Eén van de grootste problemen in het huidige staatsbestel is de aanpak van criminaliteit. De criminaliteit groeit jaarlijks, net zoals de staat en haar machinerie om er iets tegen te doen. Maar ondanks alle inspanningen van taloze overheidsdienaren lijkt er weinig ten goede te veranderen. Politie en justitie lijken telkens weer niet goed genoeg in staat om echt iets aan de criminaliteit te doen.
De hoofdoorzaak hiervan is dat de prioriteiten totaal verkeerd worden gesteld. Niet alleen doordat er extreem veel aandacht wordt besteed aan tamelijk zinloze bezigheden als het invullen van allerlei formuliertjes, het opmaken van rapporten en het beboeten van nette automobilisten. Nee, het grootste probleem is dat het wetboek alsmaar groeit. Steeds meer wetten, regels en verordeningen maken het leven dusdanig ingewikkeld dat de aandacht van de politie over steeds meer terreinen moet worden gespreid. Het verminderen van die regeldruk zou dus prioriteit nummer één moeten zijn. Maar er is nog een veel betere methode om de criminaliteit een slag toe te brengen: de Libertarische methode. En die methode is prima in te voeren op een geleidelijke manier!
De Libertarische methode van criminaliteitsbesteding bestaat uit twee hoofdprincipes. Het eerste principe is simpel: alleen die zaken waar een aanwijsbaar slachtoffer is zijn strafbaar. Diefstal is dus strafbaar, er is immers sprake van zowel een dader als een slachtoffer, de eigenaar. Handel in, of gebruik van drugs is echter niet strafbaar, er is immers niemand die slechter wordt van het feit dat er iemand is die in plantjes of pilletjes handelt. Degene echter die van die spullen aan een kind verkoopt, en daarmee het leven van zo’n kind in gevaar brengt is echter wél weer strafbaar, hij veroorzaakt immers een slachtoffer. Door deze methode te hanteren is het logisch dat het strafrecht aanzienlijk wordt uitgedund. Daarmee kan de politie weer datgene doen waar de organisatie voor is opgericht: slachtoffers helpen bij het zoeken en bestraffen van de dader.
Waarmee we op het tweede principe komen: het slachtoffer dient centraal te staan. In de huidige situatie kan het zo zijn dat een dader een boete krijgt die aan de staat moet worden voldaan. De staat, in principe onpartijdig als u bijvoorbeeld besluit om mij op mijn hoofd te slaan, is uiteindelijk de inner van de boete. Als slachtoffer moet ik mijn eigen boontjes maar doppen middels een dure en tijdverslindende civiele procedure. Waarbij ik daarna ook nog moet afwachten of het lukt om de dader echt tot betaling te dwingen. Op een wonderbaarlijke manier is het slachtoffer na een delict niet meer relevant voor de overheid, en is het de dader die centraal komt te staan. Sterker nog, de overheid wordt daadwerkelijk partij in het conflict, zij krijgen immers het ‘recht’ om een boete op te leggen.
In vrijwel alle gevallen van diefstal, afpersing en geweld zou dit staatssysteem zeer eenvoudig omgezet kunnen worden tot een effectief, voordelig, eerlijk en perfect functionerend systeem, zonder meteen een revolutie te ontketenen. De crux ligt in het idee om slachtoffers het automatische recht op schadevergoeding te geven van tien maal de waarde van de schade. Steelt u een pakje kauwgom van een euro in een winkel, en de winkelier betrapt u, dan bent u dus verplicht om tien maal de waarde te vergoeden, tien euro dus. Steelt u een auto van 5000 euro dan is het maar te hopen dat u niet gepakt wordt, want u mag de eigenaar al snel 50.000 euro vergoeden als u gepakt wordt. Zowaar een dure hobby.
Het leuke van dit systeem is natuurlijk niet alleen dat de slachtoffers centraal staan. Nee, het mooie is dat de claims uiteindelijk verhandelbaar zijn. In het voorbeeld van de gestolen auto is uw schade 5.000 euro. Nu kunt u een particuliere speurder inhuren. Die werkt op ‘no-cure, no-pay’ basis, en zal in het beste geval u uw auto terugbezorgen, en zelf de 50.000 Euro schadevergoeding op de dader verhalen en in de eigen zak steken. Een aantrekkelijk businessmodel, waarmee de motivatie om de auto te vinden ongetwijfeld een stuk groter is dan bij de diender die vandaag de dag uw aangifte opneemt. Als u een slimme deal maakt kunt u er zelfs beter op worden. En alleen de goede speurders zullen een forse boterham verdienen. Sterker nog, iemand als Peter R. de Vries zou al snel een flink bedrijf kunnen oprichten als concurrent van de huidige recherche. Heeft u een hekel aan Peter R.de Vries? Prima, dan kiest u Appie Baantjer BV, De Cock VOF of Bureau Jansen & Jansen. Of uw verzekeraar dekt meteen de schade, en gaat achter de dader aan.
