Een levensjaar, mits het van “goede kwaliteit” is, mag althans volgens Rien Meijerink, voorzitter van de Raad voor de Volksgezondheid, de gemeenschap 80.000 Euro kosten. Hij zegt, dat het probleem is, dat er tot op dit moment door medische beleidsmakers allerlei beslissingen worden genomen die de samenleving veel geld kosten, terwijl de kosten van volksgezondheid de pan uitreizen.
Wat is het geval ?

De Raad voor de Volksgezondheid is een adviesorgaan van de regering. En de regering maakt politieke keuzen. Zo maakt zij op advies van die Raad ook keuzen voor het budget voor de Volksgezondheid. Maar wat is Volksgezondheid ? Kan een regering op basis van politieke of economische motieven zomaar bepalen welke patient er wel en welke er niet behandeld mag worden ? Zo ja, op grond waarvan ?

In Nova van zaterdag 9 september ging Meijerink in discussie met Peter Huijgens, kankerspecialist. Deze wees er terecht op, dat nieuwe behandelingen voortvloeien uit de vooruitgang van de medische wetenschap en techniek. Medische kosten hebben per definitie een open einde. Als dat niet zo was, zouden er ook geen nieuwe medische ontwikkelingen en dus ook geen nieuwe behandelingen mogelijk zijn. Natuurlijk kost dat geld, dat kan niet anders. Het is inherent aan de economische dynamiek van de levende wetenschap.

Volksgezondheid: geen gezondheid
Daarom is het budgetteren van de kosten van medisch-specialistische hulp door de staat ten principale onjuist en mensvijandig. Het gaat uit van een gesloten collectivistisch systeem, alsof gezondheid maakbaar zou zijn. Daartoe wordt het misleidende begrip “volksgezondheid” geintroduceerd. Maar dit begrip mag niet verward worden met het begrip “gezondheid”. Terwijl “gezondheid” een medisch begrip is – van toepassing op het individu, is “volksgezondheid” een zeer rekbaar epidemiologisch begrip, in zekere zin vergelijkbaar met zoiets als “volkshuisvesting”.

Basisverzekering: geen verzekering
Alleen een open kapitalistisch systeem maakt de ontwikkeling van nieuwe behandelwijzen mogelijk. Maar in een gesubsidieerd en wettelijk geregeld collectivistisch stelsel passen geen nieuwe behandelwijzen, wel in een particulier verzekeringsstelsel. Want alleen in het laatste wordt het risico gespreid op vrijwillige basis: de individuele verzekerde bepaalt elke keer voor welke risico’s hij zich wil verzekeren en voor welke risico’s niet. De verzekering neemt het gehele verzekerde risico over, inclusief het risico van nieuwe duurdere medische behandelingsmethoden. Die individuele keuze kan een overheid via een wettelijk verplichte staatsgesubsidieerde basisverzekering per definitie niet maken.

Begrotingsinstrument
Zo’n basisverzekering is dan ook geen echte verzekering, maar puur een begrotingsinstrument. Het is weer zo’n socialistisch stokpaardje, een collectivistisch gedrocht.
Naar economische criteria zou je kunnen zeggen, dat de waarde van het leven van een individu zich niet laat berekenen en die van een collectivist kennelijk wel. Als hij pech heeft, wordt de Nederlander straks medisch behandeld op basis van wettelijk gereguleerde, jaarlijks aan te passen leeftijdstabellen, waarin staat, wanneer hij recht heeft op welke zorg en wanneer niet.

Een dergelijke gesubsidieerde collectieve volksverzekering acht ik om bovengenoemde redenen ethisch onjuist.

Zie:
www.novatv.nl/index.cfm?ln=…

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

24 REACTIES

  1. Spynose, alleen een verplichte, collectivistische gezondheidsverzekering zal werken. Immers, geen private verzekeraar zal chronisch zieke patiënten of patiënten met een aangeboren genetische afwijking willen verzekeren.
    Gezondheid is in wezen een economisch vraagstuk: levenslengte en -kwaliteit ingeruild voor geld. Dus wat is hier vreemd aan? De mogelijkheid voor hen die geld hebben om aanvullende zorg in te kopen in een privéziekenhuis bestaat al.

  2. [1]
    Islamofoob,
    Dat laatste is niet het punt.
    Er moet in casu onderscheid gemaakt worden tussen enerzijds autonome ontwikkeling van behandelmethoden voor allerlei aandoeningen en anderzijds aandoeningen, waarvan de behandelwijze door de wetgever wordt bepaald.

