(naar Caryll Houselander)

Pure Beauty , ever-risen Lord!
In wind and Sea I have adored
Thy living Splendour and confessed
Thy ressurection manifest
Not Now in sum and hill and wood
But lifted on this bitter rood
Of man’s sad heart , I worship Thee
Uplifted again for me.

For now they cast lots again
On thy raiment , mock thy pain
and make Thy torments manifold
Selling Thee again for gold
I bow to Thee in this new shrine
This later calvary of thine ;
And in the soul of this man slain
I see Thee, deathless , rise again

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

18 REACTIES

  2. [1] Vandaag, 81 jaar geleden,op 5 november 1925 werd SGR in de Lubjanka te Moskou, SGR , terechtgesteld.

    Wie was SGR ?

    Nou het was alleszins niet Boris Savinkov en blijkbaar had ie indruk gemaakt op Caryll Houselander (terloops gezegd : Caryll is nu vrijwel vergeten maar was in jaren ’40 en ’50 in de engelstalige wereld de meest gelezen RK-auteur http://www.findarticles.com… ).

    Daarmee zou je wel moeten weten over wie het gaat 🙂

    Anders moet je maar es "googelen" op "Lockhart plot" (en weet je meteen ook waarom ie op de VS terecht is gekomen).

    Mark.

  3. Volgens owl is deze vrouw ook een vertegenwoordigster van de ‘fascistoide mix van Joods-Christelijke arbritraire waarden’.
    Dit kuiken weet niet beter, zal ik maar denken.
    Maar zie wat een schitterende handschoen dat Engels toch is, voor zulk een fraaie hand.

  4. [2]
    Cincinnatus,

    Sidney George Reilly\Sigmund Rosenblum? Ik had nog nooit van die man gehoord. Als ik zijn biografie op Wikipedia lees, is hij weliswaar sympathiek wegens de moordplannen richting Lenin, maar tegelijkertijd zelf ook niet bepaald een fris figuur. Afgezien nog van een onscrupuleus moordje of twee á drie, als het waar is dat hij de defensieplannen van Port Arthur aan de Japanners verkocht, is hij indirect enigszins verantwoordelijk voor de val van het Russische Keizzerijk (en daarmee nog indirecter voor de machtsgreep van Lenin), én de Japanse invasie van China, wat weer eindigde in de uiteindelijke overwinning van Mao. Weliswaar had de man geen kristallen bol, maar toch niet echt een fantastisch CV.

  5. [3]
    Beek,

    Waar heb je het over?

    Ik heb alleen bezwaar tegen mensen die proberen om anderen hun gedachtegoed op te leggen. Die mevrouw Houselander, afgaande op wat ik in dat artikel in die link van Cincinnatus las, lijkt me juist een zeer sympathiek persoon die niet probeerde om anderen gedwongen te laten leven naar haar willekeurige normen en waarden.

    Ze lijkt me zeker geen politicus die niet eens "Joods-Christelijk" is, maar botweg een mengelmoesje van die ideeën gebruikt (en dan niet eens de mooiste uit het betreffende gedachtegoed, al zeg ik het zelf), en ongefundeerde angsten aanwakkert via demagogie, voor zijn eigen machtsdromen. En via methodes die me helemaal niet bevallen, en iedereen meer vrijheid zouden kosten dan de denkbeeldige "Sjaria-meerderheid" die hij zo graag uitbeeldt.

    Begrijp ik hieruit trouwens dat jij wel wat ziet in het idee van Wilders om alle burgers van Nederlanders als "Joods-Christelijk" te bestempelen? En daarmee iedereen die het niet is als een "slechte" burger te zien? Zelfs al zou het gaan om een religie waar ik minder moeite mee heb dan de Abrahamitische, bijvoorbeeld Boeddhisme (al heb ik daar om andere redenen bezwaren tegen), en zelfs al is het alleen een religie met prachtige, juiste normen en waarden, zonder fouten, dan nog wil ik niet zo’n label opgedrukt krijgen. Het "fascistoïde" eraan is dan ook niet per se het gedachtegoed zelf (wat in het geval van Joods-Christendom en Islam toch bepaald niet gespeend is van geweld en onderdrukking), maar het feit dat iemand het aan een ander oplegt.

