De marketing van Cohen

Het kost een paar centen, maar de titel “beste burgemeester ter wereld” is gewoon te koop.
Door Pamela Hemelrijk

…En jawel hoor, Job Cohen is nu officieel de op één na “Beste Burgemeester Ter Wereld”. Het stond in alle kranten: hij is tweede geworden bij de wedstrijd “World Mayor 2006”.
Welke organisatie zit daar nou weer achter?

Nou, dat is City Mayors, “een internationaal netwerk” dat zich, “op strikt non-commerciële basis”, onledig houdt met “het bevorderen van Sterke Steden en Goed Lokaal Bestuur”. Zo staat het tenminste op d’rlui website.

Maar liefst honderdduizend personen hebben via internet een stem uitgebracht op hun favoriete burgemeester. Ze mochten kiezen uit een shortlist van 50 finalisten, die door City Mayors was opgesteld aan de hand van “voordrachten”. Op de lijst figureren onder andere burgemeesters uit bananenrepublieken waar je niet dood gevonden wilt worden, zoals Uruguay, Ecuador, Colombia, China, Mozambique, Iran en Tunesië. Dus Cohen is in goed gezelschap.
Als u wilt weten wat die gasten allemaal hebben gedaan om op die lijst te belanden, dan kunt u op de website van City Mayors uw hart ophalen. Daar kun je zowat elke stad ter wereld aanklikken, waarna je een lofzang krijgt voorgeschoteld op de burgemeester in kwestie, inclusief profielschets, hielenlikkerige interviews en een overzicht van ’s mans schitterende loopbaan en zijn vele Goede Werken.

Dat moet een heidens karwei zijn, om zo’n website up to date te houden. Wie betaalt al die manuren die nodig zijn om zoiets stompzinnigs en nutteloos te doen als het bejubelen en bekronen van burgemeesters?
Oftewel: wie zijn die filantropen van City Mayors, die zich “geheel belangeloos en zonder winstoogmerk” inzetten voor een beter beheer van onze lokale parken en plantsoenen? Waar verdienen ze eigenlijk de kost mee? Of leven ze soms van de wind?
Gelukkig is er het onvolprezen Google, dat je in een paar minuten uit de droom helpt. Een van de opperhoofden van het filantropische internationale netwerk genaamd City Mayors is: Andrew Stevens, “expert op het gebied van verkiezingen, structurele hervormingen en urbanisatie” (give him a big hand, folks!).
En laat Andrew er nou tevens een heel erg commercieel public relations bureau op na houden! Andrew Stevens & Associates Inc. is de naam, en het is gespecialiseerd in “executive career management” voor “careerseekers” in de salarisklasse 90.000 dollar en hoger. Dit alles onder het bedrijfsmotto: “We can market you faster!” “We are committed to guiding you to success in every way possible”, juicht Andrew. “We specialize in representing executives and professionals of exceptional ability and integrity! Our objective is to assist you on a personal level to fullfill your potential skills and work history”. Enfin, kijk zelf maar.

Hoeveel je aan Andrew moet betalen om op deze manier te worden gepromoot staat er niet op. Het varieert per cliënt, volgens de site. Maar ik verwed er mijn kop onder dat de (ongetwijfeld tot op het bot corrupte) burgemeesters van Quito, Maputo, Nabloes, Shanghai en Phnom Penh op de shortlist van City Mayors terecht zijn gekomen omdat zij tot de klantenkring van Andrew Stevens & Associates behoren, en door Andrew persoonlijk zijn voorgedragen. En ik zou er wat voor geven om te weten of ook Job Cohen dit bureau heeft ingeschakeld om zich internationaal op de kaart te laten zetten. In dat geval heeft hij wel waar voor zijn geld gekregen, van Stevens en zijn marketeers. Dat moet ik ze nageven.

Omdat ik een verhaal altijd graag mag doodsjekken, heb ik erg mijn best gedaan om Andrew Stevens aan de lijn te krijgen. Hij is “deputy editor” van City Mayors, en ik wilde hem vragen hoe hij nog tijd overhoudt voor het gelijknamige (en maar al te commerciële) PR-bureau Andrew Stevens & Ass., dat onder het motto “We can market you faster” zijn diensten aanbiedt aan carrièrejagers uit de hogere kringen, en dat vele “topbestuurders” tot zijn cliëntele mag rekenen.
Maar het is me niet gelukt. Bij Andrew Stevens & Ass. staat de telefoon dag en nacht op voicemail (althans bij de vestiging in Phoenix Arizona; het enige telefoonnummer dat op de website vermeld staat), en ze bellen niet terug.

