Weg naar de vrijheid

Dit artikel is mijn eerste Vrijspreker-artikel. Uit het oogpunt van milieuvriendeijkheid heb ik het ge-recycled. Nou ja, gecopy/paste. Omdat het nog steeds even relevant is, zeker nu er weer stemmen opgaan om te komen tot een politiekinitiatief vanuit de Libertarische hoek.

De Nederlandse overheid is alomtegenwoordig. Een mens kan geen beslissing nemen, of de overheid is er op één of andere manier bij betrokken. Wie een brood koopt, betaalt BTW, wie trouwt moet naar het gemeentehuis, wie werkt krijgt te maken met wetten en inkomstenbelasting, wie naar school gaat moet naar een instelling met overheidsgoedkeuring, enzovoort.

Hoewel de algemene mening is dat de overheid probeert goed te doen, blijkt daar in de praktijk bitter weinig van. Ondanks de gigantische budgetten die de staat tot haar beschikking heeft blijkt in de praktijk dat er nog steeds grote tekorten zijn. En ondanks alle goede bedoelingen van wet- en regelgeving blijkt eens te meer dat die regelgeving averechts werkt.

Mijn overtuiging is dat de overheid vaker het probleem is dan dat zij problemen oplost. We moeten dus streven naar, en werken aan, een inkrimping van de overheid in al haar facetten.
Het grootste probleem bij de inkrimping van de overheid zijn de gigantische belangen die kleine maar machtige groeperingen hebben. Niet alleen de omvangrijke groep ambtenaren is afhankelijk van de overheid, ook het bedrijfsleven maakt handig gebruik van overheidsregulering, de vakbonden doen dit, en zo zijn er tal van clubs en clubjes die hun eigen belangen proberen te verwezenlijken door die belangen te verkopen als “algemeen belang”.

Daarom is er een politieke partij nodig die onafhankelijk van al die lobbyclubs kan werken aan het verminderen van de invloed van de overheid. Dat de VVD en de werkgevers twee handen op één buik zijn is bekend, idem geldt voor de PvdA en de vakbonden, het CDA en de kerken, Groen Links en de milieubeweging, de lijst is eindeloos. Al die politieke partijen zijn het verlengstuk van maatschappelijke organisaties die hun eigen doelen wensen op te dringen aan iedereen.

Het libertarische gedachtegoed houdt zich hier verre van. Onze doelstelling is anders. Wij willen de invloed van al die clubs terugdringen, zodat mensen uiteindelijk weer zelf kunnen beslissen of ze hun geld willen uitgeven aan het aanleggen van een snelweg, een spoorweg of een bos. Zodat ze zelf kunnen kiezen of ze zich tegen werkloosheid verzekeren, en zo ja, of ze dan een polis willen hebben die 1, 3 of 5 jaar lang 50, 60 of 70 procent uitkeert. Zodat mensen zelf kunnen kiezen of ze willen stoppen met werken als ze 50, 60 of 70 zijn. Geef mensen weer zelf de keuze, en ze zullen dát kiezen wat voor hen het beste is. In plaats van het huidige one-size-fits-all principe wordt alles maatwerk.

Om dit te bereiken dient de overheid terug te treden. Onze eerste doelstelling is om de belastindruk aanzienlijk te verlagen. Zodat mensen zelf weer kunnen kiezen wat ze met hun geld willen doen. Maar voordat de belasting verlaagd kan worden, dienen uiteraard eerst de kosten van de overheid drastisch naar beneden gebracht te worden.

Het is belangrijk om dit via de weg der geleidelijkheid te bereiken. In één klap alle bestaande instituties wegvagen kan niet, en is voor niemand wenselijk. Daarom kiezen we voor een stapsgewijze aanpak, waarin er steeds minder geld voor de overheid benodigd is. Geld dat dan door middel van een verlaagde inkomstenbelasting en premiedruk direct naar de belastingbetaler terug kan. Met als uiteindelijk doel een flat-tax van tussen de 15 en 25 procent voor iedereen.

Een aantal stappen die op korte termijn genomen kunnen worden, zijn:

– Afschaffen van 2 publieke televisiezenders en 4 publieke radiozenders.
Met de veranderende maatschappij is gebleken dat de commerciële omroepen prima in staat zijn om zowel hoogwaardige programma’s als amusement te brengen. De noodzaak voor het bestaan van een publieke omroep is daarmee vervallen. We kunnen terug naar één nieuwszender op de radio en één nieuws- en cultuurzender op televisie.

