EU-Grondwet geritsel gaat gewoon door

De afgelopen en de volgende week spelen er in de EU weer allerlei belangrijke vergaderingen waarop de opperhoofden en topmensen elkaar ontmoeten. Het voorzitterschap gaat (op 1 januari) van Finland naar Duitsland. Daar staat Angela al in de starthouding om er een succes van te maken.

De Duitse EU-ambassadeur, Wilhelm Schönfelder, heeft er al op gewezen dat om tot resultaat te komen voor de EU-grondwet, de diverse landen beter onder elkaar kunnen ritselen. Buiten de “Brussels machinery” om. Want als je het officieel door die “machinery” laat lopen, dan kun je een akkoord wel vergeten!
Wilhelm wil de Raad, de Commissie en het Parlement liefst voorlopig niet inschakelen en proberen de landen zelf tot iets te laten komen.
Zou hij denken aan “spontane orde”?

Het Duitse voorzitterschap wil twee “Sherpas” benoemen om te beginnen met het sonderen van de meningen van de diverse leden.
Sherpas zijn een volk uit Nepal met een religie Lamaisme, een mengsel van Boedhisme en ander bijgeloof over demonen, duiveldansen, mystiek, tovenarij, en dergelijke. Dat lijkt inderdaad toepasselijk om een Eu-grondwet bij elkaar te ritselen!
Uit het onderzoek van de Sherpas moet dan een rapport en een plan van uitvoering komen.

De politici willen graag voor midden 2009 tot een resultaat komen met een nieuwe grondwet omdat het dan nodig is om in het huidige verdrag van Nice een paar belangrijke wijzigingen aan te brengen.
Daarvoor is het dan noodzakelijk dat er eind 2007 duidelijk is WAT ze graag geratificeerd willen hebben.

En voor die ratificatie hebben de meeste Nederlandse politici al gezegd dat ze een nieuw referendum schuwen als de pest! Grote kans dus dat het gemene volk die overeenkomst gewoon de strot krijgt afgeduwd.

De politici dreigen ondertussen met een crisis in de EU als het niet zou lukken om die nieuwe grondwet (hoe dan ook genoemd) er niet door komt.
Wat die crisis dan betekent, is niet duidelijk.
Wel duidelijk is dat het beter is als Nederland en België nu stappen gaan ondernemen om uit de (politieke) EU te stappen, zo mogelijk met behoud van de economische overeenkomsten.

De Vrijspreker zal dit waar en wanneer mogelijk promoten. Maar dat is niet voldoende. Er moet meer gebeuren om meer onheil te voorkomen.