Ik las vandaag op de Belgische Staatsteletekst dat Guy Verhofstadt, voorzitter van het Politburo aldaar, heeft besloten om niet over te gaan op willekeurige controles tegen discriminatie. Mooi hè?
Nou nee… Hij gaat namelijk “gewoon” een EU-“advies” opvolgen om de bewijslast in zulke zaken om te keren.

Niet alleen wordt dus private personen gedicteerd dat ze iedereen even aardig moeten vinden en evenveel geven, maar als een afgewezen minderheidsgroep zich gediscrimineerd voelt mag je gaan bewijzen dat je onschuldig bent.

Natuurlijk draait de EU haar hand niet om voor een maatregel die de bijl zet aan één van de meest fundamentele principes van de rechtsstaat, nl. dat iemand onschuldig is tot de schuld door de aanklager bewezen wordt. Als je een maatregel die te ziek voor woorden is er niet thuis door krijgt (of je burgers jou doorkrijgen), laat je het lekker aan je “opleggen van bovenaf”.

Hoe zo’n charlatan zich een liberaal kan noemen is mij een raadsel. Wat is er liberaal aan het opheffen van het private recht op vrije associatie? Denkt Verhofstadt dat alle Belgen hyperrationele robots zonder enige persoonlijke voorkeur zijn? En dan is er het kleine lastige feitje dat er nu eenmaal wel degelijk onderlinge verschillen zijn in (weliswaar willekeurig geselecteerde) groepen. Heel vervelend voor de onschuldige individuën in die groepen, maar zolang niemand hun recht op leven, vrijheid of eigendom aantast, lijkt het me eerder de Staat die de grootste discriminerende bedreiging is. Zij heeft immers een monopolie. Als meneer Verhofstadt zichzelf als enige “verlichte” liberaal beschouwt die het gemene volk herderlijk tot de ondiscriminerende (ir)rationaliteit moet leiden, wat op zich al in tegenspraak met liberalisme is, moet hij zich toch eens afvragen hoe nodig zijn maatregelen zijn. De “gediscrimineerde” allochtoon kan immers altijd nog terugvallen op de overgrote meerderheid van politiek correcte Belgen, die de waanzin van zulke wetgeving aan een mandaat helpt. Want denken in collectieven is fout, vinden zij. Voor een ander, in ieder geval. Of je er nu rationele redenen voor hebt op basis van statistieken, of je beroept op persoonlijke voorkeur zoals een inclinatie tot chocolade i.p.v. vanille, daar zullen ze iedereen wel even van af helpen. Zonder onderscheid des persoons.

Je zult voortaan een munt opgooien voordat je “kiest” of je vanille- of chocoladevla gaat eten. Al moet die munt wel alleen 2 kop-, of 2 muntkanten hebben. Anders zouden de twee keerzijden gediscrimineerd worden. En statistieken die aantonen dat bepaalde groepen meer risico opleveren, die mogen zeker geen rol spelen. Behalve natuurlijk als een rechts-extremist “toevallig” ook nog lid is van het Vlaams Belang en iemand doodschiet of een swastika draagt, dan is er niets mis met groepsdenken. Niet dat ik die partij zo charmant vind overigens, aangezien ze gewoonweg het spiegelbeeld van het politiek correcte blok is: zelfde methodes, en omgekeerde ideeën van wie “goed” en “fout” zijn.

Dit is ook geen puur Belgisch fenomeen. Het toeval wilde dat ik vandaag ook een stukje van een debat in de Tweede Kamer op internet zag, waarin minister Verdonk enthousiast een campagne verdedigde waarmee de Nederlanders meer sympathie moesten krijgen voor de positieve kanten van de allochtonen. Een vrouwelijk kamerlid merkte op dat uit onderzoek was gebleken dat na de campagne van 10 miljoen euro, exact dezelfde percentages mensen positief of negatief tegenover de kwestie stonden. Maar het was wel een succes, aldus Verdonk, want men was wel positiever over de campagne zelf. Daarna een hoop vaag politiek geneuzel, waarin door Verdonk en de aanwezige Kamervragende leden het “Panel Deurbeleid” werd geprezen. Ik wist bij God niet wat dat was, dus zocht ik het op. Wat blijkt, het is een groepje in Rotterdam dat actief controleert of privé-gelegenheden zoals disco’s wel de mensen aan de deur weigeren op “objectieve” criteria, zoals kleding, maar niet op afkomst.

