Niet alleen particulieren rennen naar de staat voor troost en gerechtigheid, ook bedrijven (die toch beter zouden moeten weten) proberen regelmatig om het geweldsmonopolie van de staat in te zetten tegen concurrenten waar zij niet tegenop kunnen.

Zo schijnt gespecialiseerd en dus schaars personeel van het softwarebedrijf ATOS redelijk massaal over te stappen naar concurrent KPMG.

ATOS is daarom naar de staatsrechter gestapt en wil dat deze op grond van een concurrentiebeding uit het verleden tussen de betrokken bedrijven KPMG verbiedt om nog meer personeel van ATOS over te nemen.

Het lijkt mij dat de slavernij al zo’n 150 jaar geleden is afgeschaft zodat ATOS moeilijk eigendomsrechten op lijf en leden van medewerkers kan claimen en dat ATOS beter kan proberen om het personeel te houden door aantrekkelijkere voorwaarden te bieden dan KPMG.

ATOS probeert feitelijk via de rechter geld uit te sparen door het personeel te dwingen bij ATOS te blijven tegen slechtere arbeidsvoorwaarden dan deze mensen elders zouden kunnen krijgen.

Verder rieken concurrentiebedingen tussen bedrijven naar onderlinge marktverdeling zodat ik mij afvraag waar de monopoliegestapo van de staat nu blijft.

24 REACTIES

  1. Nou, zoals ik het lees hebben KPMG en ATOS in het verleden een contract opgesteld. En als dat klopt dan is hier gewoon sprake van contractbreuk, en staat ATOS volledig in zijn recht om hiervan aangife te doen.

    Ik zie ook niet echt geen probleem dat bedrijven onderling deze afspraken maken. Zolang er geen sprake is van onvrijwillige dwang moet de staat zich hier buiten houden.

  2. Hear, hear !! Weer zo’n stukje dat in een grotere kring dan die van deze onvolprezen Vrijspreker terecht zou moeten komen.

    Wat betreft je vraag "…waar de monopoliegestapo van de staat nu blijft": Een Gestapo heeft zo z’n eigen afwegingen van wat goed is voor de Gestapo!

    In het algemeen kunnen we zeggen (variatie op een bekend gezegde): "De mens wikt, maar de Staat beschikt."

  3. [1] [2] Uiteraard helemaal mee eens dat de staat zich hier buiten dient te houden !

  4. [1] ik ben het met je eens dat dit soort afspraken moet kunnen maar ze zijn alleen onder dreiging van staatsgeweld te handhaven en het kwalijke hier is dat ATOS de staat bijhaalt om zich ermee te bemoeien.

  5. [4] Zolang de staat er is, en de mogelijkheid biedt om dingen voor personen of bedrijven te "regelen", (vaak nog onder het mom dat het toch niets kost) zolang zullen er ook mensen zijn die daar gebruik van maken.

    Wat moet gebeuren is zorgen dat de staat zich niet meer met al die zaken mag bemoeien.

  6. [4] Ik zou niet helemaal weten bij wie ze anders (in deze maatschappij) hun recht zouden moeten halen. Wederom, als hier contractbreuk is gepleegd dan is ATOS schade berokkend en in dat geval zal er dus een rechter aan te pas moeten komen om hier een uitspraak over te doen. en KPMG tot de orde te roepen.

    Of bedoel je dat je liever volgens onze libertarische ideaal een zelfstandig rechtsorgaan / zelfstandige rechter / bemiddelaar zou zien?

    Als dit het geval is ben ik het natuurlijk volledig met je eens, maar tot we zover zijn zie ik voor bovenstaand voorbeeld geen andere oplossing.

    ATOS is in bovenstaand voorbeeld in ieder geval niet een bedrijf welke de overheid misbruikt om oneerlijke dwang uit te oefenen op andere concurrenten.

  7. [6] ik vraag mij af: die afspraken kunnen libertarisch al niet omdat hier derden, de werknemers, directe schade wordt aangedaan, ze worden immers gedwongen tegen slechtere voorwaarden te werken dan ze kunnen krijgen in een open vrije markt. Het doel van die afspraken is om een concurrentieslag te voorkomen tussen werkgevers.

    De staat wordt hier bijgehaald om concurrentie te voorkomen. ATOS moet zijn werknemers gewoon de marktwaarde betalen (die KPMG kennelijk wel bereid is te betalen) en niet proberen voor een dubbeltje op de eerste rang te zitten met behulp van staatsgeweld.

  8. Beste Wladimir, Hoe om te gaan met een werknemer die wordt weggekocht bij een concurrent vanwege zijn omvangrijke klantenbestand? Dit klantenbestand behoort het bedrijf toe en niet de werknemer. Mij lijkt (ook al heeft het ongewenste onlibertarische neveneffecten) een concurrentiebeding in dergelijk geval toch zinvol. Tenzij het misbruik van het klantenbestand eenvoudiger, dan nu het geval is, kan worden bestraft.

