Radiobericht: “In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest worden kinderen in mensonterende omstandigheden begraven. Op het kerkhof in Ukkel liggen de doodgeboren kindjes in een meterslange open grafkelder onder een dun laagje aarde bedolven onder plastic zakken, rottende rouwkransen en ander afval. De oorzaak is het ontbreken van een wet.”

Als je het mij vraagt, een prachtig staaltje van hoe de gemiddelde journalist zonder na te denken de logische coherentie van de dingen negeert en een steeds toenemende inkrimping van de vrijheid probeert te legitimeren. Want hoe kan het ontbreken van een wet ooit oorzaak zijn van menselijk handelen. Het is even absurd als beweren dat het ontbreken van een wet die de zon verbiedt te schijnen de oorzaak van de klimaatverandering is. Het ontbreken van een wet kan er hooguit de oorzaak van zijn dat mensen bij hun handelen iets minder houvast hebben, wat meer zelf moeten nadenken over wat mag en niet mag. Maar dan nog moet de wet die er zou komen getoetst worden aan het recht, en dat gaat als volgt.

Hoewel ik begrijp dat vele mensen het dumpen van een doodgeboren foetus bij het afval als een erg pijnlijk en onterende manier van doen ervaren – een gevoel waar ik alle respect voor heb – is het mij niet duidelijk wat er per se mensonterend aan is. Het voederen van onze lijken aan wormen en maden, lijkt mij, kan met evenveel recht als mensonterend worden aanzien. En voor iemand anders kan dat het verbranden zijn. Sommigen zijn zo infantiel om te denken dat lijkverbranding gelijk staat met het abrupt beëindigen van de levenskoord terwijl de transitie van de geest van het lichamelijke bestaan naar een andere ‘dimensie’ bij ‘gewoon’ begraven op ‘natuurlijke’ wijze gebeurt. Maar ook dit soort opvatting respecteer ik (waarbij ik het werkwoord gebruik in de betekenis van ‘in zijn waarde laten’ eerder dan ‘waarde aan hechten’). In Mozambique hebben ze dan weer de gewoonte om jaarlijks de graven open te maken en met de lijken feest te vieren, alsof ze helemaal niet dood zijn. Een naar onze normen mensonterende bejegening van de doden, als je het mij vraagt. Maar moeten we ook dit soort van culturele diversiteit niet respecteren?

Het lichaam is een voorwerp waarover de levende mens een onaantastbaar eigendomsrecht uitoefent. Het is dus de levende mens die bepaalt welke eer aan het lichaam toekomt. En als de keuze van de levende bij zijn dood niet duidelijk is, dan lijkt het mij nogal evident dat de nabestaanden een eigendomsrecht kunnen claimen en bepalen wat met het dode lichaam zal gebeuren.

Als een grote groep mensen van oordeel is dat het buitenzetten van een lijk bij het grof huisvuil (verschoning voor deze ‘Vlaamse’ term) een mensonterende daad is, dan staat het hen vrij om zich te verzetten tegen een dergelijke behandeling van hun eigen lijk door derden. Maar geeft hen dat het recht om anderen te verbieden om dat wel te doen, en dus om het lichaam zelf als onbelangrijk te beschouwen? En mogen zij ons op kosten jagen door ons te verwijzen naar gepreviligeerde begrafenisondernemers en begraafplaatsuitbaters die duurder zijn dan de vrije markt omdat ze aan strenge eerbiedseisen en dito controles moeten voldoen?

Het antwoord is overduidelijk nee! Het ontbreken van een wet is in ieder geval zelden een slechte zaak.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

8 REACTIES

  1. Er zijn twee instrumenten met voldoende macht om massa’s mensen tot een bepaald "gewenst" gedrag toe te zetten, dat zijn Staat en Religie. Goed, je hebt overtreders, maar daarnaast een heleboel gezagsgetrouwe volgers, en de laatste heb ik het over.

    Dit gaat niet over de gelijkheid aan culturen, het gaat over de verwijtbaarheid van de handeling. Duidelijk is de handeling verwijtbaar, want de verwijten worden gemaakt – proof of the pudding – zeg maar.

