Het gebeurt zelden maar toch zijn er soms argumenten of vragen m.b.t. Libertarië die niet simpelweg op één manier vanuit het “soevereiniteitsbeginsel” te beantwoorden zijn.
Vooral m.b.t. de topografische vorm van Libertarië zijn een aantal redeneringen mogelijk.
De een zal beargumenteren dat een echte vrije samenleving alleen mogelijk is als alle grenzen niet meer bestaan en er letterlijk sprake is van één wereld.
Een ander zal beargumenteren dat er sprake moet zijn van een gesloten omgeving waar zich alleen vrijwillig aanwezigen bevinden.
Beide redeneringen gaan m.i. hand in hand, zij het op een beperkt aantal vlakken.
Welke van beide redeneringen mijn voorkeur heeft, zal ik in deze verhandeling achterwege laten, mede omdat beiden elkaar niet per se uitsluiten
Allereerst de supranationale redenering:
Omdat er binnen Libertarië per definitie geen sprake kan zijn van een overheid, kan dat ook niet het geval zijn in aangrenzende gebieden. Als dit wel het geval zou zijn, zou Libertarië simpelweg geannexeerd kunnen worden door de aangrenzende landen omdat er geen georganiseerd leger of politiek in Libertarië is om deze landen hiervan te weerhouden.
Hier wordt retorisch gezien de keuze gemaakt om te stellen dat als Libertarië door de aard van zijn bestaan zijn soevereiniteit niet kan waarborgen in een wereld met andere landen, er sprake moet zijn van een supranationale vrije samenleving. Als grenzen alleen nog een topografische betekenis hebben en nérgens overheid bestaat, is er ook geen land om te annexeren laat staan een overheid om dit uit te voeren.
Er ligt echter wel een probleem bij deze redenering; “wil iedereen wel vrij zijn?”
Vanuit een filosofisch nulpunt is het ‘opdwingen van vrijheid’ een contradictio in terminis. Echter, in een bestaande situatie waar sprake is van ‘al aanwezige dwang’ in de vorm van bijvoorbeeld een overheid, kan wel degelijk vrijheid opgelegd worden doordat één persoon de overheid onschadelijk maakt waar anderen eigenlijk liever overheid hebben. De actie uitgevoerd door deze ene persoon is weliswaar gerechtvaardigd bij de gratie van de onvrijwilligheid van zijn bestaan onder deze overheid maar met de door hem gecreëerde vrijheid komt voor anderen ook de vrijheid om samen op vrijwillige basis een land met overheid te creëren. Dat niet iedere mens vrij wil zijn is geen reden om vrijheidslievende mensen ook de soevereiniteit te ontnemen, dat is de fundamentele morele misdaad die wij op deze wereld kennen. Echter, het feit dat niet iedereen vrij wil zijn betekent dat er hoe dan ook mensen landen en overheden gaan creëren die weliswaar aanvankelijk alleen voor zichzelf bedoeld zullen zijn (of niet) maar hoe dan ook uiteindelijk zullen proberen vrijheidslievende mensen van hun soevereiniteit te ontdoen.
De hieruit voortvloeiende conclusie is dat Libertarië alleen kan bestaan op basis van volledig vrijwillige participatie van alle inwoners.
De autarkische redenering:
Vanuit de voorgenoemde conclusie kan gemakkelijk beredeneerd worden dat Libertarië alleen in de vorm van een volledige autarkie kan bestaan.
Dit houdt in dat Libertarië volledig afgesloten zou moeten zijn van de buitenwereld om annexatie te voorkomen. Dit zal echter naar alle waarschijnlijkheid niet afdoende zijn en dus zal er een veiligheidsmacht moeten zijn om de soevereiniteit van de inwoners te waarborgen.
Enerzijds kan men beredeneren dat een dergelijke macht overheid vereist en dat deze daarom niet mag bestaan.
