Een nieuw woord verscheen laatst op het nieuws: demoveren; het tegenovergestelde van promoveren. Wat zou het libertarische standpunt hier tegenover moeten zijn? Uiteraard zijn de vakbonden tegen; de werkgevers zien het wel zitten.
(Hoge) Winst uit een onderneming is een beloning voor het nemen van risico middels een zekere (unieke) visie.
Wanneer een dergelijke onderneming geboren is en de winsten een feit zijn, zullen vanwege vrije toetreding al snel “concurrenten” verschijnen. Deze tweede ondernemer zal ceteris paribus (onder gelijke omstandigheden) zeker niet meer winst maken; zelfs minder. Maar zijn risico is ook kleiner; hij heeft immers nu de kennis dat een dergelijke onderneming winstgevend kan zijn.
Omzetten en winsten worden altijd beïnvloed door faktoren die weer vraag en aanbod laten fluctueren. Hierbij valt te denken aan activiteiten die afhankelijk zijn van het weer.
De ondernemer die de risico’s het best weet in te schatten vaart hier het beste bij. Van de behaalde omzet moeten ook “subondernemers”, (vanaf nu: werknemers) betaald worden.
Je kunt natuurlijk als ondernemer nooit meer uitgeven dan je verdient, en daarom is het fijn als mensen b.v. op provisiebasis werken. Het risico voor de ondernemer wordt hier kleiner door. Daarnaast is het makkelijk om mensen in te kunnen zetten voor ander werk, of ze meer of minder te betalen al naar wat de markt behoeft.
In Nederland echter, hebben we te maken met zogenaamde CAO’s welke bindend zijn verklaard. Vakbonden die slechts een fractie van de werknemers vertegenwoordigen hebben teveel in de melk te brokkelen.
Een huidig idee van de politiek behelst het demoveren: ondernemers kunnen werknemers ander werk voor minder geld aandragen.
In principe is in overeenstemming met een dynamische markt; maar als iets tegen eerder gemaakte afspraken ingaat, dan is dit contractbreuk.
Een ander angeltje is het volgende. Pensioenen zijn ook afhankelijk van “laast verdiende” salarissen, daarom willen zeker oudere werknemers zeker niet gedemoveerd worden. Overheidstechnisch is dit ook makkelijk te verkopen: ze doen het ter flexibilisering van de werkgelegenheid, en sparen waarschijnlijk een leuk pensioencentje uit.
Over het geheel genomen is het libertarisch als ieder individu zelf afspraken met zijn/haar werkgever kan maken. Uiteraard zijn bonden hiertegen omdat ze dan geheel overbodig worden in de huidige vorm.
Wat-o-wat is uw mening?
Als beide partijen vrijwillig een overeenkomst aangaan (of dat nou demoveren, promoveren, een lang of kort dienstverband, of arbeidsomstandigheden betreft), wie is een ander dan om te zeggen dat het niet mag?
Wat pensioen aangaat; ook dat is een overeenkomst tussen 2 partijen (pensioenverstrekker en verzekerde). Liever zie ik pensioen, diverse uitkeringen etc verdwijnen, en dan gewoon een inkomstenverzekering verschijnen. Veel duidelijker, transparanter, en geen gedoe met de overheid en lastige regelingen.
Dat andere partijen hun bestaansrecht halen uit het "regelen" van zaken waar ze niets mee te maken hebben is een ander verhaal.
Allereerst doet demoveren mij sterk denken aan ‘demotiveren’. (Van de subconractant=oudere werknemer) Maar niet slechts van de oudere. Ook de jongere doet er goed aan lering te trekken uit hetgeen er nu speelt. Met de nadruk op LERING:
http://www.vrijheidsstrijde…
Pensioenen zouden overigens in voorstel van werkgevers in tegenstelling tot teneur van dit artikel, onaangetast kunnen blijven.
Maarrrrr…. HET probleem is natuurlijk de ouder wordende subcontractant. Bedrijven willen daar van af. Duidelijke zaak. En wat nu? Die het weet zegt het maar…
de bescherming van werkgevers kan mij als freelancer zakelijk gezien niet streng genoeg zijn, leve de staat en de vakbonden wat dat betreft.
Ik ben 56 en kan zowat iedere een nieuwe opdracht krijgen terwijl werknemers na hun 40ste niet meer aan de bak komen omdat de baas nooit meer van ze af zal komen als de marktomstandigheden veranderen of als ze niet goed functioneren.