– Afschaffen van de veel te gedetailleerde regelgeving.
Denk aan de Arbowet, de warenwet, enzovoort. Door een algemenere wet in te voeren, zonder in te gaan op details, zal de uitvoering en handhaving van de wetten aanzienlijk voordeliger worden. Bovendien worden werknemers en ondernemers niet meer lastig gevallen met tal van onwerkbare regels.
De arbowet zou bijvoorbeeld zo kunnen luiden: “Het is een werkgever verboden een werknemer te laten werken onder omstandigheden waar gevaar voor zijn gezondheid bestaat. Het is de werknemer verplicht rekening te houden met eventuele onveilige situaties.” Klaar.
Aan de onafhankelijke rechter is het dan om te beslissen of een arbeidsomstandigheid al dan niet gevaarlijk was, of dat de werknemer onvoorzichtig is geweest.

– Afschaffen huur- en ontslagbescherming.
Deze regelgeving werkt averechts. Tal van leegstaande kantoorpanden zouden eenvoudig geschikt gemaakt kunnen worden als bijvoorbeeld studentenflats. Verhuurders doen dit niet omdat ze de huurders nooit meer uit hun pand kunnen zetten. Zoals werkgevers wel drie keer nadenken voor ze iemand in dienst nemen, uit angst zo iemand tot in lengte van jaren moeten doorbetalen.
De kantorenmarkt is een stuk vrijer dan de woningmarkt. En wat zien we? Er is meer dan genoeg kantoorruimte, en te weinig woonruimte. De praktijk laat weer eens heel hard zien dat overheidsregulering altijd averechts werkt.

– Afschaffen bemoeienis met het onderwijs.
Scholen weten prima wat goed is voor hun leerlingen. Laat hen dat bepalen, en stuur alle beleidsmedewerkers op het ministerie van onderwijs naar huis. Laat scholen zelf bepalen welk onderwijs ze geven. De ouders bepalen vanzelf wel naar welke school ze hun kinderen willen sturen, zoals ze ook zelf kunnen bepalen naar welke supermarkt ze willen.

– Vermindering aantal ministeries
Er zijn te veel ministeries die allemaal hun eigen belangen aan het verdedigen zijn. Dit kost te veel geld, ergernis en tijd. Op de nominatie om te verdwijnen staan ministeries als Economische zaken, landbouw, onderwijs en sociale zaken.
Alle andere ministeries worden mini-steries. Aanzienlijk kleiner dus.

– Geef niet-stemmers een stem!
Het is bekend hoeveel stemgerechtigden er zijn. Het is prima mogelijk om ook hen in de verkiezingsuitslag op te nemen. Zodra er tien procent van de kiezers niet stemt voor de tweede kamer, zullen 15 zetels letterlijk leeg blijven. Behalve een kostenvoordeel geeft dit bovendien een extra motivatie voor politici om beter hun best te doen.

-Afschaffen van alle subsidies voor goede doelen, bedrijven, instellingen of culturele doelen. Tevens worden alle commissies die dit geld uitdelen hiermee overbodig, een dubbele besparing! Door dit geld te besteden aan belastingverlaging kunnen mensen prima bepalen aan welke goede doelen men hun geld wenst uit te geven.

– Terugdraaien JSF-besluit.
De noodzaak voor het Nederlandse leger om te beschikken over de meest moderne gevechtsvliegtuigen is nooit aangetoond. De huidige F-16’s kunnen nog prima vele jaren mee.

– Stoppen met militaire interventies in het buitenland.
Nederland heeft niets te zoeken in Irak, Cambodja, Afghanistan of Afrika. Defensie dient terug te keren tot haar kerntaak, het beschermen van het Nederlandse grondgebied tegen vijandelijke invallen.

– Uittreding uit de Europese unie.
Het lidmaatschap van de Europese unie staat haaks op het streven om minder regelgeving te implementeren. Naast het feit dat Nederland te veel bijdraagt aan de unie, zijn het vooral de kosten die we moeten maken om alle Brusselse regels te implementeren in Nederlands beleid die niet meer draagbaar zijn. Samenwerken met de landen in de unie is goed, éénworden biedt geen enkel voordeel. De eenwording moet worden stopgezet, en in plaats van lid te zijn van de EU kan Nederland lid worden van de EVA, de Europese Vrijhandelsorganisatie.