Dus de EU hoeft zich geen zorgen te maken. De ideologische grondslag van de EU-landen is stevig geïntegreerd, en klaar om op te gaan in de superstaat. De Oost-Europeanen zullen hoogstens een stukje “Vlaams Belangeriger” zijn, maar ook die willen het individu geheel laten dicteren door het collectief.

Het enige onderscheid in Europa is nog de taal, maar de woorden die gesproken worden hebben exact dezelfde bedoeling. Je kunt hoogstens kiezen voor twee smaken: het collectivisme van verplichte non-discriminatie á la het “sociaal-liberalisme”, of het collectivisme van opgelegde discriminatie á la het Vlaams Belang. Maar zelf kiezen? Nee, dat is tenminste iets waar de politiek het van hoog tot laag en van links tot rechts over eens is.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

9 REACTIES

  1. Sluit me hier zowat helemaal bij aan.
    Wat heel mooi had kunnen wezen is herleid tot 1 grote klucht waarin elk land een sub-plot is van het grote geheel. Het idee achter de EU is in de loop van de jaren trouwens niet enkel zwaar verkracht maar tevens tot een melkkoe omgevormd monster geworden.
    Kroonstuk tot nu toe is de lancering van de euro; enige voordeel voor de gewonen man en arbeider; nergens in de deelnemende landen moet je vreemde valuta omruilen. Awel als dat hét voordeel bij uitstek is…
    Verder is de ¤ en de EU enkel een ezeltje dat geld schijt voor groot kapitaal terwijl het leven voor die gewone man die in feite de EU zou moeten maken uitgezogen wordt en nog zwaarder belast is dan voorheen. En de uitbreidingen betreft; daar is de miserie niet met opgelost; en contraire!

    Wat de politiek betreft in BE en de EU: Lang leve de gedwongen en uniforme gedachtencontrole! Maar ja zolang de illusie maar bestaat dat alles goed gaat en dat we vrij zijn he! 😉

  2. De Europese Unie ontwikkelt haar ware gedaante. Het masker is tijdens het Grondwetdebacle afgegooid. De Eurocraten willen van Europa één grote gevangenis maken, waar een aantal drogredeneringen voor worden opgevoerd. Allereerst wordt het bestuur ver buiten het bereik van de gewone burger geplaatst, evenals het ‘geld’. Brussel en Frankfurt bepalen het dagelijkse leven van het gemiddelde EU-slachtoffer. Sociopaten met een enorme machtshonger zoals Guy Verhofstadt spinnen hier garen bij. Via het vehicle van het ‘liberalisme’ heeft dit heerschap zich ontpopt als een dictator in spé. Deze mensen zijn ook het gevaarlijkst, want naarmate het volk monddood wordt gemaakt kan zo’n persoon de hogere regionen opzoeken binnen de Eurocratie. Wat is het niet fijner om in plaats van over 11 miljoen onderdanen te regeren over 540 miljoen de skepter zwaaien. De centralisatie is namelijk een gigantisch gevaar voor de individuele vrijheden, omdat er plaats wordt gemaakt voor collectivistische en corporatistische belangengroeperingen. Deze hebben er belang bij om de individuele vrijheden aan banden te leggen.

