We hoorden bij het nieuws dat het Openbaar Ministerie al twee jaar bezig is met te onderzoeken of de vrouw die de dief van haar tasje probeerde te stoppen, en hem daarbij dood reed, wel of niet met opzet gehandeld heeft.
Wel simpel, lieve mensen, het antwoord is: JA, dat was met opzet.
En so what?
JA, de vrouwe reed met opzet achteruit om die vent te stoppen en te trachten haar tasje terug te krijgen.
En kennelijk had ze succes en kreeg haar tasje terug.
Dat daarbij de dief doodgereden werd, is natuurlijk pech. Maar dat is de dief zelf schuld. Hij beging een diefstal; hij wist zelf dat hij goed fout zat; hij sloeg daarom immers op de vlucht.
Doordat hij zichzelf buiten het recht stelde, was hij zelf verantwoordelijk voor eventuele schadelijke gevolgen voor zichzelf.
Ook in een libertarische samenleving mag het slachtoffer geweld gebruiken om hem aangedaan onrecht te herstellen.
En in theorie stellen we dan dat dit reactieve geweld “proportioneel” moet zijn.
Dat is een goed theoretisch uitgangspunt, maar in de praktijk is dat in die fractie van een seconde niet wetenschappelijk uit te rekenen. Dan is bijna altijd elke” actie gerechtvaardigd.
Als de vrouw die dief met haar tasje pas twee maanden later zou zijn tegengekomen, en hem dan bewust zou hebben doodgereden, zou de zaak anders liggen. Want dan waren er ook andere mogelijkheden geweest.
Boeven die stelen, verkrachten, inbreken en dergelijke hobby’s hebben, moeten accepteren dat ze dat eventueel met de dood moeten betalen.
En ook de rechtspraak zou dit moeten accepteren en uitgebreid moeten publiceren.
[30] Gelukkig Nieuwjaar in goede gezondheid ook alvast.
Dove wordt door de politie afgemaakt. Perfekt argument voor diverse mensen voor een softe aanpak. De halve 2e kamer op z’n kop. Had die persoon niet van te voren kunnen vermoeden dat zijn doofheid een reden voor problemen zou kunnen gaan zijn ? Wat doet hij met z’n tengels aan het kleingeld van anderen te komen ?
Ik begrijp je standpunt. Wat de politie hem heeft doen afknallen gerelateerd aan de begane misdaad, is voor mij onduidelijk. Maar misschien ook weer niet. Het zou kunnen zijn, dat de politie in Amerika net zoals in Nederland mensen aantrekt die meer spieren dan verstand hebben. Het zou ook kunnen, dat ze uitsluitend watjes in dienst nemen, die het voorzorgsbeginsel serieus nemen (better safe than sorry, let’s shoot the bastard before he can shoot us). Of een combinatie van deze opties. Jammer dat in dit geval een dove (= ook een mens) aan het kortste eind trekt en de zwakste schakel blijkt te zijn. En het lijkt me ook voorkoombaar, alhoewel ik er niet bij was etc. Feit blijft, dat hij blijkbaar gestolen heeft. Hij heeft het dus aan zichzelf te danken, en de politiepiepels hebben een fukking lousy job afgeleverd waarvan ze hopenlijk nog een tijdje slapeloze nachten van hebben.
[29] Owl,
Ook alvast een Gelukkig Nieuwjaar.
Bij dit soort problemen hanteer ik om te beginnen meestal een juridische benadering. Dat biedt in elk geval enig houvast. Het is tenslotte ook een juridisch probleem. Dat wil natuurlijk niet zeggen, dat dat een absolute maatstaf oplevert. Daarom is het óók een "juridisch" probleem.
Het interessante van het strafrecht is, dat een aantal begrippen, zoals "opzet" en "proportionaliteit" veel scherper worden gedefinieerd dan in de spreektaal en dat je in het strafrecht kunt zien, hoe met een zeer groot aantal casus wordt omgegaan.
Af en toe zie je ook een verandering in het denken.
Wat betreft schadevergoeding geeft TITEL IIIa Wetb. v. Strafvordering de benadeelde de mogelijkheid zijn vordering in het strafproces te "voegen".
Wat "eigendom" betreft: daarover gaat het privaatrecht en daarover zijn vele bibliotheken volgeschreven.
Het is m.i. duidelijk, dat een samenleving die geen eigendom erkent, het individu continuiteit noch veiligheidsgaranties biedt en dus zelf ten dode is opgeschreven.