Anderzijds zal gesteld worden dat deze macht voort kan komen uit de vrijwillige participatie van alle inwoners en dat daarom geen sprake is van overheid maar simpelweg van georganiseerde particuliere beveiliging. Deze beveiliging zou dan wel een basisvoorwaarde moeten zijn om in Libertarië te leven omdat de enige ware democratische beslissingen ofwel uit volledige unanimiteit ofwel uit vrijenmarktwerking voortkomen.
Problemen bij de autarkische redenering liggen vooral bij de vereiste van het vermogen van zelfvoorziening; als autarkisch Libertarië afhankelijk zou zijn van grondstoffen uit andere gebieden, zou dit A: een contradictio in terminis zijn omdat er dan geen sprake van autarkie kan zijn en B: betekenen dat er gehandeld moet worden met deze landen wat op zich geen probleem zou betekenen, waar het niet dat Libertarië dan geconfronteerd zou worden met importheffingen die, in een worst-case-scenario, gebruikt zouden kunnen worden om Libertarië te boycotten, verhongeren en uiteindelijk annexeren.
Er zou dus een afgesloten gebied gevonden moeten worden dat alle nodige grondstoffen zou moeten bevatten; dergelijke gebieden zijn er genoeg, echter de grootste variant hiervan ligt voor de hand: de hele aarde voldoet namelijk perfect aan alle vereisten voor een autarkie.
En zo blijkt dan ook dat de ene redenering de ander en uitsluit en toch toestaat, een paradox.
Ik moet bemerken dat deze paradox geenszins de deugdzaamheid van beide scenario’s ondermijnt maar enkel verhouding tussen beide scenario’s, iets wat, als ik mij niet vergis, op zich ook paradoxaal is.
Goed gezien… Het is nooit goed want:
– Socialisme werkt alleen maar “echt”als de hele wereld socialistisch is.
– Communisme werkt alleen als de hele….
– Bepaalde geloven werken alleen maar als de “hele wereld”…
– Libertarisme werkt alleen maar als….., moet ik verder gaan?
Dit is niet pessimistisch bedoeld, hoor.
Maar mijn mening is dat een goede, objectieve, algemene ontwikkeling voor zoveel mogelijk mensen een zet in de goede richting zou zijn…. Met de nadruk op objectief.
Klopt. Anarcho kapitalisme werk alleen maar echt als …
En gezien dit niet haalbaar is, dan maar een minarchie.
Da’s wellicht niet perfect, maar in elk geval beter dan wat we vandaag hebben.
Groeten,
Michielsens
[1] [1] Geheel mee eens. Hoe groter deel van de wereld objectief, rationeel, libertarisch wordt, hoe beter.
Deze gedachte ligt ook ten grondslag aan de oprichting van Libertarian International en van ISIL.
De meeste resultaten kan echter iedereen in zijn directe omgeving bereiken.
Prima artikel, Lodderzat. Het omschrijft de paradoxen en utopieën van de huidige politieke machten op heldere wijze. Ik zou hierop graag willen voortborduren.
Het probleem is, dat het begrip "staat" zoals die geacht wordt te functioneren, volstrekt verouderd is.
In een dynamische wereld voldoet dat begrip helemaal niet meer.
Want waarom zou alles altijd in de vorm van een en dezelfde "staat", met gefixeerde geografische grenzen geregeld moet worden ?
Waarom zouden territoriale grenzen voor alle functies van de menselijke samenleving overal en op elk gebied hetzelfde moeten zijn ? M.a.w. waarom zou "gezag" uitsluitend van de "staat" moeten komen en bijvoorbeeld niet van een terzake gespecialiseerd niet gouvernementeel internationaal bestuursorgaan, dat is samengesteld uit internationale deskundigen en steakholders ? Een soort Niet-Gouvernementeel gespecialiseerd BestuursOrgaan (NGBO®) ?
Zo zou men zich kunnen indenken, dat er voor het Europese continent bijvoorbeeld een onafhankelijk internationaal NGBO® zou zijn, dat de wettelijke bevoegdheid heeft tot het plannen en besturen van een efficiente infrastrucuur, op basis van een internationaal verdrag, waartoe elk land of regio vrijwillig kan toetreden.