[3] Allereerst Wladi, ‘free-lancer’ is geen juridische term. De status van een free-lancer is dus nihil, tegelijk dus ook wel erg Libertarisch! 😛
‘omdat de baas nooit meer van ze af zal komen als de marktomstandigheden veranderen’ Dit is volkomen onjuist. Wil je van mij 15 namen hebben van 50 plussers die nog deze maand zijn ontslagen bij slechts 1 enkel bedrijf? Van planner, manager, tot hoofd personeelszaken(!) Soms na 30 jaar dienstverband? En nee, het bedrijf is niet failliet, sterker nog, jong personeel wordt juist binnengehaald! ‘Het’ wordt uit het nieuws gehouden, maar dat is wat anders.
Ik ben het juist daarom wel met je eens dat we van loondienstverbanden af zullen moeten. Als het voor geen enkele partij voordeel bied? Waarom dan toch doorgaan? Maar zo’n verandering zal nog zeer veel voeten in aarde hebben…
[4] freelancer, maar mag ook uitzendkracht heten, hoor of contractor.
Ja, er zijn inderdaad wegen om van personeel af te komen, dat is waar maar ik neem aan dat het een aardige duit heeft gekost aan procedures en afkoop.
En ik vermoed dat kleine bedrijven gemakkelijker van hun personeel af kunnen komen dan bijvoorbeeld de grootbank waar ik nu zit of de forse verzekeringsmaatschappij uit het noorden des lands waar ik hiervoor zat.
Die zijn gkwetsbaarder voor vakbondsdruk.
[5] ‘ik neem aan dat het een aardige duit heeft gekost aan procedures en afkoop.’ Om precies te zijn: iedereen heeft een door het CWI goedgekeurde schikking van 30% van de ‘kantonrechterformule’ aangeboden gekregen. Het gaat hier om een bedrijf dan in 2000 ca 400 personeelsleden kende. Nu nog 100. Steeds aangevuld met uitzendkrachten en jaarcontracters. Dat wel. Het gaat voor 95% van alle gevallen om 45 plussers. Ieder jaar ‘gewoon’ ca 50 man vastcontracten eruit. Wie gaat dat uiteindelijk allemaal betalen?! Kantonrechterformule of niet? Er komen steeds meer van die ouderen. Dat is niet houdbaar Wladi. Dat is niet houdbaar!
Alvorens ik tot de slotsom kwam een eigen bedrijf te starten (2003) op 52-jarige leeftijd, kan ik daar nog het volgende aan toevoegen: Na een collectief ‘ontslag op economische gronden’ heb ik een jaar in de ww doorgebracht. 412 Sollicitatiebrieven lang bleek ik in geen enkel ‘profiel’ te passen. Ook een door het CWI aangewezen reintegratiebureau bleek geen enkel contact voor mij te kunnen leggen en heeft 100 procent niets voor me kunnen betekenen. Ik wil eenieder vertellen dat het een buitengewone ervaring is te bemerken wat leeftijd in deze maatschappij betekent. Tot mijn 40e paste ik in elk ‘profiel’ en werd hooguit na een 3e brief aangenomen. Keer op keer. Dan wordt je 52 en pas je plots in geen enkel profiel. Indien je het zelf aan den lijve ondervindt lijkt het bijna science fiction. Maar goed, ‘probleem’ is opgelost. In mijn eigen toko pas ik perfect in het ‘profiel’. Dat vinden me medewerkers overigens ook.
[6] Kranige Karel,
Het probleem is, dat we met een totalitaire fascistische structuur te maken hebben. En wel op diverse fronten tegelijk:
1. het syndicalisme, waardoor werknemersbelangen in CAO’s zijn vastgelegd. Daar kan een individuele werknemer niks mee beginnen. Die is volledig afhankelijk van de bonden.
2. de PBO, waar het bedrijf aan geketend is, waardoor het door zijn bedrijfsorganisatie gemangeld wordt.
3. Ontslagregelingen worden door incompetente bureaucratische ontslagcommissies van het CWI in elkaar geflanst, die bovendien moeten opereren in een volkomen vastgelopen loonsysteem.
In een dergelijke situatie bieden alleen radicale maatregelen soelaas, zoals de onmiddellijke afschaffing van knellende regelgeving en van BTW voor kleine ondernemers, met gelijktijdige afschaffing van het minimumloon en ontmanteling van de CAO’s.