De gevolgen zijn eenvoudig te overzien. Het wordt voor bedrijven en verzekeraars een aantrekkelijk idee om dieven, oplichters en geweldplegers te vangen. De rechtbank zal noodzakelijk blijven als onafhankelijke intermediair, en daarmee in eerste instantie nog wel in overheidshanden moeten blijven. Desondanks is het goed voor te stellen hoe in het Libertarische systeem uiteindelijk de motivatie om boeven te vangen flink toeneemt, terwijl de motivatie om het verkeerde pad te kiezen juist aanzienlijk af zal nemen. En dat door een paar regeltjes in het wetboek te veranderen.
Bovendien wordt er een prima manier van marktwerking in de bedrijfstak ‘boeven vangen’ geïntroduceerd. Marktwerking die verder niemand enige schade berokkent. Kortom:louter voordelen voor alles en iedereen.
Als laatste voordeel is dan ook nog eens te noemen dat er uiteindelijk slechts één groep mensen zal zijn die betalen voor de bestrijding van de criminaliteit: de criminelen. Dan kan daardoor meteen de belastingdruk eens flink omlaag.
Het hele principe is dusdanig eenvoudig dat je je kunt afvragen waarom dit niet eerder is ingevoerd. Het antwoord is, naar ik vrees, erg simpel. De huidige machthebbers hebben de politie en het bijbehorende geweldsmonopolie gewoon keihard nodig. Zonder gewapende politiemacht is de politieke macht op drijfzand gebaseerd. Wie betaalt er nog de fiscus als er geen politie is? Dat een privaat stelsel van rechtshandhaving voor iedereen beter zal zijn is evident. Voor iedereen, behalve voor de kleine groep mensen die zich onze vertegenwoordigers noemen.
Goed verhaal !!
Inderdaad goed verhaal.
Toch een paar vragen : wie is bevoegd tot bijv huiszoeking ? En kan zo’n particuliere opsporingsdienst ook bijv
iemand aanhouden of verplicht oproepen tot verhoor ?
Hoe gaat dat opsporen in praktijk ?
Groetz,
Cincinnatus.
Het huidige systeem is dubbel immoreel.
A) Het slachtoffer krijgt vrijwel nooit een schadevergoeding toegewezen
B) Het slachtoffer moet betalen voor de gevangenisstraf van de crimineel, middels belasting.
Dit kan worden opgelost door de crimineel te allen tijde te laten betalen voor de schade, waarbij objectieve wetten gehanteerd kunnen worden, welke schade er bij moord, verkrachting etc. betaald dienen te worden, naast de hierboven omschreven 10-voudige schadevergoedingen bij schade of diefstal. Naast schadevergoeding kan de dief uiteraard ook een gevangenisstraf worden opgelegd in een geprivatiseerde gevangenis.
Kan de crimineel niet betalen? Dan wordt hij ook naar een geprivaisteerde gevangenis gestuurd
In zo’n geprivatiseerde gevangenis moet de crimineel middels het verrichten van arbeid centjes verdienen om (in de genoemde volgorde):
1) de schadevergoeding aan het slachtoffer te betalen.
2) de kosten van zijn inwoningskosten van zijn gevangenschap te betalen (zijnde de bewakers, stroom, stromend water etc.)
3) de kosten van zijn maaltijden te betalen.
Mocht de crimineel weigeren om te werken, dan is hij aangewezen op de liefdadigheid van zijn medegevangen om te eten te krijgen. Krijgt hij dat niet, dan is hij gedoemd om te sterven. Met dat doemscenario in het achterhoofd zal de crimineel kost-wat-kost aan het werk willen. Pas wanneer de schuld middels werk is afbetaald, wordt de crimineel weer op vrije voeten gesteld. Voor delicten waarbij niet alleen schade werd veroorzaakt (b.v. roofoverval, verkrachting, moord) dient de dief een gevangenisstraf uit te zitten. Uiteraard door hemzelf bekostigd middels werk.
Kleuren tv’s, canal+, computers met internet etc. zijn uiteraard niet aanwezig in dergelijke gevangenissen.
Heren criminelen, ik wens u een prettig verblijf toe! 😉
Ofschoon ik Kim’s onvrede over het huidige systeem deel, vind ik de aangedragen "oplossing" nogal twijfelachtig.
