Politici, ondernemers en de economie

Naast de zeepbellen voor de burgers,
laten de politieke partijen ook veel
luchtballonnen op voor ondernemers.
De meeste partijen beloven het
zakelijk klimaat te verbeteren door
regels te schrappen en hindernissen
weg te nemen.
Al deze maatregelen om via de
ondernemers de economie sterker
te maken.

De VVD is typisch een partij die voor de verkiezingen opeens aandacht voor ondernemers krijgt. De liberalen willen vermindering van het aantal regels, belastingverlaging en uitbreiding van het wegennet. In bijna al deze gevallen is de VVD medeverantwoordelijk geweest voor het ontstaan van de regelbrei, de te hoge belastingdruk en de dichtslibte wegen.

De grootste oppositiepartij PvdA wil vooral de innovatie bevorderen. Dit wil men bereiken door ’te zorgen voor een goed opgeleide en gemotiveerde beroepsbevolking en te stimuleren dat buitenlands talent graag naar ons land komt en zich welkom voelt.’
Het onderwijs is dankzij de PvdA afgezakt tot een tweede wereldlandniveau waar lezen, rekenen en feitenkennis ondergeschikt is aan speels leren en politiek correcte praatjes. Buitenlands talent zal met de huidige regelgeving, het mede door de PvdA opgetuigde belastingstelsel en vergunningenwoud liever uitwijken naar vriendelijker oorden.

Het CDA vertelt op hun website vooral wat er de afgelopen jaren is gebeurd en de plannen voor de toekomst blijven vaag. Uiteraard wel veel borstklopperij over de economische groei alsof de Christen Democraten dat gelapt hebben i.p.v. het aantrekken van de wereldeconomie.

D’66 heeft vijf kernpunten op economisch gebied: doorgaan met economische hervormingen, AOW betaalbaar houden, 1 miljard voor energietransitie, meer mensen aan het werk en de kinderopvang betaalbaar houden. Een mooi rijtje gebakken lucht, niet werkende maatregelen mede mogelijk gemaakt door de belastingbetaler waar menig D’66’er nog een leuke baan in één of andere commissie of werkgroep aan over kan houden.

De Christen Unie pleit voor ‘meer duurzame welvaart’. Alleen voor bedrijven die duurzaam ondernemen zouden minder regels moeten gelden. Bovendien zegt de christelijke partij dat ‘je alleen van een gezonde economie kunt spreken, als het milieu er niet onder lijdt’.
Een merkwaardige stelling die zelfs in de Bijbel niet terug te vinden valt. Wil de Christen Unie wellicht een extra Ministerie dat toeziet op duurzaam ondernemen?
En daarbij, een ondernemer streeft altijd naar efficient gebruik van mensen en middelen al kan een politicus zich daarbij waarschijnlijk niets voorstellen.

De duurzame economie komt ook weer terug bij GroenLinks die daarin wil investeren. Ook meer investeringen in onderwijs, milieu en creativiteit. Waartoe dit bodemloos storten van gemeenschapsgeld leidt, moge duidelijk zijn. De economie, het onderwijs, het milieu en de creativiteit worden er, net als de werkende burger die het mag betalen, niet beter op. De oplossing is dan om er nog meer geld én regelgeving in te pompen.

Bij de tien speerpunten van de SP staat niets over ondernemers maar de partij wil wel investeren in onderwijs en maatregelen treffen om meer jongeren aan het werk te helpen. Daarnaast wil de SP geprivatiseerde bedrijven in het openbaar vervoer en energieleveranciers weer in overheidshanden brengen. Zoals de SP in feite alles in overheidshanden wil brengen want dan komt alles goed, vraag dat maar eens een Pool of Oostduitser van boven de 40 !

Enige lichtpuntjes komen van de kleine rechtse partijen die pleiten voor vermindering van de regeldruk. Lijst Vijf Fortuyn benadrukt dat er zonder maakindustrie geen sterke kenniseconomie kan zijn. De Partij voor de Vrijheid van Geert Wilders profileert zich met belastingverlaging, minder afdrachten aan Brussel en uitbreiding van het wegennet. Hoe deze idealen in daadwerkelijk handelen omgezet kan worden, lijkt mij een ander hoofdstuk.

Gisteren kwamen de economen Clemens Kool en Alexander van der Vooren in het economenblad ESB tot de conclusie dat het economisch herstel in Nederland ‘vrijwel perfect’ te verklaren is uit het aantrekken van de wereldeconomie.
Zij onderzochten de economie in Nederland tussen 1955 en 2005. Gedurende die halve eeuw loopt zowel de groei als de krimp van de economie bijna naadloos gelijk aan die van de wereldconjunctuur.
‘In de praktijk blijkt de economische groei in Nederland opmerkelijk resistent te zijn tegen allerlei beleidsmaatregelen die in Den Haag de laatste decennia zijn bedacht.’

Denkt u daar eens aan als u overweegt te gaan stemmen vandaag.