Uit een enquête van “Intermediair” blijkt dat ruim één op de tien ambtenaren wel eens informatie heeft achtergehouden voor ministers of staatssecretarissen of kent een collega die dat heeft gedaan.
Het is dè manier om politici te sturen, zeggen de ambtenaren.
De NOS bericht verder:
Minister Remkes vindt het achterhouden van informatie onacceptabel en werkt aan een systeem om het achterhouden te registreren.
Verder vinden de Rijksambtenaren dat de Tweede Kamerleden te weinig juridische kennis hebben. Daardoor is de kwaliteit van de wetgeving met name de laatste vijf jaar afgenomen, zeggen ze.
Wel, Johan Remkes zal dit dus nu het “achterhouden” gaan registreren. Maar eerst moet daar een systeem voor ontworpen worden. Misschien moeten ambtenaren de achtergehouden informatie wel in dat systeem melden! Let wel, “achterhouden” is een vorm van bedrog.
Dat de kwaliteit van de wetgeving afgenomen is, en nog steeds verder aan het afnemen is, zal niet tot grote verbazing van onze lezers leiden.
Het belangrijkste uit dit bericht is echter de realisatie dat Nederland (en in versterkte mate de EU) in feite bestuurd wordt door ritselende ambtenaren.
Er is maar één oplossing: Complete ministeries, met al hun ambtenaren, afschaffen, te beginnen met het ministerie van Cultuur.
Leve de democratie.
Het zelfde gebeurt met het nieuws.
Journalisten houden ook info achter voor de burger waardoor de burger niet op de hoogte is van zo veel mogelijk info alvorens te stemmen.
De democratie wordt zo dus op twee manieren ondermijnd, door de journalisten en door de ambtenen.
Ontwikkelingssamenwerking, daar heb ik ook zo’n hekel aan. Opdoeken dat mini-ministerie.
Dat we een staatssecretaris hebben die zich bezig houdt met Sesamstraat is natuurlijk ook te achterlijk voor woorden. Ook opdoeken.
Als je nou flattax invoert kan je ook bij de belastingdienst flink snijden.
Maar niet te veel snijden hoor …. anders worden er teveel ambtenaren werkloos (dat was cynisme, sarcasme, whatever).
Hub, waarom wil je met cultuur beginnen? Mij lijkt economie dringender, gemeten naar de schade die we veroorzaken?
"we" moet "ze" zijn.
[3] Ja economie veroorzaakt meer schade. Het nadeel om daar te beginnen is dat de consequenties voor veel mensen niet te overzien zijn.
Bij Cultuur kun je eenvoudiger noemen dat iedereen zelf mag bepalen naar welke film hij wil gaan of welk schilderijtje hij wil kopen!
Ontwikkelingssamenwerking is op dat gebied ook een goede mogelijkheid.
Van een goede bekende van me die ooit bij een ontwikkelingsbank werkte, hoorde ik het volgende verhaal.
Hij werkte aan een zeer innovatief project (en nog een winstgevend ook) en bracht alle pro’s en contra’s vakkundig in kaart.
Financieel waren er eigenlijk alleen maar pro’s want het enige minpunt had te maken met een filosofische benadering nl. of deze deal nou wel "nuttig" was. Dit vormde dus geen risico voor de bank, maar stelde simpelweg de achterliggende gedachte ervan in vraag en dit op een bijzonder goed onderbouwde manier.
Toen zijn regiomanager dit las, wilde hij dat de investment officer dit uit zijn financieringsvoorstel haalde.
Deze weigerde omdat hij als professional van mening was dat hij niet betaald werd om projecten te laten goedkeuren doch om projecten volledig te analyseren al waarna een zo evenwichtig mogelijk oordeel geveld kon worden en niet een dat asymmetrisch slechts op de pluspunten gebaseerd was omdat alle minpunten uit het verslag gehaald waren.
