“Ik heb het niet op de meeste politici. Bijna elke keer als ze zich met de sport bemoeien, ontstaan er problemen. Deze week weer Neelie Kroes, die nu eurocommissaris in Brussel is en geroepen heeft dat Juventus naar de burgerrechter mag stappen, als de vonnis van de Italiaanse voetbalbond of het internationale sporttribunaal de club niet bevalt.”
Prima woorden natuurlijk van de oude meester Johan Cruijff. Cruijff is een autoriteit op zijn gebied: het voetbal. Op dat specifieke deelgebied ziet hij precies dat politici alleen maar problemen brengen. Het grappige is dat vrijwel iedere expert, op welk deelgebied dan ook, inziet dat juist op zijn gebied de overheid eerder negatieve dan positieve bijdrages levert. Er zijn maar weinig mensen die het totaalplaatje zien: de overheid brengt ellende, overal waar zij ingrijpt.
Het grappige met voetbal is dat het een soort van parallele wereld vormt. Buiten de normale maatschappij om, is er de voetbalwereld. Met eigen organisaties, eigen rechtspraak, eigen regels en eigen normen. Een schop geven aan iemand midden op straat levert je een fikse straf op. Doe je hetzelfde op een voetbalveld krijg je een vermaning, en laat een onafhankelijke scheidsrechter je een gele kaart zien. Aan het eind van de wedstrijd schudden de mannen elkaar de hand, en gaat men terug naar de ‘normale’ maatschappij.
Het voetbal vormt daarmee een mooi voorbeeld van hoe een vrije wereld in elkaar kan steken. Mensen organiseren zich op basis van een gemeenschappelijke interesse, stellen daar regels voor op, en houden zich daar vervolgens aan. Bevallen de regels niet, omdat je bijvoorbeeld liever met je handen wilt spelen, dan kies je voor een andere organisatie zoals de handbalbond. Of je voetbalt volgens je eigen regeltjes op een pleintje. En daar is helemaal geen overheid voor nodig. Waarom zou die overheid zich dan wel met mensen moeten bemoeien als het om andere hobby’s gaat, zoals roken, werken of een huis kopen?
100% mee eens.
Karma ++
karma +
Dat zou mooi zijn, Kim. Een Anarchie dus. Allemaal kleine leefgemeenschappen.
De Staat Nederland komt dan te vervallen en dat gebied zou je hoogstens geografisch kunnen aanduiden met b.v. de Lage Landen, of Noordzee Delta.
Voor mij prima!
toch storen sommigen mensen zich aan zulke communities (vinkenslag, oude dokwerk maatschappij) waarbij mensen hun eigen regfels maken.
Hele mooie metafoor.
Maar daar waar groeperingen uit de paralelle wereld elkaar in de "echte" wereld ontmoeten gaat het fout… omdat ze de gangbare regels in die andere wereld niet accepteren…
Leuk idee, maar ook in de geografisch lage landen met allemaal vrije leefgemeenschappen zat dat juist op die grensgebieden misgaan waar de mens niet in staat zal blijken elkaar exentrieke regelgeving te accepteren… dit nog los van het feit dat je je serieus af moet vragen of het wel zo leuk en menselijk is om hulpeloos toe te kijken wanneer de regelgeving van de naburige vrijstaat niet zo menselijk blijkt te zijn…
Wat let ons trouwens om de staat der Nederlanden te beschouwen als één van de vrije staten in de wereld? We hebben tenslotte onzelf deze verstikkende vorm opgelegd en houden ‘m ook met z’n allen in stand…
mmm… voortaan eerst doorlezen dan toevoegen 🙂
zat/zal*, elkaar/elkaars*, exentriek/excentriek*
en er zal zeker nog wat meer inzitten
[6] Laatste zin: let op "onszelf" em "met zijn allen". Ik denk dat je zelf je vraag al beantwoord hebt.
Bedankt voor het opmerken van de twee extra tiepfauten.
Ik heb een idee welke kant je op wil met je opmerking over zelf beantwoord hebben maar iets zegt me dat je ‘m vast wel concreter wil maken. Als dat het geval is dan graag!
Met veel van de artikelen op deze site kan ik een heel eind mee gaan. Maar als er al een oplossing voor genoemde problemen beschreven wordt dan mis ik daarin altijd een component die ook het probleem adresseert dat ik in de tweede alinea van mijn eerste reactie beschrijf.
Of is dat juist geen probleem en blijft de achterliggende gedachte dat andere zielepieten zelf hun probleem maar moeten oplossen?
(Ben ik alweer zelf mijn vragen aan het beantwoorden, ik maak het je te makkelijk)
[9] Hallo Mike,
Dat er een s ontbrak in "onszelf" had ik niet eens gezien. Pas nu jij erop wijst, valt het me op.
Neen, ik doelde slechts op de ironie van die collectivistische woordjes in je vraag over vrijheid.
Maar puur toevallig leek ik ineens een arrogante kwal die op een tiepfaut zou wijzen. En dat terwijl ik ze niet eens gezien had! Hahah, zo zie je maar weer hoe snel een misverstand (soms ontaardend in een regelrechte flame war) geboren is.
Groeten,
Michielsens
PS wat betreft het probleem van je 2e alinea uit je 1e reactie: kan je dit nader verduidelijken? Bv. middels een voorbeeld? Dank bij vorbaat.
