Pleidooi voor een verbod op vernietiging van inbeslaggenomen drugs

Het vernietigen van inbeslaggenomen drugs is schadelijk voor de volkshuishouding.

Geregeld komt aan het licht, dat een politiefunctionaris inbeslaggenomen drugs op de markt brengt.

Dit dient niet gestopt en gestraft of beboet te worden, maar uitgelegd, aangemoedigd en in de voorschriften opgenomen te worden De opbrengst dient uiteraard gebruikt te worden voor verlichting van het politiebudget en niet voor het huishouden van de individuele politieman.

Onttrekking door een politiefunctionaris van inbeslaggenomen drugs wordt gefaciliteerd en geaccommodeerd door het volgende fenomeen. Als een politieman bij iemand vijf kilo vindt en in het procesverbaal slechts een kilo opneemt, strekt dit beide partijen tot voordeel: de geverbaliseerde krijgt een lagere straf op grond van de kleinere hoeveelheid en de politieman oogst vier kilo die hij in geld kan omzetten.
De inbeslaggenomen drugs bezitten vaak een hoge waarde, al moeten wij niet vergeten dat de waarde een fractie is van de straatwaarde die de pers zo graag publiceert teneinde de vangst van meer sensatie te voorzien. Inbeslaggenomen drugs kunnen uit de hand verkocht, geveild of op andere wijze op de markt gebracht worden en terzelfdertijd gebruikt worden om vanuit een prijsstabilisatiefonds de prijs van de drugs op een min of meer constant niveau te houden, opdat gebruikers niet met uiterst ongewenste sterke schommelingen in de prijs van het product geconfronteerd worden. Dit stabilisatiefonds kan het beste toevertrouwd worden aan een winkelier die veel voeling met de markt heeft en enig gevoel voor commercie; als de overheid dit zou gaan doen, kost het naar mijn schatting vijf keer zoveel.
Concluderend kunnen wij vaststellen, dat geen enkele partij belang heeft bij de vernietiging van inbeslaggenomen drugs. Vernietiging van dergelijke waardevolle koopwaar leidt er alleen maar toe dat een kleinere stroom van goederen en diensten de consument bereikt.
Hugo van Reijen