    Ik zou zeggen, de handeling wijkt af van de norm van degene die observeert. Via de media probeert de observator medestanders te krijgen voor zijn norm. "Gebrek aan norm" is wat ie met zijn uitspraak bedoelt.

    Want wet is slechts één der oplossingen. Ik zou zeggen, indien het hier gaat om een verwijtbare handeling, dan zou je in plaats van de wet ook de religie kunnen aanwenden om de norm te stellen.

    Het is dus niet zozeer gebrek aan wet, maar gebrek aan een normzettende religie.

  2. Arjen,

    Goed artikel en mee eens.

    Als jongen kreeg ik es zware ruzie met
    een jeugdvriend omdat ik de stelling verdedigde dat het eten van mensenvlees
    gewoon behoorde te kunnen (op voorwaarde dat de opgegetene daarvoor z’n instemming had gegeven en het vlees
    gecontroleerd was op ziektes).M’n vriend vond dat totaal onrespectvol en ging, nadat ik hem er opgewezen had dat krachtens de transsubtantiatieleer in de RK-kerk iedere zondag miljoenen mensen mensenvlees aten (althans naar eigen overtuiging) zodat de stap naar
    een restaurant om daar een s"teak overreden buurmeisje" (en op die manier symbolisch één met haar te worden) te eten toch echt niet groot was, in de rooie en het heeft een hele tijd geduurd eer het contact weer was hersteld.

    Mij verwonderde z’n emotionele reaktie
    destijds al behoorlijk want niemand behoefde verplicht te eten of z’n lijk af te staan, allemaal op vrijwillige basis,en het lijk wordt nu verbrand of begraven waarna de pieren er een hoop plezier aan beleven
    maar het resultaat is toch hetzelfde.

    Tegenwoordig zwijg ik over dit onderwerp maar tegen derden (m’n enthusiast zijn over cryonics volstaat gewoonlijk om me als morbide weirdo te qualificeren)maar principieel denk ik er net nog zo over als destijds.

    Groetz,

    Cincinnatus

  3. [2] Cin,
    jij: "op voorwaarde dat … het vlees
    gecontroleerd was op ziektes"

    ik: Gecontroleerd? Door wie dan wel? Toch niet door de overheid, mag ik hopen.

    Voor de rest wil ik – hoe wansmakelijk ik de gedachte ook vind – ook deze consequentie van het individuele soevereiniteitsbeginsel nemen.

  4. [3] Arjen,

    Wansmakelijk ? Is dat zo ? Heb jij al mensenvlees geproefd dan ?

    Wat "gecontroleerd op ziektes" betreft, dacht ik destijds (ik was toen 14 jaar en toen reeds rechtser dan Joe McCarthy maar niet
    beïnvloed door enig libertarianisme) zeker aan de overheid (en dat was nog lang voor er van een "federaal voedselagentschap sprake was dus in zekere zin behoorlijk progressief) 🙂 ) .Ik had wel es gelezen dat het eten van menselijke hersenen oorzaak was dat onder kannibaalstammen op Papoea vreemde ziektes circuleerden dus in praktische zin leek het me wel aangewezen dat vooraleer iemand in de kookpot belandde , ie eerst werd gecheckt op ziektes etc (temeer daar in tegenstelling tot dieren waar jonge en gezonde exemplarengekweekt en geslacht worden
    de meeste mensen sterven van ziekte en/of ouderdom) en ja, dan dacht ik aan een staatslaboratorium.