In het privaatrecht wordt het eigendomsrecht weliswaar als het meest omvattende recht dat een individu op een zaak kan hebben gedefinieerd, maar daaruit blijkt ook, dat het eigendomsrecht niet als "absoluut" recht (in NIET-juridische zin) wordt gezien.
Denk maar aan het probleem van de koper, die te goeder trouw bijvoorbeeld een gestolen auto koopt. Wat zijn zijn rechten, wanneer de oorspronkelijke eigenaar komt opdagen ? En wat zijn diens rechten ?
[30] Owl,
Die kerel nam een risico en dat is verkeerd uitgepakt.Jammer voor hem maar niet iets waar ik me verder druk kan om maken : had hij niet moeten stelen.
In z’n algemeengeid zou ik er eerder voor zijn om die kerel te arresteren,
de zaak te onderzoeken, misschien als het de eerste keer is en er verzachtende omstandigheden zijn (geen geld wegens dure behandeling voor doodszieke dochter of zo) een milde straf en anders zoals in Maleisië met
een buigzaam bamboetwijfje hem 100 keer of zo tot de orde te roepen maar wanneer het anders loopt en hij wordt neergelegd, is het echt wel zijn eigen schuld : gij zult niet stelen.
Dat in Nederland hete tranen worden geschreid als een rover wordt neergelegd of een portie hagel in z’n kruis krijgt, kan ik me wel verder wel voorstellen : minstens 60 jaar socialisme heeft een land van dieven,
rovers en helers gemaakt (in Belgikske uiteraard niet anders)…men vreest voor z’n eigen hachje.
De verzorgingsstaat is gebaseerd op grootschalige roof waarbij grof geweld wordt gebruikt als men zich verzet…het geroofde wordt vervolgens
deels verdeeld onder Jan Rap en z’n maat en deels geheeld…..
Dit alles heeft een zeer corrumperende
werking op de algemene mentaliteit en is beslist mede oorzaal voor diefstal,vandalisme etc.
Men leert van jongs af aan dat stelen goed is en privaat bezit geen waarde heeft.
In die zin kan ik je misschien toch nog een stukje tegemoet komen : een kruimeldief neerknallen terwijl de grootste bende rovende bandieten, te weten de Haagse rovers (Trix, Balkellende, Kok, Zalm,enz…) gewoon hun gang kunnen gaan, strijdt ook met mijn rechtsgevoel.
Groetz,
Cincinnatus
[33] Hehe leuke verschrijving : bamboetwijfje moet bamboe-twijgje zijn natuurlijk 🙂
[31]
Andre,
Als jij mij bijvoorbeeld beledigt, gewoon door scheldwoorden of zoiets, en ik schiet jou dood, heb je dit dan aan jezelf te danken? In feitelijke zin wel: Zonder jouw belediging zou je nooit vermoord zijn. Maar maakt dat het juist wanneer ik dit doe? Dat stelen op zich wél een misdaad is, verandert niets aan het feit dat het doden in geen verhouding staat tot hetgeen een ander is aangedaan.
[32]
SpyNose,
Daarom heb ik dus ook mijn twijfels over het absolute eigendom. Ik vind het eigendom zeer belangrijk, maar kan me toch situaties indenken, zoals de door jouw genoemde koper die ter goeder trouw handelt, waarbij het niet absoluut zou kunnen zijn.
Ik weet niet het preciese proces van het Nederlands recht in het door jou genoemde geval, maar ik ga ervan uit dat de koper in ieder geval in sommige gevallen het eigendom mag houden. En de bestolen persoon een vordering heeft ter waarde van het gestolen goed op de dief, maar niet op de koper. Of misschien zal de koper de auto alsnog moeten vergoeden aan de bestolen persoon, maar mag deze wel houden? Of de bestolen persoon krijgt hem terug en moet de koper vergoeden? Aangezien de koper de meest recente bezitter van het goed is, zal deze waarschijnlijk de grootste kans hebben. Misschien ook omdat hij niet alleen de meest recente bezitter is, maar hij tot dan toe ongeschonden is door misdaad, en de koper toch al geschaad is? Het lijkt me puur vanuit een soort "natuurrecht" beredeneerd, een kwestie van iene-miene-mutte: Zolang de dief niet wordt gepakt zal er sowieso een onschuldig persoon moeten bloeden voor de misdaden van een ander. Dan zijn er niet één, maar meerdere "juiste" oplossingen.