  9. Beste Wladimir, Hoe om te gaan met een werknemer die wordt weggekocht bij een concurrent vanwege zijn omvangrijke klantenbestand? Dit klantenbestand behoort het bedrijf toe en niet de werknemer. Mij lijkt (ook al heeft het ongewenste onlibertarische neveneffecten) een concurrentiebeding in dergelijk geval toch zinvol. Tenzij het misbruik van het klantenbestand eenvoudiger, dan nu het geval is, kan worden bestraft.

  10. [8] als een concurrent dezelfde werknemer voor hetzelfde werk op dezelfde plek aanzienlijk meer kan betalen dan is de huidige werkgever wel erg hebberig, lijkt mij. Dat opbieden tegen elkaar van werkgevers houdt overigens op zodra de werknemer te duur wordt, dus de prijs van die werknemer komt in de vrije markt tot stand en dat propageren wij hier toch.

    Verder behoort een klantenbestand niet aan iemand, de klant is geheel vrij om zijn leveranciers te kiezen zodat hier een tweede partij wordt benadeeld, de klant die geen toegang krijgt tot een concurrenrende leverancier.

    Dit hele verhaal hangt trouwens van de klant af: als deze er geen bezwaar tegen heeft dat een inhuurkracht via een andere werkgever bij hem zit dan zijn we er.

  11. [10] overigens heeft een werknemer die zoveel goodwill in de markt heeft dat klanten hem willen hebben ongeacht voor wie hij werkt wel een gaatje in zijn hoofd als hij niet voor zijn eigen begint (heb ik in 1985 al gedaan vanwege dezelfde situatie) omdat hij een voor hem een totaal nutteloze werkgever meezeult en gratis bakken met geld geeft voor wat schijnzekerheid want zodra de markt wat minder wordt ligt hij er net zo snel uit zoals veel werknemers bij VOLMAC, CMG, ORDINA, GETRONICS en zo hebben gemerkt toen de markt wat minder werd: allemaal massal op straat ondanks de miljarden die zij de baas in de loop der jaren hebben opgebracht.

  12. [11] "Klantenbestand" is heel makkelijk op te bouwen. Namen+adressen zijn overal al dan niet gratis verkrijgbaar. Bij mijn weten zijn klanten trouw tot dat men het elders beter of goedkoper kan krijgen.

    Overigens las ik laatst een artikeltje waarin stond dat de 1e kamer recentelijk een wet heeft afgewezen die werknemers moest verbieden om zo maar bij de ‘concurrent’ te gaan werken – de facto de slavernij opnieuw invoeren. Het was de eerste keer dat ik van die wet iets las, dus ik weet het fijne er niet van af.

  13. [7] Even een correctie: Die afspraken zijn zeker wel Libertarisch mogelijk.

    – Over de werkgever:
    Dat KPMG en ATOS een anti-concurrentiebeding sluiten is sowieso hun eigen keus en niet tegen de Libertarische regels in.

    – Dan de werknemer die bij een van deze bedrijven wil werken:
    Je kunt als beginnend werknemer kiezen om aan de slag te gaan bij KPMG of ATOS maar beiden stellen je de voorwaarde dat als je je dienstverband opzegt niet bij de concurrent mag gaan werken. Dit is een voorwaarde die de werknemers die dit betreft vrijwillig kunnen aangegaan en dus ook perfect te verenigen is met de libertarische theorie.

    Dus samenvattend: Als KPMG zich dan na 15 jaar niet meer aan die afspraak houdt terwijl dit schriftelijk is vastgelegt dan staat ATOS volledig in zijn recht om hiervoor schadevergoeding te eisen.

  14. [4] Je hebt niet perse een staat nodig om het nakomen van afspraken af te dwingen. Als jij je afspraken niet nakomt zal je heel snel een slechte naam krijgen. En als je eenmaal een slechte naam heb zullen er weinig mensen nog bereid zijn zaken met je te doen. Kijk bv naar ebay.

  15. [13] je hebt niet helemaal ongellijk. Het probleem is dat dit soort firma’s feitelijk gebakken lucht verkoopt. Als je een echt product hebt, zoals pindakaas dan hoef je je peroneel niet aan concurrentiebedingen te houden omdat die pindakaas wel doorloopt als iemand weggaat naar de concurrent. Bedrijven die personeel verhuren , zoals softwaredetacheringsbureau’s plukken in principe voor weinig mensen uit de markt die elders hun opeidng en ervaring hebben opgedaan en verhuren ze voor heel veel geld door aan klanten.

    Dit soort bedrijven heeft weinig toegevoegde waarde, alleen de aquisitie van opdrachten omdat de betrokken vakmensen net zo gemakkelijk datzelfde werk op dezelfde plek voor een andere baas of voor zichzelf zouden kunnen doen. Ik heb met CMG-ers bij een bank gezeten en die jongens kostten de bank 185 gulden per uur, dus iets van 33.000 gulden per maand terwijl ze met bruto 3.500 gulden en een liesauto met bijtelling naar huis gingen.