    Los van m’n jeudige overpeinzingen over het eten "menselijk vlees" ben ik later door de "voedselschandalen" (methanol-wijn, Tsjernobil-koe, BDE-hamburger, Salmonella-kip, antibiotica-kalf)en door reportages over "vieze restaurants" me nog meer gaan afvragen of op het gebied van voeselveiligheid overheidscontrole toch niet onvermijdelijk is.Ik ben daar nog niet helemaal uit en zou er graag es wat meer over lezen (hoe dat bijv in kapitalist USA ging voor de FDA)maar inmiddels ben ik wel in zoverre door het libertarisme beïnvloed (alhoewel nog steeds rechtser dan Joe McCarthy) dat ik so wie so afkerig ben van ambtenarij en staatsbureaucratie en wel inzie dat staatscontrole op voedsel binnen de korste keren uitdijnt tot een door
    corrupte politici bureaucratische octopus met de potentie landbouw, restaurant-wezen, voedselverwerkende en producerende industrie, handel etc in een wurggreep te houden en vrij iniatief dood te drukken.

    Dus samenvattend : gezien de vele voedselschandalen van de laatste tijd (maar misschien worden die door het linx journaille bewust opgeblazen….you can never trust these bastards) lijkt een zekere controle op voedselproduktie en -handel me wel nodig maar allicht kan de vrije markt daarin perfekt voorzien zij het dat me (uit onkunde met de materie) nog niet geheel duidelijk is hoe (misschien private keurlabels etc).

    Groetz,

    Cincinnatu

  5. [4] Cin,

    Nee niet het vlees, wel de gedachte. En dat gevoel is vast wel de resultante van een flinke dosis culturele programmatie.
    Wat het FDA, het FVA and the likes betreft, ben ik inderdaad overtuigd dat de overheid hierin geen rol van betekenis heeft te vervullen. FDA-baas Dr. Kessler wordt niet voor niets met de bijnaam ‘Robespiere’ uitgescholden (http://www.mises.org/story/…). Dergelijke machtscentra zijn niet de oorzaak van de voedselveiligheid, maar slechts van de illusie dat zij er de oorzaak van zijn. Net zoals de linkse intelligentia ten onrechte denken dat het socialisme de armoede uit de wereld heeft geholpen door het kapitalisme te bestrijden, terwijl in werkelijkheid het kapitalisme dat gedaan heeft terwijl het ook nog eens het socialisme moest bestrijden. Ik vertrouw eerlijk gezegd meer op de voedselveiligheidsoordeel van een Carrefour, een Colruyt of zelfs een Aldi, die erg zullen lijden onder een voedselschandaal, dan op dat van een ambtenaar die voor zijn goed- of afkeuring aan niemand verantwoording moet afleggen.

    Over vrijwillig kannibalisme bestaat ook een interessant proces: http://nl.wikipedia.org/wik… Ik ben het met de Duitse rechters niet eens. Doodslag op verzoek kan in mijn ogen onmogelijk een misdrijf zijn. Er zit wel een ernstige bewijsproblematiek aan vast. De dode kan je namelijk niet meer op de getuigenbank vragen en hoe bewijs je als (nabestaande van een) slachtoffer dat de dader de toestemming niet op de een of de andere manier heeft afgedwongen? Uit het relaas leid ik overigens af dat mensenvlees (of minstens de penis) niet erg smakelijk is… Ik denk dat ik dus toch maar bij rund en varken blijf 🙂

  6. [5] Arjen,

    Nja….je hebt allicht wel gelijk dat zo’n federaal voedselagentschap uiteindelijk weinig of niks
    aan de voedselkwaliteit toevoegt , om over een hoop ongewenste nevenaspekten nog maar te zwijgen
    (bijv stijgende prijzen, afscherming van de markt etc…).

    Gezien de ellende die staatsbemoeienis in regel meebrengt, zou naast een scheiding van kerk en staat, economie en staat
    ook wel es de scheiding tussen staat en keuken aangewezen zijn.Een tijd terug las ik dat de Staat in de USA in sixties en seventies begon met een vet-arm, kolydraat-rijk dieet
    aan te prijzen hetgeen mede tot gevolg een explosie van "obesitas" had(heeft). .Nu gaat dezelfde staat het "zwaarlijvigheidsprobleem"
    weer aanpakken.Zo blijft men bezig.

    Ik moet hier es wat meer over lezen maar hetgeen je zegt lijkt hout te snijden.

