De Sjamaan

Zo’n 12.000 jaar geleden zat een groep holbewoners bij elkaar in een grot in Zuid-Frankrijk. Het was bitter koud, maar gelukkig had men genoeg hout in de omgeving om een vuurtje mee te stoken. Deze groep had het vuur uitgevonden, en maakte er driftig gebruik van. De dagen werden gevuld met jagen op Mammoeten, het inrichten van de grot, en het zoeken naar voedsel. En dagelijk werden, onder leiding van de sjamaan, de nodige zaken aan de goden geofferd.

Totdat de Sjamaan, die naast de offerandes ook de sterren bestudeerde en al jarenlang metingen deed, tot een schokkende conclusie kwam. Hoe veel hij ook offerde aan de goden, de aarde leek wel warmer te worden. De Gletsjers smolten. De boomgrens kwam hoger te liggen, Mammoeten werden steeds minder gesignaleerd, en er kwamen steeds meer exotische diersoorten. Bovendien leek de zeespiegel wel te stijgen.

De Sjamaan probeerde verbanden te leggen, en bedacht opeens dat dit geen straf van de goden kon zijn. Het werd al snel heel erg duidelijk: sinds het gebruik van het vuur begon de temperatuur te stijgen. De conclusie was helemaal helder: de wereld werd warmer door het gebruik van vuur. De groep raakte al snel overtuigd door de simpele logica, en deed het vuur in de ban. Men deed alles om de toorn van de goden in de hand te houden, en om deze gruwelijke verandering van hun wereld tegen te gaan. Dat maakte het leven een stuk minder aangenaam, zodat de groep uiteindelijk door honger en kou verdreven werd, en slechts een voetnoot in de pre-historie bleef.
De voorspellingen van de Sjamaan kwamen ondanks alles echter wel uit. Zo sterk zelfs dat het onmogelijke gebeurde: heel Europa werd warmer, en de zeespiegel steeg zo sterk, dat de wandelroutes tussen Engeland en Frankrijk werden afgesneden. Groot-Brittanië werd een eiland, “het kanaal” was ontstaan. Het stoppen met het gebruik van vuur had totaal geen resultaat gehad.

Vele duizenden jaren later was de Europese beschaving een stuk verder. Het Romeinse rijk was op weg naar haar hoogtepunt, toen de Carthaagse generaal Hannibal over de Alpen trok, om het Romeinse rijk aan te vallen. Deze Hannibal kon niet vermoeden dat de bergpassen die hij met zijn olifanten overstak, enkele honderden jaren later tot gletsjers zouden zijn omgevormd. Gelukkig had hij een periode van een warm klimaat uitgekozen voor zijn veldtocht, zodat het grootste deel van de barre tocht sneeuwvrij verliep. Een veldtocht die in het 20e eeuwse klimaat ondenkbaar zou zijn geweest.

Weer vele honderden jaren na Hannibal kregen de Noormannen een probleem. Sinds het jaar 1000 hadden ze nederzettingen op Groenland. Die nederzettingen floreerden talloze jaren, de grond leverde een prima bodem voor de landbouw, veestapels floreerden. Totdat de kou intrad zo rond de 15e eeuw. Het werd ieder jaar kouder, zo koud dat de naam Groenland niet meer van toepassing was, Witland zou beter geweest zijn. Het land werd, door het veranderende klimaat, grote delen van het jaar onbewoonbaar. De samenleving verdween door de invallende kou.

Al deze historische feiten geven maar één ding aan: er is niets stabiels aan het klimaat. In de afgelopen eonen zijn er talloze wisselingen in het klimaat geweest, van koud naar warm en vice versa. Er zijn kleine en grote ijstijden geweest, korte en lange warme perioden, van alles en nog wat.

Maar nu wij mensen in grote getalen op deze aardbol rondwandelen denken we, met de typisch menselijke grootheidswaanzin, dat wij verantwoordelijk zijn voor het veranderende klimaat.
Niets is natuurlijk minder waar. Zoals de klimaatverandering niet gestopt werd door de sjamaan die het vuur doofde, zo heeft het verminderen van de uitstoot van CO2 nul invloed op het klimaat. Omdat het klimaat niet door ons toedoen verandert. Het klimaat verandert, ongetwijfeld, met een zelfde soort cylus als eb&vloed de zee doen veranderen.

En omdat CO2 niet het belangrijkste broeikasgas is, is het beperken van de co2-uitstoot als in je broek plassen terwijl je een donker pak aan hebt. Het geeft je misschien een warm gevoel, maar niemand merkt er wat van.
Het is namelijk waterdamp dat voor zo’n 90% van de broeikas verantwoordelijk is. Een broeikas die ons overigens erg goed uitkomt, zonder het broeikaseffect zou de aarde dusdanig koud zijn dat leven niet mogelijk was geweest.

Klimaatsverandering heeft een totaal natuurlijke oorzaak. Vervelend voor al diegenen die een dik gesubsidieerde boterham verdienen aan klimaatonderzoek. Lastig voor al die mensen die de veronderstelde klimaatverandering een mooie manier vinden om politieke doeleinden na te streven. En vreselijk voor al die mensen die alle maatregelen mogen betalen: u en ik.

Als iemand u weer angst probeert aan te jagen door te wijzen op het veranderende klimaat, laat hem dan eens kennis nemen van de feiten. Die zijn simpel: het klimaat is nog nooit stabiel geweest, de zogenaamde wetenschappelijke voorspellingen zijn slechts computermodellen die bewezen onbetrouwbaar zijn, en de menselijke invloed op het broeikaseffect is miniscuul. En mocht het klimaat inderdaad veranderen, wat niet gek zou zijn, dan kun je maar beter je geld uitgeven aan effectieve maatregelen, zoals het bouwen van dijken. En hoe dat moet weet men in Nederland als geen ander.