“Voetbal is oorlog” heeft Rinus Michels eens gezegd.
Waarschijnlijk bedoelde hij het voetballen op zich. Dan heeft hij echter nog meer gelijk dan hij misschien zelf besefte.
De politiek bemoeit zich er intensief mee en tracht het uitgebreid te gebruiken voor haar eigen doeleinden.
Zo is er het (ook met belastinggeld) opwekken en stimuleren van het “collectiviteitgevoel”. Wij tegen de rest van de wereld. De Nederlandse regering heeft een heel rooster van wie wanneer naar welke wedstrijd van het WereldKampioenschap mag (moet?) gaan.
Voetbalidolen (bvb Johan Kruijf) worden door overheden (met behulp van belastinggeld) ingezet om het volk te beĂŻnvoeden in de door hen gewenste richting. (bvb.Stem voor de grondwet).
Tamelijk onschuldig lijkt dan nog dat kerken er zich mee bemoeien en zoals bij voorbeeld in Nederland kerkdiensten houden voor (en in het) “oranje”.
Ernstiger wordt het als de wedstrijden gebruikt worden om internationale (politieke) conflicten aan de orde te stellen of te bestrijden.
Zo is er vandaag in Neurenberg de eerste wedstrijd van het team uit Iran tegen Mexico. Daarbij zal ook aanwezig zijn Mohammad Aliabadi als de vertegenwoordiger van de fel antisemitische Iranese president Mahmoud Ahmadinejad. Ahmadinejad noemt de Holocaust een sprookje en verklaart dat hij Israel van de kaart wil vegen en Aliabadi heeft geen enkel teken gegeven dat hij het daar niet mee eens is.
Een aantal Duitse politici, Joodse organisaties en TV-personen hebben daarom in Neurenberg een protestbijeenkomst georganiseerd. Honderden personen uit heel Duitsland worden er verwacht. Ook bij de volgende wedstrijden van Iran in Frankfurt en Leipzich worden dergelijke demonstraties georganiseerd.
De aanwezigheid van de Iranese ploeg en Aliabadi worden al vergeleken met de Olympische spelen van 1936 die Adolf Hitler gebruikte voor zijn eigen politieke doeleinden zoals het promoten van de suprematie van het “arische” ras!! Die neonazi’s willen overigens ook acties tegen “donkere” spelers in het Duitse team!
De protestdemonstraties kregen een extra stimulans nadat bekend werd dat Duitse neonazi’s pro-Ahmadinejad welkomstpartijtjes aan het voorbereiden waren. Hoewel deze verboden zijn, is nog maar de vraag of de rust gehandhaafd kan blijven.
Dit kan nog gevaarlijker worden als het Iranteam een paar successen boekt en Ahmadinejad zou persoonlijk naar Duitsland willen komen als staatshoofd om zijn team te ontmoeten!
De voorzitter van de Centrale Joodse Raad heeft al gesteld dat als dat zou gebeuren, dat Ahmadinejad dan gearresteerd moet worden. (Herinner je David Irving?)
Dit alles heeft bitter weinig met het spel voetbal te maken!
—————————————————-
Deel van gegevens uit de Guardian
football.guardian.co.uk/wor…
de politiek misbruikt per definitie alles. Zo ook de sport: kijk ook eens hoeveel van onze kabinetsleden ineens zeer geinteresseerd naar Duitsland gaan.
Als het met het ned. elftal goed gaat, claimen zij ee groot deel van het succes, als het fout gaat beloven ze meer aandacht en subsidie.
Maar dat is standaard, bij elk onderwerp.
Ja, hoewel voetbal maar een spel is, lijken veel mensen zich merkwaardigerwijze met de spelers te vereenzelvigen en dit louter o.b.v. nationaliteit.
Ik kan weinig zaken bedenken die racisme (of nationalisme) meer in de hand werken dan het tegen mekaar opzetten van groepen mensen (spelers) o.b.v. hun nationaliteit, temeer wanneer men weet dat het volk vervolgens langs dezelfde lijnen haar voorkeur voor een team ontwikkelt: "positieve" discriminatie zeg maar.
Uiteraard zet ik "positieve" tussen aanhalingstekens aangezien dit niet bestaat, simpelweg omdat elke discriminatie per definitie voor een groep positief en voor een andere groep negatief is.
Maar voor een keer betreft de "positieve" discriminatie eens het "eigen" volk (althans qua nationaliteit).
En dat is natuurlijk bizar.
De overheid doet niets anders dan discriminatie te lopen verbieden cq. door "positieve" discriminatie van anderen, het eigen volk systematisch achter te stellen, maar anderzijds … moedigt ze sport en landencompetities aan.
De activiteit bij uitstek die door een "wij versus zij"-gevoel nationalistische gevoelens in de hand werkt.
Persoonlijk kan het mij niks schelen wat voor spelletjes mensen al dan niet beroepshalve spelen en op welke basis ze teams vormen. Wat mij betreft moet dit dus zeker mogen en moet de overheid zich er vooral niet mee bemoeien.
Maar wat mij wel stoort is de inconsistentie.
Ik ben van mening dat mensen prive zelf moeten kunnen bepalen met wie ze omgaan ook contractmatig (bv. het aanwerven van personeel) en dat discriminatie (ofschoon ik het niet promoot) in elk geval niet verboden moet zijn.
Maar ALS de overheid dan eenmaal het beleid voert wat ze voert, dan is het absoluut onbegrijpelijk (en uitermate ergerlijk) dat ze sport aanmoedigt en mee probeert een oranjegevoel te creeren waarin de buitenlander de vijand is (volgens het principe: voetbal is oorlog).
Eerst toejuichen of zelfs aanmoedigen dat mensen o.b.v. nationaliteit tegen mekaar opgezet worden en wanneer het volk vervolgens inderdaad nationalistische trekken begint te vertonen in het alledaagse leven, dit fel bestrijden met allerlei wetten en burocratische maatregelen die de werking van de economie fors belemmeren en die voor zoveel extra werk zorgen dat politie en justitie alsmaar minder toekomen aan het bestrijden van ECHTE criminaliteit, waardoor onze rechtsstaat in het gedrang komt: zoiets kunnen alleen politici en ambtenaren bedenken.
Wat is het probleem? Een politicus, die toevallig ook van voetbal houdt, mag niet naar een wedstrijd kijken? In Somalie, de meest libertarische gemeenschap ter wereld, wordt het voetballen niet eens uitgezonden. Daar bepalen warlords hoe er geleefd moet worden, een prettig alternatief.
dat het meest anti-joodse land ter wereld in de wereldhoofdstad van het antisemitisme –naamgever van de Neurenbergse wetten– een wedstrijd krijgt te spelen is toch een hogere vorm van kunst of wreedheid
[4] Ja, ach het vervelende van symboliek is dat je er alle kanten mee opkan.
Nuremberg is nl. ook de stad van de befaamde processen waarin afgerekend werd met de toenmalig ergste anti-semieten.
Misschien waren de organisatoren dus wel (pro-)joods en wilden ze een signaal geven aan Iran: hier zullen "we" "jullie" voor de ogen van "de wereld" laten afgaan.
Wie zal het zeggen?
Zolang iemand geen klare taal spreekt en zich achter symbolen moet verschuilen is hij in mijn ogen maar een mietje en wekt hij bij mij slechts anti-mietische gevolens op ;-P
Comments are closed.