Immers dat wie "betrapt" wordt 10 keer de waarde moet betalen zou voor heel wat winkeliers wel eens een enorme incentive zijn om even snel een beveiligd item in je jaszak te (laten) stoppen waarna je vervolgens bij het poortje "betrapt" wordt.
Bij AH zou ik dan EUR 10 moeten betalen voor een pakje kauwgom dat ik gestolen zou hebben.
Ten eerste is dat niet veel en ten tweede zou de winkelier voor zo’n schamele winst een reguliere klant voorgoed uit zijn zaak jagen. Dat is niet bijster verstandig en zal hij uit welbegrepen eigenbelang dus wel nalaten.
Maar anderzijds zou ik onder zo’n rechtstelsel niet meer durven bij een juwelier binnenstappen om te kijken of ik voor mijn vriendin een mooie ring kan kopen.
Ik ben nl. geen repeat customer dus wanneer de winkelier snel een ring met diamant ter waarde van pakweg EUR 1000 in mijn zak stopt en me vervolgens betrapt, dan weegt de winst voor hem wel op tegen het feit dat ik nooit meer bij hem zal kopen.
Maar dit vooruitzicht zal mij doen huiveren om nog 1 voet in zo’n zaak te zetten en wanneer ook andere burgers zo voorzichtig worden, krijgen juweliers geen klant meer over de vloer.
Daarmee gaat de hele branche failliet. Niet door diefstal, doch door een net iets TE rigoureuze poging tot preventie.
Prima stuk.
[4] Dus zullen deze winkels maatregelen gaan treffen dat mensen wel willen binnenkomen of denk je dat winkels lijdzaam gaan wachten tot het faillisement aangevraagd wordt?
[6] Waar dacht je zoal aan?
Een (verplichte) zelfregulerende bedrijfsvereniging die regeltjes maakt zoals camera’s in elke juwelierszaak om te kunnen garanderen dat de zaakvoerder geen ringen in de zakken van klanten stopt?
Als je al begint met tegen de nieuwe wet corrigerende maatregelen te moeten nemen, dan ben je gewoon verkeerd bezig want dan leidt dit wederom tot een veelheid aan regeltjes, voorschriften, procedures, maatregelen etc. en dat is -zoals Kim in het eerste luik van zijn betoog terecht opmerkte- weinig bevorderlijk voor een vlotte gang van zaken.
Om te vermijden dat mensen maar al te graag "slachtoffer" zouden worden (en dus op een perverse manier een nieuwe vorm van criminaliteit ontstaat), lijkt het me best dat slachtoffers schadeloos gesteld worden (incl. kosten van advoccat etc. en gederfde inkomsten door tijdverlies in een rechtbank etc.) maar ook niet meer dan dat.
Als het hierbij zou ophouden, dan schrikt het een dief onvoldoende af uiteraard (tenzij de kosten van de hele procedure erg hoog zijn in verhouding tot de mogelijke buit) en dus moet hem een zwaardere straf treffen.
Te denken valt aan een gevangenisstraf met dwangarbeid waarbij de vruchten van zijn arbeid de kosten van zijn verblijf dekken plus een winstmarge. Met deze "meevaller" voor de staat kan dan de staatsschuld afgelost worden en (als die ooit weggewerkt is) kunnen de belastingen verlaagd worden.
Hier heb ik ooit een artikel over geschreven op meervrijheid: http://www.meervrijheid.nl/…
Wat als de dader niet financieel kan vergoeden?
Wat als misdaad meer loont dan tien maal de schade van de misdaad?
wat een karma +!
Nou, allerlei particuliere speuders van politiebevoegdheden voorzien? Lijkt mij geen goed plan.
Verder zie ik niet in waarom diefstal van een pakje kauwgom zoveel zwaarder bestraft moet worden dan de diefstal van een auto? Of wellicht beter gezegd: waarom de diefstal van een pakje kauwgom zoveel lichter bestraft moet worden dan de diefstal van een auto?
Een libertarisch principe is dat er "recht moet geschieden".
Dat betekent dat op de eerste plaats ALLE schade aan het slachtoffer vergoed moet worden.
Of dit via een 10-voud van de "prijs" van het gestolen/beschadigde produkt is dan nog een vraag.
Extra straf (gevangenis) heeft alleen maar zin als daar iets posities uit voort kan komen. Opvoeding? Voorkomen van herhaling?
Straf als "wraak" heeft helemaal geen zin.
[12]
Vanzelfsprekend dient de veroorzaker alle schade te compenseren.
De ‘earning capacity’ van een chirurg is groter dan die van een zwerver. Dus als door jouw toedoen die chirurg een hand kwijtraakt kost je dat meer geld dan wanneer je die zwerver een hand kost.
