Het is kommer en kwel in de voormalige DDR, de economie staat er stil, de werkloosheid groeit en staat nu al op 23%. De bedrijven houden het voor gezien en de kapitaaloverdracht van West-Duitsland naar het oosten is enorm.
De reden hiervoor is eenvoudig op te sommen, de grootheidswaanzin van de voormalige bondskanselier Helmut Kohl. In 1989 toen de Berlijnse muur viel wilde Helmut Kohl de DDR zo snel mogelijk inlijven in de Bondsrepubliek. Hiervoor werden een aantal maatregelen genomen die later funest bleken.
Allereerst werd de Treuhandanstalt opgericht die het mogelijk moest maken om de voormalige VEB-bedrijven (Volkseigenesbetrieb) te verkopen aan de hoogste bieder. Verder werd er een belasting ingesteld op de West-Duitsers die de naam solidariteitsheffing kreeg. Tevens ging er veel geld richting infrastructuur richting de voormalige DDR in de hoop dat er dan een eenheid zou ontstaan, zoals dat ook in de Duitse grondwet verwoord staat. De machtige vakbonden stonden erop dat de Oost-Duitsers evenveel rechten zouden kunnen doen gelden op de salariëring en de uitkeringen.
Al deze maatregelen hebben ervoor gezorgd dat er in totaal zo’n 1200 DM miljard (¤ 600 mld.) werd overgedragen aan een failliete boedel. In een studie verricht door The Economist Intelligence Unit in 1984 werd geschat dat het inkomen van de Oost-Duitsers per hoofd der bevolking op zo’n 60% lag van wat de West-Duitsers verdienden. Na de hereniging kwam een rapport uit van de Commerzbank, waarin de conclusie was dat de Oost-Duitsers maar 13% van het inkomen hadden in vergelijking met de oude Bondsrepubliek. Een Duitse econoom vertelde dan ook dat het goedkoper zou zijn geweest voor West-Duitsland om Portugal over te nemen, omdat deze op 25% van het West-Duitse inkomen lag.
Naderhand ging het alleen maar bergafwaarts met de bedrijvigheid, omdat de lonen aangepast waren aan die van het westen en het machinepark nog steeds Oost-Duits was, bleek het voor veel bedrijven onmogelijk te kunnen concurreren met het westen. Verder gingen veel Duitse bedrijven over de grens richting Polen en Tsjechië, waar de lonen op zo’n 20% lagen van die van de Oost-Duitsers. De economie van Duitsland als geheel heeft een enorme aderlating ondergaan en dit heeft het land sindsdien in een diepe crisis gestort. Na de euforie van de ‘Wiedervereinigung’ heerst nu verslagenheid en pessimisme. Veel Oost-Duitsers verlangen weer naar de DDR, omdat ze werk en eigen inkomen hadden, terwijl ze nu werkloos zijn en afhankelijk van uitkeringen gegenereerd door de ‘Wessies’. In de laatste verkiezingen bleek dat men daar voor extreme partijen kozen, zoals de neo-nazistische NDP en de communistische PDS onder leiding van Gregor Gysi. De PDS is de rechtstreekse opvolger van de SED in de DDR om een oplossing te forceren.
Het probleem beperkt zich helaas niet alleen tot Duitsland, want vanwege de zucht naar hereniging heeft Helmut Kohl, onder dwang van president François Mitterand, volop moeten meewerken aan de stichting van de Europese Monetaire Unie, waardoor Duitsland zijn monetair beleid uit handen moest geven aan de Eurocraten. Zodoende zijn we in Nederland ook beland in deze onzalige situatie. De keiharde Duitse mark en de gulden hebben plaats moeten maken voor een boterzachte euromunt.
We hebben gezien dat dit een rampzalige beslissing is geweest van Helmut Kohl met gevolgen die zelfs nu nog niet te overzien zijn.
“waardoor Duitsland zijn monetair beleid uit handen moest geven aan de Eurocraten.” De ECB hoort onafhankelijk te werken van de politiek.
“De keiharde Duitse mark en de gulden hebben plaats moeten maken voor een boterzachte euromunt.” Was het niet de gulden die wel eens ondergewaardeerd was om zo de export te stimuleren?
Inderdaad is het uitermate treurig te zien, hoe het Duitse Wirtschaftswunder van (Adenauer-)Erhard door één politieke charlatan, Kohl, de afgrond ingestuurd werd en hoe Duitsland daarin zijn handelspartners meesleepte. En dan te bedenken, dat hij van alle kanten gewaarschuwd was om de ruilvoet van de Ostmark 1:1 te fixeren, i.p.v. tegen marktwaarde, die toen ca. 1:3 was, in te ruilen.
Hierdoor werd de deal dus ca. 3x te duur.
Helaas blijft Nederland op lange termijn meebetalen aan de economisch fatale politiek van de EU, niet alleen via belastingen, maar ook aan de economische schade door veel te lage groei (op jaarbasis gem. 1,5% in de EU t.o.v. 3% wereldgroei). Ongetwijfeld ook heel slecht voor de politieke stabiliteit binnen het Europese subcontinent.
Nederland is bij de EU zuiver en alleen omdat haar machthebbers, als overconsumerende, iedereen en alles verzorgende "bewogen" neo-marxisten, WETEN dat het slechts een kwestie van tijd is voordat de boel hier en in de EU permanent in elkaar zakt.
Het wordt dan veel eenvoudiger om strax de pleuropese solidariteitskoek te verkopen, waardoor men tevens de eigen huiden kan redden. Immers in de voormalige SU had de elite het ook niet slecht …
Overigens, de gelegenheid om hier ter twaalfde-uur drastische veranderingen te forgeren (door afschaffing van de monarchie), zodat echte en vibrante democratische oppositionele politiek mogelijk wordt, en het land de grootste ellende zou kunnen ontlopen … zal (als sneeuw voor de zon) verdwijnen zodra de EU een ONDERDRUKKINGSLEGER op de been weet te brengen.
Is dat onderdrukkingleger intussen al niet opgericht als een of andere ‘strike force’? De voordelen van de EU zijn zo mager dat er inderdaad een leger nodig zal zijn om de boel bij elkaar te houden. Wie gaat anders al die subsidies betalen? De ontvangers zullen echt niet weg lopen.
De plus is dat oude EU (sovjet unie) uit elkaar viel ondanks het rode leger. En zodra de boel ineensort zal de politieke bovenlaag er als de kippen bij zijn om alle failliete staats monopolies op te kopen voor een appel en een ei. De geschiedenis herhaalt zich.
Oost- en West Duitsland. Het lijkt België wel, met Vlaanderen en Wallonië.
[3] Onderdrukkingsleger? Bij mij weten is de WEU op sterven na dood. Vertel.
[5] Een late reactie wegens drukte: VOLMONDIG MEE EENS.
Het is trouwens een parallel die ik al jaren maak.
Tegen wessies zeg ik dan dat ze geluk hebben dat zij maar 1 Ossie per drie Wessies moeten onderhouden, terwijl er op de kap van elke 3 Vlamingen wel 2 Franstaligen leven.
Groeten,
M
Graag de geografische grens van de in tweeen gedeelde delen van Oost en West Duitsland,zoals die
na het beeindigen van de tweede wereldoorlog door de mogendheden werd vastgesteld.
Comments are closed.