    M.a.w. was het vroeger de verzekeraar die dreigde op de stoel van de medische behandelaar te gaan zitten, nu is dat de wetgever. En die maakt politieke en budgettaire afwegingen, in plaats van medische.

    Bovendien wordt de natuurlijk autonome ontwikkeling van nieuwe behandelwijzen door politieke en budgettaire maatregelen beinvloed, zoniet geremd, in plaats van gestimuleerd door de reele marktvraag. Er gaat dus continu een marktverstorende invloed van een collectivistisch gebudgetteerd systeem uit.

    Tenslotte wordt iedereen weer gedwongen tot verplichte, dus quasi-solidariteit.

    Wat je eerste punt betreft: mensen met aangeboren afwijkingen hoeven helemaal niet onverzekerd door het leven te gaan. Hier kunnen algemene keuringseisen op basis van globale wet- en regelgeving zorgen voor een eerlijk verzekeringsstelsel.

    Spynose

  3. [1]
    Islamofoob,

    Ik weet niet of het echt zo is dat je in een private markt geen verzekering kunt krijgen. Wie zou zich nog verzekeren als dat alleen mogelijk is zolang je gezond bent? Een verzekering dient immers juist voor de grote uitgaven. Mensen met een genetische aandoening zou je al kunnen verzekeren vóór de geboorte of vaststelling van het genetisch defect.

    Maar zelfs al zou het zo zijn dat je onmiddelijk de verzekering wordt uitgegooid zodra je ziek wordt, of dat je een torenhoge premie moet betalen, hoef je niet gelijk het voordeel van vrije marktconcurrentie met het badwater weg te gooien: Je zou ook private verzekeraars kunnen verplichten om alle patiënten te accepteren, en alleen een hoger (of lager) risico door te rekenen in de premie, voor factoren waar de patiënt zelf invloed op kan hebben. Iemand met een genetische of chronische aandoening kan dat niet helpen en zal dan gewoon een gemiddelde premie betalen.

  4. [2]
    Spynose, je zei dat een basisverzekering geen echte verzekering is. Als ik het goed begrijp, bedoel je met basisverzekering een verzekering voor een zeker basispakket met acceptatieplicht. Deze vind je niet deugen omdat het basispakket te weinig flexibel is. Dus volgens mij is dat wel degelijk het punt, hou me ten goede als ik je verkeerd begrijp.

    Iedere verzekeraar moet budgettaire afwegingen maken, anders kan deze zijn bedrijf wel sluiten. Blijft over medisch en politiek. De best denkbare medische behandeling is vaak, niet altijd, nogal duur. Dus moet een besluit worden genomen: toegenomen levenskans/~kwaliteit versus kostenbesparing. Die afweging binnen een basisverzekering is in wezen politiek.

    In jouw voorstel zal een verzekeraar altijd voor de goedkoopste optie kiezen om een basispakket af te sluiten. Ook als de medische werkzaamheid twijfelachtig is.

    (wordt vervolgd)

  5. He moment dat de overheid zich is gaan bemoeien met de gezondheidszorg was een fataal moment in de Nederlandse geschiedenis.
    De gevolgen zijn ondermeer :
    01. meer dwangoverdracht van inkomens
    02. hogere kosten
    03. het ontstaan van grote distorties en inefficienties in de medische markt
    04. het geleidelijk aan kapot maken van deze markt

  6. @Spynose: Slot: Ook een acceptatieplicht biedt geen soelaas. Stel een verzekering biedt geen dekking voor ziekten die het gevolg zijn vanchronische ziekten. Dat kan immers. Dan kan deze verzekering goedkoper werken dan een verzekering die dat wel doet (grootgebruikers als chronische patiënten kosten het leeuwendeel van de zorguitgaven). Ook met een acceptatieplicht is die verzekering waardeloos voor mensen met een chronische ziekte.

  7. [3] Owl, je schreef:
    "Ik weet niet of het echt zo is dat je in een private markt geen verzekering kunt krijgen. Wie zou zich nog verzekeren als dat alleen mogelijk is zolang je gezond bent? Een verzekering dient immers juist voor de grote uitgaven."
    Een privéverzekeraar zal dan aan dergelijke mensen een veel hogere premie vragen of die ziekte uitsluiten uit de dekking. Dat is logisch, anders maakt die verzekeraar verlies. Het wordt een ander verhaal als die verzekeraar van tevoren om wettelijke redenen niets weet van de potentiële klant.

