleit hier niet om dan maar nooit meer hulp te verlenen. Ik pleit voor een libertarische oplossing, namelijk een vrijere markt, geen overheidsbemoeienis waarbij ik meer overhoud om te geven en de ontwikkelingslanden meer kunnen produceren/verkopen, zodat zij minder hoeven te ontvangen. ""
    =======================

    Ik kan mij steeds minder aan de indruk ontrekken dat het Libertarisme, al net als alle religies steeds eigen goden blijft bedenken zonder inachtneming van de brute realiteit …

    En nu moet er een libertarisische god(en een libertarische oplossing) voor de vrijgevigheid komen, genaamd een "vrijere markt".

    Tis en blijft helaas zuiver geloel in de marges … en hier is he: ""geef mij meer geld, of laat mij meer van overhouden … en ik geef meer weg …"" B-i-i-i-g Deal!

    Meesten wete niet een wat een "vrije markt" betekend in realiteit, evenmin als "individuele souvereiniteit". Vooral dat laatste is als intitutionele "principe" zuiver a crock-o-shit.

  7. [5] Beroepsmatige "Liefdadigheids"instellingen hebben … steeds ellendelingen NODIG. Net als een "verzorgingsstaat" pathetische mensen … die zo slecht aan toe zijn – of worden gehouden – dat zij levenslang "verzorgd" moeten worden …

  8. Dus als ik het goed begrijp hebben 2 van de vele organisaties die gestolen geld herverdelen aan de door regelgeving arm en dom gehouden negertjes 30 jaar nodig gehad om tot de conclussie te komen dat ze in staat waren 20% van de aangeleverde gelden nuttig te besteden, behoorlijke overhead, daarbovenop natuurlijk het geld dat verloren ging bij het inzamelen van de getolen gelden wat het percentage nog verder zal drukken.

    Foei, niet meer doen en beter beloven zullen we meteen de ontwikkelingshulp maar verdubbelen!
    Nee ik weet het beter, we geven iedereen die aan de criteria voldoed wereldwijd een fraude-ongevoelige pinpas met een maandelijkse toelage om in het levensonderhoud te voldoen.

  10. Ik denk dat je van het vrije markt principe in deze context minder moet verwachten dan wellicht verondersteld. Het vrije markt principe is immers gebaseerd op het maken van winst?

    Grote bevolkingsgroepen in de wereld hebben op dit principe een ‘andere kijk’. Neem de Tsunami-ramp. Wat blijkt in het kort? Getroffen groepen prevaleren ‘een vrij leven’, -op bescheiden financiele basis-, boven veel winst maken en bijvoorbeeld een ‘groot bedrijf runnen’. Zij werken 1 dag, verdienen 10 euro, geven dat de volgende dag uit en de 3e dag wil men wel weer komen werken… Sommige mensen hebben gewoon andere prioriteiten, of ons dat nu uitkomt of niet. Kijk maar eens hoeveel Tsunamiegeld er nog in kas zit. Voor een groot gedeelte wegens deze oorzaak.

  11. [10] en de anderen:
    winst maken in de zin van hogere opbrengst hetgeen kan zijn geld (wat Sander, specifiek, bedoeld) maar ook nastreven geluk, rust, minder zorg etc.
    Als ik meer geld overhou, of minder tijd om netto een behoorlijk inkomen na belasting te bereiken, ZOU ik kunnen beslissen liefdadigheidswerk, tijd aan de Vrijspreker of een waterleiding in Senegal te gaan aanleggen.
    Die niet direct geldelijke beloning kan voor mij heel motiverend zijn, ook in een kapitalistische omgeving.
    Zelfs in de huidige overgereguleerde en gefiscaliseerde omgeving, blijken er nog steeds (ook libertariers) mensen te zijn, die allerlei vrijwillegers werk of giften doen.
    Ik kan me niet voorstellen dat dat aantal af zou nemen wanneer meer mensen, netto meer verdienen, oa doordat ze zelf mogen uitmaken waar hun belastingcenten naar toe zouden moeten gaan.
    Er komt dan tevens nmeer concurrentie tussen de goede doelen clubs: niet op het gebied wie de beste maatjes met de uitdelende machthebbers is, maar welke het beste resultaat kan aantonen. [2]

  13. Voor bedrijven zou deze vrije markt wellicht geen geldelijke winst opleveren, maar wel iets veel belangrijkers: een goede naam. Die is voor veel bedrijven ongelofelijk belangrijk.