  3. Omkering bewijslast? Politiestaat? In Nederland al reeds lang niets nieuws onder de zon, maar juist een te verwachtten voortzetting van eerder uitgestippeld beleid. Omgekeerde bewijslast kennen we immers al t.a.v. de fiscus, de bijstandsgerechtigden, en sinds 8 april 2006 ook bij aangifte van vermeende seksuele intimidatie op de werkvloer. En nu t.a.v. discriminatie? Merkwaardig dat de EU discriminatie van rokers bij sollicitaties dan expliciet niet verbied! Een portret van Nicolae Ceasescu zou inmiddels niet meer misstaan in de eregalerij van het Europees parlement…

    "…De Roemeense bevolking werd systematisch onderdrukt en was door de vele infiltranten bij de geheime dienst niet veilig. Door de grote onzekerheid en armoede waar men in leefde, zag men vaak geen andere oplossing dan te spioneren voor de Securitate. Het was niet ongewoon dat je broer, zus, vader of moeder een infiltrant kon zijn en je binnenshuis dan ook niet kon zeggen wat je wilde. De DIE (afdeling externe inlichtingen van de geheime dienst) introduceerde eind jaren ’70 van de vorige eeuw een afluistersysteem via de telefoon. Ook wanneer de hoorn op de haak lag, kon de geheime dienst meeluisteren. Aangezien het systeem alleen werkte met die ene door de geheime dienst speciaal ontwikkelde telefoon, werden op last van Ceauşescu alle telefoons in het land vervangen. In vrijwel alle andere plaatsen van hotels tot scholen waren afluistersystemen geplaatst van microfoontjes in een schilderij tot microfoontjes onderop in een bakje met suikerklontjes…"

  4. NIEMAND zal mij kunnen opleggen met wie ik MOET spreken.
    NIEMAND zal mij kunnen opleggen met wie ik MOET omgaan.
    NIEMAND zal mij kunnen verplichten om EEN ONBEKENDE mij woning binnen te
    laten.
    NIEMAND kan mij verplichten IEDEREEN te aanvaarden.
    NIEMAND kan mijn gedachtegoed AANTASTEN.
    Dit heeft NIETS te maken met racisme maar met bescherming van mijn gezin én mezelf.
    Mijn vrienden kies ik zelf.
    Geen Verhofstadt, geen EU, NIEMAND

  5. Olé, na een vrij interessant artikel – waar ik niet op alle vlakken mee akkoord ga, maar de algemene gedachtegang wel kan volgen – wordt het topic bevuild door extremisten die bij het minste geringste een aanslag van de Moeder Vrijheid inzien.

    Nuanceren is een gave.

    Ik vind het idd ook schandalig dat de bewijslast wordt omgedraaid. Dan had ik idd nog liever de praktijktest. Daar zie ik zelfs per definitie geen bezwaar in. Iemand die niet discrimineert, zal niet veroordeeld worden. Maar dit hoeft niet echt bij dancings. Op voorwaarde dat een omgekeerde ‘discriminatie’ ook mag, logischerwijze.

    Of mss wél bij discotheken en dergelijke. Weer, als er op het omgekeerde óók gecontroleerd wordt. Maar de praktijktest is nog een wezenlijke tést. Hier kan men bij de minste ‘beschuldiging’ het liggen hebben. Te gek voor woorden.

    Ook hier weer. Een dubbelgevoel.

  7. [5]
    Adrian,

    Die praktijktest is ook compleet overbodig. Het is weer extra bureaucratie of extra subsidiegeld aan zo’n "Panel Deurbeleid". Wat dacht je ervan dat de gediscrimineerde partij gewoon bewijst dat hij gediscrimineerd is? Geen omkering van bewijslast noch praktijktest nodig.

    En zoals Bud al zei, waarom zou een privaat persoon niet mogen discrimineren? Je mag het dan wel een gebrek aan nuance of zelfs een vorm van extremisme vinden, maar vrijheid is ook in de marge belangrijk. Waarom zou ik jou als eigenaar van een zaak mogen voorschrijven wie je binnen moet laten? Je kunt een persoonlijke voorkeur voor een bepaalde groep hebben. Het kan veiliger of goedkoper zijn om bepaalde groepen of individuën niet binnen te laten. Of slechts tegen betaling van een hogere prijs. Niet dat ik dat leuk vind, want het voelt voor mij ook niet prettig aan om meer te moeten betalen of naar een andere gelegenheid te gaan vanwege de persoonlijke voorkeuren van een eigenaar. Maar als een bepaalde groep een hoger risico inhoudt en hogere (beveiligings)kosten met zich meebrengt, is het dan wél eerlijk om alle bezoekers tegen hun wil met die kosten of risico’s te confronteren? Of hun avond te verpesten omdat zij of anderen met mensen moeten omgaan die ze niet willen kennen?