    "Mensen met een genetische aandoening zou je al kunnen verzekeren vóór de geboorte of vaststelling van het genetisch defect."
    Een acceptatieplicht dus. Inderdaad, ietrs dergelijks moet je wel invoeren denk ik. Of de vermaledijde staat voor hen garant laten staan.

    "Maar zelfs al zou het zo zijn dat je onmiddelijk de verzekering wordt uitgegooid zodra je ziek wordt, of dat je een torenhoge premie moet betalen, hoef je niet gelijk het voordeel van vrije marktconcurrentie met het badwater weg te gooien: Je zou ook private verzekeraars kunnen verplichten om alle patiënten te accepteren, en alleen een hoger (of lager) risico door te rekenen in de premie, voor factoren waar de patiënt zelf invloed op kan hebben. Iemand met een genetische of chronische aandoening kan dat niet helpen en zal dan gewoon een gemiddelde premie betalen."
    Zie mijn reactie op Spynose hoe door middel van een gemene truc de verzekering hier onderuit kan komen. Als het basispakket vrij vast te stellen is kan de verzekeraar alle chronische ziekten er uit gooien.

  8. [7]
    Islamofoob,

    Aan de andere kant weten mensen niet van tevoren of ze een chronische ziekte zullen krijgen. Een verzekeraar die ze daar niet tegen wil verzekeren doet nogal een zwak bod. Ook als een verzekering van tevoren veel vragen stelt en onderzoek doet om dure gevallen uit te sluiten, zal niet echt aantrekkelijk zijn voor toekomstige klanten, want die weten ook niet of ze toevallig een bepaalde aanleg hebben. Of ze weten dat wel en zullen nooit naar een verzekering gaan die zulke stringente controles doet.

    Wat heb je aan een verzekering die je alleen wil verzekeren als je toch waarschijnlijk gezond blijft en aankondigt je premie naar fenomenale hoogten te laten stijgen als je ooit ziek wordt? Is er ook niet zoiets als concurreren op kwaliteit i.p.v. alleen op de prijs van het product? Een goedkope verzekering lijkt misschien aantrekkelijk, totdat je hoort dat ze vrijwel niets vergoeden en je dus in feite helemaal niet "verzekerd" bent tegen onbekende voorvallen. Een paar keer een klant in een consumentenprogramma die in de kou is gezet zodra hij\zij een echte ziekte kreeg zal de toestroom van klanten aardig in gevaar brengen.

  9. [8]
    P.S.

    Overigens zou je, mits je toch voorstander bent van "gegarandeerde" medische noodzakelijke zorg voor iedereen, ook een constructie kunnen bedenken waarbij iedereen zichzelf moet verzekeren voor zover mogelijk, en de overheid alleen garant staat voor die gevallen waarin een verzekering onmogelijk was, of de persoon in kwestie dit is "vergeten". Maar dan wel in de vorm van een lening, na verkoop en verdiscontering van alle goederen en geldmiddelen die de patiënt bezit. En die terugbetaald moet worden, desnoods met het risico van faillissement, zodat mensen wel gestimuleerd zijn om niet zomaar onverzekerd rond te lopen.

    De "libertarische" oplossing: helemaal geen garanties voor mensen omdat dit nu eenmaal toch betekent dat iemand anders gedwongen wordt (de vruchten van) zijn\haar arbeid af te staan, kan ik momenteel (nog?) niet echt accepteren. Ook al denk ik dat dit standpunt ergens wel het juiste is.

  10. [4] Islamofoob,
    JIJ: "je zei dat een basisverzekering geen echte verzekering is. Als ik het goed begrijp, bedoel je met basisverzekering een verzekering voor een zeker basispakket met acceptatieplicht. Deze vind je niet deugen omdat het basispakket te weinig flexibel is. (…)"

    IK: Met "basisverzekering" bedoel ik de zorgverzekering, zoals gedefinieerd onder art. 1 lid d van de Zorgverzekeringswet. Dat is publiek recht.
    Ik wil hierbij verder opmerken, dat bestudering van genoemde wet leert, dat de overheid materieel het verzekeringsbeleid heeft overgenomen (zie bijv. art. 10 e.v.).

    Die z.g. basisverzekering is dus een politieke zaak, waarin politieke belangen (= staatsbelangen) een allesoverheersende rol spelen.

    M.a.w. die basisverzekering is geen verzekering in de zin van het BW.
    SpyNose.

