In vele landen is er voor politici wier populariteit even dreigt te zakken, een probate oplossing: begin een housing project!

Een dergelijk project behelst het bouwen van huizen voor armen en daklozen op kosten van de belastingbetaler. De projecten worden vaak voorzien van borden die de naam van de politicus of politica dragen: het First Lady Imelda Marcos project ,het President Suharto Project of het Dear Leader Kim Jung Il project. De families die in het compleks gehuisvest worden, weten nu dat zij de betreffende politici levenslang dankbaar moeten zijn: een dank die uiteraard vertaald wordt in het invullen van het juiste vakje op het stemformulier.
De vraag is in hoeverre het belang van de nieuwe huiseigenaren gediend is met een dergelijk project.
Laten wij zeggen dat de regering een dergelijk huis subsidieert met een bedrag van 30.000 dollar. (De huizen worden natuurlijk gebouwd door een bevriende aannemer die de juiste bedragen aan donaties terug doet vloeien in de politieke kas.)
Zou de trouwe partijaanhanger misschien met deze 30.000 dollar iets beters hebben kunnen doen ? Zoals bij voorbeeld het huren van een huis, de aankoop van een kleiner huis of een huis op een andere locatie of zelfs het huren van een kamer in het huis van een familielid ? Of misschien het in orde brengen van formaliteiten om te kunnen werken in een ander land of te verhuizen naar dat land ? In dat geval was er waarschijnlijk van de 30.000 dolar nog wat overgebleven dat elders besteed had kunnen worden of de balastingbetaler niet uit de zak gerold had hoeven te worden.
Hier komt de aap uit de mouw : housing projects dienen in de eerste plaats de belangen van de deelnemende politici die deze bij kunnen schrijven op hun credit bij het stemvee met ingebrand lijstnummer.
Hugo van Reijen

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

9 REACTIES

  1. Een spotgoedkope oplossing om het behuizingsprobleem in Nederland effectief en radicaal op te lossen is de massale veiling van vrije grondpercelen aan particulieren in plaats van aan projectontwikkelaars, zoals PvdA-regenten graag doen, immers: projectontwikkelaars zijn guller met een gratis verbouwing, fêteren met bordeelbezoek en snoepreisjes dan particulieren.

  2. Hugo,

    Volledig eens met je artikel.
    Kleine opzienbarende kanttekening (niet voor jou -neem ik aan- doch voor de rest): in het vaak als libertarisch geroemde Singapore woont ca. 80% van de bevolking in een door HDB neergepoot en gesubsidieert huis.
    (Voor de rest bevalt het landje me wel).

    Groeten,
    M

  4. [1] Hier ben ik het geheel mee eens.
    Eigenlijk zou alle staatsgrond geleidelijk aan geveild moeten worden,opdat het in particulier bezit geraakt.
    Hugo van Reijen

  5. [1]
    Islamofoob,

    Op zich mee eens, maar ik denk dat het grootste probleem niet zozeer de hoeveelheid kavels is die wordt uitgegeven, of de hoeveelheid mensen\bedrijven waaraan het wordt verkocht. Het grootste probleem is dat de overheid bepaalt waar en wanneer gebouwd mag worden. Als in principe (eventueel gebonden aan algemene regels) overal mag worden gebouwd, is er geen mogelijkheid meer om met grondprijzen te speculeren, en verdwijnt ook grotendeels het belachelijke prijsverschil tussen landbouw- en bouwgrond.

  7. [5]
    Stel, Owl, je koopt of bouwt ergens een mooie villa. Vervolgens bouwt iemand anders een foeilelijke fabriek pal voor je raam. Wat dan?

    [4]
    Dat is het probleem nu net, Hugo. Eigenaren hebben eerste recht van bouw bij verandering van het bestemmingsplan. In de praktijk komt het er daarom op neer dat projectontwikkelaars alle landbouwgrond rondsteden opkopen. Ook grond in particulier bezit geeft dus gedonder.

  8. [7]
    Islamofoob,

    Dat is dan pech gehad. Zolang ze de fabriek niet over de erfgrens heenbouwen is dat hun goed recht. Hoe zouden steden, zoals Amsterdam of New York bijvoorbeeld, ooit gebouwd kunnen zijn, en hoe zou er ooit enige economische ontwikkeling mogelijk zijn, als er zoiets bestond als "recht op uitzicht", "recht om niet hoger of dichterbij te bouwen dan x meter", "recht om alle gebouwen met bepaalde functie uit de buurt te houden"? Zelfs al accepteer je een bepaalde willekeurige regel, zoals het niet toestaan een fabriek naast een woonhuis te bouwen, dan zijn er nog talloze andere belanghebbenden die een "recht" zullen eisen om anderen te verhinderen iets te bouwen. Hoe wou je kiezen welke willekeurige "rechten" er dan wel en niet mogen zijn?

    En dat is nog afgezien van het NIMBY-syndroom. Die fabriek moet toch ergens gebouwd worden. Of dat nu naast een groot aantal mensen, of naast een huis in Nergenshuizen gebeurt, maakt dat niet per se beter. Iemand zal er mogelijk last van hebben. Bovendien zorgt marktwerking ervoor dat allerlei factoren: prijs van de grond (in een stad hoger dan op het platteland), verbindingsmogelijkheden (zou jij midden in een woonwijk in Amsterdam een fabriek stichten als je erg afhankelijk bent van vervoer van goederen?), nabijheid van bepaalde voorzieningen, etcetera, verdiskonteerd worden.

    En als laatste staat het jou natuurlijk vrij om een landgoed op te kopen, of een boerenbedrijf, en daarop te gaan wonen. Maar dat je toch ergens op je stuk grond "last" zult hebben van uitzicht dat door anderen bepaald wordt, staat vast.

  9. [8] Hoi Owl,

    Nimby is al lang achterhaad.
    Tegenwoordig geldt (m.n. door "groenen" t.a.v. bv. smelters) veleer Banana: Build Absolutely Nothing, Anywhere Near Anybody 😉

    Groeten,
    M

Comments are closed.