    Waanzin gewoon want ze geven de baas iets van 25.000 gulden per maand cadeau en geen wonder dat er jacht is op dit soort jongens.

    Dit is dus een kuntsmatige product dat met allelrei juridische contructies als concurrentiebedingen beschermd moet worden.

    De natuurlijke toestand (zoals gebruikelijk in Engeland en de VS) zou zij dat er in de markt agenten opereren die door eindklanten worden benaderd en op zoek gaan naar de juiste persoon (freelance) en daar een beloning voor krijgen, zij doen dan de aquisitie voor de zelfstandigen.

    Dat werkt in Nederland gedeeltelijk, naast de genoemde softwarevureaus zoals ATOS.

  16. Tsja meningsverschil dan.

    Volgens mij heb ik wel volledig gelijk. Het maakt mij niet uit wat die bedrijven verkopen en ik meng ook niet mijn persoonlijke mening met de libertarische principes.

    De contracten die deze bedrijven afsluiten zijn hun eigen zaak zolang dit vrijwillig is. Als die contracten gebroken worden dan is het niet meer dan logisch dat ze hiervoor naar de rechter stappen.

  17. [1] Wanneer Atos en KPMG onderling een contract hebben over het wegsnoepen van elkaars personeel, waarom is het personeel daar dan aan gebonden? Zij hebben dat contract nooit getekend!

    Of staat hier iets over in een CAO of zo? In dat geval heeft de staat hier al een vinger in de pap.

    Volgens mij houdt dit geen water.

  18. [14] Dat werkt alleen wanneer beide ( of alle) partijen in de overeenkomst dezelfde middelen hebben om de ander aan het contract te houden.

    Een personeelslid met LBO dat in drieploegen dienst werkt heeft niet dezelfde middelen om een multinational bij de les te houden als die multinational heeft om haar personeel te dwingen zich aan de regels te houden.
    In theorie kunnen ze allebei naar dezelfde rechter of gedingencomissie of iets dergelijks stappen. In de praktijk kan een grote organisatie veel meer veel betere advocaten en wat dies meer zij inhuren dan een personeelslid kan.
    Ook is het personeel afhankelijker van de werkgever dan andersom.

    Om fair play te garanderen is wel degelijk onafhankelijke rechtspraak nodig die het speelveld effent. Hierdoor worden juist Libertarische principes gegarandeerd die anders door scheve machtsverhoudeingen verstoord zouden worden. Klein voorbeeldje: wanneer één partij in een conflict door grotere reserves en een kleiner belang onaantastbaar is voor de andere partij die wel kwetsbaar is en een groot belang bij de oplossing heeft komt het non-agressie principe in gevaar. De grote partij kan de kleine partij schaden en er mee weg komen. Dit omdat de mogelijke represailles van de kleine partij de grote partij niet in zijn belang aantasten.

  19. [17] Dan geef maar even aan wat er on-libertarisch is dat je als beginnend werknemer wil gaan werken bij KPMG of ATOS maar beiden stellen je de voorwaarde dat als je je dienstverband opzegt niet bij de concurrent mag gaan werken.

    Dit is een voorwaarde die de werknemers die dit betreft vrijwillig kunnen aangegaan (of niet) en dus perfect te verenigen is met de libertarische theorie.

    De enige uitzondering is uiteraard voor het personeel wat al in dienst was voor dit anti-concurrentiebeding getekend werdt. Van deze mensen kun je natuurlijk niet zomaar zonder overeenstemming aan dit contract binden en zij vallen hier dus buiten.

  20. [19] Ik bedoel niet het concurentiebeding. Ik bedoel een overeenkomst tussen beide bedrijven waarin zij bepalen wat hun personeel wel en niet mag. Dus de situatie die jij schetst in je laatste alinea.

  21. Ja, volledig toegestaan dus.

    het staat bedrijven vrij om aan te nemen wie ze wel en niet willen, en als hun dus onderling afspreken geen personeel van elkaar over te kopen dan is dat hun eigen keus.

    Het is niet zo dat de werknemers recht hebben om bij de andere werkgever aan de slag te gaan. juist DAT is tegen het libertarische ingaan.

  22. [18] Krijn,

    Goed punt.Echter in zulke gevallen zouden vakbonden van nut kunnen zijn en hun leden helpen met advocaten en juridische hulp.

    Groetz,

    Cincinnatus

  23. [21] ik vrees dat ik moet toegeven dat je volkomen gelijk hebt, geen speld tussen te krijgen al heb ik nog steeds het gevoel dat er iets niet klopt.

    Iedereen mag met iedereen wat dan ook vrijwillig afspreken en hem daar vervolgens aan houden.

  24. [1] Het grote probleem met concurrentiebedingen is dat het zo oneerlijk is. De werknemer die zich kan verbeteren bij een andere werkgever wordt hierdoor belet. Veelal kan hij of zij geen ander beroep uitoefenen. Beter zou het zijn om een afkoopbedrag overeen te komen tussen de werkgevers onderling in plaats van altijd maar naar die verschrikkelijke staat te hollen.

Comments are closed.