  11. [8]

    "Aan de andere kant weten mensen niet van tevoren of ze een chronische ziekte zullen krijgen. Een verzekeraar die ze daar niet tegen wil verzekeren doet nogal een zwak bod. Ook als een verzekering van tevoren veel vragen stelt en onderzoek doet om dure gevallen uit te sluiten, zal niet echt aantrekkelijk zijn voor toekomstige klanten, want die weten ook niet of ze toevallig een bepaalde aanleg hebben."
    Een verzekeraar kan een medisch onderzoek verplicht stellen voordat iemand als verzekerde wordt geaccepteerd.

    "Of ze weten dat wel en zullen nooit naar een verzekering gaan die zulke stringente controles doet."
    Wel als die verzekeraar een derde van de normale premie vraagt.

    "Wat heb je aan een verzekering die je alleen wil verzekeren als je toch waarschijnlijk gezond blijft en aankondigt je premie naar fenomenale hoogten te laten stijgen als je ooit ziek wordt?"
    Dat doet ie dan ook niet; het gaat om de situatie voor verzekering.

    "Is er ook niet zoiets als concurreren op kwaliteit i.p.v. alleen op de prijs van het product? Een goedkope verzekering lijkt misschien aantrekkelijk, totdat je hoort dat ze vrijwel niets vergoeden en je dus in feite helemaal niet "verzekerd" bent tegen onbekende voorvallen."
    Wel als die voorvallen bekend zijn door een medische of genetische check voordat iemand klant wordt.

    "Een paar keer een klant in een consumentenprogramma die in de kou is gezet zodra hij\zij een echte ziekte kreeg zal de toestroom van klanten aardig in gevaar brengen."
    Niet als dat gebeurt voordat iemand überhaupt toegelaten wordt als klant.
    Overigens denk ik dat premiekorting voor gezond levende mensen veel effectiever is dan al die irritante voorlichtingscampagnes.

  12. [9] Hoe wil je iemand laten verzekeren met een chronische nierziekte? AIDS? Hemofilie? ALS? Zo iemand zal vrijwel altijd meer kosten dan hij mogelijk op kan brengen.
    Je voorstel: helemaal geen garanties, betekent dat dergelijke mensen onbehandeld zullen blijven. Een wat minder prettig vooruitzicht, vind je niet?

  13. [10] Nee OK. Ik begrijp nu wat je bedoelt. Maar technisch gesproken is het een verzekering, immers het risico wordt gedragen door de verzekeraar (in dit geval dus in feite de overheid) in ruil voor een premie.

  14. [12]
    SpyNose,

    Je hebt me een beetje verkeerde begrepen denk ik. Ik zei toch dat ik er NIET voor ben om helemaal geen garanties te geven? Ik zei juist dat ik vind dat op z’n allerminst de staat een lening moet verstrekken aan iemand die niet uit eigen middelen of verzekering een noodzakelijke levensreddende (of functieherstellende) operatie moet ondergaan.

    Maar wat ik bedoelde is dit: Ook de patiënt weet niet, voordat hij een medische of genetische test ondergaat, of voordat zijn\haar kind geboren wordt die hij\zij wil verzekeren, of er sprake is van een aanleg. En een chronische ziekte waarbij geen sprake is van aanleg, zoals AIDS of ALS, zal zich pas voordoen nadat iemand zich heeft verzekerd. Ik ga er tenminste van uit dat iemand niet zo stom is om daarmee te wachten tot hij daadwerkelijk ziek wordt.

    Een verzekeraar die al bij voorbaat meldt in dat geval niet te zullen verzekeren, sluit het grootste deel van de consumenten op de zorgmarkt al uit en biedt een waardeloos product. Zou jij, als je niet weet wat je aanleg is en of je ooit een chronische ziekte zult krijgen, het risico nemen om een test te ondergaan waarbij een verzekering onmogelijk zal zijn? Of zou je een verzekering kunnen nemen tegen dat risico? 😉

  15. [14]
    Pardon, ik bedoelde Islamofoob. Ik was in de war omdat ik net die discussie tussen jou en SpyNose las.

  16. [13]
    Islamofoob,
    Zeg nou zelf: Iedereen weet toch, althans kan toch weten, wat staatsgaranties daadwerkelijk waard zijn ?