    In de VS wordt jaarlijks voor ongeveer $240 miljard aan hulp gedoneerd door bedrijven en (rijke) particulieren. Daar vallen ook ontwikkelingshulp, onderwijs en bibliotheken onder. En dat betreft alleen nog maar de geregistreede hulp. Het komt er zeer regelmatig voor dat een buurt geld inzamelt om b.v. een dure operatie voor een buurtgenoot te betalen.

    Particuliere hulp versterkt de sociale cohesie enorm, een van de zaken die dankzij onze socialistische verzorgingsstaat nauwelijks meer aanwezig is in dit land.

    Daarnaast liet de 19e eeuw zien dat mensen elkaar op vrijwillige basis willen helpen. Weeshuizen, onderwijs en directe hulp bijvoorbeeld waren allemaal particuliere aangelegenheden. Kinderen uit arme gezinnen konden voor weinig of geen geld onderwijs volgen dankzij bijvoorbeeld de kerk of particulieren. Die gaven dan geen geld maar financieerden het onderwijs voor de direct betrokkenen. Dit fenomeen was met name in de VS en Engeland duidelijk zichtbaar.

    Kortom: als het moet, dan gebeurt het. En ja, er zullen in zo’n geval ook mensen zijn die buiten de boot (dreigen te) vallen.

  14. [10] Een vrije markt is niet gebaseerd "op het maken van winst", maar op een optimale allocatie van productiemiddelen. Wanneer deze niet goed verdeeld zijn, kan er veel winst gemaakt worden; dit trekt andere investeerders aan (er is vrije toetreding) waardoor de winst daalt -> meer productiecapaciteit in de betreffende sector & lagere prijs.

    Ik denk dat dit de sterkste troef is van de vrije markt, optimale allocatie. Dit in tegenstelling tot planeconomieen, waarbij b.v. Mao per ongeluk 100 miljoen doden op z’n geweten kreeg doordat er e.e.a. fout ging bij de allocatie van productiemiddelen tbv voedsel.

    De provincieen die zich het minst hadden aangetrokken van zijn regels, hadden de minste doden.

  15. [3] Inefficiente staatsrepressie hoef ik niet te onderbouwen want dat is hier de stelling al en die wordt door mij primair niet tegengesproken. Ik beweer dat een vrijere markt niet noodzakelijk tot efficientere en betere hulp zal leiden en daar heb ik nog geen serieuze tegenwerpingen op gehoord. En mrXL onderschrijft mijn stelling al want liefdadigheid is zeker geen optimale allocatie van productiemiddelen.

  16. [15]
    “Ik beweer dat een vrijere markt niet noodzakelijk tot efficiëntere en betere hulp zal leiden”

    Meen je dat ? Dus omdat mensen brood nodig hebben kan dat beter door een staatsbakker worden gebakken en verkocht ? Zo’n door beleidsambtenaren en politici gereguleerde economie is nu juist volstrekt inefficiënt gebleken, omdat geen enkele ambtenaar het overzicht noch de middelen heeft om aan miljoenen individuele wensen tegemoet te komen. De eenheidsworst die daardoor noodzakelijkerwijs ontstaat blijkt nauwelijks aan te sluiten bij de werkelijke behoeften. Dat heeft de ineenstorting van het Oostblok toch wel overduidelijk laten zien, dacht ik.

