In de Italiaanse stad Nola probeert men het tekort aan orgaandonoren op te lossen door hen een gratis begrafenis aan te bieden. Een typische overheidsoplossing – het aanbieden van een sigaar uit eigen doos. Nou ja, gedeeltelijk uit eigen doos, want de niet-donoren betalen er natuurlijk aan mee. Dus de begrafenis is inderdaad gedeeltelijk gratis. Het grappige is echter dat hoe meer succes de maatregel heeft, dus hoe groter het percentage donoren wordt, hoe minder gratis het wordt voor de donoren.
Het tekort aan donoren is weer zo’n typisch door de overheid gecreëerd probleem – door de overheidsregulering levert het doneren niks op voor de donoren, en de ontvangers kost het niets. Geen wonder dat vraag en aanbod niet op elkaar aansluiten.
De oplossing is echter heel simpel, en kan zelfs door de overheid worden uitgevoerd, namelijk: laat alleen donoren in aanmerking komen voor donoroorganen. Mensen die geen donor willen worden vallen buiten de boot, maar dat hebben ze dan aan zichzelf te danken. Er zijn altijd evenveel donoren als potentiële ontvangers, dus voor die groep is het bijna alsof de dekking 100% is. (Uiteraard scheelt het wel als het om een miljoen mensen gaat i.p.v. tien.)
Natuurlijk blijven er nog mensen over die geen goede organen te bieden hebben, of leiden aan een besmettelijke ziekte, en zodoende geen donor kúnnen worden. Voor deze mensen zou echter een uitzondering gemaakt kunnen worden, het is tenslotte maar een kleine groep.
Als de overheid haar greep op de orgaandonatie zou loslaten zouden waarschijnlijk al snel verenigingen ontstaan die het bovenstaande idee uitvoeren. In de V.S., dat op sommige punten blijkbaar nog steeds vrijer is dan hier, bestaat een dergelijke vereniging al: Lifesharers.
Ik vraag me ten zeerste af of de dekking met een dergelijk systeem wel 100% is. Want is is nog maar zeer de vraag of op het moment van overlijden de te doneren organen nog wel geschikt zijn. Wellicht is de persoon door een beschadigend ongeluk om het leven gekomen of simpelweg al te lang dood.
Maar waarom pleit een libertarier voor een dergelijk ‘dwingend’ systeem? Waarom niet gewoon koop en verkoop?
[1]"Ik vraag me ten zeerste af of de dekking met een dergelijk systeem wel 100% is."
Wat ik bedoel met 100% dekking is dat *iedereen* donor is, niet dat er altijd een geschikt donoroorgaan aanwezig is. Ik had dat misschien iets anders op moeten schrijven.
"Maar waarom pleit een libertarier voor een dergelijk ‘dwingend’ systeem?"
Hoe bedoel je ‘dwingend’?
Dit idee spreekt me aan omdat het de verantwoordelijkheid bij het individu legt. Degene die het niet nodig vindt donor te worden hoeft ook niet te klagen als hij geen donoroorgaan krijgt.
"Waarom niet gewoon koop en verkoop?"
Als je het hebt over organen van levende mensen denk ik dat je daar niet ver mee komt. Niet veel mensen zullen bereid zijn een nier af te staan, behalve misschien voor héél veel geld, maar dat zullen de meeste mensen die een orgaan nodig hebben weer niet kunnen betalen.
Mensen zich laten betalen om donor te zijn kan ik me voorstellen, maar in veel gevallen zouden ze dan weer anderen moeten betalen om voor hun donor te zijn. M.a.w.: je komt weer op hetzelfde systeem uit als ik voorstel.
Maar begrijp me niet verkeerd: wat mij betreft bemoeit de overheid zich er niet mee en regelt een ieder het op z’n eigen manier. (Uiteraard in samenwerking met anderen, daar ontkom je niet aan met dit onderwerp.)
[1]
Ronald,
Je slaat de spijker op de kop ! 😉
Zo’n systeem kan helemaal niet werken vanwege de zeer geringe dekking.