In dit land zijn er door overheden twee stroppen om je nek gelegd. Één is financieel en één is economisch.
Waar je in je vrijheidsdrift ook wilt heen lopen, zolang je in Nederland blijft, zullen deze twee stroppen je altijd hinderen.
[9] Klopt. Daarnaast is de persoonlijke vrijheid in fysieke zin ook wezenlijk beperkt; het lijkt daadwerkelijk een totalitaire staat te worden zoals ik afgelopen donderdag aan den lijve heb ondervonden. Nederland stevent binnen het collectivistische Europa af op een donkere tijd. Mensen als Wouter Bos dit land laten "besturen" kan niets anders dan meer ellende brengen. Een ongeleid projectiel zoals hij hoort normaliter "entsorgt" te worden; ik vrees dat dat met hem niet het geval zal gaan zijn.
Affijn, er zijn drie mogelijkheden: a) een soort "reboot": er vindt een grote schoonmaak plaats waarin Nederland uit de EU stapt en de overheid geminimaliseerd wordt, b) de wal keert het schip doordat er een grote catastrofe plaatsvindt waarna alles opnieuw opgebouwd moet worden. Optie c): we sukkelen verder en worden de risee van de wereld; toerisme uit welvarende landen wordt een voorname bron van inkomsten. Geld wordt elders geinvesteerd omdat het in de EU te wenig oplevert. De mensen die iets in hun mars hebben, verdwijnen naar plaatsen waar de omstandigheden gunstiger zijn.
Voorlopig zet ik m’n geld in op optie c); dus zolang je in Nederland blijft zul je gefukt worden..
[10] Even voor de duidelijkheid: "entsorgt" is cynisch bedoeld..
[11] André,
Hoezo cynisch ? Het geeft juist zo treffend aan, dat Nederland al lang totalitair FASCISTISCH IS. Immers, de hele wettelijke STRUCTUUR is totalitair fascistisch, zoals trouwens de hele EU feitelijk een totalitair fascistisch (of zo je wilt totalitair corporatistisch) gedrocht is.
Zie o.a. http://www.vrijspreker.nl/b…
[12] Mee eens. De problemen met ons bestel is dat de overheid te veel wil regelen en zich altijd inlaat met de economie. In landen als Hong Kong en Singapore speelt dit veel minder en zie de werkloosheid in deze landen is nihil, ook voor ouderen. De problematiek spitst zich toe op de brutouitgaven die moeten worden opgehoest door de werkgevers. Met brutouitgaven bedoel ik werknemerslasten, zoals loonbelasting en uitkeringspremies en werkgeverslasten, zoals de werkgeversbelastingen, zorg- en uitkeringspremies, allerlei verzekeringen, waar ook weer belasting over wordt geheven, alsmede alle bijkomstige uitgaven, lease-auto, computer, reiskosten etc. De overheid profiteert hier volop aan mee. Het is dus niet verwonderlijk dat een werknemer meer kost dan dat hij oplevert. Wat we zien in het nettoloon van een werknemer is eigenlijk maar 1/3 wat zo’n werknemer kost. In Zwitserland krijgt een werknemer zijn brutoloon uitgekeerd en moet zelf 1x per jaar daarvan de gehele belasting afdragen. Dit geeft voor elke werknemer een inzicht in hoeveel de staat kost. Daardoor zijn de belastingen in Zwitserland beduidend lager dan in socialistische staten als Nederland. Dus als de belastingen in Nederland drastisch naar beneden gaan, o.a. door middel van het ontslaan van tienduizenden (beleids)ambtenaren (luistert u ook even meneer Zalm?), dan zien we een behoorlijke oplossing van het werkloosheidsprobleem van ouderen.
[13] Precies Albert. Het is ongelooflijk, dat er zoveel economen (en werkgevers !) naar dat kostenplaatje zitten te kijken, terwijl er nauwelijk een bijzit, die zijn mond erover opendoet.
Maar aan de andere kant juist weer heel begrijpelijk, want degene die dat lef wel heeft, loopt het risico binnen de kortste keren te worden uitgerangeerd.
[14] Voor ondernemers is het niet efficient om de mond open te doen, omdat de reaktie daarop traag zal zijn, indien uberhaupt iets zal veranderen. Het is waarschijnlijk effectiever om aan diefstalpreventie te gaan doen en aktiviteiten te verplaatsen naar vriendelijker oorden. En het risico om uitgerangeerd te worden, bestaat inderdaad.
Comments are closed.