Nederland mag van Polen niet praten met Rusland

Dat is één van de gevolgen van het verpatsen van Nederland aan de EU.

Polen, wil niet dat Nederland, en de andere EU-landen, met Rusland gaan praten over de onderlinge relaties.

De “rechts-nationalistische regering van Polen” eist dat Rusland eerst enkele toezeggingen doet, zoals ondertekening van het internationale energiehandvest en opheffing van het importverbod van enkele Poolse voedselproducten zoals vlees. Andere EU-landen laken de weigerachtige houding van Polen. *)

Polen doet in dit geval stug omdat de Polen onder andere nog steeds verbolgen zijn dat de Duits-Russische gasleiding, door afspraakjes tussen Putin en Schroeder, buiten Polen om loopt. Dat geeft namelijk de Russen de mogelijkheid om het gas in Polen af te sluiten, terwijl het verdere westen nog wel gas krijgt. Maar ja, Gerhard Schroeder heeft er een mooi baantje aan overgehouden!

Ben Bot, Nederlands Minister van Buitenlandse Zaken, noemde de Poolse bezwaren “strapatzen”, en dreigde dat als Polen dwars blijft liggen, andere landen afzonderlijk met Rusland gaan praten.

We zien hier de twee kanten van de mogelijkheden van een vetorecht:
1. Een land kan een zaak die zij niet wil, tegenhouden. Zelfs al zijn 24 andere landen er voor Dit is het grote voordeel van vetomogelijkheden voor dat betreffende land.
2. Het nadeel is, dat als een land zelf iets wil, het door de andere landen kan worden tegengehouden.

Beide zijn een gevolg van het ondergeschikt maken van een land aan een collectiviteit als de EU. Het opgeven van zelfstandigheid wordt altijd gevolgde door het opheffen van de vetorechten.
Onbegrijpelijk dat Ben Bot kortgeleden zelfs nog voor afschaffing van vetorechten heeft gepleit.

Het onderwerp EU (en verder verlies zelfstandigheid) wordt tot nu toe in de verkiezingen door de politici vermeden. Maar terwijl in Nederland het verkiezingscircus draait, wordt in de EU verder gewerkt aan de machtsconcentratie. Na de verkiezingen zal het volk pas weer voor verrassingen worden gesteld. Maar waarschijnlijk liggen de dan volgende verkiezingen weer vier jaar verder, en tegen die tijd is de weg naar slavernij weer een stuk verder afgelegd.

Hoever moet een volk in de slavernij zakken alvorens er weer een echte strijd om vrijheid gaat beginnen?
————————————————–
*) Interessant is om hierbij nog op te merken dat Polen lijkt op het minst slaafse land in de EU. Zij proberen nog (!!) op sommige punten een eigen koers te volgen. En Polen is een groot land, dat dus veel meer invloed heeft dan de karige 2 % invloed van een land als Nederland!
Zo zou Polen automatisch de euro moeten invoeren zodra aan alle eisen is voldaan. Dat lijkt in 2009 het geval te zijn. Maar nu zegt de Poolse Minister van Financiën, Zyta Gilowska, dat Polen in 2010 over de euro een referendum zal organiseren! Zeer ten ongenoegen van de andere politieke euroliefhebbers.