En bij City Mayors ving ik eveneens bot. Daar nam de directeur, ene Stann vom Hove, hoogstpersoonlijk de telefoon op. (Wat is dat daar voor ballentent, hebben ze geeneens een telefoniste of een secretaresse?)
“Welnee mevrouwtje, hoe komt u daar nou bij! Onze Andrew Stevens heeft niks met dat PR-bureau te maken hoor! Er zijn meer hondjes die fikkie heten.”
Ik vroeg of ik Andrew persoonlijk te spreken kon krijgen. (Ja hoor eens, die Vom Hove kan wel zoveel zeggen; je sjekt een verhaal of je sjekt het niet.) Maar nee, dat mocht niet van Vom Hove: “Ik ben de enige woordvoerder voor City Mayors. Heeft u verder nog vragen?”
*- Ja, nou u het zegt. Er staan honderden, zo niet duizenden lijvige artikelen op uw site over urbanisatie, burgemeesters en lokaal bestuur. En dan nog die dure trofeeën, door echte kunstenaars ontworpen…Wie betaalt dat allemaal ?-
“Onze medewerkers zijn allemaal freelance publicisten op dit vakgebied, die hun kopij gratis aanbieden. Ze zijn totaal onafhankelijk.”
*- Als ze zo onafhankelijk zijn, hoe komt het dan dat er alleen maar positieve verhalen op uw website staan? Als City Mayors wil strijden voor beter lokaal bestuur, waarom worden er dan nooit lokale wantoestanden aan de kaak gesteld? Zou dat niet veel meer zoden aan de dijk zetten? –
“Wij kunnen ons domweg niet veroorloven om processen aan ons broek te krijgen. Daar hebben we het geld niet voor, als non-profit organisatie. Dus we moeten voorzichtig zijn.”
*- I see. Mag ik u vragen waarom de bekende antisemiet en holocaust-ontkenner Mahmoud Ahmadinejad, toenmalig burgemeester van Teheran, in 2005 op de shortlist voor Beste Burgemeester ter Wereld prijkte? –
“Ahmadinejad heeft als burgemeester nooit iets fout gedaan. En hij was democratisch gekozen.”
*- Hm. Hitler ook. A propoo, het verbaast me eerlijk gezegd een beetje dat de burgemeester van Tirana (Albanië ) in 2004 de hoofdprijs in de wacht heeft gesleept. De enige gemeente in West-Europa die voor zover bekend één stoplicht heeft. Wie hebben er op die vent gestemd, behalve dan zijn eigen ambtenaren?-
“Er zijn ook Albanese gemeenschappen in allerlei andere landen.”
*- Dus de uitgebrachte stemmen komen uitsluitend van lobbygroepen? –
“Hoor eens mevrouw, uw toon bevalt me niet. Wat heeft dit allemaal te betekenen? Bent u soms lid van een extreemrechtse organisatie?”
*-Ik ben nergens lid van, en ik snap niet wat dat met het onderwerp van gesprek te maken heeft. Maar nou we het er toch over hebben: waar situeert u zichzelf, in het politieke spectrum?
“City Mayors is volstrekt onafhankelijk en neutraal. Maar als u het weten wilt: zelf ben ik links, ja.”

Enfin, ik hing op, en kreeg in enen een schitterend visioen, een openbaring als het ware: Stann vom Hove en zijn idealisten zijn een geglobaliseerde editie van het fenomeen Gerrit den Braber! Die koekebakker bestierde in de jaren zeventig een radiorubriek getiteld “De Burgemeester is Jarig”, als u dat nog wat zegt. Hij ging wekelijks, gewapend met een microfoon, een bos bloemen en een kolossale pot stroop, op verjaarsvisite bij de burgemeester van het één of andere gehucht. En likte dan zo geestdriftig ’s mans aars dat ik er, in de huiskamer gezeten, altijd holkramp van kreeg. (Hoe Den Braber precies voor zijn hielenlikkerij werd beloond weet ik niet, maar ik wil wedden dat het hem geen windeieren heeft gelegd.)

Ik dacht dat die tijden voorbij waren. Maar ze zijn weer helemaal terug. Alleen wordt het nu een stuk professioneler aangepakt.

——————————————-
Door Pamela Hemelrijk