Mutatis mutandis kan zoiets ontwikkeld worden op ander gebied, bijvoorbeeld voedselproductie met andere belanghebbenden en deskundigen met andere landen / regio’s.
Territoriale grenzen vervagen steeds meer. In een verstandige wereld zou het begrip “staat” na enkele decennia wellicht onbekend zijn geworden.
Zie ook de draad: http://www.vrijspreker.nl/b…
SpyNose
[2] Een ander argument voor een minarchie: Rijkswaterstaat, ofwel de Libertariaanse variant daarvan.
Om Free riding te voorkomen en de dijken nou eenmaal wel gefinancieerd moeten worden is een overheid nodig om dit soort zaken te regelen.
En om alvast een inkoppertje te voorkomen: Wanneer Libertarie in de bergen ligt op 6000ft boven zeeniveau zijn er wel andere infrastructurele problemen die free riding uitnodigen wanneer ze niet centraal geregeld worden.
In alle ernst …
1. WAT is nu dan toch dat zognaamde "soevereiniteitsbeginsel"?
Behalve zuiver infantiele fantasie.
2. Waar is een wereld "zonder grenzen" ooit te vinden? Behalve in een zuiver infantiele fantasie.
3. Waar is dat land of territorium waar gelijkdenkende mensen zich "vrijwillig" van alle anderen kunen "afzonderen"? Behalve in een fantasie.
De fanaiedoctrine van de immaculte conceptie is daarbij vergeleken echt een fluitje vn een cent …
[6] Moet ik ’t nou blijven zeggen!
VERGEET JE PILLETJE NIET!!!!
Dit om nou ook eens inhoudelijk op je reactie in te gaan.
[7]
Die het duidelijk van de pilletjes moet hebben … Weet schijnbaar ook echt niet eens anders, en "denkt" ook nog grappig en gevat te zijn … Ziedaar geestelijke veerkracht als een stuk beton …
En DAT noemttie dan "inhoudelijk" … Maar zeg es wat dat zogenaamde "soevereiniteitsbeginsel" nu werkelijk is. En WAAR dat bestaat … Wat een achterlijk geleuter in de ruimte …
[8] Wat jij op deze site doet is in een vegetarisch restaurant keihard gaan lopen schreeuwen dat het belachelijk is om geen vlees te eten en dat dat gezonder zou zijn..
Een paar puntjes:
– Ten eerste moeten die mensen zelf doen en vinden wat ze willen.
– En misschien hebben ze nog wel gelijk ook.
– Verder is het is niet bepaald beleefd.
[8]
Ach ja, geloel, je begrijpt er niets van, natte droom etc. etc.
Misschien iets te veel van die pilletjes……
😆
[9]
NAAAGH …. Libertariers zijn echt GEEN hopeloze fanaten. En er zijn best heeeel wat zeer nuchteren onder, die uiteindelijk niet voor de realiteit doof en blind zijn … en hun standpunt mettertijd zullen aanpassen wanneer hun het belachelijke ervan duidelijk is …
[4] Ik probeer je te volgen Spynose, maar maak je niet een grote fout in deze redenering?
Ik zet even 2 stukken van je reactie achter elkaar:
"Het probleem is, dat het begrip "staat" zoals die geacht wordt te functioneren, volstrekt verouderd is"
"Zo zou men zich kunnen indenken, dat er voor het Europese continent bijvoorbeeld een onafhankelijk internationaal NGBO® zou zijn, dat de wettelijke bevoegdheid heeft tot het plannen en besturen van een efficiente infrastrucuur, op basis van een internationaal verdrag, waartoe elk land of regio vrijwillig kan toetreden."
Maar hoe kan een land of regio toetreden zonder dat daar een "staat" bovenstaat? Per referendum waarbij dan unaniem voorgestemd moet worden?
En die onafhankelijke internationale NGBO® voor het Europese Continent doet me veel denken aan iets wat al bestaat….of zie ik het nu helemaal verkeerd?
Comments are closed.