    “liefdadigheid is zeker geen optimale allocatie van productiemiddelen”

    Waarom niet ? Je vermindert er criminaliteit mee. Je geeft arme mensen zo nieuwe kansen om naar legale middelen van bestaan te zoeken. Dat stimuleert dus nieuwe bedrijvigheid.

    Liefdadigheid is een vorm van venture capitalism. 😉

  17. Liefdadigheid is een vorm van venture capitalism. 😉

    😛 Met die opmerking wil ik de week wel beginnen!

  18. [16] In Tilburg mocht een gehandicapte man op advies van de GGD ooit eens een bezoekje aan de hoeren brengen (of hij kreeg een escortdame op bezoek) op kosten van de gemeente. Hij had ook recht op seks, vonden de onderzoekers. Een staatswipje dus. Zou er ook een markt zijn voor dat soort liefdadigheid? 😉

    Mary Ruwart heeft ooit eens een artikel over particuliere liefdadigheid in een Libertarische samenleving geschreven

    Zie http://www.libertarian.nl/N…

  19. [16] Brood bakken en liefdadigheid is appels met peren vergelijken. Maar ook brood bakken kan beter centraal geleid worden; het voorkomt overproductie en verkwisting. Grappig hoe er altijd verwezen wordt naar het falen van het oostblok om een goed geleide economie tot stand te brengen. We gaan het bedrijfsleven van nu ook niet meer vergelijken met dat van 100 jaar geleden. Waarom zou wat werkt voor het bedrijfsleven niet kunnen werken voor de staat? Als ergens een geleide economie van toepassing is dan is dat wel in bedrijven, overigens met dezelfde uitwassen die het oostblok nu worden verweten. Ik bestrijd dat liefdadigheid tot minder criminaliteit zou leiden; dat is wishful thinking op zijn best. Hoe komt de conclusie tot stand dat je door iemand een boterham te geven deze persoon een nieuwe kans krijgt. Ik stel dat het geven van die boterham leidt tot precies het tegenovergestelde, gemakzucht.

  20. [19] Geef dan maar eens aan hoe broodbakken centraal geleid kan worden, zonder dat er sprake is van verkwisting of een tekort aan brood en zonder een verschraald keuzeaanbod. Hoe ga je de broodbehoefte van 16 miljoen mensen meten, waarvan een deel niet elke dag hetzelfde wil? Denk b.v. ook eens aan al die bedrijfskantines, lunchrooms en restaurants. Denk aan al die mensen die zoutloos moeten eten. Hoe ga je dat achterhalen? Hoe ga je bepalen wie van die 16 miljoen mensen zin heeft in een bruine boterham, een witte, een luxe broodje, een croisantje of bij nader inzien toch liever een krentebol of een pistoletje? En dan zul je je productiemiddelen (waaronder ook het personeel valt) ook nog eens centraal moeten bepalen. En hoe bepaal je hun loon? En de prijzen voor al die diverse broden? Hoe dacht je dat allemaal te gaan doen?

    Het antwoord is: dat gaat niet. Er is maar een systeem dat dat redelijk goed kan en dat is de vrije markt. Afhankelijk van vraag en aanbod i.c.m. de prijsinformatie wordt over het algemeen relatief weinig verspild. Bakkers en winkels (supermarkten) fungeren hierbij als degenen die de markt ‘aftasten’ en bedienen voor de buurt waarin ze zich bevinden. Afhankelijk van de hoeveelheden die er verkocht worden kunnen zij beter dan welke ambtenaar dan ook inschatten wat er ingekocht moet worden. Het voordeel hiervan is, dat als er in een bepaalde winkel een tekort is, de klant 500 meter verderop in een winkel, waar een overschot is, alsnog zijn broodje of croisantje kan kopen. Die tekorten en overschotten houden elkaar redelijk in evenwicht.