  17. "Je hebt me een beetje verkeerde begrepen denk ik. Ik zei toch dat ik er NIET voor ben om helemaal geen garanties te geven? Ik zei juist dat ik vind dat op z’n allerminst de staat een lening moet verstrekken aan iemand die niet uit eigen middelen of verzekering een noodzakelijke levensreddende (of functieherstellende) operatie moet ondergaan."
    En dan beslagleggen op iemands inkomen als die persoon de lening niet terug kan betalen? Chronisch zieken zijn niet de productiefste werknemers en verdienen niet zoveel, als ze überhaupt al wat verdienen. Kan je dan niet beter zeggen: de staat draait op voor dit soort ziektes; uiteraard wordt er door een onafhankelijke groep mensen alles aan gedaan om zo goedkoop en effectief mogelijke behandelswijzen voor deze aandoeningen te vinden, bijvoorbeeld door hier marktprikkels voor te verzinnen?

    "Maar wat ik bedoelde is dit: Ook de patiënt weet niet, voordat hij een medische of genetische test ondergaat, of voordat zijn\haar kind geboren wordt die hij\zij wil verzekeren, of er sprake is van een aanleg."
    Dus een slimme verzekeraar stelt een dergelijke test verplicht voordat een verzekerde wordt toegelaten.

    "En een chronische ziekte waarbij geen sprake is van aanleg, zoals AIDS of ALS, zal zich pas voordoen nadat iemand zich heeft verzekerd."
    Iemand kan seropositief zijn. ALS uit zich in een vroeg stadium door afwijkingen in de spraak en motorische stoornissen (wat ook vastgesteld kan worden).

    "Ik ga er tenminste van uit dat iemand niet zo stom is om daarmee te wachten tot hij daadwerkelijk ziek wordt."
    Sommige mensen zijn wél zo stom; daarom is de verplichte ziekenverzekering ingevoerd. Op zich dus geen gekke regel, zij het dat de markt uiteraard weer veel te gereguleerd en gemonopoliseerd is.

    "Een verzekeraar die al bij voorbaat meldt in dat geval niet te zullen verzekeren, sluit het grootste deel van de consumenten op de zorgmarkt al uit en biedt een waardeloos product. Zou jij, als je niet weet wat je aanleg is en of je ooit een chronische ziekte zult krijgen, het risico nemen om een test te ondergaan waarbij een verzekering onmogelijk zal zijn?"
    Afgezien van mijn ethische bezwaren en als ik puur egoïstisch redeneer: ja. Als ik de test onderga en ik kom er door, dan hoef ik immers veel minder premie te betalen. Als ik er niet door kom, kan ik altijd bij de concurrent terecht die geen test verplicht stelt.

    "Of zou je een verzekering kunnen nemen tegen dat risico?"
    De premie voor een dergelijke verzekering zal erg hoog zijn, immers zodra je een dergelijke test hebt afgelegd met goed gevolg zal je die verzekering afzeggen. Dat betekent dat het risico van de gediagnosticeerden wordt afgewenteld op de vrij korte periode dat de verzekering loopt voor de niet-gediagnosticeerden.

  18. [16]
    Paradoxaal genoeg zijn staatsgaranties meer waard dan die van een nationaal bedrijf, juist door het onethische karakter van de staat. Immers, de staat kan dergelijke bedrijven onteigenen. Daarom leent de staat ook goedkoper dan een private partij.
    Ook zullen politici weinig trek hebben in de volkswoede. Zie hoe het met de AOW-plannen is afgelopen.

    Bij een multinational is dat mogelijk anders; daar staat dan tegenover dat er geen nationaal recht op een multinational van toepassing is (hooguit dat van het land waar het hoofdkantoor gevestigd is, maar het verplaatsen van de hoofdzetel is voor een multinational vrij eenvoudig).

  19. [17]
    Islamofoob,

    Dat van die lening is een soort "liberaal compromis". Het laat aan de ene kant het libertarische principe los dat niemand mag worden verplicht (de vruchten van) zijn arbeid aan een ander af te staan (in de vorm van een verplichte verzekering met acceptatieplicht en mandatoir basispakket), maar aan de andere kant moet de patiënt "in principe" het zoveel mogelijk zelf (terug)betalen. Dat heeft als doel:

    -Vermijden van het idee dat je een gratis "recht" hebt op gezondheidszorg op kosten van een ander.
    -Prikkel om je in ieder geval te proberen te verzekeren. Als je dit immers niet doet, of niet kunt, zal je al je bezittingen moeten verkopen en het geld dat je te kort komt krijg je weliswaar van "de staat" (de belastingbetaler), maar moet terugbetaald worden.
    -In ieder geval een deel van dit geld wordt uiteindelijk terugverdiend door de belastingbetaler. Ik weet heus wel dat een (groot) deel van degenen die zo’n lening krijgt het uiteindelijk niet terug zal betalen, maar alle beetjes helpen, en het gaat om het principe. Als de operatie of behandeling het vermogen om te werken herstelt, kan de patiënt een (groot) deel van de lening terugbetalen.