In mijn eerste reactie schreef ik:
"… dit nog los van het feit dat je je serieus af moet vragen of het wel zo leuk en menselijk is om hulpeloos toe te kijken wanneer de regelgeving van de naburige vrijstaat niet zo menselijk blijkt te zijn…"
Hoe ver gaat respect voor de gebruiken en gewoontes van de naburige vrijstaat? Vooral wanneer deze tegen de rechten zoals vastgelegd binnen onze vrijstaat in gaat…
Oftewel; hoe borg je bv. de rechten van de mens in de andere vrijstaten in deze lage landen? Of hebben we dat recht niet en is dat aan de mensen daar zelf? (zou ik niet kunnen). Of is juist voor dat probleem wel plaats voor een regulerende overheid?
groet,
Mike
P.s. kan het (ondanks flauw) toch niet laten: vorbaat/voorbaat* 😉
[6] Mike: je beschouwt het al verkeerd/te traditioneel. Je gaat namelijk uit van geografische gebieden, en dat is nergens voor nodig. Geografische grenzen zijn vervelende erfenissen uit het verleden, en hebben nul en generlei waarde. Zo kun jij lid zijn van de tennisvereniging, en je buurman van de voetbalclub, hij van de Socialisten en jij van niets. Hij laat zijn vuil ophalen door Gemeentewerken BV, jij door Jansen VOF, enzovoort. Hij laat zich beschermen door Bredeschouders.com, jij door Kortelontjes BV. Zo woon je naast elkaar, zonder overheid, zonder geografische beperkingen, mét volledige vrijheid. We denken nog véél te veel in geografische posities. Terwijl juist de plek op de wereld waar je je bevindt totaal niet relevant hoeft te zijn. Ik kan me prima een samenleving voorstellen waarin concurrerende overheden wereldwijd naast elkaar bestaan, zonder landsgrenzen. Aan jou dan de keuze of je liever bij de Amerikaanse overheid, de Nederlandse overheid of de Ohra-overheid behoort. Wáár je ook woont.
[11] Mike,
Ik sluit me aan bij de reactie van Kim [12]
Maar voor zover je toch in termen van landsgrenzen denkt: wat is een buurland in deze tijd van media/internet? We weten nu immers ook wat er nog veel verder van huis gaande is. (Bovendien: als Zeeland, Brabant en Limburg zich zouden afscheiden van Nederland en een zelfstandige staat zouden vormen, dan is Belgie ineens geen buurland meer voor wie benoorden de rivieren woont en nu wel. Dus hoe kan "buurland zijn" nu een criterium zijn?).
En waarom moeten we er ons mee bemoeien? Sta jij achter het bestrijden van de Taliban in Afghanistan?
Tenzij je het preventief uit eigenbelang doet, zie ik niet in hoe een libertarier in het buitenland zomaar "orde op zaken" gaat stellen?
Wat de denken van de toestand in Cote d’Ivoire, waarvan duidelijk geen bedreiging voor ons uitgaat? Moeten we daar ook deze of gene partij ter hulp komen door hun tegenstander te helpen uitschakelen?
Groeten,
Michielsens
[13] Helemaal mee eens.
En, Mike, als jij je geroepen voelt om naar de Cote d’Ivoire te gaan om mensen te helpen, of jouw eigen centen heen te sturen, dan zul je vanuit de libertarische samenleving daarin niet gehinderd worden.
[13]
[12]
[14]
Allen,
Bedankt voor de reacties. Even los van de al dan niet geografische grenzen, "naburig" was voor mij geen criterium maar meer een voorbeeld om het probleem dichtbij te halen. Inderdaad in de moderne wereld niet echt nodig.
De genoemde ideeen beginnen me wat duidelijker te worden, en zoals gezegd kan ik me er een heel eind in vinden. Terug draaien van een groot stuk overheids bemoeienis lijkt ook mij een goede zaak. Met een aantal punten heb ik echter nog wel moeite maar dat hoeven we niet persé als reactie op de voetbal metafoor te bespreken 🙂
Toch blijft in mijn achterhoofd een grotere vraag hangen, die ik ook al eerder probeerde aan te stippen. Hoe staat het libertarische gedachtengoed in verhouding met de universele rechten van de mens? En welke gevolgen en verantwoordelijkheden heeft dit voor de libertarier?
Uit de onduidelijkheid hierover ontstaan denk ik mijn bedenkingen, waardoor het geheel voor mij vooral een nogal egoistische indruk achterlaat.
[15]
Een korte toevoeging, de voorbeelden die Kim noemt spreken me dus enorm aan – laat dat duidelijk zijn.
Mijn vraag is meer hoever trek je deze gedachte door en blijft dat goed gaan?
Geografische gebieden zouden vervelende erfenissen zijn, en totaal overbodig. Het lijkt wel een EU-idealist die hier spreekt.
Geografische grenzen zijn waarborgen, ten voordele, waarbinnen goed bestuur mogelijk is.
Het leven wordt beslist niet beperkt door die grenzen. Slechts misbruik door dictatoriale overheden maakt van die grenzen gevangenismuren.
De voetbal als paralelle wereld lijkt me ook een wankele vergelijking.
Want ook binnen de krijtlijnen gelden alle regels van de rechtsstaat: niet stelen, niet verkrachten, niet opzettelijk verwonden enz.
Dat sommige van die regels niet meer worden vervolg is een teken van de verloedering van deze sport, omwille van de grote financiele belangen.
En verloedering is een slechte basis om een filosofie te verkopen.
Vergelijk het met de grenzen van een woning en erf: de muren.
Daarbinnen kan het zeer goed toeven zijn, als in een veilig nest.
Maar daarbinnen kan het ook tot een hel worden als een criminele en gewelddadige potentaat er zijn scepter zwaait.
Maar verwijt dit niet de muren.
Comments are closed.