  6. [5]
    Gewoon de eigen woorden van owl, owl.
    Die hij blijkbaar zelf niet meer begrijpt.
    ‘Haar willekeurige normen en waarden’: waar haal je dergelijke onzin vandaan?
    Dan zou ze een mengelmoesje van ideeen gebruiken: waar haalt owl die nonsens dan weer vandaan?
    En waarom zou ik alle burgers als Joods-Christelijk willen bestempelen en de rest als ‘slecht’
    Wat zijn dit toch allemaal voor vreemde karikaturen.
    Het is weer zo’n breiwerkje dat als los zand aan elkaar hangt, boordevol met allerlei niets ter zake doende vooronderstellingen en gedachtespinsels, lukraak her en der uit de lucht geplukt.
    Ijdele lucht en leegte, ik kan het niet anders zien.

  7. [6]
    Beek,

    Heb ik het niet duidelijk geformuleerd? Dat van die mengelmoes van ideeën sloeg niet op haar, maar op een zekere politicus genaamd Wilders:

    "…Ze lijkt me zeker GEEN POLITICUS DIE niet eens "Joods-Christelijk" is, maar botweg een mengelmoesje van die ideeën gebruikt…"

    JIJ begint met mij woorden in de mond te leggen over wat ik wel niet van die mevrouw Houselander zou vinden, niet ik. Ik legde gewoon (naar mijn mening duidelijk) uit dat je aanname niet klopte en wie ik wél een persoon vindt die fascistoïde trekjes vertoont en zich daarbij van "Joods-Christelijk" gedachtegoed bedient, voor zover hem dat uitkomt. Met mevrouw Houselander heb ik geen enkel probleem voor zover zei haar ideeën niet aan een ander wilde opleggen, en volgens mij staat dat ook expliciet in mijn reactie op jou:

    "…Die mevrouw Houselander, afgaande op wat ik in dat artikel in die link van Cincinnatus las, lijkt me juist een zeer sympathiek persoon die niet probeerde om anderen gedwongen te laten leven naar haar willekeurige normen en waarden…"

    Wat is daar onduidelijk aan? En hoe kom je er dan bij dat ik haar fascisme verwijt? Dat haar normen en waarden betrekkelijk willekeurig zijn is geen waardeoordeel, maar gewoon een constatering. De meeste mensen hebben voorkeuren en ideeën die niet universeel of objectief zijn, en die daarom niet als absolute norm voor iedereen kunnen gelden. De één is Joods-Christelijk, de ander Islamiet, weer een ander Boeddhist, Objectivist of Agnost, maar al die voorkeuren kennen een zekere willekeur. Al gebruiken sommige denkrichtingen minder ongefundeerde aannames dan anderen, hoe je het leven waardeert en normeert is grotendeels subjectief.

    En wat is er vreemd aan als ik aan jou vraag of je het dan wél een goed idee vindt dat Wilders in de Grondwet wil zetten dat "wij Nederlanders" allemaal "Joods-Christelijk" zouden (moeten) zijn? Jouw opmerking over mijn vermeende afkeer van Houselander had toch te maken met mijn opmerking in de draad "Partij van de Vrijheid?", waarin ik Wilders’ idee om dat in de grondwet te zetten en de verscheidene plannetjes die meneer, zogenaamd op dat gedachtegoed "geïnspireerd", voor ons in petto heeft, een fascistoïde mengelmoes vond? Ik ben volgens mij nu wel duidelijk genoeg geweest. Dat jij kennelijk om duistere redenen mij á la ACP woorden in de mond wilt leggen en conclusies uit de lucht wilt grijpen, is jouw probleem.

  10. [7]
    Je had het toen en nu over Wilders?
    Dan heb ik je inderdaad verkeerd begrepen.
    Mijn excuses.

  11. [10]
    Hierbij neem ik mijn reacties in deze draad t.a.v. Owl dan ook terug.
    Ik meende dat hij in het algemeen sprak en legde geen verband tussen de ‘sterke man’ die hij noemde, en Wilders.