    En van die selectieve verzekeraar: Ik zou toch absoluut niet het risico willen nemen dat ik een chronische ziekte of genetische aanleg heb, en dan uitgesloten wordt van verzekering. Dan betaal ik liever de hogere premie (binnen redelijke grenzen uiteraard), met de zekerheid dat ik uitbetaald krijg bij welke ziekte ik ook onverhoopt zou krijgen. Dat is het hele idee achter verzekeren: de verzekeraar en de verzekeringnemer weten niet welke risico’s ze lopen, en de verzekeringnemer zit niet te wachten op een spotgoedkope verzekering zonder dekking.

    Jij zou dus het erop wagen dat je een test doet waarbij blijkt dat je onverzekerbaar bent? Dan kun je wel vergeten dat de verzekeraar zonder test jou nog verzekert. Iedere verzekeraar vraagt immers of er reeds bestaande ziektes of bekende risico’s aanwezig zijn. Als je dat niet meldt, pleeg je fraude en zal een verzekeraar niet uitkeren.

    Met dat voorbeeld van seropositivisme en de beginfase van ALS lijk je ervan uit te gaan dat de persoon in kwestie zich pas na zijn ziekte verzekert. Bovendien is HIV grotendeels een ziekte waar je zelf invloed hebt op het krijgen ervan, mits dit niet via bloedtransfusie, geboorte of i.d. wordt overgedragen. Eerst door eigen toedoen zo’n ziekte krijgen en je daarna pas verzekeren (terwijl je nog nooit premie betaalde toen je gezond was) is natuurlijk het toppunt van parasitisme en moet niet beloond worden met in feite "gratis" gezondheidszorg op basis van andermans inspanningen. Zulke mensen zou ik zeker zo’n lening geven, maar ook echt verwachten dat ze eerst al hun bezittingen verkopen en dat ze, nadat ze zijn behandeld, zoveel mogelijk hun lening proberen terug te betalen voor zover ze daar nog toe in staat zijn.

    Een verplichte verzekering is natuurlijk ook een optie, en daar sta ik zeker niet onwelwillend tegenover, maar komt er uiteindelijk op neer dat bepaalde groepen mensen die eigenlijk (mogelijk) onverzekerbaar zouden zijn, toch op kosten van iedereen worden verzekerd. Dat is praktisch hetzelfde als door de staat gegarandeerde zorg via een lening, maar dan zonder het element van reciprociteit via (principiële zo niet praktische) terugbetaling.

    Gezien je mening over die test: Hou je ook van Russisch roulette? 😉

  20. @Owl: volgens mij kom je nu al aardig in de buurt van het huidige stelsel met zijn eigen risico.

  21. [20]
    Islamofoob,

    Is dat zo? Ik dacht toch niet dat mensen nu een premiekorting kunnen krijgen op basis van hun lager persoonlijk risico. Of dat de mensen die eventueel niet verzekerd zouden kunnen worden een lening krijgen i.p.v. een "gift" in de vorm van een verplichte basisverzekering met gelijke premies.

    Al is het natuurlijk wel zo dat ik ernstig twijfel of ik een aanbod voor premiekorting van een private verzekeraar zou accepteren, als ik het risico zou lopen dat ik juist een hogere (onbetaalbare) premie moet betalen. Liever inderdaad dan een wat hogere premie, met een hoog eigen risico zodat ik toch weer wat minder premie hoef te betalen. Maar dan wil ik toch wel de vrijheid hebben om meer eigen risico te nemen dan de 500 Euro maximaal die ik nu kan krijgen.

  22. OK, met dat detail-een hoger eigen risico-dan anders.
    Overigens is dat probleempje voor een privéverzekeraar ook op te lossen, namelijk door een aanvullende maandelijkse uitkering te doen (ter grootte van de premiekorting) in ruil voor een hoger eigen risico.

  23. [22]
    Islamofoob,

    Die snap ik niet helemaal. Een zelfgekozen hoogte van eigen risico is nu toch nog verboden (ik kon bij mijn verzekeraar maximaal 500 Euro eigen risico nemen), en dat is toch niet hetzelfde als risico-selectie?

  24. [12] Niemand belemmert niemand om een deel van zijn inkomen over te dragen aan een zielig geval. Maar dit dient niet op basis van dwang, maar vrijwillig te geschieden.

Comments are closed.