Ja, het loopt goed, zegt de hoogste Nederlandse militaire baas, generaal Dick Berlijn.

Nee, zegt de hoogste commandant ter plaatse, kolonel Arie Vermeij, het is daar dweilen met de kraan open.

Ja, uitstekend zegt Nederlands hoogste politieke baas, Jan Peter balkenende, we hebben er zelfs al wat gebouwd.

De minister van oorlog, Henk Kamp, probeert ons uit de verwarring te verlossen door te verklaren dat hij zelf in Afghanistan geweest is, en gezien heeft dat er ook gebouwd wordt.
We kunnen gerust zijn, alleen de hoogste lokale man die het werk aan het uitvoeren is, zegt dat het niet goed gaat. Maar die zal het toch niet beter weten dan de politici in Den Haag?

Wat er eventueel fout gaat komt door Pakistan. Die houden de grens niet goed dicht, waardoor er steeds nieuwe troepen kunnen komen (die dan weer afgeschoten moeten worden) en waardoor steeds nieuwe voorraden munitie en voertuigen aan de Taliban verstrekt worden.

CDA-kamerlid Ormel vindt dat de uitspraken van Vermeij niet goed zijn voor het moreel van de troepen.
Die man moet dus ophouden met uit de school te klappen
Hans van Baalen (VVD) vindt dat de minister van oorlog duidelijk moet aangeven wat nu de prioriteiten zijn, vechten of wederopbouwen. Hans heeft kennelijk niet geluisterd toen hij er voor stemde om die troepen naar Afghanistan te sturen. Want anders had hij het wel geweten. Iedereen weet dat toch?
Of vindt Hans dat door deze tegenstrijdige berichten het volk wel eens zou kunnen doorkrijgen dat het belazerd wordt?
—————————————————
P.S. De lokale bevelhebbers, en ook Jaap de Hoop Scheffer, lopen al weken te jengelen dat ze meer soldaten nodig hebben. Zeker 2500. Nu pas stuurt Canada, nadat de laatste maanden 18 Canadezen gesneuveld zijn, 200 extra manschappen.
Die 2500 schijnen overigens al lang geleden beloofd te zijn?
Wie zegt daar iets over onbetrouwbare politici?

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

4 REACTIES

  1. Ik ben er niet zo zeker van of "we" onmiddelijk moeten terugtrekken uit een land dat "we" eerst grondig overhoop gehaald hebben. "Moeten" we niet proberen om van dat land een enigszins stabiele, (relatief) vrije samenleving te maken? Al is het aan de andere kant natuurlijk wel zuur voor de militairen die daar onvrijwillig zijn en kunnen sneuvelen. En voor de belastingbetalers die van meet af aan tegen de invasie van Afghanistan waren.

    Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik destijds toch niet echt helemaal tegen de invasie was. Vanwege het gruwelijke anti-vrijheidsbeleid van de Talibaan en hun bescherming van de terroristen die naar alle waarschijnlijkheid de aanslagen in New York hadden gepleegd. Ik weet alleen niet meer precies of ik nog voor de invasie was toen deze eenmaal begon.

    Op een perverse manier is dit dweilen met de kraan open misschien wel voordelig. Hoe meer moslimfundamentalistische radicalen die geweld willen gebruiken naar Afghanistan gaan om gedood te worden, des te minder blijven er over om hun eigen landen te verzieken. Al gebruikt Bush dit ook als excuus of rechtvaardiging achteraf voor zijn invasie in Irak. En het is ook goed mogelijk dat de radicalen die nu naar Irak en Afghanistan gaan vooral nieuwe radicalen zijn die er anders niet waren geweest.

  3. War is an ugly thing, but not the ugliest of things. The decayed and degraded state of moral and patriotic feeling which thinks that nothing is worth war is much worse. The person who has nothing for which he is willing to fight, nothing which is more important than his own personal safety, is a miserable creature and has no chance of being free unless made and kept so by the exertions of better men than himself. John Stewart Mill (1806 – 1873)

  4. [3]
    Bottom,

    Ik was me niet ervan bewust dat deze oorlogen zijn begonnen om de vrijheid te verdedigen. Laat staan de vrijheid van de Westerse soldaten te garanderen die er nu sneuvelen.

    Dat er meer is dan je eigen veiligheid, zoals (je eigen) vrijheid, en dat dat het waard is om voor te vechten, wil ik best geloven. Maar in hoeverre je de keus maakt of je liever sterft voor vrijheid dan overleeft in (relatieve) onvrijheid, lijkt me persoonlijk, en niet iets waar mensen als John Stewart Mill, of wie dan ook, over hebben te beslissen. Heeft de beste man zelf ook zijn leven geriskeerd voor (zijn) vrijheid?

    Dat het nu een kwestie is van de (zeer relatieve) vrijheid in Afghanistan handhaven of terugtrekken is misschien wel zo, maar daar is het niet om begonnen. En ik zou me een stuk prettiger voelen als de soldaten die daar vechten grotendeels vrijwilligers (en dan het liefst de Afghanen zelf) zijn. En dat het land nog wel wat vrijer mag zijn lijkt me ook gewenst, voordat mensen gaan sterven voor een relatief (on)vrij regime.

Comments are closed.