– Afschaffen importheffingen en exportsubsidies.
Nederland moet gidsland worden voor de vrijhandel. Van vrije handel wordt iedereen uiteindelijk beter, aangezien handel altijd geschiedt op vrijwillige basis. Bovendien zal volledig vrije handel met het buitenland zorgen voor lagere prijzen en een verbeterde exportpositie. Hiermee is iedere Nederlander gediend.

– Mogelijk maken om uit het sociale verzekeringsstelsel te stappen.
De verplichte verzekeringen zoals de WAO en WW dienen vrijwillig te worden. Het moet iedereen mogelijk gemaakt worden om te kiezen om zich niet of anders te verzekeren. Er zijn tal van verzekeraars die hiervoor prima alternatieven kunnen aandragen.

– Afschaffen van vestigingeisen.
Vrije vestiging voor bedrijven en woningzoekenden moet altijd mogelijk zijn. Iedereen is vrij om te kiezen waar hij of zij wil wonen of werken.

– Invoeren van een flat-tax voor iedereen.
Het percentage zal in het begin (helaas) nog vrij hoog zijn, maar langzaam maar zeker lager worden naarmate de overheid meer taken afstoot en minder kosten maakt. Dit geeft een vliegwielwerking, lagere belastingen betekent meer economische groei, waarmee de belastingopbrengst stijgt, zodat het percentage weer verder naar beneden kan.
de flat-tax zal bovendien een stuk moeilijker te verhogen zijn dan alle huidige verkapte belastingen, waarmee het voor toekomstige politici moeilijker wordt om de ingeslagen weg weer te verlaten.

Natuurlijk zijn er nog veel meer zaken te bedenken die kunnen worden afgeschaft of veranderd. Dit is slechts een eerste opzet, een ruwe schets van de wijze waarop een Libertarische partij langzaam maar zeker de macht teruggeeft aan de burger, de politiek minder zeggenschap geeft, en de belastingdruk en regelgeving terugbrengt naar een aanvaardbaar niveau.

De instelling is dat er niet zoiets bestaat als een “algemeen belang”. Uw belang is anders dan het mijne, dat weer anders is dan dat van miljoenen anderen. Het enige echte algemeen belang is de vrijheid van het individu. Want alleen als ieder individu vrijheid heeft om zijn levenspad te bewandelen naar eigen inzicht, zijn eigen successen te beleven en te leren van zijn eigen fouten, pas dan heeft iedereen de mogelijkheid om op eigen wijze gelukkig te worden.

Individuele vrijheid gaat samen met verantwoordelijkheid. Het betekent niet alleen genieten van eigen succes, maar vooral ook het niet kunnen afschuiven van de eigen problemen op anderen, die part noch deel hebben aan uw eventuele falen.

Geef mensen de vrijheid om hun eigen keuzes te maken. De vrijheid om hun eigen geld op de voor hun meest prettige wijze te besteden. De vrijheid om fouten te maken, daarvan te leren, en verder te gaan. De vrijheid om te kiezen voor een andere levensstijl dan gebruikelijk. De vrijheid om te genieten van succes, de vrijheid om dat succes te delen met hen die hen het meest na staan.
Pas als mensen beschikken over die vrijheid zal men ook de verantwoordelijkheid dragen die de vrijheid met zich meebrengt.

Laten we de schouders zetten onder dit streven naar vrijheid. Laten we onze doelen verwezenlijken. Niet voor onszelf, maar voor de generaties na ons. Zodat zij de vrijheid kennen om hun eigen leven te leiden naar eigen inzicht. Zonder ongewenste bemoeienis van bovenaf, zonder hun problemen af te kunnen schuiven op een anonieme ander.

Het alternatief is de gestage onderwerping aan de EU, een steeds hogere belastingdruk, een groeiend woud aan regels, een steeds sterkere belemmering van eigen initiatief, en een overheid met een steeds grotere invloed in de persoonlijke levenssfeer.

Met als uiteindelijk resultaat een situatie waarin iedereen arm is, behalve een handvol Brusselse potentaten en hun protégés.

Als we het tij nog willen keren dient de overheid misschien toch nog één of twee verplichtingen in de wet te zetten: iedere scholier dient A. Huxley’s “Brave new world”, Ayn Rands’ “Atlas shrugged” en G. Orwell’s “1984” te lezen.