  12. [4] Owl,

    Correct….dat is de SGR waarvan sprake.Hij heeft een tijd een verhouding gehad met de 27 jaar jongere
    Caryll Houselander (toenertijd studente aan de kunstacademie van Londen) maar liet haar zitten om te trouwen met een
    derderangsactrice waarna Caryll in een depressie raakte waar ze uit raakte door terug te keren tot het RK-geloof.

    Bij de al wat oudere TV-kijkers onder de lezers is SGR allicht wel bekend daar in de jaren ’80 een succesvolle TV-serie (met Sam Neil in de hoofdrol)
    liep over deze Reilly.Deze TV-serie is gebaseerd op de biografie van Robin Bruce Lockhart (zoon van de Lockhart van het plot) "Ace of Spies" maar
    in een recente biografie "On her Majesty’s secret service" wordt één en ander tot bescheidener proporties teruggebracht.

    Wel staat vast dat Reilly met hulp van Lockhart in de zomer van 1918 een tegencoup om de communisten af te zetten in de pijplijn had.
    Het plan was om met de hulp van omgekochte officieren van de bewakingstroepen van het Kremlin (toenertijd bestaande uit Letse bataljons)
    de Kremlin-leiders te laten arresteren en af te zetten (De zogenaamde Oktober-revolutie was trouwens ook weinig anders dan de inname van
    het Winterpaleis en een paar andere gebouwen door een paar bolsjevistische regimenten) maar werd voortijdig ontdekt door de Tsjeka.
    Hierover is in het Russisch heel wat geschreven.
    De rest van z’n leven was Reilly aktief in Russische emigré-kringen alwaar na de rode overwinning druk werd geplot om de communisten
    toch uit het zadel te werpen (daarbij had ie goede contacten met Winston Churchill, in die jaren allicht de meest rabiate anticommunist in de
    Britse regering maar helaas later wel in zee in gegaan met de rooien).

    .In een klassiek geworden opzet van contraspionage zette de GPOe (opvolger van de Tsjeka) zelf een oppositieclub , de zogenaamde Trust , op.De Trust
    heette een uitgebreid ondergronds netwerk te zijn met vertakkingen in de hoogste kringen partij en leger, er op uit om de communisten af te zetten.De Trust
    maakte contact met anticommunistische emigré’s in ballingschap en zocht samenwerking en velen trapten erin.Zo ook de sociaal-revolutionaire leider
    Boris Savinkov (een voormalige onderminster van oorlog in de regering Kerenski ) en Reilly.Savinkov (in 1924) en Reilly (in 1925) gingen op uitnodiging
    van de Trust beiden naar Rusland en kwamen er beide om.De Trust werd definitief ontmaskert als een mouse trap toen één van hun voornaamste agenten
    majoor Opperpoet in ’26 overliep die ook wist te melden dat Reilly op 05/11/1925 was terechtgesteld hetgeen destijds werd betwijfeld maar sedert het opengaan
    (inmiddels zijn ze weer gesloten) van de KGB-archieven werd gevestigd (terloops gezegd ik heb ‘m er zelf nog ff van verdacht een Russische dubbelspion te
    zijn geweest maar dat blijkt niet te kloppen).

    Misschien dat ik een volgende keer ’t hebben zal over kolonel Konovalets. Leer je weer wat bij 🙂

    mvg,

    Mark.

  14. [12]
    Cincinnatus,

    Interessant. Maar, majoor Opperpoet? Is dat een echte naam? Dat trucje van de Tsjeka doet me denken aan de AIVD (toen nog BVD) die zelf een communistische beweging in Nederland opzette om de echte communisten te verdelen, in de gaten te houden, en de wind uit de zeilen te nemen. Het zijn zeker interessante "cloak-and-dagger" verhalen, maar ze laten bij mij toch altijd een naar nasmaakje achter. Het gaat vaak om organisaties en mensen die weinig respect hebben voor andermans leven, of de regels van een vrije maatschappij. Ik kan hun intelligentie en listigheid bewonderen, maar de gevolgen en doelen vaak niet. Al stem ik van harte in met pogingen om totalitaire regimes omver te werpen, voor zover hierbij niet vrije regimes geperverteerd, of vele onschuldigen gedood worden.