    Bedrijven hebben inderdaad ook een plan-economie, maar dan wel op micro-niveau. En dat plant toch echt een stuk makkelijker dan op macro-niveau. Bedrijven zien direct waar ingrepen noodzakelijk zijn en handelen daar ook naar. Investeringen, bezuinigingen, ontslagen, nieuw personeel etc. Grote bedrijven splitsen hun organisaties vaak op in business-units met eigen bevoegdheden, omdat die efficienter kunnen werken. Dus met "diezelfde uitwassen als in het oostblok" valt het wel mee.

    Zoiets gebeurt bij de overheid niet of nauwelijks. De overheid werkt het eerder in de hand. Door al die duizenden wetten en regels moeten bedrijven veel "overhead" inhuren. Soms is het voor een bedrijf economisch interessant om mensen in te huren die de mazen in de milieu- en belastingwetgeving kennen, om op die manier kosten te besparen. Dat is niet bepaald een schoolvoorbeeld van productief werk.

    Het algemeen falende overheidsbeleid is toch wel het duidelijke bewijs dat een macro-planning niet of nauwelijks werkt. Ondanks al die tienduizenden ambtenaren zijn het juist de overheidsdiensten waar de meeste klachten over zijn. Onderwijs, politie en de gezondheidszorg zijn de beste voorbeelden, terwijl er nauwelijks of geen klachten zijn in de sectoren waar de concurrentie het hevigst is. Dat geeft op z’n minst te denken.

    Als de overheid zou beginnen om veel meer bevoegdheden bij de gemeenten neer te leggen en zelf alleen zou zorgdragen voor politie (landelijke en internationale zaken), justitie, defensie en evt. bepaalde infrastructuur tussen die gemeenten, dan zou er meer concurrentie op gemeentelijk (een soort micro-niveau) plaats gaan vinden. Het duurt natuurlijk even voordat deze "markt" in balans is, maar dat zou al wat kunnen schelen t.o.v. de huidige situatie.

    Ik kan je "The road to serfdom" (De weg naar slavernij) van F.A. Hayek aanraden. Daarin staat uitstekend beschreven waarom een plan-economie door een overheid niet werkt en gedoemd is tot mislukken, ondanks al haar "goede" bedoelingen.

    Voor liefdadigheid geldt precies hetzelfde: op lokaal niveau geregeld werkt dat beter dan landelijk. Bovendien ontstaat er een betere sociale controle en een sterkere sociale cohesie als mensen meer op elkaar zijn aangewezen. Dat gebeurt ook uit eigenbelang: vandaag help ik Pietje die tegenover me woont want dan kan ik er vanuit gaan dat Pietje mij ook helpt als ik hulp nodig heb. Met name binnen families en gezinnen zal dit verschijnsel duidelijk zichtbaar worden. Particuliere hulp zal er meer op gericht zijn om mensen te helpen zelfredaam te worden. M.a.w. geen geld of eten, maar mogelijkheden aanbieden om mensen zelf hun boterham te laten verdienen. Kleine klusjes laten opknappen tegen een kleine vergoeding bijvoorbeeld. Belastingvrij uiteraard. 😉

  21. [19]
    Aan het bovenstaande van Harry zou ik nog kunnen toevoegen, dat met name de concurrentie tussen bedrijven (en bij grote organisaties de concurrentie tussen bedrijfsonderdelen) de efficiency sterk bevordert. Het houdt de organisaties scherp en klantgericht, puur om te kunnen blijven voortbestaan en, bij succes, te kunnen groeien. Het bevordert het kostenbewustzijn en de drang om voortdurend te blijven innoveren en steeds nieuwe kansen te zoeken.

    Dat zijn nu precies de punten die bij een overheidsorganisatie ontbreken. Die heeft immers ‘een gedwongen winkelnering’, burgers hebben vaak geen makkelijk alternatief (anders dan compleet emigreren). Een slechtere dienstverlening betekent bij de overheid niet dat er ‘klanten’ weglopen. Er is daarom nauwelijks een prikkel om het beter te doen, anders dan de zeer indirecte via de politiek. Overheidsorganisaties zijn als iedere andere monopolist: ingeslapen en naar binnen gekeerd en daardoor volstrekt inefficiënt.