Maar als je dergelijke proportionaliteit ook hanteert bij misdrijven wordt het voor rijke misdadigers wel erg gemakkelijk. Bijv. in het weekend kunnen rijke mensen dan deelnemen aan speciale "zwerver safari’s" om de goedkope zwervers dan ‘just for fun’ te kunnen afschieten.
Cincinnatus stelde elders voor om alle misdaden (hoe klein ook) zeer zwaar te straffen (bijv. doodstraf). De afschrikwekkende werking is dan zo groot dat misdaad nauwelijks nog zal voorkomen (bovengenoemde excessen dus ook niet).
Het probleem dat zich dan weer voordoet is dat je heel nauwkeurig moet kunnen vaststellen wat de intentie van de veroorzaker van de schade is geweest. Was het een ongelukje of is de schade opzettelijk aangebracht (en dus een misdaad) ?
In het eerste geval geldt dan de proportionele compensatie (enkele euros schade kosten je dan slechts enkele euros), maar in het tweede geval volgt de doodstraf…
[12] Hub, Door het element van wraak uit de straf te halen vrees ik dat je daarmee een wetsovertreding tot een ‘gewone’ transactie maakt. Dat zal niet bevredigend werken om 2 redenen:
– Het slachtoffer neemt geen genoegen met ‘enkel’ het vergoeden van de schade en voelt zicht miskent.
– De dader ziet dit als een laag risico, wanneer de politie hem al pakt kan hij dat immers afdoen met gewone schadecompensatie. Ofwel een gewone transactie.
Nou effe naar de praktijk:
Actueel probleem is; "SWIFT heeft zonder toestemming bankgegevens aan de CIA gegeven". Stel, jij klaagt SWIFT aan omdat je vindt dat jij benadeeld bent. Ga je met jouw simplistische libertarische stelsel genoegdoening krijgen denk je? Ik denk van niet.
[14] Peter,
Niet een volledig correcte weergave van mijn standpunt.
Hetgeen ik zei was dat wie slachtoffer is van geïnitieerd geweld zichzelf en z’n rechtmatig bezit mag verdedigen zonder jouw proportialiteit in acht hoeven te nemen dus als je iemand betrap die crimineel krasjes maakt op jouw auto heb je inderdaad het volste recht naar je UZZI re grijpen en de persoon in kwestie middels een kogelregen tot de orde te roepen…
Daarmee is nog niet gezegd dat ik de doodstraf voor elk misdrijf bepleit.
Indien het slachtoffer niet in staat was zichzelf of zijn bezit te verdedigen,gaat in een minarchie
justitie op zoek naar de daders (daarnaast behoudt het slachtoffer mijns inziens het recht om zelf ook
aktie te ondernemen (bijv een premiejager inhuren).Worden de daders door justitie gevonden (en na in
een fair prces berecht te zijn geweest)
schuldig bevonden, volgt straf.Eerst
uiteraard gulle compensatie voor het slachtoffer (bijv een nieuwe auto),
daarnaast ook een straf die erop gericht het slachtoffer tot inkeer te brengen en aan te manen het niet meer te doen.
In het geval van autokrasjes zou ik zelf daarbij niet aan de doodstraf denken (die blijft gereserveerd voor
moordenaars,pederasten,enz…) maar eerder aan bijv (zoals in Maleisië)
een 39-voudige tuchting met een nog buigzaam bamboeboompje….
Groetz,
Cincinnatus.
[16]
Dus die lijfstraffen (en eventueel gevangenisstraf) blijven altijd noodzakelijk ?
Ik zie wel dat als je alleen proportioneel compenseert of alleen maar geldboetes oplegt je daarmee de rijke misdadigers niet afschrikt.
Als je dus de ‘zwerversafari’s’ wil voorkomen moet je meer doen. Maar ik ben er net achter (zie de ‘pepperspray’-draad) dat strenger straffen helemaal niet helpt, en jezelf beveiligen met meer wapens ook al niet, om je de serieuze misdadigers van het lijf te houden.
Blijkbaar is er nog een aanzienlijk hiaat tussen het libertarisch alternatief en de dagelijkse praktijk. 😉
Wat ik altijd weer jammer vind, is dat mensen die overtredingen maken bestraft worden met hun hele hebben en houden en dat rijkere mensen relatief goed onder hun straf uitkomen middels goede advocaten. Ik heb daarom ook het gevoel dat het voor justitie meer loont om daarom de kleine muisjes aan te pakken dan de grote (geld)wolven. Ik denk daarom dat de straffen vermogengerelateerd moeten worden. Een straf op maat!
Comments are closed.