  15. [14]
    P.S.

    Waarom blijf ik je trouwens Cincinnatus noemen als je met Mark ondertekent? Ook een geval van succesvol een andere identiteit aannemen. Ik ben zeker gehersenspoeld… Je bent toch niet toevallig zelf een Russische dubbelspion met de naam Markov Cincinnatovitsj of zoiets? 😉

  16. Ik heb vandaag en gisteren zo’n acht afleveringen gezien van de serie ‘Ace of Spies’ over de meedogenloze spion Sidney Reilly (ps. Salomon/Sigmund Rosenblum). En ondanks dat het weinig met vrije meningsuiting te maken heeft wil ik jullie wat vertellen over de serie.

    Ongeacht of de serie waarheidsgetrouw is, is het geweldig om te zien hoe de acteur Sam Neill de figuur van Reilly over enkele afleveringen langzaam transformeert van een sympathiek en verfrissend nieuw type spion, die de negentiende eeuwse conventies van de geheime diensten aan z’n laars lapt, tot een gewetensloze schoft die het behartigen van de Britse landsbelangen combineert met het vergaren van fortuin en minnaressen.

    Het is verleidelijk om in de psyche van de geportreteerde Reilly te duiken.

    Wat gelijk opvalt is zijn tomeloze verlangen naar telkens nieuwe liefdes. Volgens mij is de man waanzinnig eenzaam. Een bastaardzoon met een joodse vader, zijn moeder waarvan hij verschrikkelijk veel hield is dood, zijn half-zus waarop hij verliefd is pleegt zelfmoord… (Het kan niet op.) Zijn liefde lijkt telken opnieuw echt te zijn ook al zie je hem vanaf de eerste kus denken: waarvoor kan ik deze vrouw gebruiken?

    Verder is Reilly constant bezig met het vergaren van veel geld en dit verklaart misschien tevens zijn manipileuze gedrag. Nu heeft hij ook veel geld nodig om mee te kunnen draaien binnen de Europese ‘high-society’ terwijl de Britse geheime zich dit zich niet kan veroorloven. Bijzonder is dat iedereen hem accepteert hoewel men weet dat hij behalve zakenman ook een spion is of was… want zijn wisselnde financiële belangen doen iedereen twijfelen of hij nog wel aan Britse zijde werkt. Het vormt zo een prima dekmantel want zelf zijn superieuren twijfelen regelmatig aan wiens kant hij staat. (Alleen de vertegenwoordiger van een Britse fabrikant van oorlogschepen, Zaharov doorziet Reilly maar de laatste is hem telkens net te slim af.) De belangrijkste reden voor Reilly’s geldzucht zou kunnen zijn dat hij al joodse bastaard zoon geen enkele sociale status heeft en zichzelf alleen middels geld kan handhaven.

    Ondanks zijn dorst naar geld blijf Reilly de Britse geheime dienst trouw; dit is de derde en laatste kenmerkende eigenschap van de man in de serie. Op het eerste gezicht lijkt dit niet logisch want zijn werkgever betaalt slecht en loopt met zijn negentiende eeuwse erecodes van meet af aan hopeloos achterop. Ook is het geen vaderlandsliefde want, behalve dat dit niet bij zijn moraalloze karakter past, heet Reilly eigenlijk Rosenblum en is hij geboren in Odessa (Oekraïne). Zelf denk ik dat Reilly beseft dat hij zonder eigen moraal richtingloos blijft en dat het werk wat hij voor de Britten doet voor hem de paden uitstippelt naar status op het hoogste Europese platform.

    Verder vind ik het een prachtige gemaakte serie. Prachtige decors en costuums geven een waarheidsgetrouw gevoel. Het is rustig gefilmd maar is terdege spannennd. Een groot voordeel is ook dat er geen mensen met vreemde accenten in voorkomen wat verschrikkelijk onnatuurlijk overkomt, idereen praat gewoon A.B. Engels (behalve een Australiër). Het Britse understatement en de decadentie doen mij naar die tijd terug verlangen.