    In een samenleving waar private discriminatie wel mag, is er nog keus. Je kunt naar een geheel autochtone disco gaan, of naar een gemengde, of eentje exclusief voor allochtonen. Je kunt letten op de prijs, of een bepaalde "kwaliteit". En als de neonazi’s naar de exclusief "Arische" gelegenheden gaan (waar je een schedelmeting moet ondergaan voor je binnengelaten wordt of zo?), worden wij, en ook de allochtonen, tenminste niet met hen geconfronteerd in onze gemengde gelegenheden.

    Als je vreest dat private discriminatie zal leiden tot uitsluiting van minderheden, is dat niet nodig. Zolang immers zelfs maar een minderheid van de burgers niet (extreem) discrimineert, is er altijd wel een winkel, een disco of een baan te vinden. Als 60% van de bevolking discrimineert en 10% van de bevolking uit minderheden bestaat, zal die 60% burgers en bedrijven deze inderdaad buitensluiten. Maar de overgebleven 40% van de burgers en ondernemers (inclusief die minderheid zelf) hebben hierdoor al die minderheden als klant. Als je in zo’n samenleving het moeten discrimineren in de wet wilt vastleggen, zouden de minderheden wel een probleem hebben, omdat het de minderheid wordt verboden om te kiezen voor tolerantie.

    Maar waarom zou je dan de situatie willen omdraaien, puur omdat de meerderheid nu juist tegen discriminatie is? Ten eerste is dat niet nodig, precies omdat de overgrote meerderheid geen bezwaar heeft tegen het omgaan met buitenlanders. Je lost daarmee dus in feite een politiek non-probleem op, terwijl je ook een private oplossing kunt bedenken. Zoals bijvoorbeeld het beginnen van een disco voor allochtonen die niet in andere disco’s worden binnengelaten. Dan zou je overigens aannemen dat alle huidige discotheekeigenaren racisten zijn die geen allochtonen binnenlaten. Dat lijkt me stug, en als ze het allemaal doen zal dat waarschijnlijk eerder een praktische reden hebben. Ten tweede duw je hiermee de wel discriminerende burgers iets door de strot dat ze niet willen. Dat jij en ik discriminerende personen niet erg aangenaam vinden is geen sterk argument. Dat is immers precies dezelfde reden waardoor zij niet met minderheden om willen gaan.

  8. Die anti-discriminatiewet blijkt steeds een draak van een wet, met nu al draconische gevolgen. Wat een waanzin dat men hier verdacht is tot men zijn onschuld kan aantonen. Onschuld aantonen? Wegens een uit de lucht gegrepen ‘schuld’?
    Zo is men altijd de klos. Men voelt zich niet schuldig, maar wordt toch gedwongen een onschuld aan te tonen, waardoor men impliciet meewerkt de waarheid van die wet, en daarmee van een ‘schuld’, te erkennen.
    Zoals een USSR aanklager westerse journalisten in verlegenheid kon brengen door hen voor te stellen dat ‘uit het feit dat zij geheimzinnig deden over hun contacten toch overduidelijk bleek dat zij wisten dat zij verkeerd bezig waren? Anders hoefden zij toch geen geheime afspraken te maken?’.
    In de EUSSR beginnen wij dus iets soortgelijks mee te maken.

  9. Het doet denken aan de Jood, die wordt gedwongen om aan te tonen dat hij geen Jood is, maar als hij dat doet, daarmee impliciet die wet erkent dat Jood-zijn kennelijk iets verkeerds is.
    Een duivels dilemma.

Comments are closed.