Hij zei bereid te zijn zijn (macro-economisch onderbouwde) beschouwingen naar een bijlage te verleggen omdat de directie die in de praktijk toch niet leest, maar dat is uiteraard hun verantwoordelijkheid. Maar de informatie echt achterhouden zou niet gebeuren.
Zijn baas stemde daar uiteindelijk in toe maar toen begonnen de problemen pas.
Wat was nl. het geval?
Ofschoon deze specifieke deal innovatief was qua manier van financieren, had de bank in die sector al vele andere projecten gedaan. Sterker nog: ook al betrof het andere regio’s, zijn baas was degene die er steeds als "deskundige" werd bijgehaald.
Dus als de directie nu -omwille van het innovatieve karakter van de deal- het verslag van de investment officer volledig (dus inclusief bijlages) zou lezen, dan zou zij tot de ontdekking komen dat deals in deze sector eigenlijk compleet zinloos waren (vanuit ontwikkelingsoogpunt).
So what?
Tja, de directie zou dus vaststellen dat de nieuwe investment officer -overigens de jongste en laatstbijgekomene van de hele bank- over een analsysevermogen en inzicht beschikt dat zijn baas ontbeert.
Ruim 10 jaar lang had die nietsnut zich niet eens de vraag gesteld waarop de nieuwe investment officer in 1 A4tje het afwijzende antwoord uit de doeken deed.
De baas had dus schrik dat hij compleet voor joker zou staan als de jonge snaak met een rapport over zijn eigen project zou aantonen dat alle eerdere deals in die sector eigenlijk volslagen verloren moeite waren geweest. De "jarenlange ervaring" van de "deskundige" dreigde met 1 enkel A4-tje ontmaskerd te worden als een farce.
Dus wat deed de baas vervolgens?
Zijn jonge medewerker toesmijten met werk aan andere projecten waardoor deze nauwelijks nog aan zijn innovatieve project zou toekomen. Ondertussen beweerde hij dan bij personeelszaken dat de medewerker niet opschoot met zijn project en dus niet geschikt was en ontslagen diende te worden.
Om een lang verhaal kort te maken: … vervolgens volgde een hele strijd waarin de baas zich niet geneerde om een leugentje meer of minder en zelfs de deal saboteerde tot … de briljante jongeling die zijn carriere bedreigde uitendelijk na een maandenlange juridische strijd ontslagen werd.
Sneu, zal je zeggen, maar ach wat?
Tja, hierdoor kwam de deal in zo’n vertraging dat een deadline die met de klant afgesproken was, niet gehaald werd en deze miljoenen schadevergoeding kon eisen omdat hij door toedoen van de ontwikkelingsbank in zijn groei belemmerd werd.
Maar de "baas" waste zijn handen in onschuld: dat zijn medewerker niet deugde daar kon hij toch niks aan doen?
Dat zou de directie hem dus wel vergeven.
Kortom: hij werd niet door de directie als charlatan ontmaskerd en kon zijn baantje behouden. Dat dit de belastingbetaler bakken vol geld heeft gekost (een veelvoud van zijn salaris of ontslagvergoeding), is natuurlijk het laatste waar deze schurk wakker van ligt.
Had hij maar een paar ton gestolen! Dat zou de belastingbetaler minder hebben gekost dan de schade die hij met zijn onkunde aanrichtte (en waarschijnlijk nog steeds aanricht).
Ambtenaren die informatie achterhouden op grond politieke voorkeuren, moeten onmiddelijk ontslagen worden en een verbod krijgen om ooit nog voor de overheid te werken.
Zou me niets verbazen dat dezelfde soort ambtenaar stukken over asielzoekers naar de foute landen van herkomst stuurt om vervolgens een één of andere zelfde soort media in te lichten dat het ministerie stukken over asielzoekers naar de foute landen van herkomst stuurt.
Dit alles voor een politieke zaak.
Comments are closed.