    Waarschijnlijk is dit een veel te uitvoerig verhaal geworden voor http://www.luidspreker.nl. maar misschien krijgt iemand toch zin om de DVD’s van de serie eens te gaan zien.

    Vriendelijke groet en een goed 2007.

    Paul Hermans

    [12]

  17. Ik heb vandaag en gisteren zo’n acht afleveringen gezien van de serie ‘Ace of Spies’ over de meedogenloze spion Sidney Reilly (ps. Salomon/Sigmund Rosenblum). En ondanks dat het weinig met vrije meningsuiting te maken heeft wil ik jullie wat vertellen over de serie.

    Ongeacht of de serie waarheidsgetrouw is, is het geweldig om te zien hoe de acteur Sam Neill de figuur van Reilly over enkele afleveringen langzaam transformeert van een sympathiek en verfrissend nieuw type spion, die de negentiende eeuwse conventies van de geheime diensten aan z’n laars lapt, tot een gewetensloze schoft die het behartigen van de Britse landsbelangen combineert met het vergaren van fortuin en minnaressen.

    Het is verleidelijk om in de psyche van de geportreteerde Reilly te duiken.

    Wat gelijk opvalt is zijn tomeloze verlangen naar telkens nieuwe liefdes. Volgens mij is de man waanzinnig eenzaam. Een bastaardzoon met een joodse vader, zijn moeder waarvan hij verschrikkelijk veel hield is dood, zijn half-zus waarop hij verliefd is pleegt zelfmoord… (Het kan niet op.) Zijn liefde lijkt telken opnieuw echt te zijn ook al zie je hem vanaf de eerste kus denken: waarvoor kan ik deze vrouw gebruiken?

    Verder is Reilly constant bezig met het vergaren van veel geld en dit verklaart misschien tevens zijn manipileuze gedrag. Nu heeft hij ook veel geld nodig om mee te kunnen draaien binnen de Europese ‘high-society’ terwijl de Britse geheime zich dit zich niet kan veroorloven. Bijzonder is dat iedereen hem accepteert hoewel men weet dat hij behalve zakenman ook een spion is of was… want zijn wisselnde financiële belangen doen iedereen twijfelen of hij nog wel aan Britse zijde werkt. Het vormt zo een prima dekmantel want zelf zijn superieuren twijfelen regelmatig aan wiens kant hij staat. (Alleen de vertegenwoordiger van een Britse fabrikant van oorlogschepen, Zaharov doorziet Reilly maar de laatste is hem telkens net te slim af.) De belangrijkste reden voor Reilly’s geldzucht zou kunnen zijn dat hij al joodse bastaard zoon geen enkele sociale status heeft en zichzelf alleen middels geld kan handhaven.

    Ondanks zijn dorst naar geld blijf Reilly de Britse geheime dienst trouw; dit is de derde en laatste kenmerkende eigenschap van de man in de serie. Op het eerste gezicht lijkt dit niet logisch want zijn werkgever betaalt slecht en loopt met zijn negentiende eeuwse erecodes van meet af aan hopeloos achterop. Ook is het geen vaderlandsliefde want, behalve dat dit niet bij zijn moraalloze karakter past, heet Reilly eigenlijk Rosenblum en is hij geboren in Odessa (Oekraïne). Zelf denk ik dat Reilly beseft dat hij zonder eigen moraal richtingloos blijft en dat het werk wat hij voor de Britten doet voor hem de paden uitstippelt naar status op het hoogste Europese platform.

    Verder vind ik het een prachtige gemaakte serie. Prachtige decors en costuums geven een waarheidsgetrouw gevoel. Het is rustig gefilmd maar is terdege spannennd. Een groot voordeel is ook dat er geen mensen met vreemde accenten in voorkomen wat verschrikkelijk onnatuurlijk overkomt, idereen praat gewoon A.B. Engels (behalve een Australiër). Het Britse understatement en de decadentie doen mij naar die tijd terug verlangen.

    Waarschijnlijk is dit een veel te uitvoerig verhaal geworden voor http://www.luidspreker.nl. maar misschien krijgt iemand toch zin om de DVD’s van de serie eens te gaan zien.

