Toezichthouders hebben in ons rechtsstelsel een bijzondere positie. Op papier zijn ze onafhankelijk, maar in de praktijk blijkt daar weinig van te kloppen. Ze zijn bevoegd regels op te stellen en boetes op te leggen terwijl de relatie met de ministeriĆ«le verantwoordelijkheid vaak onduidelijk is. Je kunt je afvragen of er dan wel sprake is van “good governance”.
www.infinance.nl/?item=1158…
Kijk ook vanavond naar NOVA 22.30 op Ned 2: Voute/AFM
Dat is precies wat Mr. Saskia Lavrijssen-Heijmans heeft gedaan. Ze promoveert binnenkort aan de Universiteit van Tilburg op haar proefschrift Onafhankelijke mededingingstoezichthouders, regulerende bevoegdheden en de waarborgen voor good governance.
Volgens Lavrijssen staat de positie van mededingingstoezichthouders op gespannen voet met fundamentele constitutionele rechtsbeginselen, zoals de representatieve democratie, de ministeriƫle verantwoordelijkheid en de scheiding der machten. Toezichthouders kunnen immers zelfstandig regels stellen en daarnaast combineren zij alle machten van de trias politica (regulering, sanctionering en geschilbeslechting). Lavrijssen vraagt zich in haar studie af hoe de wetgever de mededingingstoezichthouders in staat kan stellen de belangenafwegingen volgens goede procedures voor te bereiden en hun werk op een eerlijke, democratische en effectieve wijze uit te voeren.
Tot zover Lavrijssen, waar ik blij voor ben dat zij hier op kan promoveren, dat dat nog steeds mag bedoel ik.
Karma ++
Trias politica, scheiding der machten, is al sinds koopmankoning Willem I helaas een wassen neus. We hebben hier op dit moment nu zo’n honderdzestig zelfstandige bestuursorganen en het stortregent Algemene maatregelen van bestuur en Koninklijke Besluiten, waarbij de Kamer nooit betrokken is. De uitvoerende macht (regering) heeft de wetgeving praktisch geheel van de het Parlement overgenomen, terwijl partijhierarchie de samenstelling van de lijsten en fractiediscipline de kamermeerderheden bepalen. En zo kan ik nog een hele tijd doorgaan.
SpyNose
[2] OK spynose, de (semi)ambtenaren bepalen veel meer dan iedereen zich realiseert.
Combineer dat met het hiernavolgende Donner artikel: dus als de meerderheid van de ambtenaren sharia wil, komt die er ook!
En daarvoor zijn dus nog veel minder ‘mensen’ nodig dan die 2/3 meerderheid van Donner.
Vandaar dat Vrijsprekers hier zo gevoelig voor zijn en dat we daar nog meer aandacht tegenin moeten leveren: er zit veel te veel macht op de verkeerde plaatsen.
[3] Overnight,
"de (semi)ambtenaren bepalen veel meer dan iedereen zich realiseert."
Precies, zeker als je bedenkt, dat partijpolitiek ook voor een zeer belangrijk deel door bureaucraten gemaakt wordt.
Inmiddels zijn Kamerleden volledig horig geworden aan het monopolie van de partijbureaucratie.
Men zou de Nederlandse politieke kaste rustig een incestueuze club kunnen noemen.
SpyNose
Comments are closed.