Ook als ik bijvoorbeeld van honger omkom en stelen mijn enige mogelijkheid voor overleven is, zou ik het wellicht doen. Al heeft de eigenaar dan mogelijk het recht om mij te weerhouden. Maar dan vraag ik me weer af of het ook "juist" is wanneer zo’n eigenaar mij doodt. Als hij zelf door de diefstal in levensgevaar komt, en ik niet op een mildere manier gestopt kan worden, uiteraard. Als dit niet het geval is weet ik het nog niet zo zeker.
[33]
Cincinnatus,
Wou je hiermee zeggen dat ik een uitkeringstrekker ben die vreest voor zijn uitkering wanneer hij eigendom als absoluut erkent? Ik was toch niet van plan een uitkering te gaan krijgen, en zie het idee van afhankelijkheid van een ander meer als een nachtmerrie. Als ik al steun zou krijgen zou ik dit ideaal gezien uit een vrijwillig gekozen en betaalde verzekering, of uit vrijwillige bijdragen willen zien. Al ben ik nu natuurlijk wel verplicht om bij te dragen aan de "verzekering" die de verzorgingsstaat heet en niet privaat daarbovenop nog verzekerd. Dus als ik echt onvrijwillig werkeloos of ziek word, zou ik daarvan afhankelijk zijn.
Ik zou ook geen voorstander zijn om die dief 100 stokslagen te geven. Welk doel dient dat? Het toevoegen van fysieke pijn is niet toepasselijk omdat hij geen fysieke pijn aan een ander heeft veroorzaakt. Het is ook geen schadevergoeding voor het slachtoffer. Het is ook niet per se meer afschrikking dan een geldboete of indien hij in gebreke blijft een gevangenisstraf. Een doodstraf zou misschien wel afschrikken, maar staat volgens mij niet in verhouding tot de misdaad. Blijft alleen wraak over. En zoals jouw reactie laat zien is de behoefte aan wraak bij dezelfde soort delicten bij verschillende mensen altijd subjectief. Ik zou bij diefstal toch het liefst het gestolene plus een vergoeding voor de opsporings- en bestraffingskosten en het gederfde nut ervan terugzien.
Dat jij het kennelijk normaal vindt om iemand dood te schieten voor diefstal zegt evenveel over jouw mate van fascisme als het niet willen doden een indicatie is van mijn mate van socialisme. Niets dus. In het algemeen zijn socialisten niet vies van het doden van al degenen die zelfs maar in theorie het met hun visie over eigendom, leven en vrijheid oneens zijn. Mijn gevoel voor verhoudingen of rechtvaardigheid is blijkbaar anders.
Er zijn twee dingen die ik me afvraag:
1) Zou er ook zoveel poespas zijn gemaakt als die tasjesdief zichzelf tegen die boom te barsten had gereden met die scooter, als achtervolgde partij?
2) Waarom heeft dat incompetente OM in vredesnaam twee jaar nodig om zo’n onderzoekje te doen? Werkverschaffing, à la Eric O. En daderbescherming, natuurlijk. Want de discussie "rechter bepaalt schuld of onschuld’ is daar bij een heterdaadje weinig twijfel over.
Zelfs bij Volkertje hebben ze die argumentatie gebruikt om bv. niet zijn volledige naam vrij te geven. Misschien was-ie wel onschuldig. Tja.
Nee, ik ben het geheel met Hub eens: wie zich buiten de wet plaats moet zich vervolgens niet jankend op diezelfde wet beroepen. Geen respect voor andermans recht is wat mij betreft geen respect voor (en geen recht op) het eigen recht.
Ik ga er daarbij wel van uit dat de ‘opzet’ was om de dader te pakken (tasje terugkrijgen) en niet om te doden. Tenslotte zit tegenwoordig je hele leven in je tasje, met verplichte ID en zo. En als je dan een nieuwe verplichte ID moet gaan halen krijg je strafboete omdat je de vorige bent ‘kwijtgeraakt’. Word je twee keer gepakt.
En identiteitsdiefstal kan tegenwoordig verregaande consequenties hebben voor het slachtoffer, dus het belang van het terugkrijgen van dat tasje moet niet onderschat worden. Het gaat niet alleen maar om dat tasje, zoals de media en het OM suggereren.
Comments are closed.