    Vriendelijke groet en een goed 2007.

    Paul Hermans

    [12]

  18. Ik heb vandaag en gisteren zo’n acht afleveringen gezien van de serie ‘Ace of Spies’ over de meedogenloze spion Sidney Reilly (ps. Salomon/Sigmund Rosenblum). En ondanks dat het weinig met vrije meningsuiting te maken heeft wil ik jullie wat vertellen over de serie.

    Ongeacht of de serie waarheidsgetrouw is, is het geweldig om te zien hoe de acteur Sam Neill de figuur van Reilly over enkele afleveringen langzaam transformeert van een sympathiek en verfrissend nieuw type spion, die de negentiende eeuwse conventies van de geheime diensten aan z’n laars lapt, tot een gewetensloze schoft die het behartigen van de Britse landsbelangen combineert met het vergaren van fortuin en minnaressen.

    Het is verleidelijk om in de psyche van de geportreteerde Reilly te duiken.

    Wat gelijk opvalt is zijn tomeloze verlangen naar telkens nieuwe liefdes. Volgens mij is de man waanzinnig eenzaam. Een bastaardzoon met een joodse vader, zijn moeder waarvan hij verschrikkelijk veel hield is dood, zijn half-zus waarop hij verliefd is pleegt zelfmoord… (Het kan niet op.) Zijn liefde lijkt telken opnieuw echt te zijn ook al zie je hem vanaf de eerste kus denken: waarvoor kan ik deze vrouw gebruiken?

    Verder is Reilly constant bezig met het vergaren van veel geld en dit verklaart misschien tevens zijn manipileuze gedrag. Nu heeft hij ook veel geld nodig om mee te kunnen draaien binnen de Europese ‘high-society’ terwijl de Britse geheime zich dit zich niet kan veroorloven. Bijzonder is dat iedereen hem accepteert hoewel men weet dat hij behalve zakenman ook een spion is of was… want zijn wisselnde financiële belangen doen iedereen twijfelen of hij nog wel aan Britse zijde werkt. Het vormt zo een prima dekmantel want zelf zijn superieuren twijfelen regelmatig aan wiens kant hij staat. (Alleen de vertegenwoordiger van een Britse fabrikant van oorlogschepen, Zaharov doorziet Reilly maar de laatste is hem telkens net te slim af.) De belangrijkste reden voor Reilly’s geldzucht zou kunnen zijn dat hij al joodse bastaard zoon geen enkele sociale status heeft en zichzelf alleen middels geld kan handhaven.

    Ondanks zijn dorst naar geld blijf Reilly de Britse geheime dienst trouw; dit is de derde en laatste kenmerkende eigenschap van de man in de serie. Op het eerste gezicht lijkt dit niet logisch want zijn werkgever betaalt slecht en loopt met zijn negentiende eeuwse erecodes van meet af aan hopeloos achterop. Ook is het geen vaderlandsliefde want, behalve dat dit niet bij zijn moraalloze karakter past, heet Reilly eigenlijk Rosenblum en is hij geboren in Odessa (Oekraïne). Zelf denk ik dat Reilly beseft dat hij zonder eigen moraal richtingloos blijft en dat het werk wat hij voor de Britten doet voor hem de paden uitstippelt naar status op het hoogste Europese platform.

    Verder vind ik het een prachtige gemaakte serie. Prachtige decors en costuums geven een waarheidsgetrouw gevoel. Het is rustig gefilmd maar is terdege spannennd. Een groot voordeel is ook dat er geen mensen met vreemde accenten in voorkomen wat verschrikkelijk onnatuurlijk overkomt, idereen praat gewoon A.B. Engels (behalve een Australiër). Het Britse understatement en de decadentie doen mij naar die tijd terug verlangen.

    Waarschijnlijk is dit een veel te uitvoerig verhaal geworden voor http://www.luidspreker.nl. maar misschien krijgt iemand toch zin om de DVD’s van de serie eens te gaan zien.

    Vriendelijke groet en een goed 2007.

    Paul Hermans

    [12]

Comments are closed.