    Het Duitse geval dat je aanhaalt, is uitgebreid in de media aan bod gekomen en is me bekend.In principe ben ik tegen het strafbaar stellen
    van hulp bij zelfdoding maar dan denk ik aan Kevorkian-achtige hulp en niet aan de rare capriolen van deze freaks.

    Uit wat ik er van begrepen heb , hebben ze eerst de penis van de ene freak afgesneden en die samen opgegeten en daarna nog een arm en pas daarna heeft de andere freak de inmiddels penisloze
    gek gemold.

    Nja….wat mij betreft heeft de butcher zich schuldig gemaakt aan moord en verminking en moet als zodusdanig worden aangepakt.Dat die andere
    dat zelf wou, doet daaraan niks af want die man was gewoon gek en als zodusdanig niet wilsbekwaam.

    Groetz,

    Cincinnatus.

  7. [6] Cin,
    Je hebt waarschijnljk gelijk. Maar die ‘andere freak’ was allicht ook gek en daarom misschien ook niet toerekeningsvatbaar. Dat brengt ons weer bij het grensgeval: wie is gek en wie is redelijk gerechtigd om liever dood dan levend te zijn? Een moeilijk oordeel, in ieder geval. De Britse imperialisten riepen uitgerekend kannibalisme aan om aan te tonen dat bepaalde volkeren dermate minderwaardig waren en te verantwoorden dat zij beter af waren in slavernij dan in vrijheid. Is overigens iemand die mensenvlees wil eten niet (haast) per definitie gek? And by what standard? Waar komt de norm vandaan die ons toelaat tussen de twee te onderscheiden?

    Ach, een mens moet toch zoveel lezen…

  8. [7] Arjen,

    Dat zijn goede vragen.Ene Thomas Sasz
    die in Amerikaanse libertarische kringen enig aanzien geniet, heeft daarover geschreven maar z’n uitgesproken standpunten zijn omstreden (ik heb ‘m zelf nooit gelezen).Denk jij zelf dat er geen standard bestaat om gekken te onderscheiden ?

    In dit concreet geval spreken wat mij betreft volgende overwegingen tegen de
    "butcher"

    Dat de gedode Duitser dood wou, betekende niet dat de andere hem daarbij behoefde te helpen.Immers de kerel die zich liet slachten, was gezond van lijf en leden en had gewoon zelfmoord kunnen plegen (zoals-helaas-velen doen).Dat ligt toch heel anders dan bijvoorbeeld bij Piergiorgio Welby, die Italiaanse man die recent in het nieuws was, dood wou maar zelf
    niet meer beamdemingssapparatuur kon loskoppelen.Dan kan ik me hulp voorstellen.Had ie het wel nog gekund, dan was het aan hem geweest om zelf de stekker eruit te trekken.Sommige dingen moet een mens alleen doen….

    En zo ook met die Duitser.Als die dood wou, dan had ie dat zelf kunnen doen.Hij was er lichamelijk toe in staat dus hulp bij zelfdoding gaat m.i. in dit geval niet op.Door hem zelf te killen, ging de butcher over
    op moord.

    Daar komt bij dat de killer geen second opinion heeft gevraagd, niet gehandeld heeft als een goede huisvader daar waar zich in dit geval toch opdrong : iemand die zichzelf aanbiedt om zich te laten slachten en op te vreten, laat op z’n zachtst gezegd de verdenking op zich geestelijk niet in orde te zijn.Misschien was het gewoon een stof in z’n hersenen die niet werd aangemaakt en was ie met medicatie geholpen geweest.De kannibaal had nooit op het verzoek mogen ingaan zonder dat de andere door derden onderzocht was.

    Wat de Britse imperialisten betreft, ben ik het in zoverre met hen eens dat de primitieve kannibalenstammen die zij op hun koloniseringsprojekt ontmoeten, niet konden worden behandeld als vrije, met de Magna Charta en de Bill of Rights opgegroeide, angelsaxen maar wel als "savages" hetgeen een zekere dwang (maar wel geen slavernij) kon wettigen.

    Groetz,

    Cincinnatus

Comments are closed.