Eerst het zuur en dan het
zoet. Deze kreet introduceerde
Balkenende begin 2005. Eerst
moeten de burgers lijden alvorens
de goede vruchten van het
regeringsbeleid geplukt kunnen
worden. Door deze uitdrukking
vaak te gebruiken kon hij kritiek
op zijn beleid gemakkelijk
verwijzen naar de tijdelijke
nadelen voor de toekomstige
verbeteringen.
Dit heet framing, een conceptueel beeld in ons denken oproepen middels een uitdrukking die vaak herhaald wordt.
In de Troonrede liet de minister-president de koningin metaforen ontleend aan de bouwwereld voorlezen. Let op het volgende framing-proza:
‘..een begroting die een solide brug slaat naar de komende jaren, de fundamenten van een levendige buurt, een bloeiende stad, een sterk land’ en ‘Ook komende generaties moeten de kans krijgen in Nederland een goed leven op te bouwen.’ ‘Er is de afgelopen jaren een stevige basis gelegd waarop in de toekomst kan worden voortgebouwd. Zo wordt 2007 een jaar waarin Nederland verder bouwt aan een goede toekomst.’
Zelfs van deze clichématige bouwmetaforen krijgt men onbewust een warm gevoel. De structuur van dit frame is dat bouwen goed is en niet halverwege moet worden onderbroken. Oftewel laat Balkenende zijn karwei afmaken.
In de VS gebruiken de Republikeinen een iets sympathieker thema: tax relief (belastingverlichting). Hierbij roept het woord relief opluchting op, een last die van je schouders valt. Iedere keer als de aanhangers van Bush het over tax relief hadden, werd deze visie versterkt. En zelfs als de uitdrukking ontkend wordt, wortelt dit concept zich dieper in de geest van de kiezers.
Of deze nobele Republikeinse gedachten ooit omgezet worden in daden, is natuurlijk weer een ander thema…
Frames zijn bedoeld om de eigen inzichten als ideaal en de ideeën van de tegenstander in een ongunstig daglicht te stellen.
Nu we weten hoe de politiek het framing gebruikt, kunnen wij op de Vrijspreker dit natuurlijk ook toepassen !
Enkele voorbeelden:
Zoals de overheid is, vertrouwd zij haar burgers
Door de regelgeving de zingeving niet meer kunnen zien
Verknoei je politieke idee niet door de uitvoering daarvan
Solidariteitsdictatuur
Belastingonkruid
Wie weet er nog meer libertarische frames ?
Ach ach, JP de Geliefde Leider uit het Grootse Land van Capelle hobbiet ook wat met NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren). Tegenover ‘frames’ (kaders) heb je re-frames (herkaderen) en uiteraard kun je aan een bestaand ‘frame’ een nieuwe betekenis toekennen. De kracht zit hem vaak in de herhaling (is mijn eigen ervating).
Enkele snelle suggesties voor dit soort nieuwspraak:
– Ekodwang
– Regerings-sprookjes
– Pinocchio-beleid
– Broeikas-gas zorgt voor leefbaar klimaat
– Liever 1 balk in het zottenkot dan 10 op het binnenhof
Nog wat metaforen en typeringen:
-Verdwalen in een woud van regels (onderwijs, sociale zekerheid, EU)
-Goede bedoelingen politiek (ontwikkelingshulp, verzorgingsstaat)
-De bureaucratische molen (de staat in het algemeen)
-Eenheidsworstsysteem (AOW, WAO, 2e fase)
-Stemvee (kamerleden, en burgers eens in de 4 jaar)
-Salonsocialisme (rijke stinkerds die voor hoge belastingen zijn)
-Regentendom (coalitievorming, de SER)
-Belastingverplichtingen (klinkt als dwang)
-Leerplicht
-Bepalingen (klinkt als: verstand moet uit)
-Onderwijs-/zorgfabriek (klinkt als anonieme falende staatsorganisatie)
-boomknuffelaars (klinkt als rare freaks)
-Milieu-spoken (onnodige angst)
-Kadaverdiscipline (regels uitvoeren omdat het er nu eenmaal zo staat)
-Dictatuur van de meerderheid (democratie feitelijk)
-Staatsdwang (alles wat de overheid bepaalt)
-Machtsmisbruik (wat alle politici doen)
Enz, enz…..
Tot zover.
Groeten,
Amdh
BeLASTing
Comments are closed.