(ik raad iedereen altijd aan eerst even het huiswerk te doen en wat simpele sommetjes te maken vóór er een mening wordt geponeerd)
Van de 13,2 volwassen Nederlanders zijn er 4,7 miljoen geregistreerd in het donorregister (36%). Van de geregistreerden heeft slechts 2,5 miljoen (53%) te kennen gegeven donor te willen zijn, de rest wil niet. Uit de groep ja-geregistreerden komen jaarlijks ca. 100 donoren (1 op de 25000). Van de niet geregistreerde Nlers (8,5 miljoen) doneren er jaarlijks ook nog eens ca. 100. Dus uit alle volwassen Nlers hebben we jaarlijks slechts 200 donoren.
Het maximale aantal dat we ooit kunnen halen (1 op 25000) is 13,2/0,025 = 528 per jaar. We hebben er echter nodig bijna 1500 (nier, lever, long, hart, pancreas), want zoveel mensen staan er nog op de wachtlijsten (er overlijden daar jaarlijks zeker 100 van). En met de veroudering van de bevolking groeit het aantal mensen dat een donororgaan nodig heeft alleen maar.
Om die wachtlijsten weg te werken én het hoofd te bieden aan de groeiende vraag is commercialisering de ENIGE uitweg. Dat kan via menselijke donoren (overledenen en bij leven) en dierlijke organen (xenotransplantatie), kunstorganen en orgaankweek mbv stamcellen.
Baas in eigen buik ! http://www.libertarian.nl/N…
[3] "Om die wachtlijsten weg te werken én het hoofd te bieden aan de groeiende vraag is commercialisering de ENIGE uitweg"
Ik weet niet of een dergelijke organisatie al bestaat.
Mocht iemand die willen opzetten, dan is de Vrijspreker bereid die te steunen met bekendmaking en dergelijke.
Het Libertarisch Centrum kan met de Stichting LIFHAS zorgen voor een (voorlopige) bankrekening en financiele administratie.
Zeg het maar!
[2] Het is dwingend in de zin dat wanneer je ooit een orgaan wil ontvangen, je ze ook ooit een keer moet afstaan. Nu ben ik geen dogmaticus en wil ik je plan niet aanvallen met enkel het argument dat het niet libertarisch is. Ik probeer alleen een interessante vraag op te gooien: waarom niet gewoon koop en verkoop?
Ook daar kan ik veel bezwaren bij bedenken, maar iemand zou dan wel de vrijheid hebben niet te doneren, maar wel te ontvangen.
Overigens denk ik dat het een kwestie van de tijd uitzitten totdat technologie doneren achterhaald maakt. Dan hoeven we de hele discussie niet eens meer te voeren.
[5]"Het is dwingend in de zin dat wanneer je ooit een orgaan wil ontvangen, je ze ook ooit een keer moet afstaan. Nu ben ik geen dogmaticus en wil ik je plan niet aanvallen met enkel het argument dat het niet libertarisch is."
Mag best hoor. 🙂 Het enige niet-libertarische er aan, althans als dit plan wordt uitgevoerd door de overheid, is dat donoren niet zelf mogen beslissen naar wie hun organen gaan. Maar dat is nu ook al zo, dus wat dat betreft is het geen verslechtering.
Zou je het ook ‘dwingend’ vinden als dit wordt uitgevoerd door vrijwillige verenigingen zoals Lifesharers?
"Ik probeer alleen een interessante vraag op te gooien: waarom niet gewoon koop en verkoop?"
Daar ben ik hierboven op in gegaan, ik denk dat dat niet echt van de grond komt.
Maar op zich mag jij van mij je nieren verkopen als je dat graag wilt. 🙂
"Overigens denk ik dat het een kwestie van de tijd uitzitten totdat technologie doneren achterhaald maakt."
De vraag is alleen: hoeveel tijd?
"Dan hoeven we de hele discussie niet eens meer te voeren."
Dat merken we dan vanzelf… 🙂
[6] Nou ik bedoelde met ‘dwingend’ niet zozeer de rol van de staat. En dus maakt het mij wat dat betreft niet veel uit of de staat of een vereniging het doet.
Met dwingend bedoel ik vooral dat er geen keuze is om zelf geen donor te zijn maar wel organen te ontvangen. Dus i.p.v. een ruil waarbij ik alleen met mijn eigen organen ook een mogelijkheid tot ruilen met bv. geld.
En sja, de vierde revolute staat zo’n beetje op de stoep. Heerlijk wat voor discussies dat weer allemaal zal opleveren! 😀
Comments are closed.