    Een typisch voorbeeld zijn de zgn ‘prestatiecontracten’ van de politie. Dat zijn afspraken tussen de korpschefs en de minister om de misdaad omlaag te krijgen. De burger heeft daar maar zeer indirect invloed op. Veel beter zou natuurlijk zijn als burgers hun wijkbeveiliging rechtstreeks betaalden zodat ze het beveiligingsbedrijf direct op de resultaten konden aanspreken en bij wanprestatie naar een concurrent konden gaan.

  22. [20] Alsof er nu geen sprake is van verkwisting. De broodbehoefte voor 16 miljoen mensen is zeer eenvoudig te meten. Daar hoef je geen zware studie voor te volgen. Als ik me daar 14 dagen in verdiep weet ik het.
    De vrije markt kan het alleen maar door enorme overproductie, wat leidt tot kostprijsverhoging omdat de verliezen in het verkochte ingecalculeerd worden. Dat is inefficient en geeft verspilling van grondstoffen.
    De planeconomie van een multinational kun je niet bepaadl microniveau noemen.
    De klacht over teveel overheidsbemoeienis en de daarmee gepaard gaande kosten kan ik zonder meer onderschrijven.
    Algemeen falend overheidsbeleid is geen bewijs dat macroplanning niet kan werken. De overheid zou wel meer bevoegdheden weg moeten leggen bij gemeenten. Daarbij kan nog steeds centrale aansruring plaatsvinden. Hoe kan bv. Europa anders geregeerd worden?
    Bedankt voor de boekentip; THE ROAD TO SERFDOM. Die zoek ik even op.
    Een socialist spreekt niet over liefdadigheid en ik ben het met de stelling ook niet eens. Sociale controle heeft een twijfelachtige allure. Leidt al snel tot heksenjacht.

  23. [22] Over 14 dagen verwacht ik een uitgebreide rapportage van je. Let wel: zonder verschraald keuzeaanbod, dus al die tientallen broodsoorten die er zijn wil ik terug zien in je rapport, inclusief zoutarm, glutenvrij, koemelkvrij en wat dies meer zij. Ik wil ook zien hoe de bijbehorende prijzen tot stand komen en natuurlijk hoe je alles bepaald en berekend hebt, inclusief je onderzoekspopulatie. De link naar je documenten waarin alles keurig beschreven staat kun je in dit topic posten.

    Overproductie? Je bedoelt toch niet de melkplassen en boterbergen die zijn ontstaan door dat geweldige EU-beleid en haar minimumprijzen?

    Als er sprake is van overproductie in die mate die jij bedoelt dan zal die op de vrije markt snel ongedaan gemaakt worden. Er is dan immers sprake van verspilling en dus van verlies. In het kader van kostenbesparing wordt er de volgende keer minder geproduceerd. Alleen bij nieuwe producten kan er tijdelijk sprake zijn van een tekort dan wel een overschot, omdat vraag en aanbod nog op elkaar afgestemd moeten worden. Ook bij een echte crisis, bijvoorbeeld een oorlog of een grote ramp, kan de markt verstoord raken, maar dat gebeurt slechts zeer zelden.

    Waarom staat er nooit iets in de krant over broodbergen, colameren, ranjavijvers of computerheuvels als er sprake is van zo’n enorme overproductie op de vrije markt? Mij lijkt dat toch nieuws. Maar zelfs vanuit de anti-vrijemarkthoek hoor je daar nooit iets over. Dat geeft toch te denken.

    Je hoort mij trouwens niet zeggen dat de vrije markt tot op het brood nauwkeurig voldoet aan de vraag. Die vraag is immers geen constante (tip: houd daar trouwens rekening mee met je rapportage!).

    De planeconomie van een multinational bestaat veelal uit verschillende planningen van de onderliggende units. En het zijn niet alleen de grote multinationals die goederen aanbieden.

Comments are closed.